Morgunblaðið - 21.10.1983, Blaðsíða 17

16
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 21. OKTÓBER 1983
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 21. OKTÓBER 1983
17
IHotgtmÞIiifófr
Utgefandi
Framkvæmdastjóri
Ritstjórar
Fulltrúar ritstjóra
Fréttastjórar
Auglýsingastjóri
hf. Árvakur, Reykjavík.
Haraldur Sveinsson.
Matthías Johannessen,
Styrmir Gunnarsson.
Þorbjörn Guómundsson,
Björn Jóhannsson.
Freysteinn Jóhannsson,
Magnús Finnsson,
Sigtryggur Sigtryggsson.
Baldvin Jónsson.
Ritstjórn og skrifstofur: Aöalstræti 6, sími 10100. Auglýsingar: Aö-
alstræti 6, sími 22480. Afgreiösla: Skeifunni 19, sími 83033. Áskrift-
argjald 250 kr. á mánuöi innanlands. í lausasölu 20 kr. eintakiö.
Efnahagslegt, stjórn-
arfarslegt og menn-
ingarlegt sjálfstæði
Hver þjóð, sem tryggja vill
hag sinn og heill til lengri
tíma litið, hlýtur að reisa fram-
tíð sína á þremur meginstoðum:
efnahagslegu, stjórnarfarslegu
og menningarlegu sjálfstæði.
Þjóð, sem eyðir um efni fram
og byggir umframeyðslu sína á
viðskiptahalla við umheiminn
og erlendri skuldasöfnun,
stefnir bæði lánstrausti sínu og
efnahagslegu sjálfstæði í voða.
Þjóð, sem ofnýtir helztu nátt-
úruauðlind sína, nytjafiska
sjávar, en vannýtir aðra,
orkuna í vatnsföllum, sýnir
hvorki framsýni né fyrir-
byggju.
Þjóð, sem felur flokki af gerð
Alþýðubandalagsins neitunar-
vald í öryggismálum sínum,
stendur ekki trúan vörð um
hugsjónir þingræðis, lýðræðis
og þegnréttinda í samfélagi
þjóðanna.
Þjóð, sem ekki gerir sér grein
fyrir því að stjórnarfarslegt og
menningarlegt sjálfstæði teng-
ist í senn efnahagslegu sjálf-
stæði hennar sjálfrar og þeir '
heimsmynd, sem þjóðir lýðræð-
is og þegnréttinda eru að reyna
að skapa, hefur villst af vegi.
Það vóru því orð í tíma töluð
þegar Geir Hallgrímsson, for-
maður Sjálfstæðisflokksins,
sagði í útvarpsumræðu sl.
þriðjudag:
„A sviði orkumála og stóriðju
er ný sókn hafin eftir stöðnun
undanfarinna ára og brotizt er
út úr sjálfheldu fyrrverandi
iðnaðarráðherra og Alþýðu-
bandalags með bráðabirgða-
samkomulagi í álmálinu.
A sviði öryggis- og varnar-
mála hefur núverandi ríkis-
stjórn eytt margra ára óvissu.
Þar er ekki lengur til staðar
neitunarvald, sem kemur í veg
fyrir framgang nauðsynlegra
framkvæmda í þágu öryggis og
friðar.
Við íslendingar verðum að
halda vöku okkar á mörgum
sviðum. Tilraunin sem hófst
með lýðveldisstofnuninni tekst
ekki nema við kunnum fótum
okkar forráð heima fyrir og
getum tryggt efnahagslegt
sjálfstæði okkar. Stjórnarfars-
legu sjálfstæði höldum við ekki
án efnahagslegs sjálfstæðis.
Menningarlegt sjálfstæði
okkar, vernd menningararf-
leifðar okkar, tekst okkur ekki
heldur nema efnahagslegt og
stjórnarfarslegt sjálfstæði sé
til staðar. Allt er þetta samof-
ið.“
„Ég vonast til þess að vori,
þegar haldið verður hátíðlegt
40 ára afmæli lýðveldisstofnun-
ar á íslandi, að þá hafi íslend-
ingar sýnt og sannað, að vetur-
inn hafi verið vel nýttur og sig-
ur unninn á verðbólgunni og
þeim upplausnaröflum, sem við
höfum stundum átt við að
giíma, þegar mikið hefur legið
við. Nú ætti öllum að vera ljóst,
reynslunni ríkari, að við höfum
ekki nema eina leið að fara, þá
réttu leið, sem við erum loks
byrjuð að rata.“
Hagur hinna
lægst launuðu
Hlutur þeirra sem minnst
bera úr býtum í þjóðfélag-
inu er of smár. Þar um geta
flestir verið sammála. „Sann-
leikurinn er hinsvegar sá“, eins
og Geir Hallgrímsson benti
réttilega á í útvarpsumræðu á
dögunum, „að þeir sem hærri
launin hafa og hinir með með-
allaun vilja gjarnan skríða upp
eftir bakinu á hinum lægst
launuðu" þegar gengið er frá
heildarsamningum í landinu. —
„Þar þarf ekki annað en vísa til
viðbragða verkalýðsforystu Al-
þýðubandalagsins 1978 þessu til
staðfestingar."
Geir sagði ákveðinn launa-
mun eðlilegan, enda virkaði
hann sem hvati í þjóðarbú-
skapnum og „kemur hinum
lægst launuðu til góða vegna
þess að hann eykur verðmæta-
sköpunina og bætir því lífs-
kjörin í landinu".
„Ég held að hinir lægst laun-
uðu hafi fengið nóg af lýð-
skrumi," sagði Geir, „þegar
menn hafa á orði nauðsyn þess
að bæta kjör þeirra en athafnir
fylgja ekki orðum, eins og
verkalýðsforysta Alþýðubanda-
lagsins gerir sig seka um.“
I framhaldi af þessum orðum
er rétt að leggja höfuðáherzlu á
tvennt:
• Hið fyrra er að forysta
helztu launþegasamtaka í land-
inu, ASÍ og BSRB, hefur vilj-
andi vanrækt að móta eigin
stefnu um launahlutfall í iand-
inu, eftir eðli starfa og mennt-
unar- og þekkingarkrafna, er
þeim fylgja. Þessi vanrækslu-
synd er veigamikill orsakaþátt-
ur þess, hvern veg mál hafa
þróazt hinum verst settu í
óhag.
• Það síðara er að átök um
skiptingu minnkandi þjóðar-
tekna, minnkandi „þjóðar-
köku“, skapa undir engum
kringumstæðum skilyrði fyrir
bætt lífskjör; þvert á móti. Það
sem máli skiptir er samátak
um að auka þjóðartekjurnar,
stækka þjóðarkökuna. Til þess
þarf að efla, ekki slæva, alla þá
hvata, sem Ieiða til aukinna
umsvifa og verðmætasköpunar
í þjóðarbúskapnum.
Til að ná því meginmarkmiði
dugar vítamín framtaks og
frjálsræðis betur en handjárn
sósíalismans.
Eyrarbakki og Stokkseyri:
Um 135 manns sagt
upp störftim vegna afla-
tregðu og gæftaleysis
Togarinn Bjarni Herjólfsson bundinn við bryggju í Þorlákshöfn.
Morgunblaðid/ JHS.
Sextíu og fimm fastráðnum starfsmönnum Hraðfrystistöðvarinnar á Eyrar-
bakka hefur verið sagt upp störfum. Einnig hafa fimmtán lausráðnir starfsmenn
sama fyrirtækis misst vinnu sína, eða samtals um áttatíu manns. Síðasti vinnu-
dagur fólksins verður á mánudag. Á Stokkseyri fengu tuttugu og sjö fastráðnir
starfsmenn Hraðfrystihúss Stokkseyrar uppsagnarbréf í gær, en áður höfðu
álíka margir lausráðnir misst vinnuna. Starfsfólk Hraðfrystihússins á Stokks-
eyri hefur viku uppsagnarfrest eins og almennt gerist í fiskvinnu. Samtals hefur
því um 135 manns verið sagt upp störfum í fiskvinnslu á Eyrarbakka og
Stokkseyri síðustu daga.
Blaðamaður og ljósmyndari
Morgunblaðsins fóru austur í gær
og ræddu við framkvæmdastjóra
fyrrnefndra fyrirtækja, og nokkra
þeirra starfsmanna, sem sagt hefur
verið upp störfum. í viðtölunum
kom fram, að ástæður uppsagnanna
eru fyrst og fremst gæftaleysi og
aflatregða hjá bátunum. Fái bát-
arnir afla, verður full atvinna í báð-
um húsunum. Stöðvun togarans
Bjarna Herjólfssonar hefur þarna
ekki úrslitaáhrif að sögn þeirra er
Morgunblaðsmenn ræddu við; afli
hans hefur ekki verið mikill og ein-
kum karfi, en þó hefur verið nokkur
stöðugleiki í fiskvinnunni vegna
þess afla er togarinn hefur komið
með að landi.
Viðtöl við Eyrbekkingana og
Stokkseyringana fara hér á eftir, en
fyrst var komið við á Eyrarbakka:
Gæftaleysi
og aflatregða
„Ástæður uppsaganna eru fyrst
og fremst gæftaleysi og aflatregða
hjá bátunum hér að undanförnu,"
sagði Eiríkur Gíslason, verkstjóri
hjá Hraðfrystistöðinni á Eyrar-
bakka. „Við höfum nú sagt upp 65
fastráðnum starfsmðnnum," sagði
Eiríkur ennfremur, „og 15 laus-
ráðnum til viðbótar. Síðasti vinnu-
dagur fólksins er á mánudag. Afla-
tregðan hefur verið mikil að undan-
förnu, og gæftir mjög slæmar. Sept-
embermánuður var afar slakur, og
ástandið er ekki betra núna í októ-
ber. Lítið hefur því verið að gera
síðan humarveiðunum lauk, þótt
komið hafi dagar þegar mikið hefur
verið að gera. En það er erfitt við
þessu að gera, þegar saman fer
slæmt tíðarfar og æ minni fiski-
gengd."
— En hvað með fólk sem nú
missir vinnuna, fær það vinnu við
eitthvað annað hér á Eyrarbakka?
„Nei, það er ekkert útlit fyrir það.
Atvinnuástand er hér slæmt og
jafnvel enn verra í nágrenninu, svo
sem uppi á Selfossi. Þetta fólk fer
því beint á atvinnuleysisskrá, og
vafalaust verður nú erfitt hjá mörg-
um því oft er um hjón að ræða sem
misst hafa vinnuna, og nú nálgast
jólin, og skattar og gjöld oft
ógreidd. Við verðum þó að vona að
úr rætist og að fiskur fari að fást á
ný. Stöðvun togarans hefur hér ekki
nein úrslitaáhrif, hann hefur oftast
siglt á þessum árstíma, það er afla-
brestur bátanna sem er vandamál-
ið.“
Atvinnuleysisbætur
ekki háar
„Þú getur rétt ímyndað þér hvort
þetta kemur ekki illa við mann,“
sagði Kristín Vilhjálmsdóttir hjá
Hraðfrystistöðinni. „Nú fer í hönd
erfiður árstími og svo sem ekki mik-
il von um að úr rætist alveg á næst-
unni. Við verðum því að láta okkur
duga atvinnuleysisstyrkinn, sem er
aðeins um 80% af dagvinnutekjun-
um, og því mun minni en það sem
við höfum haft í laun.“
Fiskvinnan
eina vinnan
Eiríka Markúsdóttir tók mjög i
sama streng og Kristín: „Ég er ekki
bjartsýn á að þetta lagist, til þess
þarf aflinn að aukast, tíðin að batna
og fiskurinn að ganga á miðin, en
þess sjást nú engin merki eins og er.
Fiskvinnan er það eina sem um er
að ræða hér á Eyrarbakka og ná-
grenni, svo ekki er um það að ræða
að við förum í annað staf. Á Selfossi
er til dæmis enga vinnu að hafa,
frekar að fólk þar leiti hingað niður
að ströndinni eftir vinnu. Utlitið er
því ekki gott eins og er.“
Ekki annað að hafa
„Mér líst heldur illa á ástandið,"
sagði Erna Gísladóttir hjá Hrað-
frystistöðinni á Eyrarbakka.
„Ég hef nú unnið hér í hálft ann-
að ár og eftir því sem ég best veit er
ekki aðra vinnu að hafa. Atvinnu-
leysisstyrkurinn er því það, sem ég
verð að lifa af á næstunni.
Auðvitað er það slæmt, en þó
kemur þetta verr við marga aðra, þá
sem hafa fyrir fjölskyldu að sjá. Ég
stend að því leyti betur að vígi, og
maður verður bara að vona hið
besta."
Hjónunum
sagt upp, nýflutt
í nýtt hús
„Það er mjög slæmt að missa
vinnuna núna, okkur hjónunum hef-
ur báðum verið sagt upp,“ sagði Jón
Eiríksson, einn starfsmanna
Hraðfrystistöðvarinnar á Eyrar-
bakka. „Ég reikna með því að fara á
atvinnuleysisstyrk núna, um annað
er ekki að ræða. Það er hvergi neina
vinnu að fá, alls staðar sama sagan.
Útlitið er því heldur dökkt, og ég
hef enga trú á að þetta lagist fyrr
en kemur fram yfir nýárið. Það
verður erfitt að vera bæði atvinnu-
laus og skattar ógreiddir, og við
nýflutt inn í hús sem við höfum ver-
ið að byggja og skuldum auðvitað
af. Atvinnuleysisbæturnar eru að-
eins brot af þeim tekjum sem við
höfum haft hér.“
Hörð sam-
keppni um lít-
inn afla
„Útlitið er frekar slæmt, því er
ekki að neita, ekki þó vegna stöðv-
Páll Bjarnason og Ásgrfmur Pálsson hjá
Hraðfrystihúsi Stokkseyrar hf. Myndirn-
ar tók Kristján Einarsson.
Kristín Vilhjálmsdóttir
unar togarans, heldur vegna þess að
bátarnir fá lítinn afla, og svo er
hörð barátta milli fiskverkunar-
stöðvanna um þann litla afla sem á
land berst" sagði Guðmundur Hólm
Indriðason, framkvæmdastjóri
Hraðfrystistöðvarinnar á Eyrar-
bakka. „Geti bátarnir hins vegar ró-
ið, og fái þeir einhvern afla, þá eiga
þeir að geta haldið hér uppi fullri
atvinnu. Því er það, að þótt nú sé
búið að segja fólkinu upp, þá getur
þetta fljótt breyst fari gæftir að
lagast og fiskurinn að ganga."
— Það er hörð barátta um afl-
ann, segir þú. Hverjir eru það sem
landa hér hjá ykkur?
„Hraðfrystistöðin á sjálf enga
báta, og það er vissulega helsta
vandamálið. En við fáum afla
tveggja báta héðan, auk afla báts
frá Stokkseyri og báta frá Þor-
lákshöfn og Reykjavík. Nær allur
aflinn kemur á land í Þorlákshöfn,
og síðan er honum ekið hingað þessa
löngu leið. Það á sinn þátt í vanda-
num, mun auðveldara væri að fá
fisk ef bryggjan væri hér eða brúin
yfir Ölfusárósa komin, þá værum
við í mun nánari snertingu við höfn-
ina og þá báta sem þar landa. — Við
erum því ákaflega háð þeim afla
sem ýmsir láta okkur í té, en auk
þess höfum við talsvert örugga af-
komu af humarveiðunum ár hvert,
humarinn hefur verið okkar bjarg-
vættur hér. Þá tökum við síld í
frystingu, ef hún býðst."
— En stöðvun togarans hefur lít-
il áhrif?
Brosað þrátt fyrir allt í Hraðfrystistöð
Eyrarbakka.
„Það var vissulega talsvert öryggi
í að hafa hann, og það mátti nokkuð
treysta á afla hans, sem þó var aldr-
ei nægilega mikill, meira sem upp-
fylling. Aætlanir hafa verið uppi
um að selja hann, og ef það tækist
hygg ég að við hér myndum reyna
að kaupa báta í staðinn. Nú þýðir
hins vegar ekkert að tala um að
selja togara, þegar jafnvel er búist
við að fá megi togara á uppboði
fyrir lítið verð. En það var sameig-
inleg og samhljóða ákvörðun allra
aðila sem eiga togarann, að leggja
honum nú, en stærstu eigendurnir
eru Eyrarbakkahreppur, Stokkseyr-
arhreppur og Selfossbær.
Nú er ekki annað að gera en vona
að úr rætist, en vissulega kemur sér
þetta illa fyrir fólk hér, ekki síst
þegar fyrirvinnur heimilanna missa
atvinnuna. Fari aflinn á hinn bóg-
inn að glæðast getur orðið hér mikil
vinna fyrir allt að hundrað manns,"
sagði Guðmundur Hólm. „Hér komu
á land í fyrra 4.700 lestir af fiski,
það var eitt besta ár sem komið hef-
ur, en nú er aflinn innan við 3.000
tonn það sem af er árinu."
Jón Guðmundur Hólm
Eiríksson Indriðason
Eiríkur Gíslason verkstjóri.
Gæftaleysi aðal-
ástæðan, en sfldin
gæti breytt miklu
Hjá Hraðfrystihúsi Stokkseyrar
hf. hittum við fyrst að máli þá Ás-
grím Pálsson, framkvæmdastjóra,
og Pál Bjarnason, skrifstofumann.
Þeir sögðu 27 fastráðna starfsmenn
hafa fengið uppsagnarbréf í dag, og
einnig hefðu álíka margir lausráðn-
ir starfsmenn misst vinnu sína, þar
væri þó mest um að ræða fólk í
hálfsdags starfi. Aðalorsökin væri
gæftaleysi, færi að aflast á ný yrði
um leið mikil vinna. Óvíst væri því
enn, hvort fólk missti vinnu sína og
rétt væri að minna á að um síðustu
helgi var unnið í frystihúsinu til að
koma afla í verðmæti.
„Það er ekkert uppgjafarhljóð í
okkur hér,“ sagði Ásgrímur, „og það
getur vel ræst úr. Við erum hér með
fjóra ágæta báta sem leggja afla
sinn upp; Njörð, Stokksey, Kóp og
Jósep Garðar, og sá fimmti er í
slipp. Allir þessir bátar eru í eigu
Hraðfrystihússins, og okkar að-
staða því betri en margra annarra.
Þá vonum við einnig að við fáum
síld til vinnslu nú, en í fyrra tókum
við á móti milli 700 og 800 tonnum,
og mikið var að gera í nóvember-
mánuði."
„Vandamálið er þetta mikla afla-
og gæftaleysi," sagði Páll, „sem svo
erfitt er að stjórna eða spá um. Nú
hafa til dæmis komið um 2.600
tonnum minna af bolfiski á land en
á sama tíma í fyrra, og það munar
um minna þegar haft er í huga að
aflinn allt síðasta ár nam 9.800
tonnum. 1 þessu liggur okkar vandi,
þorskurinn finnst ekki, og þótt oft
hafi verið talsverð vinna við afla
togarans, þá breytir það litlu að
honum hefur nú verið lagt. Fimmtíu
tonn af illseljanlegum karfa breyta
engu til eða frá. En svona er þetta. f
fyrra var botnlaus afli og mikil
vinna, en nú þetta ástand, sem svo
getur breyst til hins betra á svip-
stundu. Bátarnir eru á veiðum og
verða það, og kapp verður lagt á að
koma með afla hingað inn.“
Þeir Ásgrímur og Páll sögðu at-
vinnuástandið á árinu annars hafa
verið all gott, og þetta væri í fyrsta
skipti sem gripið hefði verið til upp-
sagna. Áður fyrr hefði atvinnuleysi
hins vegar verið landlægt á Stokks-
eyri, en það heyrði sögunni til. Þeir
sögðu hins vegar aldrei verða gott
eða öruggt ástand á Stokkseyri fyrr
en Ölfusárbrúin væri komin í gagn-
ið. Nú þyrfti að aka öllum fiski um
50 kílómetra leið, og væru fimm
stórir vörubíiar Hraðfrystihússins í
þeirri vinnu. Augaleið gæfi, að erf-
itt væri að halda starfseminni
áfram við þessar aðstæður, fyrr eða
síðar yrði brúin að koma vegna
hagsmuna byggðarinnar á Stokks-
eyri og Eyrarbakka. Þegar mest er,
vinna um 120 til 130 manns hjá
Hraðfrystihúsinu á Stokkseyri, og
því til viðbótar 70 til 80 sjómenn á
bátunum.
Kemur sér ílla
„Það kemur sér vissulega illa ef
að uppsögnunum verður, en það er
nú ekki öll nótt úti enn,“ sagði Sig-
urborg Ásgeirsdóttir hjá Hrað-
frystihúsinu á Stokkseyri. „Um
framhaldið get ég engu spáð, en eins
og nú horfir lítur út fyrir að
atvinnuleysisbæturnar verði að
duga á næstunni, þær bjarga miklu
en eru aðeins hluti þeirra launa sem
við höfum hér.“
Maður heldur
alltaf í vonina
„Ég veit varla hvað ég á að segja
um útlitið, maður veit ekkert hvað
verður," sagði Elsa Gunnþórsdóttir.
„Sem stendur er útlit fyrir atvinnu-
leysi, og þá verða rúmlega tvö þús-
und krónur að koma í stað þrjú til
sjö þúsund króna vikulauna, og þar
er vissulega mikill munur á.
En maður heldur að sjálfsögðu
alltaf í vonina um að úr rætist,
kannski verður nóg að gera í síld
eins og í fyrra, og þá horfir þetta
allt öðruvísi við. Þar eru góðar tekj-
ur, og nú er bara að bíða og sjá. —
Ef ekkert breytist hins vegar veit ég
ekki hvað á að gera, við vorum ný-
lega í Þorlákshöfn og þar er meira
að gera en hér, en þó er erfitt að
fara að flytja á milli, eftir því hvar
er vinnu að fá þá og þá stundina."
Færi hiklaust
í sfldarvinnu
„Það kemur sér ákaflega illa ef ég
missi vinnuna núna,“ sagði Sigríður
Gísladóttir. „Við erum að basla við
að kaupa hús, og það munar um að
fara niður í svona 2.500 króna at-
vinnuleysisstyrk úr þetta 4.000 til
6.500 króna vikulaunum. — Vonandi
batnar ástandið, en einu sinni var
ég atvinnulaus í tæpa þrjá mánuði,
svo lengi varir þetta vonandi ekki
núna.
Verið getur að síld taki að berast,
og ef svo verður fer ég hiklaust í
síldarvinnu. Ég hafði góðar tekjur
upp úr henni í fyrra, svo ég þarf
ekkert að hugsa mig um.“
— AH.
„Fann þetta
við venjulega
kjötskoðun“
— sagði Sigurður H. Pétursson héraðsdýralæknir
„ÉG FANN þetta við venjulega
kjötskodun hér í sláturhúsinu og
datt þá strax í hug að um sull væri
að ræða, þó ekki hefði ég getað full-
yrt um tegund,“ sagði Sigurður H.
Pétursson héraðsdýralæknir á
Blönduósi er blaðamaður hitti hann
að máli í gær þar sem hann var að
störfum í Sláturhúsi Sölufélags
Austur-Húnvetninga, og spurði hann
að því hvernig hann hefði fundið
sullinn.
Sigurður sagðist hafa fundið
sull í lömbum frá fjórum bæjum,
vítt og breitt um héraðið. Á þre-
mur bæjanna hefði sullurinn að-
eins fundist í einu sláturlambi frá
hverjum bæ, en í mörgum lömbum
frá fjórða bænum. Sagði hann að
hér væri um að ræða svokallaðan
vöðvasulla en bandormurinn, sem
enn hefur ekki fundist, lifði í
hundum og refum. Hefði þessi teg-
und sulla ekki áður greinst hér á
landi, en sullarnir væru litlir, um
það bil hálfur annar sentimetri í
þvermál, og hefðu aðallega fundist

Sigurður H. Pétursson
I
í hjörtum en stundum í kjöti.
Sigurður sagði að erfitt væri að
svo stöddu að gera sér grein fyrir
hversu alvarlegt þetta væri, eina
sem nú væri hægt að ráðleggja
bændum væri að hafa hunda-
hreinsunina í góðu lagi.
Hægt að halda í skefj-
um með nógu ræki-
legum hreinsunum
— segir Sigurður Sigurðarson
„ÞAÐ ER RÉTT að ný tegund sullar hefur fundist á einum þremur stöðum
fyrir norðan. í sláturtíð fæst mjög nákvæmt yfirlit yfir þetta við heilbrigðis-
eftirlit á innyflum og kjöti, en það er mjög einkennilegt að sullurinn skuli
koma upp svona dreift,“ sagði Sigurður Sigurðarson, sérfræðingur Sauð-
fjársjúkdómanefndar, í samtali við Morgunblaðið um þá nýju tegund sulls,
sem fundist hefur hér á landi.
Sigurður sagði að enn hefði ekki
gefist tækifæri til að kanna þetta
mál eins og nauðsynlegt væri, því
að stutt væri síðan uppvíst hefði
orðið um sullinn. Hann sagði að
enn væri ekki ljóst hversu út-
breiddur sullurinn væri, en það
ætti eftir að skýrast frekar á
næstunni. Nú þegar væri sullurinn
í tveimur sauðfjárveikihólfum.
Um orsakirnar fyrir uppkomu
þessarar nýju tegundar sullar hér
á landi sagði hann að strax kæmi
upp í hugann innflutningur á ref-
um á undanförnum árum og annar
möguleiki væri innflutningur á
hundum hingað til lands. Hann
sagði að menn mættu alls ekki
bera úrgang frá refabúum á tún,
né gefa refunum ófrosið hrámeti
frá slátuhúsum. Sullurinn drepst
við frystingu í stuttan tíma. Áð-
spurður sagði hann að sér væri
ekki kunnugt um hvort refabú
væru á þeim bæjum þar sem sull-
urinn hefði fundist. Sigurður
sagði að sullurinn væri varla
hættulegur skepnunni að ráði, en
hann spillti hins vegar afurðun-
um.
„Það á að vera hægt að halda
sullinum í skefjum með nógu
rækilegri hundahreinsun, og
hreinsun refa á refabúum ef þess
reynist þörf. Ekki má heldur úti-
loka að sullurinn sé eða geti kom-
ist í villtan ref. Fækka þarf óþarfa
hundum og ekki má láta hunda
komast í fjárhús þegar þess er
ekki þörf og alls ekki í hlöður.
Miklu betra eftirlit þarf að hafa
með því að hundar komist ekki í
hráæti, eyða þarf hræjum og eyða
sláturúrgangi tryggilega," sagði
Sigurður Sigurðarson ennfremur.
Rætt um beygingu
á nafni Jesú Krists
Á FUNDI Kirkjuþings í dag kl. 14
leggur llalldór Gunnarsson sókn-
arprestur í Holti undir Eyjafjöllum
fram þingsályktunartillögu þess efn-
is, að horfið verði aftur að aldagam-
alli íslenzkri hefð um frllbeygingu á
nafni Jesú Krists og hún notuð við
endurútgáfu Biblíu, sálmabókarinn-
ar og handbókar íslenzku kirkjunn-
ar. Skuli beygja nafn Frelsarans
þannig: Jesús, Jesúm, Jesú, Jesú og
ávarpsfall Jesú.
í greinargerð með tillögunni
segir, að við útkomu nýju sálma-
bókarinnar 1972 hafi verið tekin
upp nýstárleg fallbeyging á nafni
Jesú Krists, sem átt hafi að auð-
velda einhverjum að fallbeygja
nafn Frelsarans. Sé „skemmst frá
því að segja, að áðurnefnd fall-
beyging hafi aldrei náð hylli þjóð-
arinnar, en vakið sársauka og
hryggð. Ekki aðeins þeirra, sem
unna íslenzku máli, og trúarbók-
menntum þjóðarinnar, heldur
einnig þeirra, sem elska nafn Jesú
Krists".
Umræða um nafn Jesú hafi
birzt í fjölmiðlum og hafi tveir
sóknarprestar ásamt mennta-
skólakennara fært sterk rök fyrir
því, að ekki skuli horfið frá hinni
hefðbundnu beygingu, auk þess
sem óleyfilegt sé að breyta hug-
verkum látinna góðskálda.
Ekkert sé athugavert við það,
þótt hið helga nafn Jesú Krists
hafi aðra beygingu, en önnur ís-
lenzk mannanöfn, því að í hugum
kristinna manna hafi hann algera
sérstöðu.
> >