Morgunblaðið - 18.08.1983, Síða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 18. ÁGÚST 1983
v-s
„Slappabu ixxr&. af og reyndu cÁ endurheímtcn.
N/eriu eickerh at> hafa. ákygqjur a.f
þessum looo kalLi sem þú ókulddr mér"
mála blóm.
Með
rnorgunkaffinu

Við verðum að ná í annað blað því
sá sem ég var að klippa, las fyrir
mig auglýsinguna frá okkur um 25
krónu klippinguna.
HÖGNI HREKKVÍSI
w
■ MM
■ WaKr \ ijjattm i WM i'. /s * w fÉSF
/V ísÉmi ;5® > w v-jjÉt

„Reykjavík vorra daga“
Reykvíkingur skrifar:
Velvakandi.
Á mánudagskvöldið varð ég
þeirrar ánægju aðnjótandi að vera
viðstaddur kvikmyndasýningu í
Iðnó á kvikmyndinni „Reykjavík
vorra daga“ frá 1946, eftir Oskar
Gíslason, ljósmyndara og kvik-
myndagerðarmann.
I mynd þessari bregður m.a.
fyrir svipmyndum frá miðbæ
Reykjavíkur, frá 160 ára afmæl-
ishátíð Reykjavíkur og frá upp-
byggingu og starfsemi ýmissa
borgarstofnana. Þá eru myndir
frá tívolí í Vatnsmýri, gömlu laug-
unum í Laugardal, Sundhöllinni,
flugvellinum og fleiru. í myndinni
bregður einnig fyrir svipmyndum
af þekktum borgurum svo sem
Sveini Bjömssyni, forseta íslands,
Ólafi Thors, forsætisráðherra,
Bjarna Benediktssyni, borgar-
stjóra, séra Bjarna Jónssyni og
séra Friðriki Friðrikssyni. Þá eru
einnig sýndar svipmyndir úr
vinnustofum listamanna, má þar
m.a. nefna Jóhannes Kjarval, Ás-
grím Jónsson, Einar Jónsson,
Ríkharð Jónsson og Guðmund frá
Miðdal.
Mynd þessi lýsir á skemmtileg-
an hátt borgarlífinu á árinu 1946
og stórskemmtilegar kynningar
Péturs Péturssonar gefa myndinni
skemmtilegan blæ. En Pétur
kynnir myndina jafnóðum og
kryddar frásögn sína með ýmsum
skemmtilegum sögum af borgur-
unum og atvikum sem hent hafa í
borgarlífinu.
Ég hvet borgarbúa til þess að
nýta sér það tækifæri sem býðst
nú í Reykjavíkurviku og fjöl-
menna í Iðnó og sjá þessa stór-
skemmtilegu sýningu.
Um útflutning á stóðhestum
Kærði sig lítið
um mannagælur,
var alvörumikill
skörungur
1. hluti. Eftir Anders Hansen
Guðjón frá Hofi skrifar:
„Velvakandi góður!
í Morgunblaðinu las ég grein
þann 6. ágúst, sem Gunnar
Bjarnason, ráðunautur skrifaði.
„Hestabit er hagabót" var fyrir-
sögnin og benti Gunnar í grein
sinni á nokkur atriði, landsmönn-
um til athugunar.
Ekki taldi Gunnar ástæðu til að
fjölyrða um bann á sölu kynbóta-
hrossa, en það er mikið áhugamál
Þorkels Bjarnasonar, hrossarækt-
arráðunauts. Sem kunnugt er
flutti hann tillögu á Búnaðarþingi
um athugun á slíku banni. En um
leið tók Þorkell fram að kannski
væri heldur seint í rassinn gripið
og nú segir Gunnar, í nefndri
grein, að íslenski hrossastofninn
telji hartnær fjörutíu þúsund
hross í tíu Evrópulöndum utan ís-
lands.
í Morgunblaðinu 24. október
1982 birtist viðtal Anders Hansen
við Gunnar, sem þá var nýkominn
af ráðstefnu sem haldin var í
Hannover. Þar var rætt um
hvernig staðið skyldi að kynbót-
um á íslenska hestinum á megin-
landi Evrópu. í sama blaði eru
birtar myndir af tuttugu íslensk-
um stóðhestum, sem allir eru
verðugir fulltrúar íslenska
hrossastofnsins. 1 grein Gunnars
segir að svo geti vel farið, að Þjóð-
verjar eða annarra þjóða hrossa-
ræktarmenn, sem rækta íslenska
hestinn, taki af okkur forystuna
eftir lengri eða skemmri tíma.
Já, það var laukrétt hjá Þorkeli
ráðunauti þegar hann sagðist
óttast að of seint væri í rassinn
gripið. Kom það og í ljós á fundi
sem haldinn var á liðnu vori, í
hesthúsi uppi í Mosfellssveit, þar
sem mættir voru báðir, Gunnar
og Þorkell, og auk þeirra þýskur
hrossaræktarmaður sem ræktar
íslenska hestinn. Á sá að hafa
sagt á fundinum, að ef erlendir
hrossaræktarmenn fengju ekki
keypta íslenska stóðhesta, þá
myndu þeir ekki kaupa geldinga,
þó gæðingar væru. Seinna hefur
það svo komið fram að útflutning-
ur og sala á hestum héðan hefur
dregist saman.
f Lesbók Mbl. 21. maí sl. er síð-
an grein eftir Anders Hansen og
með henni birt mynd af einum
glæsilegasta stóðhestinum okkar.
Það er Hörður frá Kolkuósi, en
sagt er að hann eigi sér hundrað
afkomendur um land allt sem beri
svipmót hans. Þennan hest áttu
þeir Páll heitinn Sigurðsson og
Jón Pálsson dýralæknir á Selfossi
en hann mun nú vera aldursfor-
seti þar. Eftir þessum hesti var
falast til útflutnings. En heiður sé
vini mínum, Jóni Pálssyni, fyrir
svarið, þó hátt væri boðið. Hann
mun hafa sagt að það skyldi ekki
fylgja nafni sínu í gröfina, að
hann hefði selt stóðhest til Þýska-
iands. Á sama hátt hefðu fleiri
stóðhestaeigendur átt að svara."