Morgunblaðið - 29.08.1981, Side 40

40
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 29. ÁGÚST 1981
ftce/i/uw
(,Éfi HELP /AP \>A€> sé EKKI <SÓÐ HUSMVND, AD
5KRIFA „ EKKERT FAST H E /MILISFA N<5y1 A
LÁNSUMSÓKNlMA .
Ast er..
.. aÖ rétta henni
hjálparhönd.
TM R«q U.S. Pat Oft — aJI rights reserved
® 1979 Los Angeies Tlmes Syndicate
Ilvað er þetta? — Nóttin hefur
verið erfiö fyrir þig vinur!
I>aA kailar mÍK „gamla hljóð-
nemann", pakkið hér við hlið-
ina á okkur!
HOGNI HREKKVÍSI
© 1981
McNaught Synd.. Inc.

Ekki nema f imm
rútur sem villtust
Tvær konur dansa frammá rit-
völlinn í Velvakanda og ræða
ferðalag framsóknarmanna og
telja það misheppnað og finna því
allt til foráttu. Mér finnst varla
hægt annað en mótmæla þessu —
og láta ánægða rödd heyrast.
Þessir hringdu . . .
Helga og Helgi
um helgar
„Fyrrum Isfirðingur" hringdi og
bað fyrir eftirfarandi vísu er hann
kvaðst hafa heyrt á unglingsárum
sínum í vegavinnu þar vestra. Var
þá að koma helgi og hafði verk-
stjórinn hresst sig á brennivíni,
því hráslagalegt var og raulaði þá
vísuna. Sagði ísfirðingurinn að
fyrir stríð hefði einnig þekkst að
helgarfiðringur kæmi í menn er
leið að helgi, nema þá var unnið á
laugardögum líka svo fiðringurinn
var heldur seinni á ferð en nú.
ísfirðingur biður Velvakanda að
spyrjast fyrir um höfund vísunnar
og er því hér með komið á
framfæri. Þá minntist hann ann-
arrar vísu, svipaðrar, nema hún
fjallaði um Helgu og Helga og
helgina sem var framundan.
Langaði hann mikið til að sjá
hana á prenti ef einhver kynni
hana enn. En hin vísan er svona:
Ég elska þig Helga um helgar
því helgina tigna ber.
Ég helga þér Helga um helgar
það helgasta í brjósti mér.
Lesið „Praxis44
aftur — á
betri tíma
7620—0904 hringdi og hafði
eftirfarandi að segja um miðdeg-
Ég fór þessa ferð til að fara
Línuveginn svonefnda. Og ég er
harðánægður með ferðina. „Tíu
rútur villtust þar fram og aftur,"
segir önnur kvennanna. Nú, í
fyrsta lagi fór forysturútan fram
hjá afleggjaranum og tvær þær
issöguna „Praxis" og tímann sem
hún var lesin á: „Það er útaf
þessari margumtöluðu „Praxis“,“
sagði hún. „Mér finnst dálítið
einkennilegt með þessa konu sem
er að skammast út af sögunni í
Velvakanda á fimmtudag, að allt
hennar fólk hafi tíma til að hlusta
á söguna milli klukkan 3 og 4 á
daginn. Þetta er ómögulegur tími
fyrir þá sem þurfa að heimsækja
sjúklinga eða vinna úti. Ég vil fá
þessa sögu lesna aftur og þá á
þeim tíma sem fólk hefur mögu-
leika til að hlusta á hana — fólk
sem gerir eitthvað annað en að
hlusta á útvarp. Ég var alltaf í
heimsókn á sjúkrahúsi þegar þessi
saga var lesin og missti eiginlega
alveg af henni."
Þakkir til
Strætisvagna
Reykjavíkur
E.S.S. hringdi og bað Velvak-
anda að koma eftirfarandi pistli á
framfæri:
„Sl. fimmtudag kl. 10.20 þá
þurfti ég að taka leið 7 hérna frá
Óslandi niður í Fossvogskapellu.
Þar þurfti ég að vera við útför kl.
10.30,“ sagði hún. „Mér verður á að
spyrja bílstjórann hvort ekki sé
öruggt að bíllinn stöðvi þar fyrir
utan, sem ég þóttist þó viss um.
En hann upplýsir þá að það yrði
ekki því þarna væru vegafram-
kvæmdir núna. Nú, ég var þarna
komin í tímaþröng og vissi vart
hvað til bragðs skyldi taka en hélt
þó áfram i bílnum. Það voru fleiri
í strætisvagninum sem ætluðu að
vera við þessa jarðarför — og spyr
ein konan hvort bílstjórinn gæti
keyrt okkur þangað. Hann kallaði
þá strax upp í talstöðina og fékk
leyfi til að keyra okkur þangað,
svo við náðum þangað í tæka tíð.
Þótti okkur öllum þetta einstök
liðlegheit sem ég vil að komi fram
ásamt bestu þökkum okkar allra."
næstu eltu en sneru fljótlega við. í
annað sinn fóru tvær rútur smá-
krók sem ekki var í áætlun. Þetta
verða nú ekki nema fimm og þar
af tvær þær sömu í bæði skiptin.
Hver sjoppa þrædd á leiðinni! Á
tveimur stöðum var stanzað, í
bæði skiptin til að þessar konur
gætu pissað — á Þingvöllum og í
Haukadal. Ferðin var auglýst
mikið, það er satt. En staðir sem
lofað var að stanza á, þeir voru
ekki margir. Komið var í Skálholt
— „hangið í Skálholti" — þar var
gengið í kringum og hlustað á
ágætt erindi sr. Heimis Steinsson-
ar um staðinn.
Nú Skeiðaréttir — þar var
stanzað og sýndar gullfallegar
hleðslur. Ég hafði séð þær áður og
fór því ekki út úr bíl. Ég hef séð
ferfættan fénað standa i rétt og
aðra ferfætta á réttarvegg. Ég lét
mér því í léttu rúmi liggja þó
fénaðurinn í réttinni væri tvífætt-
ur og þeir á réttarveggnum sömu-
leiðis.
Ágæt ferð var að lokum komin.
Hana má þakka. Flestir voru
ánægðir með þessa vel heppnuðu
ferð. Það gat enginn gert að því þó
bill bilaði og tafir kæmu af þeim
sökum. Það var heldur ekki hægt
að gera við því að fjallasýn var
ekki góð. Það eina sanna í þessum
umkvörtunum og átti við í tveim
bílum, var að leiðsögumaður vissi
ekki nógu mikið — og fór ekki
alveg rétt með. Nema eftir að
bílstjórinn fór að þekkja sig og
sagði honum sitt af hverju, og
leiðsögumaðurinn hafði þann góða
og drengilega kost að leyna því
ekki hvaðan hann fékk upplýs-
ingarnar.
Til þess að hann viti við hvern
ég á, þá er hér kveðja til hins
ágæta, en ekki nógu kunnuga,
leiðsögumanns. Jón Vídalín dó í
Biskupsbrekku og hann var ekki í
embættiserindum þá! Hann var að
fara í jarðarför Þórðar mágs síns í
Hítardal. Hallbjarnarvörður eru
upp af Biskupsbrekku en ekki
„norðar á þessari leið“. Hlöðuvell-
ir eru fyrir sunnan Hlöðufell og
Lambahlíðar eru vestar en hann
sagði — en það er von, því þær
voru á röngum stað á kortinu.
Þakka fyrir ánægjulega ferð.
AH Gislason