Morgunblaðið - 23.05.1982, Blaðsíða 7

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 23. MAÍ1982
7
HUGVEKJA
eftir séra Ólaf Skúlason dómprófast
Ég las eitt sinn lýsingu á því,
hvernig fjallgöngumenn í Hima-
layafjöllum urðu að leita vars í
litlum hellisskúta, meðan ofviðri
geysaði allt í kringum þá. Það
var ekki stætt fyrir utan þetta
litla skýli þeirra, svo var vindur-
inn ógurlegur. Og ekki þurfti
lengi að láta óvarið andlit
skyggnast um, til þess að frostið
hefði sín áhrif.
Þeir lágu þarna þétt saman,
fjallgöngumennirnir og þágu lík-
amshita hvers annars og biðu
þess, að veðrinu slotaði. Og þeg-
ar það hafði gengið yfir, héldu
þeir ótrauðir áfram eins og ekk-
Það var því eðlilegt, að örygg-
istilfinningin hyrfi um leið og
herra þeirra var horfinn. Er
naglar nístu hold hans, var eins
og öldurnar hefðu allt í einu öðl-
azt mátt sinn á ný til þess að
skella bátskel þeirra á hliðina og
sökkva henni. Þegar svitastorkin
ásjóna hans leit við himni og
hann gaf upp andann, kom
hungurtilfinningin aftur inn í líf
þeirra, aðeins ennþá sterkari,
eins og hendir hjá þeim, sem
fyrr þekkti skort og neyð, en
slapp svo undan okinu, til þess
eins að fá það ofan á sig aftur
með margföldum þunga.
reynd urðu lærisveinarnir líka
að viðurkenna eftir veruna í
þeim skóla, sem nærvera Jesú
veitti.
Þeir voru þó saman og áttu
allt sameiginlegt. Og eftir að
hafa starað lengi til himins við
brottför Jesú, sneru þeir heim á
ný. og þá færðist himinninn inn
til þeirra, svo að þeir þurftu ekki
að reigja höfuð á bak aftur. Slíkt
kallast bæn, þegar himinn og
jörð renna saman í eitt í vitund
manns, nærvera herra himins á
stigum jarðar. Og það er gott.
Skyldu fjallgöngumennirnir
ekki hafa beðið líka? Um það var
Sigur í nánd
ert hefði í skorizt og náðu upp á
tindinn, áður en þeir héldu heim
aftur.
Og fullir gleði og sigurvímu
yfir afreki sínu, sögðu þeir frá
ævintýrum sínum, og þar var
dvölin í skjólinu litla í miðjum
ofsagangi storms og frosts ein-
hver eftirminnilegasti þáttur
ferðarinnar allrar. Slík var
reynslan þar, svo reyndi á þá,
svo mjótt var bilið milli feigðar
og fjörs.
Það var ekkert skýrt frá því í
frásögninni, sem ég las, hvað
þeir voru að hugsa, meðan þeir
lágu þar. Um samræður þýddi
ekki að tala. En það er þó for-
vitnilegt að velta því fyrir sér,
hvað kunni helzt að hafa leitað á
huga þeirra. Allir nema einn
voru útlendingar. Skyldu þeir
hafa verið að velta því fyrir sér,
hvað það hafi verið, sem fékk þá
til þess að yfirgefa heimili og
vini, atvinnu og framtíðarhorfur
fyrir það eitt að klífa fjall langt,
langt í burtu? Eitthvert svart-
sýnisaugnablikið í hellisskútan-
um hlýtur slík hugsun að hafa
leitað á.
í postulasögu Nýja testament-
isins er líka sagt frá fólki, sem
eignaðist sérstæða reynslu. Þar
voru að vísu engin fjöll í líkingu
við Himalayafjöllin. En það er
hægt að fara í „fjallgöngu", þótt
ekki séu einhverjir blámóðutind-
ar sigraðir. Og þetta fólk hafi
verið brýnt á því, að láta sér ekki
lynda lægðir þær og dalverpis-
skorur, sem fyrr hefðu virzt
nægjanlegar. Og þess vegna
höfðu margir í þeirra hópi yfir-
gefið heimili sín, snúið baki við
atvinnu og lífsstarfi. Af hverju?
Jú, til þess að ná fram til þess
fjallstinds sem þeim hafði allt í
einu verið bent á, að þyrfti að
sigrast á.
Huga þeirra hafði verið lyft í
hæðir. Fólkið skildi ekki allt,
sem flutt hafði verið, en eitt var
þeim þó bjargföst vissa: Meðan
Jesús var hjá þeim, þurftu þeir
ekki að óttast neitt, hvorki her-
menn með brugðna branda né
hungrið á eyðimörkum fjarri
mannabyggðum, ekki einu sinni
storminn í bátskel úti á ólgandi
vatni. Það var ekki hægt að
skilja þetta allt, af því að eitt er
nú að róa til fiskjar og þekkja
hverja bröndu, sem í net kemur,
annað að túlka orð, sem í ein-
faldleika sínum voru þó það há-
leit, að þeim var líkt við fjall, já,
og líka við himininn.
Þess vegna földu þeir sig. Bak
luktum dyrum hírðust þeir. Og
það var jafnvel skárra að vanta
brauð, heldur en þurfa að fara út
á götu til þess að afla þess, þar
sem einhver hefði borið kennsl á
þá, og munað þá daga til háðs-
upprifjunar, þegar gengið var
stoltum skrefum á eftir honum,
sem allt bar fyrir þá, en svo
hafði sligazt undan krossi. Þeir
hímdu því bak við luktar dyr,
skelfdir og með byrði sína marg-
falda.
En svo kom hann. Hann var
mitt á meðal þeirra á ný. Enn
mátti greina naglaförin og
spjótslagið hafði skilið eftir sín
merki. Þetta var hann og söm
voru orðin, söm var hlýjan, sami
verndandi krafturinn. Þeir litu
upp, og brosið myndaðist á ný,
og loks færðust veggir út og
runnu saman við sjóndeildar-
hringinn. Og loftið í herberginu
hófst, svo himinninn kom í ljós,
heiður og tær. Allt af því að
hann var kominn til þeirra á ný.
Og þeir fundu fyrir annarri
breytingu. Stormur haturs og
ofsókna geisaði áfram, en þeir
voru óhultir, rétt eins og fjall-
göngumennirnir í vari sínu. Og
það var ekkert, sem hindraði þá í
að fara út, jafnvel alla leiðina
upp í musterið, og þeir töluðu
djarfmannlega.
En síðan fannst þeim syrta að
nýju. Jesús sagðist ekki ætla að
vera með þeim áfram. Hann
hefði gefið þeim svo mikið, að nú
ættu þeir að geta gengið sjálfir.
Þeir höfðu lært það mikið. Og
dagarnir voru orðnir fjörutíu,
sem þeir fengu að njóta návistar
hans. Þess minntumst við á
fimmtudaginn, uppstigningar-
dag, þegar lærisveinarnir sáu
Jesúm síðast hér á jörðu, og
hann var uppnuminn fyrir aug-
um þeirra. Jörðin var undir fót-
um hans, himinninn yfir höfði,
en síðan var það ekki meir. Hann
hvarf þeim sýnum, hvarf inn í
himininn, en fól þeim að starfa á
jörðinni.
Öryggið vék smám saman
fyrir trúarvissunni. Þeir voru
eins og barn, sem hefur verið
sent að heiman til þess að sækja
skóla. Allt nýtt, hvert andlit,
hver bók, sérhvert verk. Og ein-
manaleikinn sækir að með til-
finningu um eigin smæð. Bara að
mamma væri komin, ef pabbi
gæti nú sýnt, hvernig bezt er að
standa að verki, þá væri allt svo
miklu léttara. En svo skilst, að
ábyrgð fylgir aldri, og þá stað-
ekkert sagt í stuttri frásögn. En
það hljóta að hafa komið fram
gömul bænavers, mörg hver
kannski hálfgleymd vegna notk-
unarleysis, einhvers staðar langt
grafin i djúpi vitundarlífsins,
þar sem allt er varðveitt og fátt
týnist. Vers, sem barnið nemur
og helgar kvöldi, verður allt í
einu dýrmætt hinum fullorðna,
þegar óöryggi hins unga leitar á
hann á ný. Vera má þeir hafi
jafnvel sett þar saman eigin
bænir og stytt sér við það stund-
ir. En þó getur það aldrei verið
dægradvöl að biðja. Bænin er
lífsins andardráttur, og skyldi
hann nokkru sinni vera sterkari
og dýrmætari en þá dauðinn
ógnar? Jú, vitanlega hafa þeir
beðið, meðan stormurinn gnauð-
aði og frostið drap allt í dróma.
Það er mannlegt. Og það köllum
við mannlegt, sem er eðlislægt,
og svo frumstæðir hafa engir
þjóðflokkar komið fram, að þeim
hafi ekki verið gefin einhver
kennd, einhver þrá, einhver þörf
fyrir að leita að honum, sem er
öllu ofar. Var örvæntingin hvati
að bæn fjallgöngumannanna, ef
þeir hafa beðið?
En slíkt væri ekki sönn lýsing
á trúarafstöðu lærisveinanna í
hælinu þeirra eftir uppstigningu
Jesú. Þeir voru ekki í örvænt-
ingarfullri leit að einhverju
spreki, sem forðaði frá drukkn-
um. Þeir áttu þann að, sem sam-
einaði himin og jörð. Og hann
var þarna hjá þeim, þótt þeir
fengju ekki lengur litið hann.
Það olli þáttaskilum í lífi þeirra.
Nálægð Jesú fæst fyrir gjöf and-
ans, og það er vandinn, sem
hvetur til þess að leitað sé eftir
samfélagi við aðra, svo styrkur
vaxi og hiti aukist, rétt eins og
hjá fjallgöngumönnunum. Þess
vegna höfum við líka þá söfnuði
í líkingu við þann fyrsta í Jerú-
salem. Slíkt veitir styrk og
varma.
Andinn er hjá okkur, þótt eng-
inn getið gefið á slíku þá skýr-
ingu, sem öllum dugar. Þar líkj-
umst við Páli í því, að við fram-
göngum í trú en ekki í skoðun.
Trúin er hælið, trúin á hinn upp-
risna, sem er enn hjá lærisvein-
um sínum.
Þess vegna biðjum við, og ekki
aðeins, egar hræðsla er hvati.
Við biðjum í öryggi vegna and-
ans, og erum sameinuð í bæn
fyrir trúna. Það er gott hæli, og
þaðan sést tindurinn, sem við
sigrum líka — fyrir hjálp and-
ans.
ÞARFTU AÐ KAUPA?
ÆTLARÐU AÐ SELJA?
Þl ALGLÝSIR LM ALLT LAND ÞEGAR
ÞL ALGLYSIR I MORGLNBLAÐINl
Hjartans þakkir sendi ég öllum, sem glöddu mig á 90
ára afmaeli mínu þann 20. maí síöastliðinn, meö heiUa-
óskum, heimsóknum og gjöfum.
Guö blessi ykkur öll.
Sigrún Þorkelsdóttir,
Sólheimum 56.
W
Verðbréíamarkaður
Fjárfestingarfélagsins
GENGI VERÐBRÉFA 23. MAÍ 1982
VERÐTRYGGÐ
SPARISKÍRTEINI
RÍKISSJÓÐS: Sölugengi pr. kr. 100.-
1970 1. fiokkur 8.662,81
1970 2. flokkur 6.992,95
1971 1. flokkur 6.189,35
1972 1. flokkur 5.363,79
1972 2. flokkur 4.549,18
1973 1. flokkur A 3.317,65
1973 2. flokkur 3.055,94
1974 1. flokkur 2.109,65
1975 1. flokkur 1.730,69
1975 2. flokkur 1.303,64
1976 1. flokkur 1.234,82
1976 2. flokkur 990,35
1977 1. flokkur 918,66
1977 2. flokkur 767,19
1978 1. flokkur 622,86
1978 2. ftokkur 490,15
1979 1. flokkur 413,14
1979 2. flokkur 319,38
1980 1. flokkur 238,89
1980 2. flokkur 187,75
1981 1. flokkur 161,31
1981 2. flokkur 119,80
fram verðtryggingu er 3,7—5%.
VEÐSKULDABRÉF
ÓVERÐTRYGGO:
Sölugengi m.v. nafnvexti
12% 14% 16% 18% 20% (HLV) 40%
1 ár 68 69 70 72 73 82
2 ár 57 59 60 62 63 77
3 ár 49 51 53 54 56 73
4 ár 43 45 47 49 51 71
5 ár 38 40 42 44 46 68
VEÐSKULDABREF
MEÐ LÁNSK JARAVÍSITÖLU:
Sölugengi nafn- Ávöxtun
m.v. vextir umfram
2 afb./ári (HLV) veröfr.
1 ár 96,49 2%5 7%
2 ár 94,28 2% 7%
3 ár 92,96 2%% 7%
4 ár 91,14 2’/s% 7%
5 ár 90,59 3% 7%
6 ár 88,50 3% 7%%
7 ár 87,01 3% 7%%
8 ár 84,85 3% 7V4%
9 ár 83,43 3% 7’/2%
10 ár 80,40 3% 8%
15 ár 74,05 3% 8%
VERÐTRYGGÐ
HAPPDRÆTTISLAN , RÍKISSJÓÐS Pr. k”
B — 1973 2.419,77
C — 1973 2.057,88
D — 1974 1.744,97
E — 1974 1.193,71
F — 1974 1.193,71
G — 1975 791,83
H — 1976 754,48
I — 1976 574,05
J — 1977 534,19
1. fl. — 1981 106,01
TÖKUM OFANSKRÁÐ VERÐBRÉF í UMBOÐSSÖLU

Verðbréfamarkaður
Fjárfestingarfélagsins
Lækjargötu12 101 Reykjavik
lónaðarbankahúsinu Sími 28566
13ítamalka2utLnn
^ý-iettisgötu 12-18
SÝNISHORN
ÚR SÖLUSKRÁ:
Honda Accord 1981
Blár, ekinn 14 þús. 5 gíra. Út-
varp. Verö 135 þús. Sem nýr.
Ford Mustang Coupé 1980
Silfurgrár m/ rauöum vinyltopp.
6 cyl m/ öllu. Ekinn aöeins 9 þús
km.
Citroén GS 1979 atation
Blásanzeraður, ekinn 57 þús.
km. Snjó- og sumardekk. Verö
85 þús.
Datsun Sunny 1981
Silfurgrár, ekinn 19 þús. km.
Verö 90 þús.
Saab 900 GL 1982
Blásanzeraöur, ekinn 5 þús. km.
Sem nýr bíll. Verö 185 þús. Ódýr-
ari bíll tekinn upp í.
Honda Quintet 1981
Blágrár, ekinn 13 þús. km. Út-
varp, topplúga. Verö 125 þús.
Mazda 323 1982
Silfurgrár, ekinn 2 þús. km.
Verö: tilboð.
Mazda 626 2000 sport 1980
Grár, ekinn 15 þús. Útvarp, seg-
ulband, snjó- og sumardekk.
Verö 110 bús.
AMC Eagle 1981
Silfurgár, ekinn 12 þús. Sjálf-
skiptur, aflstýri, útvarp og segul-
band. Drif á öllum. Verö 225 þús.
Skipti möguleg á ódýrari.