Morgunblaðið - 26.02.1982, Qupperneq 22

54
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 26. FEBRÚAR 1982
„ P\ ha Mér Secj\r, „ Skal borbast
■fyr'ir febrúar 1Q7§."
Ast er...
... hjálpa honum viö
ud halda áramótaheitih.
TM Raa U.S Pat Ofl -all rtghti r«sarved
® 1981 Los Angalas Tlmas Synrticate
Skrítið. — Kg get svarid að ég sá
áðan stóran trukk í speglinum!
Með
morgunkaffinu
ég mun ekki sætta mig við að þú
étir hvítlauk áður en þú kemur
heim!
HÖGNI HREKKVlSI
í>essir hringdu . . .
Hvað eru Ný-
alssinnar?
H.J. hringdi og bar fram eft-
irfarandi fyrirspurn: „Ég les
velvakanda yfirleitt á hverjum
degi og oft rekst maður þar á
margt forvitnilegt. Eitt er þó
það sem sérstaklega hefur
vakið athygli mína að undan-
förnu — skrif Ingvars Agn-
arssonar um himingeiminn og
stjörnunar. Ég hef gaman áf'
stjörnufræði og hef t.d. fylgst
vel með „Aiheiminum" í sjón-
varpinu þar sem þessi banda-
ríski vísindamaður ferðast
með okkur um himingeiminn.
En skrifum Ingvars botna ég
ekkert í — mér skilst að hann
sé Nýalssinni og einn kunningi
minn heldur því fram að það
séu trúarbrögð. Ekki þekki ég
þetta málefni svo vel að ég
treysti mér ti að skera úr um
það og væri gaman ef einhver
vildi útskýra hvað þar na er á
ferðinni.“
Sýnið kvikmynd-
ir um skað-
semi reykinga í
sjónvarpinu
María Friðriksdóttir hringdi
og hafði eftirfarandi að segja.
„Þeir ætla að hafa reyklausan
dag hinn 9. marz nk. og þegar ég
heyrði um það minntist á hvers
vegna ég hætti sjálf að reykja
fyrir mörgum árum.
Ég á son sem nú er 18 ára og
þegar hann byrjaði í skóla 6 ára
gamall hér í Bessastaðahreppi
var börnunum sýnd bíómynd um
skaðsemi reykinga — og hún
hafði mikil áhrif á bornin sem
voru í bekknum. Ég reykti þá,
a.m.k. pakka á dag. En alltaf
þegar ég kveikti mér í sígarettu,
eftir að hann hafði séð þessa
mynd, varð hann hvítur í fram-
an af hræðslu og var alltaf að
biðja mig að hætta að reykja.
Ég tók þetta ekki alvarlega
f.vrsta daginn en þegar að ég sá
að honum leið alltaf illa þegar ég
kveikti mér í sígarettu stein-
hætti ég ög hef ekki reykt síðan.
Mér var því að detta í hug hvort
sjónvarpið gæti ekki sýnt þessa
fræðslumynd um skaðsemi reyk-
inga — þannig myndi hún ná til
allra. Ég er viss um að ef þetta
væri gert myndi það ýta við
mcrgum til að hætta reyking-
um.“
Skrflslæti á Lækjartorgi:
„Miklir menn erum
við, Hrólfiir minn
Ileiðraði velvakandi
Mánudaginn 22. febrúar var fag-
urt veður í Reykjavík, sunnan and-
vari minnti á að vetur konungur
væri á undanhaldi, en hið lang-
þráða vor á næsta ieiti.
Blásið var til hátíðar á Lækjar-
torgi, það var Lúðrasveitin Svan-
ur, sem þar lék í 30 mín. frá kl.
17.30—18.00. Var þetta upphaf á 50
ára afmælishátíð Félags íslenskra
hljómlistarmanna. Fólk gaf sér
tíma til að staldra við á leið heim
úr vinnu og hlýða á dynjandi
marsa. Það var eftirtektarvert að
andlitsdrættir hertir af vetrarst-
ormum urðu mýkri og einstaka
manneskja fór að hreyfa sig eftir
hljóðfallinu. Yfirskrift hátíðarinn-
ar er líka: „Lifandi tónlist fyrir lif-
andi fólk.“ Eitthvað fór þetta samt
fyrir brjóstið á einhverjum, því
allt í einu hófst eggjakast að
hljóðfæraleikurum og áheyrend-
um, söludólgar flúðu af hólmi.
„Miklir menn erum við Hrólfur
minn.“ Það er sorglegt til þess að
vita, að við skulum ekki vera kom-
in lengra á þroskabrautinni en
það, að geta ekki átt saman frið-
sæla stund, þar sem verið er að
gera borgarlífið ögn manneskju-
og menningarlegra. Það mega þeir
vita, sem að svona aðgerðum
standa að það fólk sem þarna blés
í hljóðfærin sín, leggur á sig
ómælda vinnu til að vera viðbúin
því að skemmta borgarbúum þegar
þeim hentar. Vonandi fær F.I.H.
ekki fleiri afmæliskveðjur af þessu
tagi.
Vil ég skora á þá er stóðu að
þessum aðgerðum, að sýna þann
manndóm og gefa sig fram við
stjórnanda Lúðrasveitarinnar og
biðjast afsökunar á framferði sínu,
annars hafa þeir ekki góðan mann
að geyma.
Með þökk fyrir birtinguna.
Þorbjörg Kriðriksdóttir
Ríkisútvarpid:
Rannsóknarréttur íslenzkr-
ar tungu og málfrelsis?
Nú er svo komið, að syrgjendur
mega ekki lengur ráða, hvernig
dánartilkynningar, sem lesnar eru
í Ríkisútvarpinu, eru orðaðar. Orð
eins og t.d. „herra“ og „frú“ eru
bannorð, hafa reyndar verið dæmt
úrelt, dauð og ómerk af „rann-
sóknarráði“ Ríkisútvarpsins,
nema þegar forseti íslands eða
biskup eiga hlut að máli, eins og
þeir séu æðri öðrum þegnum þjóð-
félagsins. Um aðra er óheimilt að
nota slík virðingarheiti.
Fjöldi ávarpsorða er líka tak-
markaður. Óleyfilegt er t.d. að
segja „móðir mín, tengdamóðir og
amrna", vegna þess að „rannsókn-
arréttarmönnum“ Ríkisútvarpsins
þykir það ekki „skemmtilegt".
Ávarpsorðin skulu aðeins vera tvö,
það þykir þeim „skemmtilegra".
^ í framhaldi af þessu er rétt að
geta þess að ætlunin var að láta
lesa tilkynningu um andlát
tengdamóður minnar alls fjórum
sinnum á tveimur dögum. Starfs-
kraftur á auglýsingaskrifstofu
Ríkisútvarpsins virtist ekki fylli-
lega ánægður með það og sagði, að
þetta yrði þá eins og ballauglýs-
ing. Eftir stutt viðtal við „forseta
rannsóknarréttarins" var útfar-
artilkynningin afpöntuð.
Ég lýsi vanþóknun minni á
skerðingarseggi Ríkisútvarpsins.
Er lýðræði ekki lengur virt á ís-
landi? Að lokum er mér spurn,
hvort slík skerðing á málfrelsi sé
ekki í rauninni brot á stjórnar-
skránni.
Vanþóknunarfyllst,
Halldór Þorsteinsson,
Miðstræti 7, Rvk.