Morgunblaðið - 11.07.1982, Qupperneq 30

78
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 11. JÚLÍ 1982

Umsjón: Séra Karl Sigurbjömsson
Séra AuÖur Eir Vilhjálmsdóttir
AUDROTTINSDEGI
Tilboð 82 á ísafírði
Kirkjan cr sífcllt að lcita
nýrra lciða til að boða hið
gamla og cina fagnaðarer-
indi. Fyrir páskana voru
haldnir kirkjudagar á Isa-
firði undir forystu sókn-
arprcstsins, scra Jakobs
Áffústs lljálmarssonar og
Óskars Oskarssonar, for-
infja lljálpræðishcrsins þar
armenn í ísafjarðarsókn,
einkum úr ÆskulýðsfélaKÍ
Isafjarðarkirkju og hvíta-
sunnusöfnuðinum Salem. Við
komum saman vikulega um
mánaðarskeið til andlegs og
efnislegs undirbúnings. Þá
fengum við séra Auði Eir
Vilhjálmsdóttur til að vera
ræðumann dagskrártilboðs-
ins. Dagskrártilboðið fól í sér
eins og páskarnir boða
okkur.
Fannst þér þú fá almennar
undirtektir við tilboöið í svona
stórum söfnuði?
Eg held að það vanti ákaf-
lega lítið á það, kannski það
eitt að fólk ætti sér haldbetri
von til kirkjunnar um áhuga-
verð og hættulaus tilboð um
samfélag, það er tilboð, sem
fela ekki í sér neinar skuld-
bindingar.
Við reyndum að vekja at-
hygli sem flestra. Við aug-
lýstum í búðargluggum og
útvarpi og skrifuðum í blöð-
in. Og við fórum í kaffitím-
unum í frystihúsin og sung-
um og spjölluðum við fólkið.
Því var jafnan vel tekið og
við mættum gera meira af
því.
lleldurAu aA áframhald verAi á
samstarfi ykkar, sem undir-
bjugguA þessa daga saman?
Já, ég held það. En það
hlýtur að fara eftir mönnum
og verkefnum hverju sinni.
Ég álít að það sé bæði heil-
brigt og hollt í víðtækum
skilningi að fólk starfi sam-
an og sjáist starfa saman þó
í ólíkum söfnuðum sé. En um
svona fyrirtæki þarf ekki
endilega að vera samvinna
heldur getur hver söfnuður
efnt til hliðstæðra átaka, þar
sem kraftar allra, sem í
kirkjulegu starfi eru, falla í
einn farveg. Eða hvers vegna
ætti kirkjan ekki að vekja at-
hygli á tilveru sinni eins og
allir aðrir í þjóðfélaginu?
Það spurAist út að séra Jakob ætlaAi að syngja tvísöng með
Oskari á llernum á kvöldvöku „TilboAsins". IVlargir hlökkuðu til
því þaA gerist ekki á hverjum degi á íslandi að prestar og
hjálpræAisforingjar syngi tvísöng í kirkju. Þeir fóru líka með
gítar og gott fólk inn í frystihúsin og sungu í kaffitímunum og
spjölluðu við starfsfólkið.
Hann kom
sjálfur
Ljóó frá Afriku
Hann sendi ekki tækniaðstoö
í vanþróaðan heim —
Gabríel engil og hóp sérfræðinga
meö upplýsingaþjónustu.
Hann gerði enga hagstæða
útflutningssamninga,
hann bauö engin langtímalán
með ríkisábyrgð.
Hann sendi ekki notuö föt englanna
eða afganga af matborði þeirra.
HANN KOM SJÁLFUR.
Hann svalt í eyðimörkinni.
Hann hékk nakinn á krossi.
Með því aö þjást meö okkur
varð hann gleði okkar
og líf.
Þeir yfirgáfu allt
og fylgdu honum
í bæ, þeir kölluðu starfið
„Tilboð 82“. Séra Jakob
ætlar að scgja okkur nánar
frá þcssum dögum.
llvaA er Tilboð 82?
Það er tilboð^ sem við
Oskar gerðum Isfirðingum
sem leiðtogar í kristilegu
starfi hér. Það er tilboð um
trúarlega fræðslu og þó
miklu frekar upplifun í ljósi
páskaboðskaparins enda
voru þeir skammt undan þá
daga, sem dagskrártilboðið
stóð yfir.
Ilvernig varð hugmyndin til?
Okkur Óskari fannst við
þurfa að veita eitthvað and-
svar við æ vaxandi verald-
arhyggju fólksins. Við höfum
áður haft ýmiss konar sam-
starf, bæði tvíhliða og einnig
í samstarfi Við hvítasunnu-
menn. Það má t.d. nefna
sameiginlegar páskasam-
komur 1979.
Hvernig varð framkvæmdin?
Við byrjuðum með því að
láta þetta spyrjast sem víð-
ast og þá komu til liðs við
okkur ýmsir góðir safnað-
tvær kvöldvökur, þar sem
kór ísafjarðarkirkju og Sam-
kór Hnífsdælinga komu fram
og auk þeirra ýmsir smærri
hópar með söngefni og talað
orð. Þungamiðja tilboðsins
var svo samvera í Gagn-
fræðaskólanum á Isafirði.
Hvað gerði kirkjan í skólan-
um?
Fyrst var safnast að kaffi-
borði. Hver fjölskylda kom
með köku og dúk. Síðar
skipti fólk sér í smærri hópa
eftir áhuga sínum. Þar voru í
boði biblíulestur, „sunnu-
dagaskóli", helgileikir og
söngur. Að því búnu kom
fólk saman og hafði sameig-
inlega stutta dagskrá, sem
byggðist á því, sem gert
hafði verið í hópunum. Þetta
fyrirkomulag á samveru er
ekki ókunnugt í æskulýðs-
starfi þjóðkirkjunnar og á
ágætlega við í fjölskyldu-
samveru líka.
Ilvernig fann.st þér tilboðið
takast?
Það virtist ná tilgangi sín-
um, sem var að lifa það að
vera fjölskylda Guðs. sem
ekki þarf að óttast, af því að
Kristur hefur sigrað heiminn
5. sunnudagur eftir þrenningar-
hátíð.
Lúk. 5,1 — 11.
Þannig urðu lærisveinar Jesú
frá Nasaret. Þeir fylgdu honum.
Þeir yfirgáfu net sín og báta og
fóru á eftir Jesú, héldu sig í
námunda við hann, hlustuðu á
hann og reyndu að festa sér í
minni orð hans, fylgdust með
breytni hans og viðbrögðum, og
reyndu að temja sér. Þeir voru
lærisveinar, af því að þeir
reyndu að læra af Jesú.
Við erum kristin, en erum við
lærisveinar meistarans frá Nas-
aret? Reynum við að tileinka
okkur orð hans og vilja? Biðjum
við þess að andi hans móti við-
horf okkar og breytni? Reynum
við að fylgja Jesú Kristi veg
fórnar og fyrirgefningar, mis-
kunnsemi líknar og kærleika
meðal meðbræðra okkar?
Við vitum öll' hvar Jesúm
Krist er að finna. Hvar sem þú
ert staddur þar er hann nærri.
Hann er í ordi sínu og hæninni,
hann er í skírninni og kvöldmál-
tíðinni og samfélagi kirkju sinn-
ar. Að fylgja Jesú og læra af
honum er einfaldlega að halda
sig þar sem hann er, lesa orð
hans og hlusta á það og leitast
við að láta það móta líf sitt, það
er að biðja reglulega bæði í ein-
rúmi og í samfélagi safnaðarins,
og það er að ganga til altaris.
Við sjáum af guðspjöllunum
að þegar lærisveinarnir fylgdu
Jesú þá hafði það róttækar af-
leiðingar fyrir þá. Þeir sáu sjálfa
sig í nýju ljósi. Það varð jafnvel
óþolandi reynsla t.d. fyrir Símon
Pétur, sem varð að hrópa:
„Farðu frá mér, því að ég er
syndugur maður!" Þeir sáu
hversu Mf þeirra alit var fjar-
lægt Guði og vilja hans. Sam-
fylgdin með Jesú breytti öllu,
fyrirgefning syndanna og þessi
undursamlegi kærleikur.
Líf þeirra fékk líka nýtt inni-
hald og merkingu. „Héðan í frá
skalt þú menn veiða!" sagði Jes-
ús við Símon Pétur, fiskimann-
inn mikla. Og þeir öðluðust styrk
og gleði sem þeir höfðu aldrei
fyrr fundið.
Og loks fóru þeir að sjá Jesúm
sjálfan í nýju ljósi. Fyrst var það
hrifning, svo undrun en loks
játningin: „Þú ert Kristur, sonur
hins lifanda Guðs!“
Þessi er reynsla allra, sem láta
sér ekki nægja að játa kristna
trú í orði, heldur fylgja Kristi
sem lærisveinar og læra af hon-
um. Orð hans afhjúpa okkur svo
við sjáum synd okkar og mein,
ogófullkomleika allan. En Krist-
ur fyrirgefur og gefur hjartanu
frið og gleði og lífinu merkingu
og tilgang. Og með anda sínum
mótar hann okkur og leiðir til
þeirrar innsýnar, sem vogar að
játa og taka afleiðingum þess, að
„Jesús Kristur er Drottinn."