Morgunblaðið - 26.10.1983, Qupperneq 44

76
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 26. OKTÓBER 1983
„þú hefur tev\r\ar, en.
góm&nfr vef&ur ab taka."
rm&coy&'ir
Fj ... sj ... geimfarar!
ást er ...
52?
... að fara i nýju fötin til
að geðjast honum.
TM Rea U.S. Pat. Ofl.—all rights reserved
• 1980 Los Angeles Times Syndicate
HÖGNI HREKKVISI
, HAWW Hi-Vnjf? AV VERA BÖIKIN AV LBIKA í pBSSARI
KATTAMATA »?AUÓi.VS INGÖ."
Frá afhendingu undirskriftalistanna 10. október.
Ljósm. ól.K.M.
czvAtpro
Þurfa íslendingar að
láta hugsa fyrir sig?
Steindór Guðmundsson skrifar:
„Kæri Velvakandi.
Fyrir skömmu stóðu yfir mót-
mælaaðgerðir verkalýðsfélaga,
samtaka ríkisstarfsmanna o.fl.,
gegn ríkisstjórninni. Fólust m.a. í
því að mótmæla aðferðum hennar
til að ná tökum á verðþenslunni í
þjóðfélaginu (verðbólgunni), mót-
mæla bráðabirgðalögum sem hún
hefir sett og þá sérstaklega því að
hafa afnumið samningsrétt tíma-
bundið.
Það eru í sjálfu sér ekkert óeðli-
leg viðbrögð þessara samtaka að
hafa uppi mótmæli í þessum dúr;
þeirra verksvið er slíkt, þó að oft
og tíðum séu hæpin þau rök sem
borin eru fram.
Og hér verður ekki fjallað um
það hvort aðferðir ríkisstjórnar-
innar eru réttar eða rangar. Hér
ætla ég að fjalla um þá áróðurs-
herferð sem beitt var og ýmsum
aðferðum hennar. Fundir voru
haldnir víðsvegar um landið á veg-
um þessara samtaka, sem er
gamalkunn aðferð til að skýra
málstað launþegasamtakanna, en
við það var ekki látið sitja, því þar
að auki voru sendir út um allt land
áskriftarlistar með texta þar sem
mótmælt var fyrrnefndum að-
gerðum ríkisstjórnarinnar. Þessir
undirskriftalistar voru sendir á
alla vinnustaði og víðar þar 9em
það fólk sem var samþykkt þess-
um mótmælum gat sett nafn sitt
undir og við því var ekkert að
segja.
En það þótti forráðamönnum
þessara mótmæla ekki nóg, hvort
sem það var vegna þess að þeir
töldu undirtektir of dræmar. Hitt
veit ég að undir lokin var fjöldi
fólks sendur með þessa lista á alla
þá staði þar sem von er til þess að
hægt væri að finna einhvern sem
vildi setja nafn sitt á blaðið. Þess
voru dæmi að fólk keypti sér frið
með því að skrifa undir og þess
voru líka dæmi að unglingar á
fermingaraldri væru eltir með
þessa undirskriftalista. Verka-
lýðsleiðtogar fóru líka af stað í
eigin persónu, m.a. í miðborg
Reykjavíkur, og sögðu nokkur vel
valin orð við fólkið í þeirri von að
það kynni að verða til þess að ein-
hver myndi fremur skrifa undir.
Það gerðist líka hér í Reykjavík
einn af síðustu dögum þessarar
undirskriftasöfnunar, að börn, allt
frá 10 ára aldri, voru send af stað
með þessa lista á vinnustaði og í
einni íbúðarblokk a.m.k. í Breið-
holtinu, voru börn á skólaaldri lát-
in knýja dyra hjá íbúunum til að
fá þá til að skrifa undir. Svo langt
var gengið.
Það virðist svo komið að for-
ráðamenn hinna ýmsu samtaka og
útsendarar þeirra séu orðnir svo
þrúgaðir í sínum áróðursherferð-
um að þeir taki jafnvel börn í
þjónustu sína í hápólitískum mál-
um; börn sem hafa ekki hugmynd
um hvað þau eru með í höndunum
og hvað um er verið að fjalla eða
hvað samningsréttur er, og eiga
enn langt í land með að fá kosn-
ingarétt, kannski allt að 8 til 10
ár.
Þessi áróðursherferð og ýmsar
aðrar, m.a. þær pólitísku, kalla
fram þá spurningu hvort íslend-
ingar séu að verða svo ósjálfstæð-
ir, að þeir geti ekki myndað sér
eigin skoðanir og haldið sig við
þær, eða hvort þeir þurfi að láta
hugsa fyrir sig.
Eða eru það kannski vissir
frammámenn í þessu þjóðfélagi
sem halda að þetta sé þannig eða
vilja að það sé þannig. •
Hvað þá um alla menntun í
þessu landi sem svo mjög er gum-
að af? Er hún til að gera menn
ósjálfstæðari eða hvað? Ég hefði
haldið að það væri öfugt.
Nei, þeir sem vilja taka þátt í
hvers konar mótmælum, þeir geri
það og þeir sjá um sig sjálfir. Hin-
ir eiga að fá að vera í friði með
skoðanir sínar. Við lifum þó enn í
lýðfrjálsu landi."
Höfum reynt að stuðla að
því að skotveiðimenn
virði land og lífríki
Sverrir Scheving Thorsteinsson
jarðfræðingur, formaður Skot-
veiðifélags íslands, hringdi og
hafði eftirfarandi að segja: —
Nú er rjúpan okkar á dagskrá af
eðlilegum ástæðum og það eru
nokkur atriði sem ég vildi gjarn-
an koma að í dálkum þínum.
Hinn 18. okt. sl. birtist þar pistill
undir yfirskriftinni „Ógeðfellt
og ómannúðlegt dráp“. Greinin
er af hinu góða, en vegna þess
sem fram kemur í henni vil ég
láta þess getið, að við í Skot-
veiðifélaginu höfum lagt okkur
fram um að koma réttum hlut-
um upp á yfirborðið, t.d. í frétta-
bréfi okkar. Þar á meðal er „vél-
sleðadrápið", sem grein þessi
fjallar aðallega um og við fyrir-
lítum. Um það tókum við saman
nærri þriggja blaðsíðna pistil,
sem við birtum í fréttabréfi
okkar 1981. Og við gerðum
meira, því að við fórum með
þetta og afhentum í mennta-
málaráðuneytinu og komum af-
ritum til annarra ráðuneyta, svo
og til lögreglustjóra. Sannleikur-
inn er nefnilega sá, að við höfum
fengið nokkuð góðar heimildir
um svívirðilegar aðferðir á þessu
sviði. Við teljum þær lögleysu,
sem þær líka eru auk þess að
vera siðlausar.
Við í Skotveiðifélaginu höfum
einnig lagt áherslu á að hafa
námskeið fyrir félagana, m.a. í
samvinnu við Slysavarnafélagið.
Þar hefur flautan verið ofarlega
á blaði, og við höfum látið útbúa
lista yfir nauðsynlegan neyðar-
útbúnað, veiðiútbúnað og al-
mennan útbúnað, auk þess að
gefa alls kyns ábendingar, svo
sem þá að skilja bíllyklana
ávallt eftir við bílinn. Þess má
geta að Hjálparsveit skáta hefur
verið okkur hjálpleg, t.d. varð-
andi leiðbeiningar um áttavita-
notkun. I öllum pésum, sem
hjálparsveitin og Slysavarnafé-
lagið hafa gefið út, hefur flautan
líka verið eitt aðalnúmerið. Og
ég held að sú vísa verði aldrei of
oft kveðin: Þetta litla tæki, sem
vegur örfá grömm og kostar lítið
sem ekkert, er eitt af aðaltækj-
unum og á að vera fast um háls-
inn á okkur skyttunum, sem er-
um að álpast upp á fjöll.
Við í Skotveiðifélaginu höfum
reynt að stuðla að því að skot-
veiðimenn virði land og lífríki og
sýni landeigendum og öðrum
háttvísi. Og við teljum okkur
hafa náð nokkrum árangri.