Morgunblaðið - 16.10.1982, Blaðsíða 13

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 16. OKTÓBER 1982
13
„Blessaður vertu, það var allt á
kafi í snjó á þessum tíma í fyrra,
byrjaði að snjóa í septemberlok.
Þetta er einmuna tíð og kunnum við
vel að meta þessa blíðu. Það er að-
eins nú að farið er að grána í fjöll,"
sagði Aðalsteinn Sigurðsson, sölt-
unarstjóri hjá Tanga, þar sem hann
sprangaði um bryggjuna og kann-
aði aflann, sem Steinunn SF 10 og
Kristbjörg ÞH 44 höfðu borið að
landi.
„Fyrsta söltunin var 23. septem-
ber og við erum komnir með um
7.500 tunnur, en það á eftir að veiða
megnið af síldinni, svo við búumst
við að tunnurnar verði fleiri. I
fyrra vorum við að þessu út októ-
ber, en það er ómögulegt að segja
hvenær þessu lýkur nú. Vonandi
missum við ekki af henni suður eft-
ir fjörðum, því bátarnir sigla fyrst
og fremst þangað sem styst er og
þar sem laust er,“ sagði Aðalsteinn.
Að sögn Aðalsteins hefur mis-
jafnlega mikið borist á land, en
þegar mest var komu um 15 bátar
með afla, milli 1300 og 1400 tunnur,
en úr því náðist að salta tæpar eitt
þúsund tunnur.
Tangi er eina stöðin á Vopna-
firði, sem verkar saltsíld. Að sögn
Aðalsteins er saltað á Rússland og
Finnland, eins og tekið er til orða á
síldarplönum. Það hefur hver sinn
smekk og þess vegna misjafnt hvað
ofan í tunnurnar er látið af meðlæti
með síldinni. Rússinn er með sykur
og salt í lágmarki, 3 kíló sykur og
13 af salti, og eitt hundrað grömm
af efni sem þeir kalla sorbata og á
að verja síldina rotnun. í hverja
tunnu eru sett nákvæmlega 101 kg
af síld og allt vigtað nákvæmlega.
Finninn vill hafa síldina sætari
og biður um sex kíló af sykri, en
jafnframt örlítið meira af salti en
Rússinn, eða 16 kíló, og einnig
saltpétur og benzoat. Finninn vill
aðeins stóru síldina, 104 kíló í tunn-
una. „Þetta verður að vera ná-
kvæmt allt saman og allt eftir for-
múlunni," sagði Aðalsteinn.
Aðalsteinn sagðist vera með
hörkugóðar söltunarstúlkur, en
hann ræsti aðeins sex konur út í
þetta skiptið þar sem afli var lítill,
en jafnan eru um 40 konur í söltun-
inni. Og þegar allt er á fullu starfa
milli 70 og 80 manns við söltunina.
Giskaði Aðalsteinn á að um tveir
þriðju aflans hefðu farið í fyrsta
flokk, en þriðjungur í annan.
Á einum stað stóð maður og Það er nauðsyn að snudda við tunnurnar áður en saltað er í þær, t.d. þarf að vatna þær vel svo að viðurinn bólgni
flokkaði síld upp úr körfu. „Eftir og hleypi ekki út pæklinum síðar. Hver síldartunna kostar á þriðja hundrað krónur til landsins og útgjöldin við
þessu fer verðið til bátanna," sagði umbúðirnar því mikil áður en í þær fer svo mikið sem einasti sporður.
Gísli Jónsson matsmaður, þar sem
hann sorteraði úrtakið úr afla
Kristbjargar. „Þetta er eitt það al-
versta sem komið hefur," sagði
Gísli og tíndi flestar síldarnar ofan
í millistærðarkörfuna. „Hún er
fersk og góð, en þetta er það
smæsta, um 80% af millistærð,
30—33 sentimetra, en aðeins tæp
20% stór. Bezta mat í haust eru
87% í fyrsta flokk, það kom upp úr
Sigþóri."
„Þetta er þeirra gjaldmiðill,"
sagði Ingólfur Sveinsson er hann
setti tunnumynt ofan í brjóstvas-
ann hjá einni söltunarstúlkunni áð-
ur en hann trillaði tunnunni upp á
vigt til að sjá hvort ekki væri allt
með felldu og vel til merkisins unn-
ið.
„Það vantar kíló í þessa," sagði
Ingólfur og var fljótur að bæta í
tunnuna, þannig að vigtin yrði eins
og Rússarnir vilja hafa hana. „Þær
eru 152 kíló með trillu og öllu, og
161 fyrir Finnann. Þær eru býsna
nákvæmar á þessu kerlingarnar,
sjaldan nema eitt og í mesta lagi
tvö kíló yfir eða undir kjörvigt,"
sagði Ingólfur.
Það má segja að mikið hafi geng-
ið á eftir að söltunin hófst. Konurn-
ar skáru síldina í gríð og erg, og
ekki dugir að láta þær verða uppi-
skroppa með salt, síld eða tunnur,
þá láta þær í sér heyra. Þessvega
urðu karlmennirnir að hafa hrað-
ann á.
Á öðrum stað voru nokkrir ungl-
ingspiltar að pækla tunnur, sem
saltað hafði verið í fyrr í haust og
biðu útskipunar. Þar var heldur
ekki slórað, en í verðskuldaðri pásu
sögðu þeir Einar Kristbergsson,
Björn Sigurbjörnsson og Valtýr
Stefánsson að vinna hefði verið stíf
fyrstu tvær vikurnar. „En þannig
viljum við hafa það,“ sögðu bræðra-
synirnir þrír. Þeir kvá">ust hafa
milli sjö og níu þúsund krónur fyrir
vikuna, en þegar mest var saltað
var staðið frá átta á morgnana og
fram undir miðnætti.
Þegar Morgunblaðsmenn kvöddu
iðaði mannlífið hjá Tanga hf. Aðal-
steinn Sigurðsson vonaðist til að
saltað yrði meira en í fyrra, en þá
urðu tunnurnar rúmlega tíu þús-
und. Vopnfirðingar sögðust kunna
að meta síldina og vonuðust til að
framhald yrði á þessum veiðum, en
síld sást ekki í Vopnafirði um langt
árabil fremur en á öðrum stöðum
eftir síldarhvarfið fyrir Norður- og
Austuriandi fyrir 15 árum. Vonandi
verður þeim að ósk sinni.