Morgunblaðið - 28.01.1983, Qupperneq 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 28. JANÚAR 1983
Systir okkar,
ALDÍS SIGMUNDSDÓTTIR
frá Deildartungu,
andaöist 24. janúar sl.
Jónína Simundsdóttir,
Einar Sigmundsson.
Minning:
Sigrún Edda
Steinþórsdóttir
t
Frænka mín,
ÞÓRUNN DAGMAR SIGURDARDÓTTIR,
(Dotty Daust),
andaðist i sjúkrahúsi á Englandi, miövikudaginn 26. janúar.
Fyrir hönd vina og vandamanna,
Rögnvaldur Jón Axelsson.
t
Vinkona mín,
SESSELJA JÖRUNDARDÓTTIR,
Mánagötu 8,
lést í Borgarspítalanum laugardaginn 15. janúar.
Bálför hefur fariö fram í kyrrþey aö ósk hinnar látnu.
Óskar Kjartansson.
t
Útför móöursystur minnar,
SIGRÍÐAR PÁLSDÓTTUR,
er andaöist aö Elliheimilinu Grund þann 21. janúar, fer fram frá
Fossvogskapellu mánudaginn 31. janúar kl. 15.00.
Fyrir hönd ættingja,
Gunnhildur Hjaróar.
t
Útför eiginkonu minnar, móður okkar og tengdamóöur,
KRISTRÚNAR GUÐMUNDSDÓTTUR,
Básenda 2,
fer fram frá Dómkirkjunni þriöjudaginn 1. febrúar kl. 13.30.
Þeim sem vilja minnast hennar er vinsamlegast bent á Krabba-
meinsfélag Islands.
Engilbert Sigurösson,
Guömundur Már Engilbertsson,
Gunnar Valur Engilbertsson,
Siguröur Haukur Engilbertsson,
Þóra Engilbertsdóttir og Þráinn Finnbogason.
t
Útför
ÞORGERÐAR FRIDRIKSDÓTTUR,
Háuhlíð 2, Sauöárkróki,
veröur gerö frá Fossvogskirkju, iaugardaginn 29. janúar kl. 10.30.
Steinn Steinsson, Friörik Jónsson,
Þorsteinn Steinsson, Sigurbjörg Guómundsdóttir,
Finna Birna Steinsson, Baldur Hafstaö,
Friörik Steinsson,
Þorkell Steinsson.
t
Maöurinn minn, faöir okkar, tengdafaöir, afi og langafi,
ÓSKAR GfSLASON,
útsölustjóri,
Sólhlíö 3,
veröur jarösunginn frá Landakirkju i Vestmannaeyjum laugardag-
inn 29. janúar kl. 14.00.
Blóm vinsamlega afþökkuö, en þeir sem vilja minnast hins látna,
láti Krabbameinsfélagiö njóta þess.
Lára Ágústsdóttir,
Erna Óskars, Kári Óskarsson,
Hrefna Óskars, John Miller,
Ágústa Óskars, Ernst Kettler,
barnabörn og barnabarnabörn.
Fædd 30. júlí 1953
Dáin 22. janúar 1983
Það er erfitt að sætta sig við þá
staðreynd að Sigrún Edda systir
mín sé dáin; horfin í burt frá
okkur öllum sem þótti svo vænt
um hana. En lífið er undarlegt og
birtist á ýmsan hátt. Stundum er
okkur gefið en í annan stað er það
besta og fallegasta frá okkur tek-
ið. En minningarnar lifa þó að
mennirnir deyi. Sigrún Edda skil-
ur eftir sig dýrmætan fjársjóð,
sem eru minningarnar. Alltaf var
hún tilbúin til að hjálpa og styðja
okkur systkinin. Hún var fyrir-
mynd okkar, leitogi jafnt úti sem
inni. Við fráfall hennar er stórt
skarð höggvið í okkar hóp. Það
geislaði af henni lífsþrótturinn og
bros hennar og kæti smitaði út frá
sér og giaddi alla sem í kynni við
hana komust. Sigrún Edda var fé-
lagslynd og átti gott með að um-
gangast fólk.
í veikindum sínum sýndi hún
mikla þrautseigju og þolinmæði.
Hún var bjartsýnismanneskja að
eðlisfari og tók á öllum hlutum af
festu og ákveðni.
Á þessum vegamótum er mér
efst í huga þakklæti til hennar
fyrir allt það sem hún var mér.
Söknuðurinn er mikill og sár við
missinn. Nú þegar stríði hennar er
lokið, vona ég og bið að henni líði
vel þar sem hún er nú. Megi algóð-
ur guð varðveita hana í náðar-
faðmi sínum. Blessuð sé minning
Sigrúnar Eddu.
Birna Björk
„llún rolnaói, bliknadi fajjra rósin mín
því frostió var napurt.
Ilún hnoijrói til foldar'in blídu blöðin sín
vió banastríð dapurt.
Kn ^uð hana í dauðanum, hnoi^ði sér að hjarta
og himindýrð tindraði um krónuna bjarta.
Sof rós mín í ró, í djúpri ró.“
ac.
Þessar ljóðlínur koma fram í
hugann, þegar ég fregna lát vin-
konu minnar, Sigrúnar Eddu. Hún
sem elskaði lífið og lifði því eins
lengi og kostur var á. En loks þoldi
hin fagra rós ekki meira og varð
að láta undan hinum mikla vá-
gesti, sem fellir svo marga langt
um aldur fram.
Kynni okkar hófust meðan æsk-
an og lífið var allsráðandi.
Sigrún Edda var falleg stúlka,
hún ljómaði af æskugleði, hressi-
leik, sem einkenndi hana fram-
undir síðustu og erfiðustu mánuði
lífsins.
Ung fór hún að vinna og er
óhætt að segja að hvar sem hún
fór var hún mjög góður starfs-
maður.
Árið 1978 giftist hún Kristjáni
Helgasyni rafivrkja. Fyrst settu
þau saman bú sitt í Kópavogi og
bjuggu sér vistlegt og fallegt
heimili. Síðar fluttust þau hjón til
Dánmerkur, þar sem Kristján var
í framhaldsnámi.
Voru þau þar, þar til síðustu
mánuðina að Sigrún Edda kom
heim. Var hún þá mjög þrotin að
kröftum, en reyndi samt af mætti
að láta ekki á neinu bera við vini
og vandamenn. Sársjúk kom hún
til mín yfir á fæðingardeild til að
sjá litlu stúlkuna mína og sam-
gleðjast mér.
Sigrún Edda var mjög barngóð
og langaði að eignast börn og þó
hún ætti ekki börn sjálf, þá var
hún því betri við börn vinkvenna
sinna. Sigrún Edda var fyrst og
fremst kona. Hélt glæsileik sínum
og sjálfstæði til hinstu stundar,
var ekki fyrir að bera tilfinningar
sínar á torg, en þeir sem þekktu
hana mest og best vissu hvað inni
fyrir bjó. Með sárum söknuði og
trega kveð ég góða vinkonu og
þakka henni fyrir allt og allt.
Mínar innilegustu samúðar-
kveðjur sendi ég eiginmanni, for-
eldrum og systkinum.
Bogga
Foreldrar hennar voru Rut Pet-
ersen og Steinþór Sigurðsson,
leiktjaldamálari.
Móðir hennar giftist síðan Sig-
urði Bjarnasyni, miklum ágætis-
t
Eiginmaöur minn, faöir okkar, tengdafaöir og afi,
KRISTVIN KRISTINSSON,
veröur jarösunginn frá Fossvogskirkju mánudaginn 31. janúar kl. 15.
Þórdía Eiríksdóttir,
börn, tengdabörn og barnabörn.
t
Útför eiginkonu minnar, dóttur, stjúpdóttur og tengdadóttur,
SIGRÚNAR EDDU STEINÞÓRSDÓTTUR,
er lést þann 22. janúar, fer fram frá Bústaöakirkju í dag kl. 15.00
Þeim sem vildu minnast hennar er vinsamlega bent á Krabba-
meinsfélagiö.
Kristján Helgason,
Rut P. Sígurhannesdóttir,
Steinþór Sigurösson,
Erna Guömarsdóttir,
Siguröur St. Bjarnason,
Hulda Sveinsdóttir,
Helgi Ormsson.
t
Innilegar þakkir fyrir auösýnda samúö og vináttu viö andlát og
útför sonar okkar, fööur, unnusta og bróöur,
ÓSKARS ÁRNA BLOMSTERBERG.
Guö veri meö ykkur öllum.
María Óskarsdóttir, Maríus Blomsterberg,
Sonja Björk Blomsterberg,
Þórdís Sigfúsdóttir
og systkini hins lótna.
ATHYGLI skal vakin á því, að afmælis- og minn-
ingargreinar verða að berast blaðinu með góðum
fyrirvara. Þannig verður grein, sem birtast á í mið-
vikudagsblaði, að berast í síðasta lagi fyrir hádegi á
mánudag og hliðstætt með greinar aðra daga. í
minningargreinum skal hinn látni ekki ávarpaður.
Þess skal einnig getið, af marggefnu tilefni, að frum-
ort ljóð um hinn látna eru ekki birt á minningar-
orðasíðum Morgunblaðsins. Handrit þurfa að vera
vélrituð og með góðu línubili.
manni. Og hjá þeim ólst Sigrún
upp í góðum systkinahóp, og lifði
glaða bernsku og æsku, enda var
hún ákaflega vinsæl. Að því stuðl-
uðu meðfæddir eiginleikar henn-
ar. Hún var ávallt hinn einlægi,
góði félagi, sem aldrei brást, það
einkenndi allt hennar líf.
Eftir að gagnfræðanámi lauk,
hófst allt of stutt starfsævi henn-
ar, sem hér skal ekki rakin, þess
aðeins getið að 1976 hóf hún störf
hjá Hagtryggingu og var þar fram
á haustið 1978. Samhliða starfi
sínu þar, var hún flugfreyja tvö
sumur. Sem slík hafði hún alla
kosti til að bera: glæsileg, örugg
og aðlaðandi, með góða málakunn-
áttu, þótt námsferill væri skamm-
ur, sem sjálfsnám og góðar gáfur
bættu upp.
1978 bauðst henni starf hjá
Samvinnutryggingum. Og þar var
hún þar til í sept. 1980.
1977 greip hana sjúkdómurinn,
er nú hefur slitið lífsþráð hennar.
En hún náði þá fljótt svo góðri
heilsu, að hún stundaði fulla
vinnu, og von var um fullan sigur.
1978 giftist hún Kristjáni
Helgasyni, rafvirkja. í Kópavogi
komu þau sér upp fögru heimili.
En eins og áður er sagt, starfaði
hún áfram hjá Samvinnutrygging-
um fram á haustið 1980. Þá fluttu
þau til Danmerkur, er Kristján
hóf framhaldsnám, og hafa búið
þar síðan.
í haust kom hún svo hingað í
heimsókn til vina og ættingja og
ætlaði að hverfa aftur utan fyrir
jól. En sjúkdómurinn, sem hafði
aldrei sleppt af henni tökum,
ágerðist. Og síðustu mánuðina lá
hún í Landspítalanum, þar sem
hún naut elskulegrar aðhlynn-
ingar og hjúkrunar. En allt kom
fyrir ekki. Sjúkdómurinn herti tök
sín. En hún vildi lifa og ætlaði að
lifa. Kjarkur hennar, einbeitni og
æðruleysi var aðdáunarvert.
Læknir hennar frá upphafi var
Guðmundur Jóhannsson. Maður
með svo ríka læknislund, að einnig
meðan hún var ytra, fylgdist hann
með heilsu hennar.
En hann, læknavísindin, bar-
áttuþrek hennar og lífið töpuðu.
Sjúkdómurinn sigraði 22. þessa
mánaðar. Síðustu vikuna vissi hún
vel, að hún var að kveðja lífið. En
frá henni heyrðist aldrei æðruorð.
Frá upphafi hafði hún barist sem
hetja, og sem hetja dó hún með
aðeins 29 og hálft ár að baki.
Við spyrjum hvers vegna? En
fáum ekkert svar. Sigrún er horfin
úr vinahópnum, en eftir er minn-
ing um óvenju heilsteyptan og
elskulegan persónuleika, sem eng-
inn, er henni kynntist, gieymir, og
allir sakna.
En það er huggun harmi gegn,
að við vitum, að er hún kvaddi líf-
ið hér, heilsaði hún nýju lífi, þar
sem hæfileikar, eiginleikar henn-
ar og þroski munu njóta sín.
Óskir vina um heill fylgja henni
á vegferð hennar áfram.
Erna og Eirikka
„Þetta er svo óréttlátt," sagði
dóttir mín grátandi þegar hún
hafði heyrt um lát hálfsystur
sinnar.
Mér varð orða vant, því ég hafði
verið að hugsa það sama. Öllum