Morgunblaðið - 23.05.1982, Blaðsíða 20

20
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 23. MAÍ1982
„Hafiði heyrt þennan um
Færeyingana, sem voru sendir
til að sækja götin?“
„Nei,“ kvað við úr salnum.
„Það voru einu sinni nokkrir
Færeyingar, sem voru sendir til
þess að sækja göt. Fóru þeir er-
indanna á vörubíl. Gekk ferðin
að óskum og settu þeir öll götin
upp á vörubílspallinn. Vegurinn
var hins vegar ekkert allt of
góður, eins og títt er um göturn-
ar í Færeyjum og á leiðinni til
baka ók bílinn ofan í mikla holu.
Við hnykkinn datt eitt gatanna
af. „Oj oj,“ hrópaði einn verka-
mannanna og bankaði í bíl-
stjórahúsið. „Það datt eitt gatið
af.“
Bílnum var því bakkað, en íra-
fárið var svo mikið að þeir átt-
uðu sig ekki fyrr en þeir höfðu
bakkað ofan í gatið.“
HlátrasköIIin glumdu um all-
an salinn.
Það var Jónas Jónasson, út-
varpsmaðurinn þjóðkunni, sem
sagði svo skemmtilega frá þess-
um Færeyingum á miðnætur-
skemmtun, sem Haukur Morth-
ens, ásamt fríðum flokki söngv-
ara og tónlistarmanna, efndi til
á miðvikudag. Jónas annaðist
kynningar á skemmtuninni af
alkunnri snilld og vitnaði gjarn-
an í hliðstæða uppákomu fyrir
aldarfjórðungi síðan, er hann
rabbaði.
Ekki var að sjá að Jónas, hvað
þá heldur Haukur, hefðu elst
mikið frá þeirri skemmtun.
Haukur fór hreinlega á kostum
á skemmtuninni og svo mátti
reyndar segja um alla þá er þar
komu fram, utan hvað tískusýn-
ingarflokkur frá Karon með ein-
hvern þann aumasta kynni, sem
Árni Elvar var einn gesta
Hauks á skemmtuninni.
Hér málar hann mynd af
söngvaranum síunga og
ekki ber á öðru en hann
skemmti sér dável.
nokkru sinni hefur stigið á svið,
setti síðari hlutann dálítið úr
skorðum með illa undirbúinni
sýningu.
Það var hins vegar ekki ætl-
unin að elta ólar við slíkt, en
tískusýningin átti bara ekki
heima á þessari annars bráð-
skemmtilegu kvöldskemmtun.
Fjöldi fólks lagði leið sína í
Austurbæjarbíó á miðviku-
dagskvöldið, voru þarna nokkur
börn, sem sennilega hafa þó ver-
ið orðin framlág þegar skemmt-
uninni lauk klukkan rúmlega
tvö um nóttina.
Stjarna kvöldsins, Haukur
sjálfur, hóf skemmtunina á
nokkrum rólegum lögum, en
e.t.v. hefði verið betur til fundið
að hefja prógrammið með meira
trukki því nokkur töf varð á því
að skemmtunin hæfist. Ekki bar
á öðru en fólk kynni vel að meta
er Haukur hafði lokið við að
syngja „Katarína, Katarína" og
fleiri í þeim dúr. Dynjandi lófa-
tak var til merkis um að áheyr-
endur voru vel með á nótunum.
Síðan rak hvert atriðið annað.
Kristbjörg Löve söng „Who’s
Sorry Now“, Edda Sigurðardótt-
ir dustaði rykið af raddböndun-
um eftir fjögurra ára hlé og
söng „Feelings" og þá kom
Reynir Jónasson, nikkari og fór
á kostum. Hjördís Geirs tók því
næst við og söng „San Fran-
cisco" og síðan söng Mjöll Hólm
„You’re Too Good to be True“.
Tókst henni að ná upp góðri
stemmningu á meðal fólksins,
sem klappaði kröftuglega í takt
við tónlistina.
Haukur söng þvínæst tvö lög,
sem fengu hárin til að rísa á
gömlum aðdáendum. „Lonesome
Sailorboy" (Simbi sjómaður) og
„Granada" söng hann við storm-
andi undirtektir. Big band
Svansins lauk fyrri hluta
skemmtunarinnar með bráð-
skemmtilegum lögum.
Upphaf síðari hlutans var
hins vegar því miður gersam-
lega misheppnað. Var þar tísku-
sýningarhópur frá Karon á ferð-
inni með einhverja þá ámát-
legustu sýningu, sem undirrit-
aður hefur séð af því tagi. Ekki
bætti úr skák, að kynnirinn var
svo aumur að engu tali tók. Ekki
aðeins var þessi sýning eins og
skrattinn úr sauðaleggnum
heldur var hún illa framkvæmd.
Þessi slaka sýning féll þó
fljótt í gleymskunnar dá er Ey-
þór Þorláksson lék á klassíska
gítarinn sinn lag, sem fékk
áheyrendur til að standa á önd-
inni af hrifningu. Á eftir honum
söng Haukur með Big-bandinu,
áður en það hvarf af sviðinu við
dynjandi lófatak eftir frábæra
frammistöðu. Söng Haukur
bæði „Stardust" og „Pennies
From Heaven", sem hann til-
einkaði ríkisstjórninni, enda
veitir víst ekki af stuðningi,
jafnt fjárhagslegum sem öðrum,
á þeim bæ.
Soffía Guðmundsdóttir, sópr-
ansöngkona, söng þvínæst eitt
bráðfallegt lag á einkar laglegan
hátt og síðan lag með Hauki,
sem heitir „Make Believe" áður
en henni var fylgt af sviði með
dynjandi lófataki.
Jónas reytti áfram af sér
brandarana og síðan kom Árni