Morgunblaðið - 12.06.1981, Side 19

MORGUNBLAÐIÐ. FÖSTUDAGUR 12. JÚNÍ1981
19
í MINNINGARGREIN um Ástríði
Guðrúnu Halldórsdóttur frá
Heggsstöðum, hér í blaðinu síð-
astliðinn laugardag urðu þau leiðu
mistök að nafn móður hennar
misritaðist. Hún hét Guðný Þor-
steinsdóttir frá Kjalvararstöðum
(ekki Guðrún frá Kjarvals-
stöðum). Eru hlutaðeigandi beðnir
afsökunar á mistökum þessum.
í minningargrein um Ingimund
Vigfús Sigurjónsson, fyrrv. skip-
stjóra, í Morgunblaðinu á fimmtu-
dag urðu þau mistök frá höfund-
arins hendi, að systir Ingimundar
heitins var nefnd Svanhvít, en
réttu nafni heitir hún Svanhildur.
Höfundur biður Svanhildi og aðra
aðstandendur Ingimundar velvirð-
ingar á þessum mistökum.
Alfreð Nordgulen
— Minningarorð
Veðrið er yndislegt, ég geng með
veiðistöngina mína upp í á. Fán-
inn blaktir í golunni í hálfa stöng.
Hugurinn er eins og lamaður,
útvarpið hafði borið þá frétt að
nábúi okkar í Grímsnesinu, Alfreð
Nordgulen væri látinn. Við sem
höfðum ákveðið að hittast hér
fyrir austan um hvítasunnuna.
Minningar liðinna ára brjótast
fram. Ég átti Alfreð mikið að
þakka. Áhugi hans og atorka fyrir
því að búa vel um sig var smitandi
og mörg góð ráð þáði ég hjá
honum. Hjálpsemi hans var ein-
læg og óeigingjörn. Umhyggja
hans fyrir Onnu konu sinni og
ættingjum var honum efst í huga.
Um það ræddi hann oft við mig
einslega. Betri nágranna hefðum
við hjónin ekki getað kosið okkur
en Önnu og Alfreð. Þeirra hlýja
viðmót og umhyggja fyrir okkur
gleymist ekki. Við þökkum ótal
margar ljúfar minningar frá sam-
veru okkar.
Síðasti dagurinn sem við dvöld-
um saman var að mörgu leyti
sérstæður og minnisverðastur
allra daga, þau 12 ár, sem við
þekktumst, en kynni okkar hófust
þegar við reistum sumarhús
okkar. Ég hafði gengið upp í á, en
eins og svo oft áður farið erindis-
leysu. Á heimleiðinni kom ég við
hjá Önnu og Alfreð, vissi að konan
mín beið mín þar. Ég þáði kaffi-
sopa hjá Önnu að vanda. Margt
bar á góma. Meðal annars rædd-
um við hve lengi okkur entist ævin
til austurferða. „Það verða
kannski 10 sumur í viðbót," sagði
Alfreð, „annars vil ég ekki verða
því of háður að koma hingað, ég
vil geta farið hvert sem ég vil,
hvenær sem ég vil, innanlands og
utan.“ Síðan ræddum við mál, sem
var honum mun viðkvæmara, en
ég átti von á. Urðu umræður
nokkuð heitar og þar kom að þung
orð féllu. Gekk ég á brott leiður í
hug og skeytti skapi mínu með því
að berja niður nokkra girðingar-
staura. Að skammri stundu liðinni
kemur Alfreð til mín, réttir fram
hendi og segir: „Ég býð þér útrétta
sáttarhönd og bið þig fyrirgefn-
ingar.“ Hendur okkar mættust í
þéttu handtaki. Við brostum hvor
við öðrum, brosi vináttunnar.
Ymislegt ræddum við þarna
saman, sitjandi sinn á hvorri
mosaþúfunni. Þegar hann bjóst til
að fara sagði ég: „Eigum við ekki
að biðja saman til Guðs?“ Alfreð
samþykkti það og við lögðum líf
okkar og framtíð í Guðs hendi og
margt annað sem okkur varðaði,
fólum okkur Guði skapara okkar.
Kannski hrukku nokkur tár af
hvörmum niður á þúfurnar sem
við sátum á. Sigur hins illa sem
rétt áður blasti við, varð að sigri
Guðs. Við kvöddumst, ég horfði á
eftir honum svolítið þreytulegum,
þar sem hann stiklaði á þúfnakoll-
unum. Ég þakkaði Guði í hugan-
um fyrir þessa bænarstund sem
var sú eina, sem við áttum saman
en hafði styrkt vináttu og hreins-
að hjarta og hug.
Ég er kominn á uppáhaldsveiði-
staði okkar. Hér höfðum við átt
marga góða stund. Vandamál
heimsins, stór og smá, voru tekin
fyrir og leitast við að kryfja þau
til mergjar. Stundum voru um-
ræður okkar truflaðar þegar landa
þurfti silungi, en glettni og alvara
skiptust á, sólskin og regn, og það
að vera þarna saman var ólýsan-
legt og ógleymanlegt. Tveir karl-
menn, ólíkir að ýmsu leyti en
samrýndir vinir, án þess að gera
sér grein fyrir því hve innileg
vináttan var, fyrr en það var of
seint. Ég sé hvar gamall slitinn
vinnuvettlingur liggur þarna við
vatnsbakkann, lófinn snýr upp. Ég
er viss um að Alfreð hefur gleymt
honum þegar hann var þarna á
ferð síðast. Ég tek hann upp og
þrýsti hann og um hug mér fer
minningin um sáttahandtak okkar
Alfreðs, fyrir viku síðan.
Alfreð er horfinn. Ég þakka
Guði fyrir minningar um látinn
vin. Við hjónin biðjum Önnu Guðs
blessunar og sendum henni og
ættingjum þeirra öllum innilegar
samúðarkveðj ur.
Lára og Jóhann Guðmundsson.
Leiðréttingar
Fram
sigurs
Hljómsveitin
TENPOLE TUDOR
geysist fram á tónlistarvöllinn meö hljóöfæri sín
aö vopni, en kímnin er skjöldur þeirra. Þaö ríkir
góöur andi allsstaöar þar sem Tenpole Tudor faraj
um og hvarvetna vinna þeir stóra sigra eins og
vinsældir lagsins Swords of a Thousand Men
sannar best. Þú ættir aö slást í lið meö Tenpole
! Tudor.
Heildsöludreifing
stoinorhf
Símar 85742 og 85055.
Á #22^ HLJðMOFlLD
(itjð KARNABÆR
1MwW taugavegi 66 — Giæsib* — Ausiurstr*ti 27
v Simi trá shiptiborði 85055
zímal n/'
£?&////& ctms/ræ& ///a/
á mjiif/ /mr/*>/rx^ry££
KM
HUSGOGN
Langholtsvegi 111. Sími 37010 og 37