Morgunblaðið - 23.03.1983, Blaðsíða 18

18
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 23. MARZ 1983
83 manna strengjasveit
Tónmcnntaskólinn efndi til
tónleika í Háskólabíói laugardag-
inn 19. mars, þar sem hljómsveitir
skólans léku.
Hófust tónleikarnir með því
að 83 manna strengjasveit yngri
og eldri nemenda skólans lék
undir stjórn Gígju Jóhannsdótt-
ur. I sveitinni voru 71 fiðla, 10
selló og 2 víólur. Var leik sveit-
arinnar vel tekið af gestum sem
fylltu sal bíósins, ekki síst eftir
að hún lék lagið Ljúfa Anna í
annað sinn og þá án stjórnanda.
Gígja Jóhannsdóttir stjórnaði
einnig hljómsveit Tónmennta-
skólans, eldri deild, en með
henni lék Heiðrún Gréta Heið-
arsdóttir einleik á fiðlu.
Eftir hlé stjórnaði Sæbjörn
Jónsson lúðrasveit Tónmennta-
skólans, fyrst yngri deild og síð-
an hinni eldri og lék þá Tryggvi
Baldvinsson einleik á píanó.
Ragnar Axelsson tók þessar
myndir áður en Gígja Jóhanns-
dóttir gekk inn á sviðið og sjást
félagar í strengjasveitinni búa
sig undir tónleikana og bíða eft-
ir stjórnandanum.
Tölvari að starfi.
3.200 manns á tölvu-
sýningu í Tónabæ
FÉLAG tölvunarfræðinema í Háskóla íslands stóð fyrir tölvusýningu í Tóna-
bæ um sl. helgi.
Á sýningunni voru öll helstu tölvufyrirtæki landsins með sýningar-
bása, auk þess sem tölvunarnemarnir höfðu sérstakan bás þar sem þeir
kynntu nám í tölvufræðum við Háskóla íslands. Um 3.200 manns sóttu
sýninguna. í Háskóla íslands stunda um 80 manns nám í tölvunarfræð-
um, en það er þriggja ára nám.
Litið inn í IBVl-básinn.
Þrjár línur um
sjávarútvegsmál
— eftir Björn
Dagbjartsson
(Pési barst inn um póstlúguna
um síðustu helgi. Voru það „Drög
að málefnagrundvelli", prentuð í
Borgarprenti, gefin út af Banda-
lagi jafnaðarmanna og væntan-
lega dreift af sama aðila.)
Það má eflaust deila um það
hversu ítarleg drög að málefna-
grundvelli eiga að vera. Nýr póli-
tískur flokkur sem er að kynna
stefnuskrá sína hlýtur þó að þurfa
að gera nokkru ítarlegri grein
fyrir sínum baráttumálum en þeir
„gömlu“. Annars vita kjósendur
ekkert hvað flokkurinn vill. Þeir
eru blekktir með þögninni.
í fyrrnefndum drögum eru rúm-
ar 3 línur helgaðar sjávarút-
vegsmálum sérstaklega. Að visu
má finna orðið sjávarútvegur víð-
ar í plagginu. Þannig stendur á
einum stað: „Hin misheppnaða
breyting verðjöfnunarsjóðs sjáv-
arútvegsms". Flestir stjórnmála-
flokkar hafa fyrir flestar síðustu
alþingiskosningar haft það á sinni
stefnuskrá að þennan sjóð megi
aldrei misnota til að halda uppi
óeðlilega háu fiskverði, en ekki er
létt að skilja hvaða „breytingu"
Bandalag jafnaðarmanna á þarna
við.
Af línunum þremur er aðeins
ein sem hugsanlega mætti túlka
sem eitthvað nýtt, einhverja
breytingu frá ríkjandi ástandi eða
stefnu. 1 fyrstu línunni er sagt að
hagkvæmni skuli gætt í rekstri og
um það eru jú allir sammála, í orði
a.m.k. Síðasta línan segir að fleiri
aðilum en nú skuli gert kleift að
flytja út sjávarafurðir. Nú þegar
eru tugir ef ekki hundruð einstakl-
inga og fyrirtækja, sem flytja út
sjávarafurðir, í misjafnlega stór-
um stíl að sjálfsögðu. Einkum
hafa skreiðarseljendur löngum
verið fjölmennir. Um þessar
mundir eru líklega einir 7—10 að-
ilar að selja skreið og mér er til
efs að fleiri sölumenn næðu þar
betri árangri. Það getur vel verið
Björn Dagbjartsson.
„Nú þegar eru tugir ef
ekki hundruð einstakl-
inga og fyrirtækja, sem
flytja út sjávarafurðir, í
misjafnlega stórum stfl
að sjálfsögðu. Einkum
hafa skreiðarseljendur
löngum verið fjölmennir.
Um þessar mundir eru
líklega einir 7—10 aðilar
að selja skreið og mér er
til efs að fleiri sölumenn
næðu þar betri árangri.“
að Sölusamtökin, sem eru félög
framleiðenda, ekki stjórnmála-
samtök, þurfi á einhvern hátt að
endurbæta sínar starfsaðferðir, en
fjölgun sölufélaga ein sér bætir
ekkert.
Miðlínan um sjávarútvegsmál I
þessum margnefndu drögum er sú
sem raunverulega boðar breyt-
ingu. Höfundar vilja það sem þeir
kalla frjálsa samninga um fisk-
veró. Nánar er ekki farið út í þá
sálma í pésanum.
Það hefur margt verið rætt og
ritað um Verðlagsráð sjávarút-
vegsins að undanförnu. Sjómenn
hótuðu m.a. úrsögn en sáu sig þó
um hönd, þegar þeir hugsuðu mál-
ið án þess að koma auga á betri
aðferð. Nú er þingskipuð nefnd að
endurskoða lögin um Verðlagsráð,
hvort sem sú endurskoðun verður
nú Bandalaginu að skapi eða ekki.
En til að forða misskilningi þá er
rétt að undirstrika það að það fara
fram frjálsir samningar um fiskverð
í Verðlagsráði sjávarútvegsins og
þeir takast oft, oftar en hitt að leitað
er úrskurðar yfirnefndar og þar fyrst
kemur fulltrúi ríkisvaldsins inn sem
oddamaður. Hann verður að finna
einhverja lausn því annars stöðvast
flotinn, fiskvinnsla og þar með
gjaldeyrisöflun þjóðarinnar.
Samningafrelsinu hlýtur eigin-
lega að vera fullnægt með því að
leggja niður yfirnefnd Verðlags-
ráðs. Ekki trúi ég því að þeir sem
sömdu drögin séu að hugsa um
samninga í anda hnefaréttar og
Sturlungaaldar þar sem fiskiskip-
in koma að landi og hver reynir að
selja sinn afla hæstbjóðanda. Það
er óvíða um marga kaupendur að
ræða og ef ekki tekst að selja
fiskinn þá eyðileggst hann og sjó-
mennirnir fara heim án launa.
Þess háttar aðfarir eru varla
„stfll“ hins nýja flokks.
Þegar svo slitnað hefur upp úr
samningum milli fiskkaupenda og
seljenda sem hlýtur að gerast ann-
að slagið, t.d. vegna þess að gengið
er vitlaust skráð, og áfrýjunar-
réttur er enginn lengur, hvað vill
Bandalagið þá gera? Reka sjó-
menn á sjó eða láta 10—12 þúsund
manns missa atvinnu við fisk-
vinnslu? Hvað um markaðina, sem
hinir nýju Bandalagssölumenn
væru búnir að útvega? Hvað gerist
ef þjóðin hefur engar gjaldeyris-
tekjur í mánuð eða svo? Er þess
háttar Bandalagsfrelsi ekki of
dýru verði keypt? Er kannski ekki
búið að hugsa Bandalagshugsjón-
ina til enda?