Morgunblaðið - 11.10.1981, Blaðsíða 32

32
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 11. OKTÓBER 1981
Óli Björn Kœrne-
sted - Minning
Fæddur 3. júlí 1938.
Dáinn G. októbcr 1981.
Á morgun verður Ólí Björn
Kærnested, vinur okkar, lagður til
hinstu hvíldar. Það er erfitt að
trúa því, þegar menn falla frá á
besta aldri og í blóma lífsins en
samt verða allir að sætta sig við
að kailið kemur fyrr eða síðar, og
ekki er spurt, hvort menn hafi lok-
ið sínum ætlunarverkum. Óli
Björn var fullur af lífslöngun og
atorkusemi. Hann hafði langt í frá
lokið því, sem hann hafði hug á að
gera.
Við áttum því láni að fagna að
starfa með Óla Birni um árabil.
Hann var góður samstarfsmaður
og góður félagi, alltaf kátur og
hress, og leitaðist við að sjá bros-
legu hliðarnar á öllum málum. Við
vitum að við tölum fyrir munn
allra samstarfsmanna hans, j>egar
við segjum að hann hafi verið sér-
staklega lipur og skemmtilegur í
umgengni. Þessir eiginleikar hans
voru kannski undirstaðan fyrir
velgengni hans í starfi hjá Vífil-
felli, en starf hans var fyrst og
fremst fólgið í samskiptum við
viðskiptavini fyrirtækisins. Óli
Björn var mjög vinamargur mað-
ur, og átti sérstaklega auðvelt með
að kynnast fólki og vinna traust
þess. Fréttin um skyndileg veik-
indi hans komu eins og reiðarslag
yfir okkur starfsfélaga hans, því
hér var hann í fullu fjöri daginn
áður. Það verður erfitt að fylla
það skarð, sem Óbí skildi eftir sig.
Við þökkum honum fyrir samver-
una fyrir hönd okkar allra, starfs-
félaga hans. Jafnframt sendum
við eiginkonu hans, börnum og
öðrum ættingjum okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur og biðjum
Guð að styrkja þau í sorg sinni.
Minningin um góðan dreng mun
lifa.
Magnús Harðarson,
Ingibjörg Guðmundsdóttir,
Lýður Friðjónsson.
Á morgun kveðjum við Víkingar
hinstu kveðju vin okkar og félaga
Óla Björn Kærnested verslunar-
mann, er lést síðastliðinn þriðju-
dag langt um aldur fram.
Nú þegar hönd sorgarinnar
leggst enn einu sinni með fullum
þunga yfir okkur Víkinga, er ekki
örgrannt um, að okkur þyki nóg
komið og mál að linni.
Óli Björn eða Óbí svo sem hann
var alltaf kallaður í okkar hópi,
var fæddur í Reykjavík 3. júlí
1938, sonur hjónanna Gísla F.
Kærnested og Hildar Björnsdótt-
ur Kærnested, en þau hjónin
fluttu í Bústaðahverfið árið 1951.
Óbí byrjaði senmma að stunda
íþróttir, aðallega knattspyrnu, og
þegar Knattspyrnufélagið Víking-
ur hóf starfsemi sína í Smáíbúða-
og Bústaðahverfinu árið 1953, var
hann einn af þeim drengjum, sem
þá gekk til liðs við Víking, og lék
með félaginu frá 3. flokki og til
meistaraflokks. Á þessum árum
var Víkingur ekki mikils metinn
sem íþróttafélag, en það er full-
vissa mín, að ef Víkingur hefði
ekki notið manna eins og Óbí, sem
létu stóru töpin ekki slá sig út af
laginu, þá værum við ekki jafn öfl-
ugt félag í dag og raun ber vitni.
Persónulega hef ég álitið, að Óbí
hafi verið einn af fáum á þessum
erfiðleikaárum Víkings, sem hefði
þótt fullboðlegur í lið annarra fé-
laga, og þess vegna hef ég alla tíð
borið sérstaka virðingu og þakk-
læti í brjósti til hans fyrir hollust-
una við okkar gamla og góða félag.
Er keppnisferlinum lauk, tóku við
ýmis stjórnarstörf fyrir Knatt-
spyrnudeild Víkings, en nú hin
seinni ár voru færri stundir aflögu
til tómstundastarfa.
Árið 1977 stofnsetti Óbí versl-
unina Búsport í Breiðholti og rak
hana jafnframt starfi sínu hjá
verksmiðjunni Vífilfelli. í upphafi
verslaði hann með búsáhöld og
sportvörur, en með tíð og tíma
þróuðust mál á þann veg, að bús-
áhöldin viku, en eftir stóð aðalá-
hugamálið, sportvörurnar, og á
þessu ári opnaði hann aðra versl-
un undir sama nafni í Breiðholti
III, og framundan var stórbygging
í Mjóddinni, hinu nýja verzlun-
arhverfi í Breiðholti.
Hinn 25. september árið 1965
kvæntist Óbí Sigríði Grétarsdótt-
ur Kærnested, og eignuðust þau
einn son, Gísla, sem nú er 16 ára.
Jafnframt gekk hann syni Sigríð-
ar, Grétari, í föðurstað. Áður eign-
aðist hann dótturina Guðbjörgu
Lindu.
Gæfa okkar margra Víkinga er,
að konur okkar hafa tekið virkan
þátt í félagsstarfinu, og svo var
um Sirrý konu Óbís, að hún starf-
aði mikið í kvennadeildinni, og
mátti til tíðinda telja, ef þau hjón-
in mættu ekki bæði á spilakvöldin
t
Þökkum innilega auösýnda samúö viö andlát mannsins míns og
föður okkar,
JÚLÍUSAR R. JÚLÍUSSONAR,
múrarameistara,
Jónína Þorsteinsdóttir,
og börn.
t
Þökkum auösýnda samúö viö andlát og útför móöur okkar,
tengdamóöur, ömmu og langömmu,
VALGERDURANDRÉSDÓTTUR,
Framnesvegi 5, Reykjavík.
Börn, tengdabörn, barnabörn og barnabarnabörn.
t
Þökkum innilega auösýnda samúö og vinarhug viö andlát og útför,
RANNVEIGAR E. ERLENDSDÓTTUR,
Flókagötu 16.
Þorbjörg Andrésdóttir,
Unnur Andrésdóttir, Teitur Guómundsson,
Sigríður Andrésdóttir, Svavar Guönason,
barnabörn og barnabarnabarn.
vinsælu, sem kvennadeild Víkings
hefur séð um nú hin síðari árin.
Nú að leiðarlokum drúpum við
Víkingar höfði í þögulli sorg og
færum látnum félaga þakkir fyrir
heilladrjúg störf í þágu félagsins
og biðjum algóðan guð um að
styrkja eiginkonuna, börnin og
móðurina, sem nú eiga öll um sárt
að binda. Eg, sem þessi fátæklegu
orð rita, færi kærum bróður þakk-
ir fyrir allt, fari hann í friði.
Knattspyrnufélagið Víkingur
Anton Órn Kærnested.
Á morgun verður til moldar
borinn mágur minn, Óli Björn
Kærnested. Óbí, eins og hann var
nánast alltaf kallaður, var aðeins
43 ára þegar kallið kom. Þótt 43 ár
séu ekki langur tími, átti Óbí að
baki fjölbreyttan starfsferil, hafði
öðlast mikla lífsreynslu og kynnst
mörgum.
Aðeins 18 ára að aldri missir
hann föður sinn, Gísla Kærnested,
sem lést fyrir aldur fram, einnig
42ja ára og úr sama sjúkdómi og
hann nú sjálfur. Skyndilega verð-
ur hann, elstur sinna fjögurra
systkina, að axla þá ábyrgð að að-
stoða móður sína, Hildi Kærne-
sted, við að sjá heimilinu far-
borða. Eg er ekki maður til þess að
dæma hversu erfitt slíkt hlutverk
getur verið ungum manni, en eitt
er víst að Óbí brást ekki. Með að-
stoð síns yngri bróður, Antons og
síðar systranna Ásthildar og Sig-
rúnar, farnaðist þeim vel að
byggja upp fallegt og hlýlegt
heimili. Kærleikurinn, sem móðir
þeirra kenndi þeim, var augljós
hverjum manni sem á heimilið
kom.
Óli Björn lauk námi úr Verzlun-
arskóla íslands. Síðan líklega af
ævintýraþrá, gerðist hann háseti
á farskipum um tíma. Systkinum
hans eru minnisstæðir þeir dagar
er hann kom úr siglingum, alltaf
með eitthvað til að gleðja sína
nánustu. Var víst ekki skorið við
nögl að kaupa úti í hinum stóra
heimi eitthvað til að gleðja aðra
og styðja við bakið á móðurinni
við uppeldið á börnunum. En Óbí
verður okkur ekki aðeins minn-
isstæður fyrir rausnarhátt sinn.
Fjölskyldan og hinn stóri kunn-
ingjahópur hans minnist hans lík-
lega helst fyrir glaðlyndið og hið
næma skynbragð sem hann bar á
tilfinningar annarra. Hann var
hrókur alls fagnaðar og kunni þá
góðu list að gera grín að sjálfum
sér svo engum leiddist í návist
hans. Systkinabörnin, sem fæst
eru pennafær ennþá, minnast
glaða frændans, því aldrei sleppti
Óbí tækifæri til þess að víkja hlý-
legu viðmóti að þeim.
Eftirlifandi konu sinni, Sigríði
G. Kærnested, kvæntist Óli Björn
árið 1965. Þeim varð aðeins eins
barns auðið, Gísla, sem nú stund-
ar nám í Verzlunarskóla Islands,
en Óli Björn ól auk þess upp fóst-
urson sinn, Grétar Melsted. Áður
hafði hann eignast dóttur, Lindu.
Þeim hjónum hafði tekist að
byggja sér fallegt heimili, þar sem
frændfólk og vinir þeirra hafa
margoft notið þeirra miklu gest-
risni. Nú síðari árin starfaði Óbí
hjá Vífilfelli hf. auk þess að reka
tvær sportvöruverzlanir undir
nafninu Búsport.
Á heimilinu að Brekkuseli 18
ríkir nú mikill harmur. Horfinn er
sjónum yfir móðuna miklu dreng-
ur góður, sem eiginkona og börn
sakna sárt. Móðirin Hildur hefur
misst ljúfan son, systkinin bróður
sem þau mátu mikils. Ég vona að
þessar fáu línur úr saknaðarljóði
Jóhanns Bárðarsonar verði þeim
huggun í harmi.
Ef Kreinum vér markió sem Knæfir hæst
þá Kle^i í soknuói verAur stærst
aó trúa. aó látinn iifir.
Ö.J.
Ég veit ekki hvort þú sem lest
þessar línur hefur staðið frammi
fyrir þeirri raun að ætla að setjast
niður til þess að minnast vinar eða
ættingja sem fallið hefur frá langt
fyrir aldur fram. Þannig er nú
ástatt um mig.
Við Óbí, eins og Óli Björn var
ávallt kallaður, vorum systkina-
synir, og nú þegar hann er allur,
koma minningar gamalla daga
upp í hugann. Ég veit að ég mæli
fyrir munn okkar bræðranna,
Ádda, Odds og Jonna, og pabba og
mömmu þegar ég segi að þegar
Óbí kom í heimsókn á heimili
okkar á Kleppjárnsreykjum forð-
um daga þá bar hann gleðina
ávallt með sér. Honum var nefni-
lega einkar vel lagið að líta á
bjartari hliðar tilverunnar, og ein-
mitt þess vegna eigum við öll
dýrmætt safn minninga frá sam-
skiptum okkar á þessum árum.
Sem dæmi um skopskyn Óbí get ég
nefnt orðatiltæki sem enn þann
dag í dag skýtur upp kollinum hjá
okkur. Þannig var, að þegar staðið
var upp frá borðum hafði Óbí
þakkað fyrir matinn með handa-
bandi. Mamma sagði þá eitt sinn
við hann: „Óbí minn, segðu bara
takk fyrir mig eins og hinir strák-
arnir." Að næstu máltíð stóð vin-
urinn á fætur og sagði. „Takk fyrir
mig eins og hinir strákarnir," og
auðvitað hlógu allir dátt.
Ég held að þetta litla dæmi lýsi
Óbí betur en mér tækist hugsan-
lega að gera með langri grein. En
ég játa það að eftir á að hyggja
sakna ég þess mjög að samskipti
okkar voru ekki meiri og nánari en
raun ber vitni, og svo sannarlega
hittir það mig nú orðtakið — eng-
inn veit hvað átt hefur fyrr en
misst hefur.
En lát frænda míns hefur komið
mér til þess að hugsa. Hvernig má
koma í veg fyrir að ungir menn
láti lífið á þann hátt sem hann.
Fyrir á að giska 12 árum leitaði
hann læknis vegna óþæginda í
hjarta, en einhvern veginn var það
allt gleymt, og ég held að engum
hafi dottið í hug sú alvara sem þá
hefur greinilega verið á ferðum.
Að morgni 23. sept. sl. vaknar svo
Sirrý kona hans við að ekki er allt
með felldu, og síðan þá hefur verið
nokkuð ljóst að hverju stefndi. Ég
er sannfærður um að á þeirri öld
tækni og vísinda sem við lifum
hlýtur að vera unnt að framleiða
rafeindabúnað fyrir hjartveika og
aðra, sem tekur mið af púls og
gefur til kynna með skerandi
hljóði ef hjartsláttur dofnar veru-
lega eða stöðvast. Ég hef þegar
borið þetta undir tæknimenntaða
menn og eru þeir sama sinnis.
Óli Björn var elstur barna
þeirra Hildar B. Kærnested og
móðurbróður míns, Gísla Kærne-
sted. Það er illt til þess að hugsa
að nú deyr Óbí 43 ára gamall, en
pabbi hans 42 ára fyrir 24 árum.
Nk. þriðjudag 13. október hefði
Gísli orðið 67 ára.
Ég vil fyrir hönd foreldra minna
og bræðra votta ykkur, Hildur,
Sirrý, börnunum og systkinum
Óla Björns okkar innilegustu sam-
úð.
Óli H. Þúrðarson
Minningin um Óla Björn
Kærnested er björt, hlý og
skemmtileg, þess vegna er enn
sárar að þurfa að kveðja hann í
blóma lífsins. Milli foreldra minna
og foreldra Óla Björns var náin
vinátta og ég minnist þess hvílík
harmafregn það var á heimili
mínu, þegar Gísli faðir Óla Björns
lést á besta aldri. Síðan eru mörg
ár en tengsl okkar systkinanna við
Hildi móðursystur okkar, móður
Óla Björns, eru jafnvel meiri en
áður, og á heimili hennar höfum
við átt marga ánægjustund.
Við þau tækifæri var það ekki
síst Óli Björn, sem kom mönnum í
gott skap. Hann var hnyttinn í til-
svörum og hafði einstæðan hæfi-
leika til að sjá bjartar hliðar á
lífinu. Aðrir verða til þess að rekja
störf hans og afskipti af íþrótta-
og félagsmálum. I þeim efnum
sýndi hann áræði, sem er einkenni
hins bjartsýna og glaðværa
manns, er ég kynntist í faðmi fjöl-
skyldunnar.
Þannig mun ég minnast frænda
míns Óla Björns Kærnested. í
mínum huga, systra minna og
fjölskyldna okkar verður minning
hans nátengd þakklæti til hans,
Hildar móður hans og systkina
fyrir góðvild og vináttu. Við send-
um þeim Sigríði, konu Óla Björns,
og börnunum innilegar samúðar-
kveðjur og biðjum þeim styrks frá
Guði. Blessuð sé minning góðs
drengs.
Björn Bjarnason.
Á morgun verður til moldar
borinn vinur minn Óli Björn
Kærnested. Ég mun ekki rekja hér
æviskeið hans, aðeins skrifa fáein
kveðjuorð.
Veruleg kynni okkar hófust
fyrir 14 árum, en þá hafði Óbí,
eins og hann var jafnan kallaður
verið kvæntur eiginkonu sinni,
Sigríði Grétarsdóttur, um tveggja
ára skeið, og þar eð eiginkona mín
og Sigríður voru vinkonur, var ég
tekinn í vinahópinn.
Mér líkaði strax vel við Óbí.
Hann var skemmtilegur og góður
vinur. Kímni hans var einstök og
hann henti jafnan góðlátlegt gam-
an að félögunum og undanskildi
þá ekki sjálfan sig. Menn veltust
oft um í hlátri, þegar honum tókst
sem bezt upp.
Það verður hljóðlátara í vina-
hópnum eftir fráfall Óbí. Hans
verður þar sárt saknað, en á móti
koma góðar minningar um hrein-
skiptinn og drenglundaðan mann.
Ég og fjölskylda mín sendum
eiginkonu Óbí og allri fjölskyldu
hans innilegustu samúðarkveðjur.
Magnús Finnsson
Afmælis- og
minningargreinar
ATHYGLI skal vakin á því, að afmælis- og
minningargreinar verða að berast blaðinu með góðum
fyrirvara. Þannig verður grein, sem birtast á í
miðvikudagsblaði, að berast í síðasta lagi fyrir hádegi
á mánudag og hliðstætt með greinar aðra daga.
Greinar mega ekki vera í sendibréfsformi. Þess skal
einnig getið, af marggefnu tilefni, að frumort ljóð um
hinn látna eru ekki birt á minningarorðasíðum
Morgunblaðsins. Handrit þurfa að vera vélrituð og
með góðu línubili.