Morgunblaðið - 09.08.1983, Qupperneq 38

38
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 9. ÁGÚST 1983
+ Eiginmaður minn, sonur, faðir og tengdafaðir, FRIDRIK ÞÓRÐUR BJARNASON, tollvörður, Baldursgaröi 5, Keflavík, jj andaðist í Sjúkrahúsi Keflavíkur 7. ágúst. Fyrir hönd vandamanna, Guörún Bjarnadóttir, Sigurborg Sumarliöa Jónsdóttir, Bjarni Friöriksson, Ágústfna Sigurgeirsdóttir.

+ Faðir okkar, GUDMUNDUR GUÐMUNDSSON frá Blómaturvöllum, Stokkseyri, andaöist i Elliheimilinu Grund 7. ágúst sl. Lilja Guómundsdóttir, Guömundur Helgi Guömundsson.

+ Móöir okkar, tengdamóöir, amma og langamma, HULDA K. LILLIENDAHL, Birkimel 8A, lést 7. ágúst. Karl Lilliendahl, Hermfna Lilliendahl, Dagný Lilliendahl, örn Jóhannsson, barnabörn og barnabarnabörn.

+ Eiginmaöur minn, KARL HJÁLMARSSON, fyrrverandi póst- og sfmstjóri, Hringbraut 43, andaöist laugardaginn 6. ágúst. Frióbjörg Davfösdóttir.

+ Maöurinn minn, SKÚLI PÁLSSON, Noröurtúni 6, Keflavík, ■ lést í Landakotsspítala laugardaglnn 6. ágúst. Fyrir hönd vandamanna, Hallveíg Þorsteinsdóttir.

+ Móöir okkar, HELGALAUFEY THORODDSEN, Barmahliö 24, lést 29. júli. Útförin hefur fariö fram í kyrrþey aö ósk hinnar látnu. Börnin.

+ Sambýliskona mín og móöir, ANNA LOVÍSA PÉTURSDÓTTIR, veröur jarösungin frá Kópavogskirkju miövikudaginn 10. ágúst kl. 15.00. Anton Ármannsson, Jódfs Norman.

+ Konan mfn, HALLDÓRA ELÍN HALLDÓRSDÓTTIR, Baröavogi 9, veröur jarösungin frá Fossvogskirkju miövikudaginn 10. ágúst kl. 13.30. Jón Guömann Jónsson og fjölskylda.

Lokað
frá kl. 13.00 í dag vegna jaröarfarar Kristins K.
Albertssonar.
Segull, Skipaljós hf.,
Eyjagötu 7, Reykjavík.
Minning:
Magnús Pétursson
tónlistarmaður
Við foreldrar sem horfum á
börnin okkar vaxa úr grasi eigum
fáar óskir heitari þeim til handa
en að þau megi þroskast til að
verða vandaðar, heilsteyptar
manneskjur og nýtir þjóðfélags-
þegnar.
Á okkar tímum hefur uppeldi
barna óhjákvæmilega flust að
stórum hluta af herðum foreldra
yfir á skólana. Það er því mikils
virði að vel takist til er börn stíga
sín fyrstu skref í skóla. Og það er
hamingja hverra foreldra að vita
börn sín í höndum góðra uppal-
enda.
Uppeldi í skóla felst ekki ein-
göngu í bókarlærdómi. Öll menn-
ingarleg samskipti eru þar jafn
mikilvæg af því að í þeim felst
undirstaða að farsæld í þjóðfélag-
inu. Þetta kemur í hugann þegar
Magnús Pétursson er kvaddur
hinstu kveðju.
Börnin okkar voru svo lánsöm
að njóta tilsagnar Magnúsar í
tónmennt og hljóðfæraleik. Við
fundum strax að hann hafði mik-
inn skilning á gildi söngkennslu.
Það var athyglisvert hve vel hon-
um tókst að laða fram sönggleði
hjá börnum og hve lítið hann virt-
ist hafa fyrir því. f kennslunni
komu fram miklir hæfileikar hans
til þess að gera námið fjölbreytt
og auðugt. Tónsmíðar, skáldskap-
ur og píanóleikur virtist honum í
blóð borin. Með leikþáttum sínum
gaf hann nemendum fleiri og
opnari leiðir til túlkunar og tján-
ingar og glæddi skilning þeirra og
áhuga á sígildum bókmenntum.
Magnús var sannur listamaður
og kennari sem vann verk sín af
hógværð og lítillæti. Hann náði að
þroska með nemendum sínum
næma tilfinningu fyrir tónlist.
Það er auðlegð sem frá engum
verður tekin en er gæfa hverjum
manni.
Börnin okkar þakka Magnúsi
Péturssyni leiðsögn hans og fyrir
hana þökkum við einnig. Eigin-
konu Magnúsar og öðrum ástvin-
um vottum við okkar dýpstu sam-
úð.
Ásta Valdimarsdóttir og
Hannes N. Magnússon
Það er ætíð erfitt að kveðja,
ekki síst þegar kallið kemur full-
snemma. Hinsvegar ber að varast
biturð og beiskju út í lífið því það
er eigingjarnt. Fremur ber að
horfa á það fallega við að fá að
syrgja, finna tilfinningarnar,
sjálfan spegil þeirrar góðu sálar
er Magnús hafði að geyma. Við
syrgjum hann öll.
Magnús var ríkur maður og
hann gaf margt. Jafn ósjálfselsk-
an mann hefi ég ekki þekkt. Ríki-
dæmi hans var sá andi og viska
sem í honum bjó, sem hann miðl-
aði m.a. gegnum list sína. Þar fór
hann á kostum, enda natinn því
sem hann tók sér fyrir hendur,
stórt og smátt. Fyrir mér er hann
sérstakur maður, já mikill maður
því sál hans er rík. Frá þeim
stutta tíma sem ég þekkti Magnús
náið á ég fagrar minningar, minn-
ingar sem orð mín megna ekki að
lýsa. Okkur saman auðnaðist að
gera ýmislegt en áttum einnig
margt ógert, það verður að bíða
síns tíma ef Guð lofar.
Ég er Magnúsi þakklátur fyrir
þá hlutdeild sem hann veitti mér í
lífi sínu, fyrir dóttur hans, unn-
ustu mína, og fleira af hans góða
fólki. Hann var góður fjölskyldu-
faðir og gaf þar mörg heilræðin.
Hér er eitt og sýnir hann:
„Auðnist þér um ævisjó
andans rúnir skilja
og öðlast gleði, frið og fró
fegurð, trú og vilja."
Guð styrki ykkur öll sem áttuð
Magnús að og blessuð sé minning
hans.
Gunnar Hrafn Richardson
Jón Magnús Pétursson, tón-
menntakennari við Melaskóla, er
látinn. Hann varð bráðkvaddur að
kvöldi dags hinn 28. júlí sl. Útför
hans verður gerð frá Fossvogskap-
ellu í dag, þriðjudaginn 9. ágúst kl.
13.30.
Magnús fæddist á Akureyri 12.
febrúar 1930. Móðir hans var Rósa
Soffía Þorsteinsdóttir ættuð frá
Upsum í Svarfaðardal. Hún lést
árið 1956. Faðir hans er Pétur
Jónasson, skrifstofumaður í
Reykjavík. Magnús ólst upp á Ak-
ureyri hjá móður sinni og í skjóli
afa og ömmu. Ungur tók hann þátt
í skátastarfi undir leiðsögn
Tryggva Þorsteinssonar, kennara
og síðan skólastjóra. Þess tíma
minntist Magnús með mikilli
gleði. Tónlistargáfur hans komu
snemma í ljós og hann mun ekki
hafa verið nema sjö ára þegar
hann byrjaði að læra á orgel hjá
Sigurgeir Jónssyni. Magnús gekk í
Menntaskólann á Akureyri og
lauk gagnfræðaprófi 1947. Jafn-
hliða gagnfræðanámi var hann
einnig við nám í Tónlistarskólan-
um á Akureyri. Árið 1948 hélt
Magnús svo til Reykjavíkur til
náms í Tónlistarskólanum þar.
Hann lauk prófi í hljómfræði það-
an árið 1951. Þar kynntist hann og
var nemandi dr. Róberts A.
Ottóssonar, sem hann mat ákaf-
lega mikils. Næsta áratug og vel
það hafði Magnús atvinnu af
hljóðfæraleik. Hann lék á ýmsum
skemmtistöðum, í dansskólum, í
leikhúsum, einkum hjá Leikfélagi
Reykjavíkur, og í útvarpinu. Hann
lék undir með morgunleikfimi út-
varpsins í 25 ár. Á þessum tíma
fékkst hann einnig við kennslu.
Hann kenndi við Harmónikku-
skóla Karle Jónatanssonar og líka
kenndi hann á eigin vegum. Hann
var hvarvetna eftirsóttur undir-
leikari.
Haustið 1963 settist Magnús í
söngkennaradeild Tónlistarskól-
ans og brautskráðist þaðan sem
+
Útför eiginmanns míns, fööur, tengdafööur og afa,
HERMANNS ERLENDSSONAR,
Mávahlíö 32,
fer fram frá Fossvogskirkju miðvikudaginn 10. ágúst kl. 15.00.
Guörún Þorvarðsdóttir,
Sverrir Hermannsson, Guðrún Jóhannesdóttir
og barnabörn.
Lokað
Vegna útfarar Kristins K. Albertssonar, bakarameist-
ara, veröur lokaö frá kl. 13.00 í dag.
Bakaríiö Álfheimum 6,
Bakaríið Hagamel 67,
Brauö hf., Skeifunni 11,
K. Albertsson hf., Skeifunni 11.
tónmenntakennari vorið 1965. Það
sama haust hóf hann störf við
Melaskóla og starfaði þar óslitið
eftir það eða í 18 ár. Það var mikið
happ fyrir skólann þegar Magnús
Pétursson réðst þangaö sem kenn-
ari, gæfa að fá að njóta listrænna
hæfileika hans sem voru óvenju
fjölþættir. Þar skipaði tónlistin
öndvegi en hann var líka prýðilega
ritfær og hagmæltur og myndlist-
in átti sterk ítök í honum.
Magnús samdi fjöldann allan af
dans- og sönglögum og vann til
verðlauna og viðurkenningar á því
sviði. Má þar nefna að lag eftir
hann var valið á plötu sem svissn-
eska Unicef-nefndin lét gera í til-
efni barnaársins 1979.
Fljótlega eftir að Magnús kom í
Melaskóla gerðist það eins og af
sjálfu sér að undirbúningur jóla-
skemmtana og vorskemmtana
hvíldi að mestu á hans herðum.
Hann vann ómetanlegt starf í því
sambandi.
Efni við hæfi barna er fremur
af skornum skammti til þess að
hafa um hönd á slíkum skemmt-
unum og því var það að Magnús
samdi iðulega sjálfur leikrit
(söngleiki) til flutnings á þessum
skemmtunum. Hann byggði þessi
verk sín gjarnan á sögum eftir H.
C. Andersen eða á íslenskum þjóð-
sögum. Nokkrir söngleikir hans
hafa verið fluttir í útvarp og sjón-
varp. Skemmst er að minnast þess
að „Litla stúlkan með eldspýturn-
ar“ og „Nýju fötin keisarans" voru
sýnd í sjónvarpinu á liðnum vetri.
Magnús var góður kennari og
hann er stór nemendahópurinn
sem minnist hans með þökk og
virðingu. Hann var frábær starfs-
félagi og góður drengur í þess orðs
upprunalegustu og bestu merk-
ingu. Hann var hlédrægur, hlýr í
viðmóti en gat verið svolítið glett-
inn. Oft skemmti hann okkur
starfsfélögunum með snjöllum
stökum sem urðu til á kennara-
stofunni og fjölluðu um menn og
málefni líðandi stundar. En undir
niðri bjó alvaran. Hún birtist
greinilega í litlu ljóði sem hann
gerði í vor sem leið og nefndi
„Vorbæn".
Út úr fræinu
sem blundað hefur í myrkri og kulda
langa vetrarnótt
teygir sig lítill sproti.
Hann leitar upp
— upp móti ljósi vorsins.
í ljóma þess mun hann ummyndast
í undurfagurt blóm.
ó, Drottinn,
leyfðu því að lifa
til haustsins.
Eftirlifandi kona Magnúsar er
Ragnheiður Hannesdóttir. Þau
eignuðust tvö börn: Hannes og
Rósu Þóru. Hannes er gerlafræð-
ingur, búsettur í Reykjavík,
kvæntur Elizabeth Cook og eiga
þau eitt barn. Rósa býr í foreldra-
húsum og stundar nám við Há-
skóla íslands.
Við fráfall Magnúsar hefur ver-
ið höggvið stórt skarð í hóp kenn-
ara við Melaskóla, skarð sem verð-
ur vandfyllt. Starfsfélagarnir
syrgja góðan félaga en eru þakk-
látir fyrir að hafa átt hann að
samferðamanni. — Það er óskilj-
anlegt að píanóleikur hans skuli
aldrei framar eiga eftir að óma
um sali skólans.
Aðstandendum Magnúsar eru
sendar dýpstu samúðarkveðjur.
Blessuð sé minning hans.
Ingi Kristinsson
Það er alltaf jafn sviplegt að
frétta af fráfalli félaga og vinar.
Það er þó sýnu meira áfall þegar
við vitum ekkert af neinum að-
draganda, auglýsing f útvarpi
sviptir okkur góðum vini í einni
sjónhendingu.
Magnús Pétursson píanóleikari,
eða Maggi Péturs, eins og við köll-
uðum hann í okkar hópi niðri í
leikhúsi, kom alltaf af og til inn í
starfið niðri í gömlu Iðnó síðustu
15 árin. Hann var okkar helsti
undirleikari, hvort heldur við vor-
um að færa upp revíu, eða þá leik-
rit með söngvum í. Maggi Péturs
var alltaf fyrsta lausnin ef við
komumst af með eitt píanó. Og
það höfum við sjálfsagt gert í
fleiri tilfellum en ella einmitt af