Morgunblaðið - 29.08.1981, Síða 41

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 29. ÁGÚST 1981
41
VELVAKANDI
SVARAR í SÍMA
0100 KL 10—11
FRÁ MÁNUDEGI
Svar til Magnúsar:
„Heiðraðu skálkinn, svo
hann skaði þig ekki“
Kæri Velvakandi!
Fyrir nokkru birtir þú bréf frá
mér, þar sem ég tók undir þau orð
„gamals krata", að vonandi fylki
sjálfstæðismenn sér þétt saman
um formann sinn, Geir Hallgríms-
son, þar sem þjóðin þarfnast
forystu slíks manns. Það hefur
glatt mig mikið að verða þess var
að undanförnu, að æ fleiri kunna
að meta drenglyndi hans og heið-
arleika og gera sér grein fyrir því,
að sá trausti og prúði maður er
andhverfa þeirra gasprara í öðr-
um stjórnmálaflokkum, sem sett
hafa hvert sjónarspilið á svið á
fætur öðru í fjölmiðlum.
Magnús Jónsson í Hafnarfirði
gerir þetta bréf mitt að umtals-
efni sl. fimmtudag. Mér þykir
vænt um, að hann tekur undir
fyrrgreint mat á Geir Hallgríms-
syni. Niðurstaðan í málflutningi
Magnúsar þykir mér hins vegar
sorgleg.
Hann kemst að þeirri niður-
stöðu, að hann kjósi fremur Ragn-
ar Arnalds en Geir Hallgrímsson
til að óraunhæfum kaupkröfum
verði stillt í hóf. Magnús bendir
réttilega á, að Alþýðubandalagið
sé næstum óþolandi í stjórnar-
andstöðu og ennfremur segir
hann, að ástandið á vinnumark-
aðnum væri miklu verra ef Al-
þýðubandalagið væri í stjórnar-
andstöðu nú. Þá færi Þjóðviljinn
þegar að espa til verkfalla og
víxlhækkunarholskeflan myndi
æða áfram, án þess að nokkur
forsætisráðherra fengi við ráðið,
hve mikill mannkostamaður sem
hann annars væri. Þessi orð
Magnúsar um Alþýðubandalagið
get ég sannarlega tekið undir.
Niðurstaða hans er hins vegar
fráleit.
Það, sem Magnús er í raun að
segja, er það, að Alþýðubandalag-
ið sé búið að skapa sér þá aðstöðu,
að það geti kúgað fólk til að láta
að vilja sínum. Það sé betra að
hafa það í ríkisstjórn en utan, því
annars fari allt í bál og brand á
vinnumarkaðnum.
Magnús bendir á, að sumir
óttist það, að hér verði aðeins
leyfður einn stjórnmálaflokkur, ef
Rússar hertækju okkur. En er
Alþýðubandalagið ekki þegar á
góðri leið með að verða eini
stjórnmálaflokkurinn sem ræður
ferðinni, ef menn taka sömu
afstöðu og Magnús, og ekki er
unnt að hafa stjórn á efnahags-
málum þjóðarinnar án ríkis-
stjórnaraðildar þess?
Æðir verðbólgan ekki áfram,
víxlhækkunarholskeflan, þótt Al-
þýðubandalagið sitji í ríkisstjórn
og hafi stórskert kaupmátt laun-
þega fyrir ráðherrastólana?
Þykir launþegum sjálfsagt og
eðlilegt, að Alþýðubandalagið
fórni hagsmunum þess fyrir
flokkshagsmuni?
Þykir launþegum sjálfsagt og
eðlilegt, að forystumenn verka-
lýðshreyfingarinnar séu aðeins
handbendi í pólitískri refskák
Alþýðubandalagsins?
Magnús lýsir því, að hann sé
herstöðvaandstæðingur. Alþýðu-
bandalagið hefur setið í þremur
ríkisstjórnum frá árinu 1971.
Varnarliðið er hér ennþá og ísland
er enn aðili að NATO. Svo mikil-
væg er aðild Alþýðubandalagsins
talin að ríkisstjórn íslands, að
baráttan gegn varnarliðinu verður
að víkja. Magnús er reiðubúinn til
að sætta sig við þetta til að
Alþýðubandalagið geti setið í rík-
isstjórn og óraunhæfum kaup-
kröfum verði stillt í hóf.
Þða er umhugsunarefni fyrir
Magnús og aðra þá, sem líkt
hugsa, hvort ekki sé æskilegra
fyrir þróun þjóðmála að hrinda
yfirráðum Alþýðubandalagsins í
launþegahreyfingunni. Það er vel
unnt í slíkri fjöldahreyfingu, þar
sem Alþýðubandalagið nýtur í
mesta lagi um eða innan við 20%
af kjörfylgi.
Sú rökvilla Magnúsar Jónsson-
ar, að betra sé að kjósa Ragnar
Arnalds en Geir Hallgrímsson, til
að komast hjá óraunhæfum kaup-
kröfum, er átakanleg. Það minnir
óumflýjanlega á hið fornkveðna:
Heiðraðu skálkinn, svo hann skaði
þig ekki. Þeir, sem þannig hugsa,
hafa selt skrattanum (Alþýðu-
bandalaginu) sálu sína.
Borgari
Mendingar og Gyðingar
Ekki get ég neitað því að dálítið
vandræðaleg tilfinning fór um
mig, þegar ég frétti að þeir ætluðu
að fara biðja fyrir því í Skálholti
að gyðingar skuli snúast til krist-
innar trúar. Eg held þeir megi
taka á honum stóra sínum ef þeir
ætla að fá því máli framgengt.
Norska ísraelstrúboðið er búið að
starfa þarna suðurfrá í fimmtán
ár, og árangurinn var orðinn þrjár
sálir. Ekki er alveg óhugsandi, að
jafnvel þar sem voru þessir þrír
hafi einhver hagsýni verið með í
ráðum, því að það var hagur að því
fyrir borgina að hafa dýrt og
eyðslusamt sendiráð af þessu tagi
innan marka sinna. En engin
furða er þótt vinir okkar gyðingar
tali á sinn hátt um „bláeygða
einfeldninga", þegar verið er að
halda uppi slíkri þróunarhjálp
héðan af Norðurlöndum.
Gyðingar eru enn þann dag í
dag, allt eins og á Krists dögum,
mjög þverir gagnvart öllu sem
heitir líf eftir dauðann, og þar
með allri raunverulegri guðstrú.
Þeir halda að „sálirnar sofi í
gröfunum". Þetta var það sem
Kristur vissi, þegar hann var að
brýna þá með því að þeir væru
„eins og kalkaðar grafir, fullar af
dauðra manna beinum". Hann var
að hæðast að þessari ömurlegu
beinatrú, sem síðar varð reyndar
einnig hlutskipti kirkju þeirrar
sem kenndi sig við nafn hans. Á
miðöldum gengu dýrlingabein
kaupum og sölum í tonnatali, og
Þorvaldur Koðránsson hafði slíka
vöru meðferðis til Islands á sínum
tíma. — í stað hinna kölkuðu
grafa benti Kristur mönnum til
himins, til hinna mörgu vistarvera
sem þar eru — á öðrum stjörnum,
eins og við vitum nú að rétt er að
segja.
Því fer fjarri að ég sé að segja
að gyðingar séu sem manntegund
óhæfir til að skiija hið rétta í
þessum efnum. Einstöku gyðingar
hafa verið farnir að hrífast af
þessu og tala um að gerast því
handgengnir. En þegar þeir voru
komnir heim og undir áhrif rabbía
sinna, hefur áhuginn farið að
minnka.
Einar Benediktsson kallaði
tungumál okkar, íslenzkuna,
„drottning allra heimsins tungna".
Þetta er rétt, því að á þessu máli
hefur það verið sagt, sem allra
mestu máli skiptir að vita.
Þorsteinn Guðjónsson.
Asprey
verslun í Bond Street í London
Það hafa áreiðanlega margir
heyrt um fyrirtækið Asprey í
Bond Street í London, jafnvel
litið í glugga verslunarinnar og
dáðst að skartgripunum og öðru
fíneríi.
Fyrirtækið er orðið gamalt og
rótgróið, státar af konunglegum
viðskiptum og heldur um þessar
mundir upp á 200 ára afmælið. í
tilefni af því verður þar sérstök
sýning dagana 10.—19. sept. nk.
og má þar líta marga gripi,
gamla frá eigin safni og einnig
nýtísku skartgripi. Heimsókn í
þessa búð er vel ómaksins verð
að öllu jöfnu, og hvað þá heldur
þegar sérstök sýning er á döf-
inni.
Frá Asprcy I London. Snyrti-
taska frá Viktoríutímanum
(1878). Úr safni fyrirtækisins.
vera
Málm-
áferð
skal það
Hnébuxur. „sweat shirt“ (bóm-
ullarbolur) og blússa. bronslit-
ur. hönnuður Norma Fink.
Það er alltaf dálítið forvitni-
legt að fylgjast með dagskipun-
um tískufrömuða og framleið-
enda þegar þeir „gefa línuna"
fyrir hvert misseri.
Nú eru komnar fréttir af þeim
vettvangi, og það er málmáferð
sem gildir, gyllt, bronsað, silf-
urlitað, tináferð o.fl.
Það hafa verið notaðar gylltar
og silfurlitaðar töskur, ásamt
skóm, við kvöldfatnað í marga
áratugi, og öðru hvoru hafa'
skotið upp kollinum slíkir hlutir
ætlaðir til að nota að degi til, en
nú keyrir um þverbak.
Vorið 1980 sýndi Yves Saint-
Laurent á sýningu sinni gyllt
dagpils og slá með gylltum
þráðum, og er skemmst frá því
að segja að síðan hefur þetta
uppátæki hlaðið utan á sig, ef
svo má að orði komast. Afleið-
ingin er sú, eins og áður segir, að
nú eru hinir ótrúlegustu hlutir
og flíkur með málmáferð, allt
frá bikini og stuttbuxum að
regnflíkum og regnhlífu.m, auk
allskonar skófatnaðar frá sand-
ölum að stígvélum, belti af öllum
gerðum og töskur. Nú þegar eru
á boðstólum í verslunum í Bret-
landi og Bandaríkjunum peysur,
pils, síðbuxur og æfingagallar
með málmáferð svo reikna má
með að margir verði „sjálflýs-
andi“ í vetur, og kemur sér vel í
sjálfu sér þar sem skammdeg-
ismyrkur ríkir. Þess verður
væntanlega ekki langt að bíða,
að eitthvað af slíkum vörum
berist til landsins, það tekur
ekki langan tíma fyrir erlendar
tískuvörur að komast hingað
norður í haf, ef að vanda lætur.
Rcgnkápa,
regnhlíf,
töskur og
belti með
málmáferð.
gylltri og
brons. Séð
hjá IiliMim-
ingdale í
New York.
Buxnadragt með
tin áferð. i jakk-
anum er líka rú-
skinn.