Morgunblaðið - 11.10.1981, Blaðsíða 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 11. OKTÓBER 1981
ÖRYGGIS-HLAÐRUM
Með alþjóðlega viðurkenningu
Nýborg h/f kynnir öryggis-hlaörúmiö frá Trekanten.
Hversvegna öryggis-hlaðrúm
1. Öryggishlaörúmiö er úr völdum viö og tvílakkað.
2. Rúmbotninn er skrúfaður á hliöarfjalir, þannig aö hann getur ekki runniö til.
3. Öryggisfestingar tengja efra og neðra rúmiö.
4. Rúmið er hægt að festa meö tengijárni viö vegg.
5. Stiginn er festur á fjórum stööum, þannig aö hann rennur
6. Efra rúmiö er hægt að fá meö tveim rúmfjölum.
Bilið milli rúmfjalanna er haft þaö lítiö aö smábörn geti
ekki fest sig þar á milli.
7. Gæöaþrófaö i Þýskalandi og Danmörku
Verö kr. 2920,- án dýna kr. 3790,- með dýnum.
Innifalið í veröi: 2 rúm 70x190 cm. einn stigi, 2 rúmfjalir,
4 skrauthnúöar, 2 rúmfataskúffur á hjólum og
öryggisfestingar. Einnig fáanlegt í 90x190 sama verö.
Haustlaukar, ýmsargerðir 30% afsláttur
Grænar plöntur í pottum 30% afsláttur
Nú er hver að verða síðastur að setja niður
haustlaukana.
Komið við í Blómavali. Opið alla daga til kl. 21.
Nýborg
BYGGINGAVÖRUR
ÁRMÚLA 23 SÍMI 86755
Kristín Theódóra
Nielsen - Attræð
-Ar skal rlsa
sá or á yrkjcndur fáa
ok Kan^a síns vorka á vit
fátt um dvolur
sá or um mor^un sofur
hálfur or auður und hvötum.
Þessi vísa Hávamála á einkar
vel viö um vinkonu mína og minn-
ar fjölskyldu, Dóru, eins og hún er
ævinlega kölluð. Kristín Teódóra
Nielsen frá Seyðisfirði er áttræð á
morgun, þann 12. október. For-
eldrar hennar voru Víglundur
Þorgrímsson, útgerðarmaður á
Mjóafirði, og Jónína Guðrún
Þorsteinsdóttir. Þau slitu samvist-
um þegar Dóra var barn og hún
ólst því upp til unglingsára hjá
vandalausu fólki. Eftir að faðir
hennar stofnaði heimili á ný með
seinni konu sinni flyst Dóra til
þeirra að Krossi í Mjóafirði. Árið
1917 ræðst hún svo til Peter Lass-
en Mogensen lyfsala á Seyðisfirði,
sem afgreiðslustúlka í Apótekinu
og þar starfar hún þar til hún gift-
ist Axel Nielsen verslunarmanni á
Seyðisfirði árið 1923.
Dóru og Axel varð þriggja
barna auðið. Þau eru: Hlín og
Hjalti, tvíburar, fædd 07.12. 1924
og Jónína, fædd 01.02. 1929. Hjalti
fórst á Lagarfljóti fyrir allmörg-
um árum, með sviplegum hætti, og
var það mikið áfall fyrir Dóru,
eins og að líkum lætur, en með
þeim mæðginum var sérlega mikil
ástríkja. Milli heimila okkar var
aðeins garðgirðing sem skiidi að,
svo það má segja að við krakkarn-
ir höfum alist upp sem stór systk-
inahópur. Lengst af, sem ég man
eftir Axél, var hann heilsulítill,
hann hafði verið rúmliggjandi
langdvölum og lést á besta aldri
árið 1936.
Það gefur auga leið, að erfitt
hefur verið fyrir Dóru að koma
börnunum á legg við þessar að-
stæður, þegar hjón almennt með
fulla heilsu höfðu vart til hnífs og
skeiðar á þessum kreppuárum. En
í Dóru býr þrek og þor. Hún lét
hvergi á sjá. Heimili hennar og
uppeldi barnanna var til fyrir-
myndar á allan hátt. Hún var at-
orkusöm, úrræðagóð og hafði ríka
kímnigáfu. Hún lét sér ekkert
fyrir brjósti brenna.
Það æxlaðist þannig, kannski
ekki að ástæðulausu, að ég leitaði
til Dóru með mín vandamál ef ein-
hver voru og leysti hún úr þeim
bæði fljótt og vel. Vandamálin
voru víst ekki stór á mælikvarða
nútíma nöldursþjóðfélags en af
hennar fundi fór ég oftast ánægð-
ur. Eg man eftir tveimur skiptum
sem við vorum ekki „dús“. í fyrra
tilfellinu var það þegar ég var á
leið í sveitina sem vikapiltur og
Dóra átti að klippa mig eins og svo
oft áður, úr þessu varð krúnurök-
un, það eina sem ég gat státað af
var fokið út í veður og vind.
Sannfæringarkraftur Dóru að
hárið kæmi aftur stóðst eins og
allt sem hún sannfærði mig um.
Annað skiptið var þegar kindin
mín svarta brá sér inn í stofu um
kvöldmatarleytið og hreinsaði all-
an kvöldverðinn sem ætlaður var
Angantý prentara og Pétri bak-
ara, sem voru kostgangarar henn-
ar. Dóra hótaði mér því að sú
svarta yrði kærð til Ára sýslu-
manns, en hann var það yfirvald
sem mér stóð stuggur af, hann
hafði svo oft sent okkur Hjalta og
fleirum tóninn yfir lónið og marg-
sinnis látið Harald „polití" smala
okkur saman á „kontorinn“ sinn.
Þegar ég var búinn að sannfæra
Dóru um að þetta kæmi ekki fyrir
aftur, að vísu var kindin mér erfið,
eins og allir sem aldir eru upp í of
miklu meðlæti, þá féllst hún á að
málið væri látið niður falla. Þar
sem eltingaleikur við kindurnar
hans Sigga Búa var snar þáttur
okkar Hjalta á þessum sokka-
bandsárum verður eftirfarandi
saga að fylgja með. Siggi hafði lof-
að okkur að við fengjum sitt hvort
lambið við næsta sauðburð ef
eitthvert lambanna yrði blátt eða
grænt. Þegar ekkert bólaði á þess-
um sjaldgæfu lömbum eftir
tveggja ára bið lögðum við málið
fyrir Dóru. Ég man að hún var
nokkuð snögg upp á lagið og sagði
að við ættum ekki að láta karlinn
vera að spila með okkur. Eftir
þessa raun fór ég til Guðmundar á
Árnastöðum og hann gaf mér
lamb sem var „bara“ svart, en
Hjalti var áfram lamblaus.
Dóra starfrækti um margra ára
skeið bakarí á Seyðisfirði en áður
hafði hún kostgangara, sem fyrr
er getið og einnig greiðasölu á
striðsárunum. Vinnudagur Dóru
hefur eflaust oft verið langur og
strangur og ætíð hef ég undrast
starfsþrek hennar. En hennar að-
alsmerki hefur ætíð verið að
ganga snemma til hvílu og fara
snemma á fætur og útaf því hefur
hún sjaldan breytt. Undanfarin ár
hefur Dóra búið á Hrafnistu hér í
Reykjavík en hún leigði hjá mér á
meðan hún var að bíða eftir að
komast þar að. Það var oft glatt á
hjalla þegar Dóra bjó hér í Aust-
urgerði. Þá rifjuðu þær vinkonur,
móðir min og Dóra, upp skemmti-
leg atvik fyrri tíma frá Seyðis-
firði. Ég hafði sérstaka ánægju af
að geta skotið skjólshúsi yfir Dóru
á meðan hún beið eftir að komast
að á Hrafnistu. Frá henni hefur
alltaf stafað sérstakur ljómi. Fas
hennar er höfðinglegt, hún er
reisuleg, tíguleg og sérlega mynd-
arleg kona. Yngsti sonur minn
sagði einhverju sinni er Dóra bjó
hér hjá okkur. „Hún gengur eins
og drottning." Svar mitt var að
Dóra væri fædd drottning. Glæsi-
leiki hennar er sá sami og hefur
ávallt verið síðan ég sem barn
kynntist Dóru.
Á þessum merku tímamótum í
lífi þínu sendum við hér öll í Aust-
urgerði 10 innilegar hamingjuósk-
ir og þökkum þér fyrir ánægjulega
samveru og árnum þér alls hins
besta um ókomna framtíð.
Guðmundur Jónsson
Sumarsýningu
Asgrímssafns
að ljúka
SUMARSÝNINGU Ásgrímss-
afns sem opnuð var í maí sl.
lýkur nú á sunnudaginn.
Safnið verður lokið um tima
meðan komið verður fyrir
nýrri sýningu.
Sumarsýningin er yfirlitss-
ýning á verkum Ásgríms, sem
hann málaði á hálfrar aldar
tímabili.
Safnið hefur verið fjölsótt í
sumar bæði af erlendum og
innlendum gestum.
Ásgrímssafn Bergstað-
astræi 74 er opið yfir vetrarm-
ánuðina sunnudaga, þriðju-
daga og fimmtudaga kl.
13.30—16.00. Aðgangur er
ókeypis.