Morgunblaðið - 30.12.1981, Qupperneq 18

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 30. DESEMBER 1981
18
Minning:
Bjarni Alberts-
son bœjarbókari
Fæddur 28. mars 1922
Dáinn 21. desember 1981
Að morgni 22. þ.m. barst sú
harmafregn hingað til Reykjavík-
ur, að skólabróðir og náinn vinur
hel'ði orðið bráðkvaddur kvöldið
áður — á síðustu mínútum vetr-
arsólhvarfa —. Er Bjarni sá ní-
undi þeirra skólasystkina, sem
látist hafa af fimmtíu og fjögurra
manna hópnum, sem brautskráð-
ist frá Versl.unarskóla Islands vor-
ið 1942. Bjarni hafði fyrr á þessu
ári kennt hjartasjúkdóms og
tvisvar legið í sjúkrahúsi. Virtist
hann aftur á batavegi, þegar kall-
ið kom.
Að námi loknu í V.I. réðist
Bjarni til starfa í stuttan tíma í
skrifstófur Eimskipafélags ís-
lands hf., en hélt fljótlega til
framhaldsnáms í Bandaríkjunum
og dvaldi þar í eitt ár. Frá Banda-
ríkjunum lá leiðin heim til Kefla-
víkur. Kærir heimahagar lokkuðu
og þar hlaut Bjarni að eyða
starfsdegi sínum. Fyrstu árin
vann hann í útgerðar- og fisk-
vinnslufyrirtækinu Frosti, ásamt
föður sínum og bróður, en það
fyrirtæki áttu þeir feðgar, ásamt
fjórða aðila, og ráku um árabil.
Þegar starfsemi þess var lögð
niður, ræðst Bjarni í þjónustu
Keflavíkurbæjar, til starfa í bæj-
arskrifstofunum. Starfar hann
þar til dauðadags, eða samfellt í
aldarfjórðung, lengst af sem aðal-
bókari. Bjarni var fulltrúi Sjálf-
stæðisflokksins í fyrstu bæjar-
stjórninni eftir að Keflavík öðlað-
ist kaupstaðarréttindi. Átti hann
sæti í fjölda nefnda á vegum bæj-
arins, beint eða óbeint, allsstaðar
mikilvirkur og trúverðugur starfs-
maður. Samfara aðalbókarastarfi
sínu í bæjarskrifstofunum, var
Bjarni umboðsmaður skattstjór-
ans í Reykjanesumdæmi. Skrifaði
hann skattaskýrslur árlega og að-
stoðaði á annan hátt fjölda
skattgreiðenda í umdæminu, auk
þess sem hann annaðist í hjáverk-
um bókhald fyrir nokkra útgerð-
araðila. Hefi ég það eftir góðum
heimildum, að þetta mikilvæga
trúnaðarstarf hafi hann leyst af
hendi af mikilli prýði og sam-
viskusemi.
Bjarni var alla tíð mikill félags-
h.VKtíjumaður. Hann var einn af
stofnendum Lionsklúbbs Keflavík-
ur, en undirbúningur að stofnun
hans átti sér stað á heimili þeirra
hjóna. Einn af stofnendum
Oddfellowstúkunnar Njarðar nr.
13, IOOF í Keflavík og æðsti yfir-
maður hennar frá byrjun. I stjórn
Ungmennafélags Keflavíkur um
árabil og einlægur og ákafur
stuðningsmaður íþróttamála frá
unga aldri. í sjálfstæðisfélögunum
í Keflavík og fyrir Sjálfstæðis-
flokkinn hefur Bjarni unnið um
langa hríð ómetanlegt starf.
Hér að framan hefur aðeins ver-
ið stiklað á stóru í starfssögu
Bjarna Albertssonar.
Bjarni var mikill og einlægur
unnandi fagurra lista, hljómelsk-
ur vel og mikill aðdáandi málara-
listarinnar. Má segja að hann hafi
verið fastagestur á málverkasýn-
ingum í bænum. Prýða mörg fal-
leg listaverk heimili þeirra hjóna.
Bjarni var fæddur í Keflavík 28.
mars, 1922, elstur fjögurra syst-
kina. Foreldrar hans voru Lísbet
Gestsdóttir, sem enn er á lífi, 82ja
ára gömul, og Albert Bjarnason,
skipstjóri og útgerðarmaður, sem
látinn er fyrir allmörgum árum.
Bjarni kvæntist eftirlifandi konu
sinni, Ingibjörgu Gísladóttur frá
Sólbakka í Garði, 8. nóvember,
1947, hinni ágætustu konu, sem
Bjarni mat mikils. Foreldrar
hennar voru Steinunn Steinsdóttir
og Gísli Sighvatsson, útgerðar-
maður. Þeim hjónum varð ekki
barna auðið, en kjörson tóku þau,
Þorstein, sem nú er 23ja ára að
aldri, vandaður og vel gerður pilt-
ur. Þorsteinn er farinn að heiman
og hefur hann stofnsett sitt eigið
heimili.
Vináttan er það veganesti, sem
ekki verður mælt með neinum
þeim mælikvarða, sem þekktir
eru. Vinátta og kærleikur er
hornsteinn þess fegursta í fari
manns. í ríkum mæli tileinkaði
Bjarni sér þessar dyggðir. Hann
var hreinskiptinn og hlýr, bjó yfir
óvenjulegri lífsorku og lífsgleði,
sem þó var aðeins ytra borð
alvörugefins og heilsteypts
manns. Eru það mikil forréttindi
að hafa átt þess kost í meira en
fjóra áratugi, að umgangast slík-
an persónuleika. Fyrir allar
ánægjustundirnar er nú þakkað.
Heimili þeirra hjóna, Ingu og
Bjarna, var ávallt öllum opið og
ætíð veitt af mikilli rausn. Þetta
þekkja heimilisvinir þeirra og því
óþarft að fara um fleiri orðum.
Margra og ánægjulegra heim-
sókna á heimili Bjarna í föður-
garði er hér einnig minnst með
þakklæti, en þar tóku foreldrar
Bjarna, þau Lísbet og Albert, vin-
um barna sinna ávallt opnum
örmum.
Við vetrarsólhvörf kveður vinur
og heldur á vit feðra sinna, til
framlífs og fegurðar, — til lands
eilífrar sólar og yls —.
Við skólasystkinin kveðjum
Bjarna um sinn, fullviss þess, að
um sé að ræða aðeins tímabund-
inn aðskilnað. Við flytjum eigin-
konu og syni, tengdadóttur, aldr-
aðri móður og öðrum ættingjum
cinlægar samúðarkveðjur og biðj-
um ykkur blessunar Guðs á erfiðri
skilnaðarstundu. Ég flyt alúðar-
kveðjur frá konu minni.
Friður veri með sálu hans —
Friðhelg veri minning hans.
Eiríkur Ásgeirsson
í dag er til moldar borinn vinur
minn, Bjarni Albertsson. Kynni
mín og Bjarna hófust fljótlega eft-
ir að ég fluttist til Keflavíkur og
tengdist bróður hans Hinriki, en
tengsl hans og Bjarna voru mjög
náin. Kom þá í Ijós, að við Bjarni
áttum mörg og margvísieg sam-
eiginleg áhugamál. Bjarni var
mjög vel lesinn og fróður og því
ánægjulegt að spjalla við hann um
málefni líðandi og liðinna tíma.
Margar ánægjulegar samveru-
stundir áttum við, ég og fjölskylda
mín, á heimili hans og Ingu konu
hans, enda löðuðust einnig synir
mínir ungir að persónuleika
Bjarna og þótti vænt um hann.
Með þessum örfáu línum viljum
við þakka Bjarna allar þær
ánægjulegu samverustundir, sem
við höfum átt saman undanfarin
ár, en söknuður okkar við fráfall
hans er meiri, en við getum með
orðum lýst.
Inga mín, við vonum að góður
guð styrki þig á þessum erfiða
tíma í lífi þínu. Þá vottum við þér,
Steina, Betu, Henna og systkinum
innilegustu samúð okkar og von-
um, að góðar minningar verði
söknuði ykkar yfirsterkari.
Jón Eysteinsson og fjölskylda.
í dag er jarðsunginn frá Kefla-
víkurkirkju Bjarni Albertsson
Hrauntúni 5. Hann hefur verið
traustur vinur okkar og kær ná-
granni um aldarfjórðungsskeið.
Það er því með sárum söknuði og
trega að við minnumst hans nú á
þessum jólum við fráfall hans.
Bjarni Albertsson var fæddur í
Keflavík 28. mars 1922, elstur af
fjórum börnum þeirra ágætu
hjóna, Alberts Bjarnasonar sem
látinn er fyrir allmörgum árum og
konu hans Lísbetar Gestsdóttur
sem lifir mann sinn og býr í Kefla-
vík. Það varð hlutskipti Bjarna að
lifa og starfa í Keflavík öll sín
æfi- og manndómsár og lengst af á
skrifstofu Keflavíkurbæjar þar
sem hann starfaði til dauðadags.
Við sem þekktum hann, vissum
hvað hann gladdist yfir því að sjá
Keflavík vaxa úr fámennu og til-
tölulega fátæku sjávarplássi í
blómlegan kaupstað með aukinni
hagsæld og atvinnu til sjós og
lands. Sjávarútvegur og fisk-
vinnsla áttu öðru frekar sterk ítök
í Bjarna enda var hann alinn upp
við slík störf og stundaði eigin út-
gerð með föður sínum og bróður
um nokkurt skeið.
Á seinni árum sá hann um
bókhald og framtöl fyrir margan
dugandi útgerðarmanninn og ein-
staklinga, þótti öllum sínum hag
vel borgið þar sem Bjarni sá um.
Bjarni Albertsson átti býsna
mörg áhugamál, hann var hverj-
um manni viðræðubetri og góður
heim að sækja. Við minnumst
margra ánægju- og samveru-
stunda á heimili þeirra hjóna.
Hann var félagslyndur og fús til
starfa og framkvæmda fyrir hvert
það málefni er hann tók að sér.
Eflaust hefur þó knattspyrna og
íþróttir öðru fremur verið hans
aðaláhugamál og tómstundagam-
an.
Það var mikil hamingja Bjarna
og Ingibjargar konu hans, að
einkasonur þeirra Þorsteinn er
framúrskarandi íþróttamaður og
sannur fulltrúi þess besta í farii
hvers íþróttamanns hvað varðar
háttvísi og prúðmennsku á alla
lund, sem var og aðalsmerki
Bjarna alla tíð.
Allt líf og starf Bjarna Al-
bertssonar einkenndist af bjart-
sýni og trú á því góða í fari hvers
og eins, hann var grandvar og um-
talsfrómur og gerði ekki á hlut
annarra manna. Þess vegna naut
hann trausts og virðingar allra
sem honum kynntust.
I einkalífi var Bjarni mikill
gæfumaður. Ungur að árum gekk
hann að eiga eftirlifandi eigin-
konu sína, Ingibjörgu Gísladóttur,
hún hefur með glæsibrag staðið
við hlið Bjarna og búið honum
fagurt heimili. Þeirra stærsta
hamingja er einkasonurinn Þor-
steinn sem áður er á minnst og nú
Kristjana Héðinsdóttir unnusta
hans.
Vissulega er nú sár harmur að
þeim kveðinn svo og Lísbet móður
hans og systkinum.
Það er sannarlega mikill skaði
við sviplegt fráfall Bjarna Al-
bertssonar og skarð fyrir skildi
hjá eiginkonu hans og fjölskyldu
allri.
Við vottum þeim öllum okkar
dýpstu samúð um leið og við þökk-
um Bjarna áratuga vináttu og
tryggð.
Hafdís og Hákon Kristinsson
Rétt í þann mund sem lokahönd
skyldi lögð á undirbúning jólahá-
tíðarinnar, þeirrar miklu fagnað-
arhátíðar kristinna manna, þá
færðist óvæntur sorgarskuggi á
himin okkar. Sú fregn barst um
bæinn að morgni hins 22. þ.m., að
Bjarni Albertsson hefði orðið
bráðkvaddur snemma nætur.
Okkur, vinum hans, var að vísu
kunnugt um, að Bjarni gekk ekki
heill til skógar næstliðna mánuði,
og að sjúkleiki hans væri eins og
falinn eldur, en að leiðir myndu
skiljast með svo snöggum hætti
sem raun varð á, gat mann ekki
rennt grun í. Það var að minnsta
kosti ómögulegt að ímynda sér
þessi skyndilegu umskipti, þegar
við tveir fórum af síðasta Lions-
fundi og beint í íþróttahúsið til
þess að horfa þar á körfubolta-
keppni, og ég ók honum að lokum
heim til sín, glöðum og mjög
ánægðum, enda hafði heimaliðið
unnið góðan sigur, og auðvitað dró
það ekki úr gleði hans að sonur
hans átti þar stórgóðan hlut.
En síðasta vegferðin tekur oft
undra stuttan tíma, þó öðrum
reynist hún torsóttari, og það er í
raun viss huggun, að vinir manns
þurfi ekki að heyja þrautastríð,
Lýður Kristinn
Lýðsson - Minning
Fæddur 14. apríl 1904
Iláinn 19. desember 1981
Þann 19. desember 1981 lést í
sjúkradeild Landspítalans, Hátúni
10 R. Lýður Kristinn Lýðsson.
Hann var fæddur 14. apríl 1904 í
Hjallanesi, Landmannahreppi,
Rangárvallasýslu, sonur hjónanna
Lýðs Árnasonar og Sigríðar Sig-
urðardóttur. Þau voru hin mestu
sæmdarhjón, bæði komin af
traustum og góðum ættum þar
eystra. Þau eignuðust 12 börn, 10
syni og 2 dætur, og var Kristinn
næst yngstur í systkinahópnum,
og það síðasta er kveður þetta
jarðlíf. Öll voru þau systkin
myndar- og mannkostafólk og
skilja eftir sig stór skörð. Allt frá
harnæsku man ég þegar þau komu
í heimsókn til okkar í sveitina, þá
var hátíð hjá okkur öllum. Það
fylgdi þeim framandi og hressandi
hlær, kátína og græskulaust gam-
an því prúðmennska fylgdi þeim
öllum. Alltaf fengum við krakk-
arnir sælgæti og sitthvað fleira
sem ekki spillti nú ánægjunni. Ég
minnist líka margra góðra stunda
á heimili Kristins og Aðalheiðar
konu hans. Hjá þeim áttu góða
ellidaga foreldrar Kristins til
hinstu stundar gömlu hjónanna,
við þá bestu aðhlynningu sem
hægt var að hugsa sér, og var
hlutur Aðalheiðar ekki hvað
minnstur. Þar var oft margt um
manninn þegar þessi stóra fjöl-
skylda kom saman, og þó ekki
væri vítt til veggja í litlu íbúðinni,
var alltaf nóg hjartarúm svo éng-
inn fann fyrir þrengslum og öllum
búin veisla, stórum og smáum.
Kristinn var hamingjusamur
maður í einkalífinu. Hann giftist
10. október 1931 velgefinni ágætis
konu Aðalheiði Björnsdóttur. Þau
eignuðust 4 börn, sem öll hafa
stofnað sín eigin heimili. Aðal-
heiður var dóttir Björns Þor-
steinssonar og Hólmfríðar Hann-
esdóttur, sem bæði voru af góðum
húnvetnskum ættum. Sorgin
knúði dyra hjá fjöiskyldu Kristins
í sumar þegar eldri sonur þeirra
Jón Ingi var burt kallaður aðeins
43 ára gamall, hinn mætasti mað-
ur.
Fyrir rúmum áratug varð Krist-
inn fyrir áfalli, og gat ekki stund-
að vinnu upp frá því. Hann hafði
unnið í Ölgerðinni Agli Skalla-
grímssyni i fjölda ára. Allan þenn-
an langa tíma sýndi hann frábær-
an dugnað, æðraðist aldrei eða
kvartaði yfir sínu hlutskipti. Mat
hann mikils góða umönnun konu
sinnar og barna.
I Hjallanesi ólst Kristinn upp
ásamt systkinum sínum. Þá
þekktust ekki barnabætur eða
aðrir styrkir, og eitt af öðru fóru
þau í vinnu og þó þau væru ung að
árum munu þau hafa dugað vel.
Sigríður móðir þeirra var vel hag-
mælt, og gerði hún m.a. eftirfar-
andi stökur:
l’ng mc*r börnin fóru frá
fk*s( þar man «*j» lr«*j»a
ekkert nesti átti ég þá
ástvinunum aó gefa
Kn ég fol þau alíoóurnum hlíóa
ekkert þurfti að óttast þá
ef þeim Jesús va*ri hjá.
En ég trúi að veganestið hafi
verið gott og ekki síst fyrir bænir
hinnar trúuðu elskandi móður, og
mun það hafa dugað systkinunum
vel.
Nú er Kristinn farinn í hinstu
ferðina, með það nesti er vel mun
duga honum. Hann var hógvær og
hjartahlýr maður, trúr sjálfum
sér og öllum er höfðu af honum
kynni. Hann var það sem kallað er
drengur góður. Þetta eru fátæk
kveðjuorð. Mig langar aðeins að
þakka kærum frænda fyrir svo
ótal margt. Á heimili þeirra góðu
hjóna átti ég alltaf athvarf ef ég
þurfti með.
Ég bið guð að styrkja eftirlif-
andi ástvini hans, og leiða hann til
hins eilífa fagnaðar.
Lára S. Sigurðardóttir
Afi okkar Kristinn Lýðsson
verður jarðsunginn frá Dómkirkj-
unni í dag.
Við kveðjum hann með söknuði
og minningin um hann mun ávallt
varðveitast í hugum okkar.
Einlægni, hjartahlýja og hóg-
værð samhliða iðjusemi og dugn-
aði voru þeir eiginleikar sem ríkj-
andi voru í fari hans.
Yfir heimili afa og ömmu við
Hringbraut ríkti kyrrð og friður
og þangað er alltaf gott að koma.
Þrátt fyrir veikindi afa sem ágerð-
ust með árunum, ríkti þar æðru-
leysi og hlýja sem umvafði hvern
þann sem þangað kom.
Meðan honum entist heilsa var
hugur hans mikið bundinn við
sumarbústaðinn uppi við Hamra-
hlíð. Þar undi hann sér löngum við
jarðrækt og fleiri störf og var
mjög umhugað að halda þar öllu í
góðu horfi. Við áttum þar margar
ánægjustundir hjá afa í sveitinni
og alltaf hugsaði hann um að eiga
eitthvað gott til að stinga upp í
okkur, því það var mjög ríkur
þáttur í fari hans að gleðja aðra.
Það átti ekki við hann að sitja
auðum höndum og vinnutíminn
var oft langur meðan heilsan ent-
ist, en varð þó að sætta sig við það
hlutskipti að geta ekki tekið til
hendinni en vera upp á aðra kom-
inn síðustu árin. Þó gerði hann
sem hann gat til að stytta langar
stundir með því að búa til í hönd-
unum ýmsa hluti sem hann hafði
gaman af og gefa öðrum og nú um
þessi jól, sem hann lifði þó ekki,
fengu tvö yngstu barnabörnin
handunnar jólagjafir frá honum.
Hugur afa var ávallt hjá fjöl-
skyldunni og hann fylgdist vel
með barnabörnum sínum í námi
og starfi og það var gaman að geta
glatt hann með góðri frammi-
stöðu.
Við höfum öll misst mikið og
ekki síst amma sem nú er ein á
Hringbrautinni, en þau voru í
huga okkar sem ímynd samheldni
og góðvildar.
Blessuð sé minning afa okkar.
Aðalheiður, Sigríður
og Emil Hannes.