Morgunblaðið - 11.10.1981, Blaðsíða 31

Morgunblaðið - 11.10.1981, Blaðsíða 31
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 11. OKTÓBER 1981 31 Viðar Viðarsson - Minningarorð asta fulltrúa þessarar merkilegu kynslóðar hér í húsinu, þökkum fyrir okkur og biðjum fólki hans blessunar. Jón Óskar Guðmundur Bjarnason var fæddur 27. júní 1888, og dó 2. okt. 1981. Hann var sonur hjónanna Bjarna Jónssonar sem ættaður var austan af Mýrum og Þuríðar Runólfsdóttur af Hlíðarætt, er bjuggu í Miðhúsum á Hofi í Öræf- um. Guðmundur var þriðji í stórum systkinahópi og er síðastur þeirra systkina, sem kveður þennan heim, þrem mánuðum á eftir elsta bróðurnum Sveini sem varð 100 ára. Guðmundur, tengdafaðir, minn var alinn upp af móður sinni að mestu því faðir hans dó þegar hann var þriggja ára. Þuríður giftist tvisvar aftur en missti menn sína alla eftir skamma sambúð úr lungnabólgu, sem í þá daga var dauðavofan yfir fólki á manndómsaldri í vatna- byggðum Öræfasveitar, ekki síður en sjódauðinn í sjávarplássunum. Það var löng leið yfir sandana milli stórvatnanna og menn og hestar urðu kollvotir og það var 10 til 12 tíma lestagangur úr fjöru heim á bæi í vestursveitinni. Og í fjöruna sóttu Öræfingar vetrar- forða sinn af kjöti og eldiviði, kindakjötið fékk kaupmaðurinn, en fólkið át útselinn, sem var veiddur á haustin allt fram að jólaföstu. Það var vaðið með næt- ur (net) í ósum Skeiðarár og fleiri vatna, og engin höfðu menn vatnsheld hlífðarföt. Síðasti maður Þuríðar, Jón bróðir Bjarna, dó árið 1900 úr lungnabólgu. Það ár dóu 12 manns úr lungnabólgu í Öræfum. Þá var Guðmundur 12 ára og elsti bróðirinn Sveinn, sem var 19 ára varð forsjá heimilisins, hann var lipur fjármaður og þá orðinn frægur fyglingur í Ingólfshöfða. Aldrei var búsvelta hjá Þuríði ekkju á Hofi og barnahópurinn varð myndar- og atgervisfólk. Guðmundur var talinn meðal glæsimanna í sinni sveit og með sterkustu mönnum, frábærlega snar og fylginn sér ef við lá. Það frægðarverk vann hann 4 ára, að hann bjargaði Bjarna bróður sín- um ársgömlum frá erni sem ætl- aði að hremma hann í brekkunni fyrir ofan Hofsbæina, fólkið var þar skammt frá að rýja fé. Hann gerðist ungur fyglingur í Höfðanum og fylgdi bróður sínum, en 18 ára gamall lenti hann þar í stórslysi, hann hrapaði 18—20 metra loftfall niður í fjöru, það þóttu hin mestu undur, að hann skyldi lifa hrapið af, en jafngóður varð hann aldrei, var höfuðveikur æfilangt, annars var hann vel á sig kominn alla tíð, þar til hann lagðist inn á sjúkrahús á síðast- liðnu vori og í banalegunni var hann hress þegar af honum bráði, og virkaði þá áratugum yngri, en hann var. Börn Þuríðar og Bjarna voru Sveinn, Jón, Guðmundur, Runólf- ur og Bjarni, sem fæddist sama daginn og faðir þeirra dó. Annar maður Þuríðar hét Þor- lákur Jónsson, þeirra sambúð var innan við eitt ár og barnlaus. Þriðji maður Þuríðar var Jón bróðir Bjarna, með honum átti hún 2 börn, Þórhall og Katrínu. Aldamótaárið fluttist Þuríður þá nýorðin ekkja í þriðja sinn, að Fagurhólsmýri, þar er styzt sjáv- argata í Öræfum og þar var helst róið til fiskjar, og þar var vöru- uppskipun þegar veður var bliðast, en engin er þar höfn og brimrót líkt og annarsstaðar á suður- ströndinni, sum vorin gaf aldrei á sjó. í vondum veðrum urðu þar mörg skipströnd. Fyrstu ár aldar- innar fórust þar mest skútur, seinna togarar. Mörgum sjómönn- um tóku þeir bræður þátt í að bjarga á þessum árum. Bræður Guðmundar voru gleði- menn málhressir vel og sögumenn frægir, sérstaklega Sveinn, sem kunni íslendingasögurnar utanað, þær er honum þóttu þess virði, og stóra kafla úr Biskupa og heilagra manna sögum. Guðmundur var hlédrægari en bræður hans. En á góðum stund- um lék hann á als oddi, sagði stór- fróðlega og skemmtilega frá, með persónulegri kímni. Hann var unglingur í lestaferð- um Öræfinga til Hafnar í Horna- firði og fjöruferðir fór hann fjöl- margar vetur og sumar, stundum Ijótar svaðilfarir, vatnavasl með ferðamönnum, og ferðir yfir Skeiðarárjökul fór hann margar, og á Vatnajökli var Guðmundur með hesta í leiðangri prófessors Ahlmanns 1936. Árið 1920 keypti fjölskyldan jörðina Sel í Skaftafelli og bjó þar félagsbúi í mörg ár. Skaftafell mun talið fegurst ajlra staða á ís- landi og önnur landstærsta jörðin næst á eftir Möðrudal um eða yfir 200 ferkm. Þetta sama ár giftist Guðmund- ur unnustu sinni Sigríði Gísla- dóttur Kjartanssonar prests að Sandfelli. Sigríður var óvenju göf- ug kona sem allir elskuðu og virtu sem henni kynntust, hún andaðist fyrir tæpum þremur árum 82 ára gömul. Þau eignuðust 4 dætur, Þuríði Elínu sem dáin er fyrir 22 árum, Katrínu sem er eiginkona mín, Rögnu Sigrúnu, sem er ekkja Bjarna Runólfssonar, stýrimanns frá Hornafirði og Theódóru sem er gift Ragnari Ólafssyni, deildar- stjóra á Skattstofunni. Guðmundur og Sigríður fluttu til Reykjavíkur árið 1939 og Guð- mundur gerðist starfsmaður hjá Skipaútgerð Ríkisins við höfnina. Skömmu seinna keyptu þau ásamt Bjarna bróður Guðmundar Ljósvallagötu 32, og þar bjuggu þau til æfiloka. Æfikvöld þeirra var fallegt og hamingjusamt og eftir því sem ár- in liðu varð þeirra samband inni- legra og eftir að Guðmundur hætti að vinna við höfnina, unnu þau heimilisstörfin saman, og eftir að heiisa Sigríðar fór að bila sá hann að mestu um heimilishaldið. Sveinn bróðir hans var í skjóli þeirra fram á síðasta æfiár. Börnin, barnabörnin og barna- barnabörnin hópuðust í kring um Guðmund, og styttu honum biðina til endurfunda við Sigríði, sem hann beið með fullri reisn, en þó eftirvæntingu. Við ástvinir hans kveðjum hann með þökk og virðingu. Ragnar Kjartansson Fæddur 24. apríl 1958. Dáinn 5. september 1981. Kveðja írá stofu 107 í Fjöl- brautaskólanum Breiðholti Ég veit ekki til þess að Viðar hafi sótt tíma í stofu 107 í Fjöl- brautaskólanum. Þó hefur varla nokkur nemandi sýnt þeirri stofu jafn mikinn áhuga og Viðar. I stofu 107 er tölva skólans, og þar fer fram öll kennsla í tölvufræð- um. Það var haustið 1980 er ég og nemendur mínir fórum að veita Viðari eftirtekt. Mig minnir að fyrst hafi hann komið og spurt mig, hvort hægt væri að skrifa forrit fyrir tölvuna hans. Ég sagði að eflaust mætti lesa sér til um það í bæklingum um tölvuna. — Næsta dag, sem var reyndar föstu- dagur, kom hann með þykkan bækling. Reyndar held ég að þeir hafi verið tveir, a.m.k. fór allur sunnudagurinn í að lesa þá. Smám saman þróuðust kynni okkar. Hann var nær daglegur gestur í stofu 107. Hann byrjaði skipulega að lesa sér til um tölvu skólans og hafði öðlast furðu mikla þekkingu á því hvernig tölv- ur vinna og virka. í vor fór hann fram á að fá að gera vissar breyt- ingar á einu svokölluðu „start“- forriti skólatölvunnar og leyfði ég honum það. í dag þegar kveikt er á henni, skrifar hún texta, sem mun í framtíðinni minna okkur á hand- bragð Viðars. Veikindi Viðars komu mér og nemendum mínum mjög á óvart. Ég hafði hitt hann í haust og hafði hann m.a. aðstoðað mig við náms- kynningu fyrir nýnema. Talið barst að framtíðaráformum hans eins og oft áður. Stúdentsprófi ætlaði hann að Ijúka og síðan stóð til að fara í greinar tengdum tölvufræðum. Við í stofu 107 kveðjum hann í dag með söknuði og munum minn- ast hans, þegar við kveikjum á skólatölvunni. ST. Erfitt er fyrir okkur skólafélag- ana að trúa því, að Viðar Viðars- son hafi verið kvaddur úr heimi hér, aðeins 23ja ára gamall og í blóma lífsins. Fyrstu kynni okkar af Viðari urðu haustið 1978. Hóf hann þá nám við Fjölbrautaskólann í Breiðholti, á rafiðnaðarbraut. Það sem strax einkenndi Viðar í nám- inu var eljusemi hans og dugnað- ur. Aldrei stóð hann upp frá nein- um verkefnum nema þau væru sómasamlega af hendi leyst. Höfðu kennararnir mikla ánægju af að veita honum liðsinni, enda fáir áhugasamari en hann. Sóttist Viðari vel námið og átti hann að- eins hálfan vetur eftir til sveinsprófs. Viðar var mjög virkur í félags- lífinu og gegndi m.a. embætti formanns Tölvutækniklúbbs Fjöl- brautaskólans. Hvers konar tölvur áttu hug hans allan. Las hann ógrynni fræðirita þar að lútandi og var fróðastur okkar félags- manna um þær. En hann var jafn- framt velviljaður og gjöfull á upp- lýsingar og leituðu því margir til hans um þau efni. Þegar við minnumst Viðars verður okkur ofarlega í huga hversu glaðlyndur hann ætíð var. Ef hlátur heyrðist óma um rafiðn- aðarstofurnar vissi maður að Við- ar var það nærri. Hann var ein- lægur og dagfarsprúður og trúr sinni sannfæringu allt til hinstu stundar. Um leið og við þökkum Viðari Viðarssyni samverustundirnar sendum við ættingjum hans og vinum okkar dýpstu samúðar- kveðjur. Skólafélagar af rafiðnaðarhraut Fjölbrautaskólans i Breiðholti Eðlisfræðikompan í FB er ein- manalegri nú þegar ég á ekki von á því að sjá hann nafna minn í dyrunum, tvístígandi vegna brennandi spurningar eða spenn- andi uppgötvunar sem hann vill ræða við mig um. Þannig var hann, síleitandi að nýjum möguleikum í rafeinda- fræðum eða í fullkomnu vasatölv- unni sinni sem hann hafði lánað mér til kynningar daginn áður en hann frétti af sjúkdómi sínum. Þó hann vissi hve alvarlegur sjúkdómurinn var gaf hann ekki upp vonina, heldur kynnti sér hann af sömu innlifun og áhuga- mál sín áður. Á stofu 5 á Landspítalanum ræddum við lífið, dauðann, sjúk- dóminn og forrituðum tölvurnar okkar hvor í kapp við annan. Og sannarlega var tíminn naumur. Eftir aðeins hálfsmánaðar legu var Viðar dáinn. Stutt kynni okkar skilja mig eftir fróðari um græskuleysi mannanna en góðum kunningja fátækari. Viðar Ágústsson + Faðir okkar og tengdafaðir, GUDBRANDURJÓNASSON, Glaðheimum 8, verður jarösunginn fró Fossvogskirkju, þriöjudaginn 13. október kl. 3 síödegis. Þeim, sem vildu mlnnast hans, er bent á líknarstofn- anir. Börn og tengdabörn. Maðurinn minn, faöir okkar, tengdafaöir og afi VALDEMAR ÓLAFUR KRISTJÁNSSON, Austurbrún 6, veröur jarösettur, þriöjudaginn 13. október kl. 13.30 frá Foss- vogskirkju. Helga Sigurbjörnsdóttir, Kristjón Grétar Valdemarsson, Olga Ragnarsdóttir, Sigurbjörn Valdemarsson, Ólafía Hrönn Ólafsdóttir, barnabörn og barnabarnabörn. + Móðir okkar, tengdamóöir og fósturmóöir, JÓRUNN GUÐRÚN GUDNADÓTTIR, Nökkvavogi 27, veröur jarösungin frá Dómkirkjunni þriöjudaginn 13. október kl. 13.30. Helga Jónsdóttir, Guðni Jónsson, Árni Jónsson, Sólveíg Jónsdóttir, Guðmundur Jónsson, Valdimar Jónsson, Guömundur Gíslason, Einar K. Gíslason, Halldóra Þorgilsdóttir, Sólveig Eggerz Pétursdóttir, Flemming Holm, Margret Sigurjónsdóttir, Ingeborg Gíslason, og barnabörn. + Þökkum auösýnda samúö viö andlát tengdafööur. og útför föður okkar og ÞÓRLEIFS BJARNASONAR, Kolgeröi 3, Akureyri, Þóra Þórleifsdóttir Mothes, Christian Mothes, Hörður Þórleifsson, Svanfríður Larsen, Friðrik G. Þórleifsson, Sígríöur Sigurðardóttir, Björn Þórleifsson, Júlíana Lárusdóttir. ¥ Veistu hvaöa litsjónvarpstæki feest með 2-3 þúsund króna utboraun og eftirstöðvum til7mánaða?

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.