Morgunblaðið - 11.05.1983, Blaðsíða 8

40
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 11. MAÍ 1983
Þessi mynd er reyndar ekki tekin í Austurbæjarbíói, en er engu að síöur af Fall.
Tónleikar Morals, iss!, Þeys og The Fall:
Sannkölluð jólastemmning
hjá öllum litlu ..grísunum"
Þaö hlýtur að hafa veriö ofsalega gaman hjá öllum
litlu „grísunum“ í Austurbæjarbíói á föstudagskvöld.
Grenjandi fyllirí og gaman og tónleikarnir í sjálfu sér
algert aukaatriöi, eöa svo var a.m.k. að sjá og heyra
framan af. Annars var bara nokkuð fjölmennt ef út
í þaö er farið, á bilinu 600—650 manns.
Mórall
Þaö skiptust á baul og fagnaö-
aróp þegar Bubbi Morthens birtist
á sviöinu meö Mórals-sveitinni.
„Boo yourselves arseholes," öskr-
aði Mikki Pollock á lýöinn og rétti
þeim „Ijótan fingur“ því til árétt-
ingar. Auk þessara tveggja voru
þeir Þorleifur, fyrrum bassaleikari
úr Egó, Beggi, gítarleikari Egó, og
Kormákur Geirharösson, tromm-
ari, eitt sinn í Taugadeildinni og
Q4U, í hljómsveitinni.
i heildina séð komst Mórall
mjög vel frá sínu. Greinilegt var, að
samæfingin var ekki neitt óskap-
leg, en ánægjan af spilamennsk-
unni virtist þeim mun meiri. Sér í
lagi fór ekki á milli mála, aö bæöi
Þorleifur og Mikki nutu þess að
standa á sviöinu á ný. Lokalag
þeirra, sem ég held hafi heitið Hvíti
hesturinn eöa eitthvað ámóta og
fjallaöi um heróínböl, var sérstak-
lega áhrifaríkt.
Iss!
Iss! kom fram næst á eftir viö
talsveröa hrifningu fólks. Mér
gengur ennþá dulítiö illa aö átta
mig á tónlist þessarar sveitar, sem
virðist sannast sagna verulega leit-
andi ennþá. Þaö sama má segja
um Iss! og Móral, aö lokalagiö var
mjög traust. Hugsa held ég það sé
kallaö og er bara skrambi gott
keyrslulag. Annars ber iss! tals-
veröan keim af áhrifum Einars
Arnar Benediktssonar, einhvers
sérstæöasta persónuleika yngri
kynslóðar rokksins, og er e.t.v.
ekki að undra. Tónlistin er talsvert
„ööruvísi“, en hljómsvitin á enn
eftir aö slípast verulega.
Þeyr
Þeysarar voru síðastir í rööinni
af upphitunarsveitunum þremur og
komu mér Verulega á óvart. Sann-
ast sagna haföi ég misst alla trú á
þessari hljómsveit, sem i eina tíö
bar höfuö og herðar yfir allar aörar
íslenskar sveitir í mínum huga.
Trúin kom aö vissu marki aö nýju
viö að sjá Þeysara þetta kvöld og
svo virðist blessunarlega sem
sveitin sé að rífa sig upp úr þeim
öldudal, sem einkennt hefur feril
hennar í nær heilt ár. Vissulega
vantar enn mikið þegar Þorsteinn
Magnússon er ekki til staöar.
Pöpullinn veinaöi af kæti þegar
Killer Boogie var leikiö og stappaöi
og klappaöi hamstola í lokin í þeirri
von sinni aö fá aö heyra Rudolf.
Þrátt fyrir einhverja buröugustu
uppklappstakta, sem heyrst hafa
hérlendis í langan tíma, dugöi þaö
ekki til aö særa Rudolf fram úr
fylgsni sínu.
Fall
Eins og eðlilegt má teljast voru
það Fall-arar, sem ráku smiös-
höggiö á þessa samkundu. Þótt
undarlegt megi viröast þusti stór
hluti „grísanna" út eftir aö Þeysar-
ar höföu lokið leik sínum. Eftir sat
því eldri hluti tónleikagesta, negld-
ur niöur í sætin, og klappaði aö því
er virtist helst fyrir kurteisissakir.
Þannig var því a.m.k. farið meö
undirritaöan.
Ég man eftir Fall frá heimsókn
þeirra hingað til lands í október
1981. Mér fannst alls ekki gaman
aö þeim þá. Nú höföu þeir bætt viö
sig trommuleikara og það fannst
mér góö breyting. löulega brá fyrir
mjög skemmtilegri samvinnu
trommaranna, en þar meö var þaö
líka upptalið aö mínu mati. Ég held
ég hafi gefist upp eftir 6 lög, þá
haföi ég fengið nóg. Reyndar tals-
verö framför frá því 1981. Þá tolldi
ég í 3 lög á fyrri tónleikunum, sem
ég sá, 4 á þeim síöari.
Ég ætla ekki aö fara aö hnýta í
tónlist Fall, til þess er hún mér allt
of fjarlæg. Vafalítiö hafa margir
notiö tónlistar þeirra fimmmenn-
inganna á föstudag, en fyrir minn
smekk var hún óskaplega „mónó-
tónisk“ og er ég þó nokkuð vanur
tónlist af slíkum meiði. Fall er bara
ekki fyrir mig.
F í K
plötuna Sýn og fleira ■ m
„íslensk popptónlist hefur til-
tölulega lítiö breyst á undanförnum
tveimur árum, það er í heildina séö.
Ég er þeirrar skoöunar að Grafík
hafi breyst meira en flestar aörar
íslenskar hljómsveitir á þessum
tíma,“ sagöi Rafn Jónsson, einn
meölima hljómsveitarinnar Grafík,
er Járnsíöan ræddi viö hann fyrir
skömmu.
Þessa dagana er önnur breiöskífa
hljómsveitarinnar aö lita dagslns
Ijós. Ber hún nafniö Sýn. Haustiö
1981 gaf Grafík út plötuna Út i kuld-
ann og var henni mjög vel tekið,
jafnt á meöal gagnrýnenda og al-
mennings. Þar var að finna „öðru-
vísi“ tónlist en menn voru vanir frá
íslenskum hljómsveitum og ekki
geröi þaö undrunina minni, aö
hljómsveitin kom frá ísafiröi.
Fyrir þá, sem ekki hafa fylgst lengi
meö íslenskri popptónlist, sakar ekki
að geta þess, að allir meölimir Grafík
voru áöur í ísfirsku sveitinni Ýr, sem
m.a. gaf út eina hljómplötu. Reyndar
er Rafn eini maöurinn í Grafik, sem
var í upprunalegri útgáfu Ýr, en hinir
bættust síöan allir í hópinn, aö ein-
um undanskildum.
Hljómsveitin Grafík er i dag eins
skipuö og þegar hún gaf út plötuna
Út í kuldann, utan hvaö Ólafur Guö-
mundsson, sem lagöi til söng á þeirrí
plötu, hefur haldiö á brott. í hans
stað hefur komiö maöur, sem kýs aö
nefna sig Ramó. Aörir meölimir í
Grafík eru sem fyrr segir Rafn
Jónsson, trommuleikari, Örn Jóns-
son, bassi, Vilberg Viggósson,
hljómborö og Rúnar Þórisson, gítar
og söngur.
Tiltölulega stutt er síöan allir meö-
limir hljómsveitarinnar settust aö í
höfuöstaönum, ýmist vegna vinnu
eöa náms. Ég spuröi Rafn aö því
hvort Grafík heföi ekki verið óeöli-
lega lítiö á feröinni frá því Út í kuld-
ann leit dagsins Ijós.
„Jú, viö höfum t.d. mjög lítiö spil-
aö hérna í Reykjavík. Komum reynd-
ar fram á tónleikum á Hótel Borg um
daginn. Þaö var helst að við spiluö-
um fyrir vestan.“
— Hvernig seldist Út í kuldann
hjá ykkur?
„Hún hefur nú selst í 1150 eintök-
um og viö erum bara mjög sáttir viö
þaö. Af þessari tölu hafa um 900
eintök selst hér innanlands, en 250
stykki fóru á sínum tíma vestur um
haf til Greenworld-dreifingarfyrir-
tækisins í Kaliforníu. Þessi 250 ein-
tök hafa farið býsna víöa og nú
stendur til aö senda 200 eintök til
vlöbótar. Þaö eru engin ósköp, en
þaö munar vissulega um allt."
— Hefur oröiö mikil breyting á
tónlist ykkar frá því Út í kuldann kom
út?
Táragas og
læti á tónleik-
um Clapton
Lögreglan í Róm varð aö
grípa til táragass til þess að
sundra hópi ólátaseggja, sem
reyndu án afláts að komast inn
f Palazzo Dello Sport (flókið
nafn fyrir jafn einfaldan hlut og
íþróttahöll) rétt fyrir utan Róm
á mánudagskvöld.
Fyrir löngu var uppselt á tón-
leikana, 14.000 sæti, en hvorki
fleiri né færri en 6000 manns
sátu eftir meö sárt ennið og
enga miða, en húktu fyrir utan
tónleikana á enda í von um aö
komast inn.
Þegar mönnum tók aö leiöast
biöin greip einhver til þess ráös
aö lífga upp á kvöldiö meö því
aö hleypa af skammbyssu. Það
var þá, sem lögreglan lét til
skarar skríöa. Að sögn tals-
manns hennar var þremur skot-
um hleypt af, en engin meiösl
uröu á fólki.
Og hvaö var svo um aö vera?
Er það nema von, aö fólk spyrji.
Blúsrokkarinn síungi Eric Clap-
ton var aö leika af alkunnri
snilld í Palazzo Dello Sport.
Big Nós
Band með
tvöfalt
siðgæði
Þrátt fyrir krepputal í öllum
landsmönnum um þessar mund-
ir, og þaö hreint ekki aö ástæóu-
lausu, hefur Járnsíöan fregnaö,
aö von sé á nýrri breiöskífu frá til
þessa lítt þekktri sveit — nefni-
lega Big Nós-Bandinu hans Pét-
urs Stefánssonar.
Eftir því sem Járnsíöan kemst
næst munu vera alls 14 lög á
þessari breiöskífu, sem tekin var
upp í vetur undir stjórn Tony
Cook. Mun afkvæmiö bera nafniö
Tvöfalt siögæöi og vera komiö alla
leiö í skurö þessa dagana. Grunur
leikur á, aö ýmsir liprir hljómlist-
armenn hafi lagt Bignós-bandinu
lið, en slíkt fékkst ekki staöfest.
Viö skýrum frekar frá öllum staö-
reyndum um leiö og nánari fregnir
berast.
„Já, ég vil meina, aö tónlistin hjá
okkur hafi breyst talsvert. Reyndar
mátti heyra á fyrstu plötunni okkar
hvert stefndi og því tel ég aö hér sé
aö nokkru leyti um rökrétt framhald
að ræöa. Þaö er helst, aö tónlistin sé
á heldur breiöara sviöi en hún var.
Viö erum einnig meö hljóöfæri nú,
sem viö ekki notuöum þá og má þar
nefna saxófón, sem þeir Þorleifur
Gíslason og Sigurður Flosason blása
í fyrir okkur af snilld, einnig harmon-
ikku og xylofón og svo gítar- og
trommuhljóðgervla, en þá notum við
á dálítiö annan hátt en venja er.“
Aö sögn Rafns hefur einnig sú
breyting oröið hjá hljómsveitinni, aö
meira er um aö einstakir meölimir
hennar semji einstök lög og texta.
Áöur var meira um innbyrös sam-
vinnu, en nú eru aöeins þrjú laganna
skrifuö á tvo eöa fleiri meölimi. Alls
eru lögin á nýju plötunni 11 talsins,
auk upphafs- og endastafs.
— Um hvaö semja menn nú á
dögum í textum sínum?
„Textarnir held ég fjalli mest um