Morgunblaðið - 29.08.1981, Blaðsíða 34

34
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 29. ÁGÚST 1981
Eiður Gíslason verk-
stjóri - minning
Fa-ddur 15. mars 1922.
Dáinn 22. ágúst 1981.
Þeim fer fækkandi íbúunum
sem hófu búskap saman í Ásgarði
113—129 fyrir rúmum 20 árum,
sumir hafa flutt burtu, en fimm
eru horfnir héðan úr heimi. Það er
margs að minnast frá þeim dög-
um, þegar þetta fólk horfði með
björtum augum til framtíðarinn-
ar, flestir að eignast sitt eigið
húsnæði í fyrsta sinn og allir
vanefnum búnir. Mikil og góð
kynni tókust með sumum fjöl-
skyldunum og var oft glatt á
hjalla.
Ég sem þessar línur rita bý enn
á þessum stað og hef búið við hlið
vinar míns Eiðs Gíslasonar sem
mig langar að minnast hér með
nokkrum orðum. Eiður var fæddur
15. mars 1922 og var því tæplega
sextugur að aldri þegar hann svo
skyndilega var brottkallaður héð-
an úr heimi. Ótrúlegt fannst
manni að hraustmennið, sem kleif
hér húsþök í einhverju mesta
fárviðri sem við munum eftir til
að huga að skemmdum, skuli falla
sem fölnað blóm á blíðri ágúst-
nóttu, en svona eru vegir drottins
órannsakan legi r.
Enginn reyndist mér betri né
hjálpiegri með marga hluti en
Eiður eftir að ég varð ekkja fyrir
14 árum og á ég honum og þeim
hjónum báðum stóra skuld að
gjalda. Eiður gat verið hrjúfur á
yfirborðinu en allir vissu að undir
því, sem við fjöldanum blasti, sló
trúað og óvenju hlýtt hjarta.
Elsku Lillý mín, guð styrki þig
og styðji þig í þínum raunum en
verum minnug þess að guð gefur
öllum líkn í þraut og minning um
góðan dreng fölnar aldrei. Guð
gefi honum góða heimkomu, hafi
hann þökk fyrir allt sem hann
gerði mér og mínum.
Andrea Ilelgadóttir
Öruggar hafnir og vitar, eru ein
undirstaða hagsældar og velfarn-
aðar á Islandi. Nýting fiskimið-
anna krafðist nýrra vita og hafna.
Það var því mikil ábyrgð sem
hvíldi á herðum þeirra manna sem
önnuðust verkstjórn við gerð
þeirra. Vinnuaðstaða verkstjóra
við hafnargerðir og vitabyggingar
var oft erfið. Sleitulaus barátta
við óblíð náttúruöfl, vöntun á
vélum, þjálfuðu starfsfólki og
skortur á byggingarefni auk þess
sem allar fyrirfram athuganir
voru ótryggar og aðstæður á
vinnustað því oft allt aðrar en gert
var ráð fyrir. Einangrun og
sambandsleysi, gerðu það að verk-
um að verkstjórar urðu að vinna
mjög sjálfstætt og leysa á eigin
spýtur hin margvíslegustu vanda-
mál.
Hafnamálastofnun ríkisins hef-
ur borið gæfu til þess að hafa
úrvals verkstjóra. Að öðrum ólöst-
uðum, held ég að þeim sé mest að
þakka, hve vel hefur tekist til við
hin ýmsu verk.
Nú er skarð fyrir skyldi. Margir
okkar ágætu verkstjóra hafa fallið
frá á síðustu árum, nú síðast
Eiður Gíslason sem hélt uppi
merki verkstjóra með miklum
sóma.
Eiður Gíslason var fæddur 15.
mars 1922 að Haugi í Gaulverja-
bæjarhreppi. Á yngri árum stund-
aði hann ýmis störf. Var hann
fyrst við sjómennsku og sveita-
störf og síðar húsasmiður í
Reykjavík, er hann fór í Lögreglu-
skólann og starfaði í Reykjavík
um 6 ára skeið.
Eiður réðst til Vitastjórnar Is-
lands 1954 og var verkstjóri við
vitana um árabil, áður en hann
hóf störf hjá Hafnamálastofnun-
inni en þar vann hann samfellt til
æviloka við verkstjórn.
Eiður var mjög eftirsóttur til
starfs. Víkingur til vinnu, útsjón-
arsamur og verklaginn. Ég kynnt-
ist honum fyrst árið 1965. Það fór
ekki á milli mála að þar var
afburðamaður á ferð. Það sópaði
að Eiði, þessum upplitsdjarfa,
hreinskilna, skapmikla dreng-
skaparmanni. Hann var mikill á
velli og með sterkustu mönnum.
Verkstjórnin fórst Eiði vel úr
+
Móöir okkar, tengdamóöir og amma
KRISTÍN EINARSDOTTIR
Hagagaröi 50
lést á Elliheimilinu Grund 27. ágúst.
Siguröur Jónsson, Hólmfríður Jónsdóttir,
Erna Jónsdóttir, Dagbjartur Grímsson,
Birna Jónsdóttir, Haraldur Olafsson,
Kristinn Sigurösson, Gunnhildur Magnúsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Frænka mín
KLARA GUÐMUNDSDÓTTIR,
Hátúni 10
lést í Landspítalanum 27. ágúst.
Fyrir hönd vandamanna
Anna Arnadóttir.
+
Móöir okkar
OLGA D. SVEINSSON
lést þann 27. ágúst síöastliöinn.
Sígrún Sveinsson-Mir, Sveinn Torfi Sveinsson.
+
Móðir okkar, tengdamóöir og amma,
ÁGÚSTA H. HJARTAR
Safamýri 50,
sem lést 21. ágúst, veröur jarösungin frá Fossvogskirkju
mánudaginn 31. ágúst kl. 13.30.
Blóm vinsamlega afbeöin, en þeim sem vildu minnast hinnar látnu
er bent á Krabbameinsfélag íslands.
Birna Björnsdóttir, Margrét Björnsdóttir,
Astráður Björnsson, Björn H. Björnsson,
Áróra B. Stephans, Jónina B. Dominick,
Oddný B. Regan,
tengdabörn og barnabörn.
hendi. Hann vann mest við stál-
þilsbryggjur og ýmsa steypuvinnu
en einnig við sprengingar og
dýpkanir. Allt sem Eiður vann að,
bar merki um festu og áreiðan-
leika, verklagni og snyrtimennsku.
Eiður hafði mjög gott lag á sínu
fólki þrátt fyrir mikið skap enda
var hann skarpgreindur og með
ríka kímnigáfu.
Við starfsfélagarnir hörmum
missi vinar en minningin um
góðan dreng lifir.
Við vottum eiginkonu og nán-
ustu ástvinum innilega samúð.
Daníel Gestsson
Laugardaginn 22. ágúst sl.
hringdi síminn á heimili mínu, þar
var verið að tilkynna mér lát
tengdaföður míns, Eiðs Gíslason-
ar. Mig rak í rogastans, þessu átti
ég ekki von á þegar ég kvaddi
hann fyrir þrem vikum svo glaðan
og hressan. Þá steig ég mín
þyngstu spor á ævi minni, því það
kom í minn hlut að skýra tengda-
móður minni frá láti hans, þar eð
hún dvaldi hjá okkur hjónum í
Grindavík um þessar mundir.
Eiður var fæddur 15.3. 1922 að
haugi í Gaulverjabæ, yngstur 12
systkina er á legg komust, hann
var því aðeins 59 ára þegar hann
féll frá og það er sárt að sjá á eftir
slíkum öndvegismanni langt um
aldur fram. Hann átti svo margt
eftir að sjá og framkvæma. Árið
1943 kvæntist hann eftirlifandi
konu sinni, Guðrúnu Ingjaldsdótt-
ur, og áttu þau 4 börn, Kristjönu,
gifta Jóni Guðmundssyni, Ragnar,
kvæntan Þórunnborgu Jónsdóttur,
Ingjald, kvæntan Sigrúnu Páls-
dóttur, og Ragnheiði, gifta Guð-
mundi Val Gunnarssyni, og 10 eru
barnabörnin orðin. Eiður var
mjög hjálpsamur maður, alltaf
boðinn og búinn til að aðstoða
aðra ef einhver var hjálparþurfi.
Mér er minnisstætt er við hjón
vorum að byggja okkur hús og
vantaði aðeins herslumun að við
kæmumst inn fyrir jól, þá veiktist
ég og lá rúmfastur í þrjár vikur,
þá kom hann og bjargaði málun-
um. Þetta er bara eitt dæmi af
mörgum. Ég þakka Eiði samfylgd-
ina og hjálpina er hann veitti mér
og mínum í þau tæp 19 ár er okkur
hlotnuðust saman. Guð blessi
hann og varðveiti um alla eilífð,
með söknuði kveð ég hann.
Nonni
Hann tengdafaðir minn er lát-
inn, langt um aldur fram. Ég var
harmi sleginn er mér var tilkynnt
lát hans, hann sem var svo hress
og kátur er við hittumst síðast,
fyrir þremur vikum, þá í fríi, frá
starfi sem hann stundaði um allt
land, við gerð hafnarmannvirkja,
en því starfi hafði hann gegnt í
mörg ár. En enginn ræður sínum
næturstað.
Eiður Gíslason var fæddur að
Haugi í Gaulverjabæjarhreppi 15.
mars 1922, yngstur af stórum
systkinahóp, sonur Kristínar
Jónsdóttur og Gísla Brynjólfsson-
ar. Annan dag jóla 1943 kvæntist
hann eftirlifandi konu sinni, Guð-
rúnu Ingjaldsdóttur, og eignuðust
þau fjögur börn en öll eru þau
uppkomin, gift og barnabörnin
orðin tíu. Börn þeirra eru Ingveld-
ur Kristjana, Guðmundur Ragnar,
Ingjaldur og Ragnheiður Margrét.
Var hann börnum sínum góður
faðir og rétti hann þeim oft
hjálparhönd, því laghentur var
hann og liðtækur til allra verka.
Ég lýk nú þessum stuttu kveðju-
orðum með ósk um góða ferð yfir
móðuna miklu.
Algóður guð varðveiti fjölskyldu
hans og ættingja um ókomna
framtíð.
Far þú í friði.
Friður >cuAs þijc blessi.
HafAu þókk fyrir allt ok allt.
Gekkst þú meó Kudi.
GuA þér nú fylió-
Hans dýrAarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem)
Sigrún Pálsdóttir
Ég fékk þá harmafregn síðast-
liðinn laugardag, að góðvinur
minn Eiður Gíslason væri látinn.
Ég vil minnast hans með fáum
orðum. Hann hafði starfað á
Austfjörðum á vegum Vitamála-
stjórnar sem verkstjóri um árabil.
Leiðir okkar Eiðs lágu fyrst sam-
an er við vorum ráðnir í lögreglu-
lið Reykjavíkur 15. mars 1946.
Eiður var vel búinn til þess starfs
er honum var falið, skapið létt
enda mjög félagslyndur maður.
Þessir eiginleikar komu oft að
góðum notum við lausn erfiðra
mála. Eiður var og frábær húmor-
isti og kom öllum mönnum í
námunda við sig í gott skap enda
var það ómetanlegt á okkar vinnu-
stað. I slíku starfi er afar nauð-
synlegt að hafa menn með létt
skap, sem koma fram fyrir borg-
arana, ætíð glaðir og hjálpsamir.
Þessum kostum var Eiður mjög
vel búinn. Við félagarnir á vakt
Matthíasar Sveinbjörnssonar nut-
um þess ávallt að hafa svo traust-
an, öruggan og glaðværan félaga
þau ár sem hann starfaði með
okkur. Enginn var einn ef Eiður
var með.
Ég ætla ekki að lýsa æviferli
Eiðs. En mér er kunnugt að menn
þeir, er unnu með honum síðast-
liðin ár, töldu sér vináttu hans
betri en margra manna. Ég votta
eiginkonu og fjölskyldu hans mína
dýpstu samúð.
Megi hann hvíla í friði.
Sveinbjörn Bjarnason
aðalvarðstjóri.
Guðmundur Svein-
björnsson - Minning
Fa^ddur 17. febrúar 1908.
Dáinn 23. ágúst 1981.
Það kom mér ekki á óvart þegar
mér var tjáð andlát vinar míns og
frænda, Guðmundar Sveinbjörns-
sonar innheimtumanns. Hann
hafði átt svo erfiðar stundir und-
anfarið. Guðmundur var fæddur
að Bjargastöðum í Miðfirði,
V-Húnavatnssýslu. Sonur hjón-
anna Sigríðar Guðmundsdóttur og
Sveinbjörns Benediktssonar sem
þar bjuggu með myndarskap allan
sinn búskap. Hann ólst þar upp tii
fullorðinsára með þremur eftirlif-
andi systkinum sínum, en þau eru
Margrét sem er ógift, Jóna, gift
Ólafi Helgasyni á Hamrafelli,
Mosfellssveit, og Benedikt, giftur
Ólöfu Helgadóttur, en þau búa að
A uðsvaðsholti, Rangárvallasýslu.
Árið 1943 flytur Guðmundur til
Reykjavíkur og stundar hér og
víðar þá vinnu sem bauðst.
Árið 1948 giftist hann Þor-
björgu Guðjónsdóttur ættaðri úr
+
Faöir minn,
INGIBJARTUR JÓNSSON
Efstalandi 2,
lést á Landakotsspítala 20. ágúst.
Jaröarförin hefur fariö fram.
Herdís H. Ingibjartsdóttir.
+
Faöir okkar,
GUÐMUNDUR SVEINBJÖRNSSON
frá Bjargarstööum
veröur jarösunginn frá Lágafellskirkju í dag, laugardag 29. ágúst.
Ferö veröur frá Umferöarmiöstööinni kl. 1.
Synir híns látna
Jón Guðmundsson,
Sveinbjörn Guðmundsson
+ Móöir okkar,
GUDBJORG JÓHANNESDÓTTIR,
Hamrahlíö 5,
andaöist fimmtudaginn 27. ágúst. Börnin.
Keflavík. Ágætis konu sem bjó
honum hlýlegt og fagurt heimili
að Ásvallagötu 27 hér í bæ, þar
sem þau bjuggu lengst af.
Þau eignuðust 2 drengi: Jón
Sigurð, sem er þjónn, og Svein-
björn Magna. Guðmundur vann öll
sín störf af sérstakri skyldurækni
og trúmennsku. Get ég vel um það
borið því í mörg ár vann hann hjá
okkur í Versl. Brynju við inn-
heimtu og leysti hann þau störf
með miklum ágætum.
Guðmundur hafði sínar skoðan-
ir á málum, bæði eilífðarmálum
og stjórnmálum og hvikaði þar
hvergi. En hann var yfirleitt
léttur í lund og þá ekki síst á
góðra vina fundum.
Sérstaklega voru hans uppá-
halds- og ánægjustundir ef slegið
var í og spilað lomber og léttist þá
brúnin á mínum manni.
Á sextugsafmæli Guðmundar
sendi einn góðvinur hans, Grétar
Guðfinnsson, honum kveðju sína
með m.a. eftirfarandi stökum:
En xotist þcr ekki hætishót
að heilsan ok kveðju minni,
rukkaðu mix um hraKarbot
<>K hlóm I eilifðinni.
Við lendum kannski á likum stað
»K lóllum sama veKÍnn.
Ok feKÍnn vildi ók eixa þÍK að
við uppKjorið hinum meKÍn.
Með þessum fáu orðum vil ég
þakka Guðmundi samfylgdina og
bið Guð að blessa og styrkja hans
nánustu í nútíð og framtíð.
Björn Guömundsson