Morgunblaðið - 30.08.1981, Page 2
50
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 30. ÁGÚST 1981
Ævintýraleg
sigling um
Miðjarðarhaí
„Rætt við hjónin Kristínu Hálfdáns og Gunnar
Þórðarson um siglingar þeirra á Miðjarðarhafi
í sumar.
Hjónin Kristín Hálfdáns og Gunnar Þórftarson hafa verið á
sÍKlinKU á skútu sinni „Bonny“ um Miðjarðarhafið í sumar. Þetta
er síður en svo þeirra fyrsta siglinK, þvi þau hafa síkIí víða, ok var
fjallað um þær ferðir á sinum tima hér i hlaðinu. Þegar Kristin ok
Gunnar komu til landsins fyrir skömmu, Kripum við þau KlóðvolK,
áður en þau löKðu af stað heim til sin — tii ísafjarðar — og
fenKum þau til að Kreina frá sÍKlinKU sinni um Miðjarðarhaf i
sumar.
Kristín Hálfdáns og Gunnar Þórðarson
I.jósm. ÓI.K.M.
Þetta byrjaði þannÍK að éK og
kunningi minn einn á ísafirði
vorum alveg vissir um að það
væri gaman að eiga skútu, þó við
kynnum reyndar ekkert með slík
skip að fara, hvorugur okkar.
Við drifum okkur til Englands
og keyptum þar þessa skútu og
sigldum henni heim. Við höfðum
eiginiega treyst á að seljandinn
gæti sagt okkur eitthvað til en
hann var þá á ferðalagi og karl
faðir hans annaðist söluna.
Karlinn ætlaði að reyna að
kenna okkur eitthvað en þegar
út á sjó var komið kom í ljós að
hann kunni ekkert með skútuna
að fara sjálfur, vissi bara hvern-
ig seglin voru hífð upp en ekki
meir. Við urðum því að þreifa
okkur áfram í þessu sjálfir og
það gekk nokkuð bærilega,"
sagði Gunnar er blm. Mbl. spurði
hvernig það hefði atvikast að
þau hjónin byrjuðu í siglingum
og eignuðust þessa skútu. Blaða-
maður hafði staðið í þeirri mein-
ingu að það hlyti að vera mikil
kúnst að sneiða hjá áföllum á
siglingu í misjöfnu veðri og
spurt þau hjónin hvort ekki væri
torvelt að komast upp á lag með
það.
Nei, það er enginn vandi að
sigla svona skútu í sjálfu sér, en
það er vandi að sigla vel, sagði
Kristín.
í fyrstu varð maður alltaf
skelkaður þegar skútan fór að
halla eitthvað að ráði en það er
alveg ástæðulaust, sagði Gunn-
ar. Það þarf mikið að ganga á til
þess að svona skip fari á hvolf,
kjölurinn er svo stór og ballestin
svo neðarlega. Og jafnvel þó svo
fari er ekki víst að illa fari. Þess
eru mörg dæmi að skútur hafi
farið heilan hring áhöfninni að
meinalausu eða meinalitlu. Þær
brjóta þá gjarnan af sér möstrin
en hafna alltaf á réttum kili.
Hver er þá helsti vandinn
við að sigla?
Það er kannski að gæta þess
að taka niður segl áður en allt er
komið í óefni. Eins getur sigling-
in verið vandasöm þar sem við
höfum ekki nema mjög frum-
stæð siglingartæki sem allir
aðrir en sportbátaeigendur eru
fyrir löngu hættir að nota. Við
notum mikið vita og radíóvita
sem stærri skip treysta ekki á
nema að litlu leyti, sagði Kristín.
Það er mikið atriði að hafa góð
kort, og reyndar er það algert
frumskilyrði í lengri ferðalög-
um, sagði Gunnar. Það er eigin-
lega alltaf eins að sigla, hvar
sem er í heiminum. Maður má að
vísu ekki treysta aðstöðunni í
landi jafn vel allsstaðar, t.d. eru
vitar og radíóvitar víða mjög
lélegir á Ítalíu.
Fylgir ekki töluverð vos-
búð svona siglingum?
Nei, síður en svo, það getur að
vísu orðið mikil vosbúð í sigling-
um hér við ísland en á Miðjarð-
arhafi getur maður oftast verið í
stuttbuxum einum klæða. Þar
getur maöur farið allra sinna
ferða undir seglum og þarf
■■ w
„ in,v
W.-VfjVr.-
„Eiginlega
alltaf
eins að sigla“
Kristín við stjórn Bonnýjar í
Miójaröarhafi.
yfirleitt aldrei að hreyfa mótor.
Það er mjög þægilegt að búa í
svona skútu jafnvel í langan
tíma og maður sefur hvergi
betur en þar. Þetta er afar ódýr
ferðamáti, maður getur meira að
segja veitt sér í matinn til að
drýgja ferðapeningana.
Það er miklu flóknara að sigla
hér í kring um ísland og kemur
þar margt til, þokur, sker, segul-
truflanir, erfið veðrátta o.fl.
Siglingar á Miðjarðarhafi eru
hreinn leikur í samanburði við
það.
Hvenær siglduð þið fyrst
til Miðjarðarhafsins?
Það var 1979. Þá brotnaði
frammastrið á leiðinni til Skot-
lands, en þó gekk ferðin þokka-
lega og þar fengum við nýtt
mastur. Þaðan sigldum við svo
til Frakklands og inn Biska-
yaflóa og fórum þar eftir skip-
astigum yfir Pýreneaskaga til
Miðjarðarhafsins. Það eru ein 50
hlið á leiðinni og hæsti punktur-
inn er um 200 metrar yfir
sjávarmáli.
Ég bið þau Kristínu og
Gunnar að greina frá því
helsta sem bar við á
siglingunni í sumar
Núna í sumar vorum við að-
eins í tvo og hálfan mánuð á
Miðjarðarhafi, við hefðum verið
miklu lengur ef við ættum ekki
litla stelpu heima sem er enn of
lítil til að hægt sé að taka hana
með.
I sumar byrjaði ég siglinguna
með föður mínum, bróður og
einum kunningja, sagði Gunnar.
Við höfðum ákveðið að fara til
Portúgal en á leiðinni þangað
sigldum við til Ibiza og dvaldist
nokkuð. Þar tókum við ýmislegt
fyrir og stóðum m.a. fyrir sjó-
mannadagshaldi með hefð-
bundnu sniði, höfðum froska-
hlaup, stakkasund, reiptog og
fleira. Úrslitin voru vægast sagt
söguleg því sjómenn töpuðu fyrir
landkröbbum og karlmenn fyrir
kvenmönnum í öllum greinum,
þó var það reyndar ein sjóara-
stelpa sem sigraði landmenn í
einhverri greininni. Þetta gerði
ótrúlega lukku og fólk frá nær-
liggjandi hótelum hópaðist að.
A leiðinni til Portúgal hreppt-
um við andviðri og snerum aftur
itl Ibiza. Þar dvaldist okkur enn
í nokkra daga og fórum við þá
með íslenska ferðamenn í sigl-
ingar til nálægra eyja.
Þarna liggur Bonný vió auö-
vesturhorn eyjarinnar Ibiza.
Frá Ibiza héldum við aftur til
Palma þar sem Stína kom um
borð. Við héldum áfram að sigla
með túrista og rákumst þá á
eyjuna Es Palmador, mjög sér-
stæða eyðieyju. Það er lón i
henni miðri sem er hin ákjósan-
legasta höfn í öllum veðrum.
Þetta er hrein paradísareyja — í
hádeginu fóru menn upp á sand-
inn til að grilla kjöt, sumir
skemmtu sér við að kafa í lóninu
en aðrir könnuðu eyjuna eða
höfðu það náðugt og sleiktu
sólskinið.
Þá datt okkur í hug að fara til
Túnis en ákváðum að koma fyrst
við á Sardiníu. Við urðum að
bíða í nokkra daga eftir hag-
stæðu veðri en siglingin til
Sardiníu gekk mjög vel. En
þegar við sigldum suður með
Sardiníu fengum við suðaustan
storm á móti og varð hann um
síðir svo hvass að við ákváðum
að snúa við.
En á leiðinni norður með hafði
vindurinn snúist ög var nú aftur
beint á móti og varð ansi hvass
og hin versta sigling — þann dag
vorum við hvorki meira né
minna en 9 tíma að slaga 20
mílur. Sjólagið var þá orðið með
versta móti og það hefði varla
gengið slysalaust að ná landi ef
við hefðum ekki notið aðstoðar
fólks þarna á ströndinni.
Þarna í grennd rákumst við á
mjög forvitnilegan stað sem
heitir Galakonte. Þar er lítil vík
umgyrt fjöllum og niður við
sjóinn eru víða stórir neðansjáv-
arhellar sem mjög gaman var að
kanna. Þarna var allt ósnortið
og hafnarskilyrðin mjög ákjós-
anleg.
Við lentum ekki nema einu
sinni í langvarandi logni. Þá
vorum við á siglingu djúpt út af
Minorca, sem er eyja skammt
frá Mallorca. Þá urðum við að
ræsa vélina en þegar við áttum
eftir tæpar 100 mílur til lands
brotnaði girinn. Að svo komnu
var ekki um annað að gera en
varpa af sér öllum áhyggjum,
fara að sofa og bíða þess að
byrjaði — því undir svona kring-
umstæðum er maður alveg úr-
ræðalaus á skútu.
Eftir 6 tíma fór að kula en við
vorum lengi að dóla til lands því
byrinn varð aldrei mikill. Á leið
til Carador á Spáni, þar sem við
geymum skútuna, fengum við
hins vegar hressilegan beggja-
skautabyr og höfum held ég
aldrei staðið í hraðari siglingu
því sjálfsagt höfum við verið
nærri því að setja hraðamet á
leiðinni.
Við komumst svo í hann
krappan þegar við sigldum inn í
höfnina í Carador. Það liggur að
henni tiltölulega mjó og löng
læna og verður þar að fara í
gegn um brimgarð. Þetta er
mjög erfið sigling án þess að
nota mótor og við urðum að vera
tilbúin að varpa akkeri alla leið
ef skútan sýndi tilhneigingu til
að berast upp í hamrana sem
voru beggja megin. Þegar við
sigldum upp að varð Stína að
vera tilbúin með endann og
stökkva upp á bryggjuna um leið
og skútan renndi hjá, og setja
fast — með öðru móti var þetta
ekki gerlegt. Þeir ætluðu ekki að
trúa því þarna á höfninni að við
hefðum siglt þetta vélarlaust.
Þarna geymum við svo skút-
una þar til næsta sumar. Það er
nokkuð dýrt en þetta er góð höfn
og vel fyrir henni séð.
Ætlið þið aftur í
siglingar næsta sumar?
Áreiðanlega. Siglingar eru
baktería sem maður losnar ekki
svo auðveldlega við og svo er líka
margt sem fylgir þessu af alls
kyns ævintýrum. Næsta sumar
ætlum við að taka þá litlu með
og vera þá á siglingu allt sumar-
ið. Við erum að hugsa um að
sigla þá um Eyjahafið því þar
hlýtur margt forvitnilegt að
bera fyrir augu.