Morgunblaðið - 31.07.1980, Blaðsíða 40

40
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 31. JÚLÍ 1980
KAttlNli \ j &
GRANI GÖSLARI
Ilér er húiA ad vera svo oísalefca naman ad Tén veit ekki hvort ég
kom í írakka eða ekki?
Ég get ekki íarið á kafbát því
éjj sef alltaf fyrir opnum
KluKíía!
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Vanir keppnisspilarar vita oft
hvenær vænta má sveiflu sti^a i
sti>?akeppni. I>eir sjá hvort ár-
angur í spili er eðlileKur á þeirra
horAi <>k sé svo cr sennilegast að
spilið ,falli“. En slíkar áætlanir
eru eðlileKa ekki alltaf réttar.
Suður gaf, allir utan hættu.
Norður
S. 104
H. KG85
T. ÁDG93
L. K5
Vestur
S. D865
H. D9
T. K10
L. DG1096
Austur
S. 93
H.107632
T. 842
L. Á83
Ég ski! aldrei, hve lélegur árangur næst meÖ öllu
þessu.
Viðvörun að
gefnu tilefni
Vegfarandi skrifar:
Ég bið Morgunblaðið að birta
eftirfarandi til viðvörunar þeim
mörgu sem aka um íslenska vegi
nú á sumardögum og þá sérstak-
lega í hönd farandi mestu ferða-
helgi ársins. Betra er seint en
aldrei, ef einhver kynni að hafa
gagn af.
Svo er mál með vexti að á flakki
mínu um helgar í sumar hefi ég
þrívegis ekið nokkurra kílómetra
kafla í hvert skipti þar sem
vegagerðarmenn hafa verið við
vinnu í nýlagningu vegar eða
vegaviðgerð. Þar hefur vegurinn
allur verið ein sökkvandi for eða
eðja svo að til eindæma má telja
og erum við Islendingar þó ýmsu
vanir í þeim efnum. Heita mátti
að bíllinn lægi í þessum eðju- og
forargraut upp á miðjar felgur og
eftir nokkurra kílómetra akstur
var bíllinn að öðru leyti svo
útataður í þessum óþverra að í
hann sást naumast, a.m.k. ef
umferð var nokkur að ráði.
• Óhreinindi
skemma ekki
Við íslenskir ökumenn erum
ekki óvanir forarvegum og kippum
okkur ekki upp við það að öðru
jöfnu þótt bílamir okkar verði
óhreinir. Óhreinindin skemma í
sjálfu sér ekki bíla, sérlega ef þeir
eru vel bónaðir undir, og þau er
hægt að þvo af á næsta bílaþvotta-
stæði. Én stundum getur það
dregist í ferðalögum úti á landi og
það getur haft alvarlegar afleið-
ingar ef í þessum óhreinindum eru
skaðleg efni sem þarf að fjarlægja
strax. En viðkomandi ökumaður
er oft grunlaus í þessu efni og það
var ég i umræddum tilvikum.
• Illur grunur
og salthaugar
Það var svo fyrir nokkrum
dögum að ég fór að gruna forráða-
menn íslenskrar vegagerðar um
græsku. Ég var þá á ferðalagi
austur á Síðu og þurfti á það aka í
gegnum einn eðjudamminn eins
og ég hef þegar lýst. Tók ég þá
eftir að salthaugar voru á vegin-
um hér og þar og við veginn
skammt frá Fossálum var einn
heljarmikill salthaugur og í hon-
um talsvert af fiskúrgangi. — Það
skýldi þó aldrei vera að manna ...
ausi salti á veginn? hugsaði ég, en
trúði því varla. Nokkru seinna
hitti ég tvo bílstjóra sem vinna
hjá Vegagerðinni og spurði ég þá
um þetta. Staðfestu þeir að þessi
minn illi grunur var á rökum
reistur. Þeir tjáðu mér að búið
væri að ausa salti í meiri hluta
vegar og ofaníburðar alla leið frá
Skálm og austur í Fljótshverfi.
Þetta gerist þannig að fyrst er
vegur eða ofaníburður vegar jafn-
Suður
S. ÁKG72
H. Á4
T. 765
L. 742
Á báðum borðum varð suður
sagnhafi í fjórum spöðum og út
kom laufdrottning. Og á öðru
borðanna skipti austur í tromp
eftir að hafa tekið kónginn með ás.
Suður lét lágt tromp, vestur tók á
drottningu og spilaði aftur trompi.
Og eftir þetta upphaf var auðvelt
að fá ellefu slagi. Einn yfir og ekki
var búist við ólíkri tölu á hinum
borðinu.
Að leik loknum hittust sveitar-
félagarnir og báru saman. En i
ljós kom, a á hinu borðinu hafði
sveitin fengið 50.
„Hvað skeði“? var eðlileg spurn-
ing og svarið var: Fjórir spaðar
einn niður.
Félagarnir skýrðu vörn sína.
Þeir höfðu spilað laufunum og
látið sagnhafa trompa það þriðja í
blindum. Hann hafði þá spilað og
svínað tromptíunni, sem vestur
drap. Og hann fann bragðið, sem
dugði. Hann spilaði sínu fjórða
laufi út í þrefalda eyðu! Austur sá
til hvers var ætlast og trompaði
með níunni. Hún kostaði gosa
suðurs og þar með var trompáttan
orðin dýrmætasta spilið við borð-
ið. Ekki varð hjá því komist, að
hún yrði fjórði slagur varnarinn-
ar. Einn niður.
Velheppnuð söngför til þriggja vinabæja
Sungið við innganginn á Kolmorden-dýragarðinum I nágrenni Norrköbing i Svíþjoð.
DAGANA 17.—27. júní sl.
fór Samkór Kópavogs í
vinarba'jahoimsóknir til
þriggja vinaha ja Kópavogs,
Odense i Danmórku, Maríu-
hafnar á Alandseyjum og
loks Norrkóbing í Svíþjóð.
Kórinn hélt margar söng-
skemmtanir í ferðinni undir
stjórn Kristínar Jóhannes-
dóttur, söngstjóra, en for-
maður kórsins er Sigríður
Gunnlaugsdóttir. Ingveldur
Iljaitested óperusöngkona
og Jónína Gísladóttir, undir-
leikari. voru með í förinni.
I Odense var sungið í
Munkebjergskirkju og á elli-
heimili á Suður-Fjóni. í
Maríuhöfn á Álandseyjum
söng kórinn fyrir mikinn
mannsöfnuð á Jónsmessu-
hátíðum, tveimur. Enn-
fremur við hámessu í dóm-
kirkju borgarinnar svo og á
elliheimiii í Maríuhöfn og um
borð í gömlu seglskipi —
Pommern, sem er safngripur
í Maríuhöfn. í Norrköbing í
Svíþjóð hélt kórinn söng-
skemmtanir á tveimur úti-
hátíðum og þá í hinum fræga
dýragarði Kolmorden. Hann
fékk allsstaðar ágætar undir-
tektir, einkum vöktu íslensku
þjóðlögin verðuga athýgli og
söngsins var getið í blöðum
borganna af hlýhug og vin-
semd.
Vinabæirnir tóku á móti
kórnum af mikilli rausn og
ýmist kostuðu dvöl hans að
hluta eða öllu leyti. Fimmtíu
manns tóku þátt í förinni.
Fararstjóri var Hjálmar
Ólafsson.