Morgunblaðið - 19.09.1981, Blaðsíða 10

10
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 19. SEPTEMBER 1981
Sýning
Valgerðar
Hafstað
ValKerður Árnadóttir Haf-
stað hefur verið búsett erlendis
sl. 20 ár og í heimsborgum eins
og París 0(í New York eða í
nánrenni þeirra. Því er eðlileKt
að myndverk hennar hafi yfir
sér alþjóðlefían blæ og fersk-
leika heimsborKarans. Valgerð-
ur hefur eins og svo margir af
hennar kynslóð mikinn áhuga á
litnum sem slíkum og niðurröð-
un hans á myndfletinum og
fjölskrúðugum einingum, sem
dreift er á margvíslega vegu
eftir því sem andinn blæs henni
í brjóst hverju sinni. Þá eru
vinnubrögð listakonunnar mjög
vönduð og heildarsvipur sýn-
^Listakonan er í
hæsta máta ljóðræn í
myndum sínum og þær
bera tilfinningaríkri
sál vitni er fyrst og
fremst útfærir myndir
sínar eftir skynrænum
kenndum. 44'
ingarinnar því mjög sterkur.
Það er því erfitt að benda á
einstakar myndir er skera sig
úr gæðum því að allar hafa þær
eitthvað gilt til brunns að bera.
Listakonan er í hæsta máta
ljóðræn í myndum sínum og
þær bera tilfinningaríkri sál
vitni er fyrst og fremst útfærir
myndir sínar eftir skynrænum
kenndum.
Valgerður sýndi síðast hér
heima í FÍM-salnum að Laugar-
ásvegi, sem nú hefur verið
lagður niður á meðan verið er
að svipast eftir hentugra hús-
næði. Það eru tvö ár síðan og
þykir undirrituðum þessi sýn-
ing öllu sterkari og lífmeiri þótt
breytingarnar séu ekki áber-
andi miklar. Þá sýndi hún
dálítið af ræmumyndum og eru
einungis tvær slíkar á þessari
sýningu, nr. 4 „Innrím 1“ og 11
„Innrím II“, en þær eru báðar
verðar allrar athygli. — Máski
er mynd nr. 6 áhrifamesta
Myndlist
eftir BRAGA
ÁSGEIRSSON
verkið á sýningunni, litrík og
sterk í formi, — ég staðnæmdist
einnig við myndir eins og „Staf-
henda" (7), „Draugaleg" (21) og
„Afhending" (29) sem er ólík
öllu öðru á sýningunni og kann
að boða breytingar á list Val-
gerðar, sem þó er ógjörningur
að spá í.
Sýning Valgerðar Á. Hafstað
er menningarviðburður sem
menn ættu ekki að láta fram
hjá sér fara. Hún lætur lítið
yfir sér og listakonan er há-
vaðalaus í viðleitni sinni og á
ekki til skrum en vinnur þeim
mun meira á við nánari kynni.
Sýning
Helgu
Weisshappel
Foster
Það hefur lengi verið hljótt
um Hamragarða sem vettvang
myndlistarsýninga en nú sýnir
þar frú Ilelga Weisshappel
Foster þrjá tugi myndverka.
Helga hefur verið mikil atorku-
kona á sýningarvettvangi
heima sem erlendis og hefur
m.a. náð að komst í nokkrar
alfræðiorðabækur um myndlist
og er meðlimur í suðrænum
listaakademíum.
Vinnubrögð Helgu eru mjög
opin og óþvinguð og hún notar
Hins vegar komu
nokkrar myndir Helgu
á sýningunni hér al-
sendis á óvart en það er
þá hún bregður á leik
og leyfir sér að sprella
dálítið í stað þess að
hugsa um fagra
á/erð/44
gjarna upphleypta áferð til að
auka á áhrif og áferð. Litir
hennar vilja oft verða mjög
íburðarmiklir og það kann und-
irritaður síst að meta. Hins
vegar komu nokkrar myndir
Helgu á sýningunni hér alsend-
is á óvart en það er þá hún
bregður á leik og leyfir sér að
sprella dálítið í stað þess að
hugsa um fagra áferð! Á ég hér
við myndir eins og „Ommu-
horn“ (15), „Tré“ (16) og „And-
lit“ (17). Hér kemur fram
upprunaleg myndhugsun, sem
Hélga hefði mátt sinna meira
um dagana. Ekki veit ég hve-
nær listakonan gerði þessar
myndir því að ártöl vantar með
öllu í sýningarskrá sem er
sjálfsagt til baga öllum þeim er
rita um myndlistir.
Ég álít Helgu sterkasta sem
listakonu þegar hún vinnur
einfalt og í hreinum og ferskum
litum hvort sem þeir eru
sterkir svo sem í myndunum í
litla herberginu eða eintóna
eins og í stærri sölunum.
Dregið saman í hnotskurn
má segja að Helga sé náttúru-
barn í list sinni með öllum þeim
kostum og göllum er því fylgja
og jafnframt barn þess um-
hverfis er hún lifir og hrærist í.
Mynd-
vefnaður
* *
Asu Olafs-
dóttur
í vestri gangi Kjarvalsstaða
sýnir Ása Ólafsdóttir á þriðja
tug vefjalistarmynda sem hún
hefur gert á sl. fimm árum en
þó eru fæstar myndirnar af
nýrri gerð. Ása hefur verið
búsett í Gautaborg undanfarið
og hlotnast þar ýmis frami t.d.
hefur hún fengið starfsstyrk
frá sænska ríkinu svo og sam-
norrænan styrk.
Ása er dálítið sér á parti
hvað skoðanir snertir og val
myndefna. Hér fyrrum voru
það frumstæð andlit er ein-
Ása er dálítið sér á
parti hvað skoðanir
snertir og val mynd-
efna. Hér fyrrum voru
það frumstæð andlit er
einkenndu list hennar
og minntu vinnubrögð-
in um sumt á list indj-
ána.^L
kenndu list hennar og minntu
vinnubrögðin um sumt á list
indjána. En er hún hefur dval-
ist ytra hafa þjóðleg viðhorf
farið að segja meira til sín og
er t.d. mynd hennar af íslenzka
torfbænum ein albesta myndin
á sýningunni og hefur enda
vakið mikla athygli fyrir frum-
lega útfærslu. Ása hefur bætt
miklu við list sína á fáum árum
t.d. hvað blæbrigðaríkdóm
snertir og vil ég hér einkum
benda á myndirnar „Síðasta
sumarið" (11) og „Sumarið eft-
ir“ (12). Þá eru föng hennar
stórum fjölbreyttari en áður og
ljóst er að hér er á ferð
Iistakona er hefur ánægju af að
glíma við hin margvíslegustu
viðfangsefni. Hún vinnur hvort
tveggja á sviði fjölbreytileikans
sem einfaldleikans og kann að
byggja upp lífrænan einfald-
leika svo sem við sjáum í mynd
hennar „Samband" (19) sem er
einkar skemmtileg, hrifmikil
mynd, rík af yndisþokka. Það er
ekki ofsögum sagt að myndir
Ásu Ólafsdóttur geri ganga
vestri hluta Kjarvalsstaða hlý-
legri og lífrænni og mætti
leggja áherslu á fleiri svipaðar
sýningar í þessum hluta húss-
ins því það er líkast því sem
gesturinn sé boðinn velkominn
í þetta musteri listarinnar er
svo tekst til að líkist þéttings-
föstu handartaki.
Haldi Ása Ólafsdóttir sínu
striki þá er ekki að efa að hún
eigi bjart framundan á lista-
brautinni og fylgja henni mín-
ar bestu óskir.
Skúlptúr
Hallsteins
Sigurðs-
sonar
Það er mikil þrautseigja í
vinnubrögðum Ilallsteins Sig-
urðssonar sem undanfarið hef-
ur verið með sýningu á skúlp-
túr-verkum sínum í eystri gangi
Kjarvalsstaða og á stéttinni
fyrir utan. Hann hefur ekki
einasta unnið jafnt og þétt að
myndum sínum heldur í milli-
tíðinni byggt risastóra vinnu-
stofu í Breiðholtinu en áður
hafði hann aðsetur að Korpúlfs-
stöðum. Myndir sínar vinnur
Hallsteinn í margvísleg efni svo
sem steinsteypu, plötujárn og
epoxy kvarz og notar að auk
ýmis litarefni. Það mætti gjarn-
an skilgreina list hans á þann
hátt, að hann gangi út frá
^Myndir hans eru
þungar og staðar og
léttur yndisþokkinn
virðist vera honum
fjarri skapi. Allt er
þetta í samræmi við
skapgerð listamannsins
og látbragð allt en
hann er þéttur á velli
og hægur í framkomu,
líkt og frændi hans,
Ásmundur Sveins-
son.M
„massívum" forsendum í list
sinni svo sem það nefnist á
fagmáli. Myndir hans eru þung-
ar og staðar og léttur yndis-
þokkinn virðist vera honum
fjarri skapi. Allt er þetta í
samræmi við skapgerð lista-
mannsins og látbragð allt en
hann er þéttur á velli og hægur
í framkomu líkt og frændi hans
Ásmundur Sveinsson.
Myndirnar á sýningunni
spanna yfir tímabilið 1968—
1981 en þó á þetta ekki að vera
yfirlitssýning nema að vissu
marki því hér vantar hreyfi- og
veggmyndirnar, sem hann
gjarnan nefnir gólfskrið og
fönsun.
Það er mikið magn mynda i
ganginum, sennilega full mikið
þar sem um höggmyndir er að
ræða, sem þurfa ákveðið rými
til að njóta sín, — hér hefði
mátt koma til nokkur grisjun.
Hins vegar fer vel um myndirn-
ar á stéttinni og tvímælalaust
eru það öflugustu myndir sýn-
ingarinnar, í senn lífrænastar
og hrifmestar og þá einkum
rauðu myndirnar. Þykir mér
rauða myndin „Ris“ (25) tví-
mælalaust hápuntkur sýningar-
innar einkum fyrir það að hún
er áreynslulausust í útfærslu
þ.e. líkast því að vera sprottin
upp frá sjálfri náttúrunni.
Nú þegar Hallsteinn hefur
hin ákjósanlegustu vinnuskil-
yrði verður fróðlegt að fylgjast
með þróun listar hans á næstu
árum og lofa hér plötujárns-
myndir hans miklu. Ég hef svo
oft ritað um annarskonar
myndir Hallsteins á þessari
sýningu, t.d. hinar minni
steinsteypumyndir svo að ég
læt þetta duga að sinni en hvet
hann til viðamikilla athafna og
hér skipta gæðin meira máli en
magnið.