Morgunblaðið - 30.03.1984, Blaðsíða 8

56
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 30. MARZ 1984

Hvernig
verður
aug-
lýsing
á rás
2 til?
Auk þess ad semja auglýsingalagið stjórnaöi Pétur Hér eru þeir Pétur og Péll aö róögast um hvernig
upptökum og lék á gítar, hljómborö og rafmagns- eigi aö syngja viöaukann viö lagiö.
trommur.
Ráááás tvöööö er sönglaö (stef
Gunnars Þórðarsonar), svo
heyrist allt í einu mikill veö-
urgnýr, vindurinn vælir og kulda-
hljóö nísta merg og bein. „Bévítans
árferöi er þetta," er sagt ergilegri
rödd. „Það er ýmist frost eöa asa-
hláka, ófærö og atvinnuleysi. Lítiö
um þorsk og allt á heljarþröminni."
Skyndilega heyrist ekki lengur í
veörinu, í staö þess kveður viö Ijúfur
fuglasöngur og hjartað fyllist vor-
bliðu og önnur rödd segir: „Hættu
þessu holtaþokuvæli og fáöu þér
Svala. Hann hressir. Ef pelinn dugar
ekki, þá er Svalinn til í eins lítra
umþúöum." Og englarödd syngur:
„Njóttu lífsins og fáöu þér Svala." —
Þetta er ein af auglýsingunum hjá
rás 2, nýju útvarpsstööinni, sem
þjónar því hlutverki aö vera eins
konar undirspil viö daglegt amstur
fólksins í landinu.
Rás 2 hefur veriö kölluö „tónlist-
arrás" Ríkisútvarpsins og til þess að
varðveita heildarsvipinn veröa aug-
lýsingarnar aö vera í sama dúr og
meginefniö. Er efni auglýsinganna
því fært í sérstakan búning meö að-
stoö undirspils og/eöa söngs. Eru
þetta kallaöar leiknar auglýsingar.
Eitt þeirra fyrirtækja, sem hafa
sérhæft sig í auglýsingagerö fyrir
rás 2, er Útvarpsauglýsingar sf. sem
Árni Gunnarsson fyrrverandi alþing-
ismaöur rekur. Fengum viö aö fylgj-
ast með því, hvernig áðurnefnd
Svalaauglýsing varö til í stúdíói og
ræöa viö nokkra, sem komu þar viö
sögu.
En áður en auglýsingin er tekin
upp veröur auövitaö fyrst aö ákveöa
innihald hennar. Sú ákvöröunartaka
fer fram í samráöi viö auglýsand-
ann. Hann kemur ef til vill meö ein-
hverjar ákveönar tillögur, sem aug-
lýsingastofan vinnur úr meó aöstoö
sinna textahöfunda eöa þá aö aug-
lýsingastofan vinnur hugmyndina
frá grunni. Síöan er endanleg hug-
mynd eöa hugmyndir lagöar fyrir
auglýsandann. Ef hann samþykkir
hefst undirbúningsvinnan og svo
sjálf upptakan. — Aö sögn Árna
Gunnarssonar er nokkuö misjafnt
hve mikiö er lagt í auglýsinguna.
Stundum er hún aöeins frumsaminn
texti meö tónlist í bakgrunni. Hins
vegar geta auglýsingarnar veriö
íburöarmeiri eins og Svalaauglýs-
Páll Hjálmtýsson (upptöku.
ingin, en þar koma vió sögu tvær
leiknar raddir og sérsamin tónlist
auk ofangreindra veöurhljóöa.
Svalaauglýsingin er tekin upp á
24 rása band og er í stereó, eins og
allar aðrar útvarpsauglýsingar á rás
2. Aö sögn Árna eru gerðar strangar
kröfur til gæöanna á undirspilinu, ef
þaö er lélegt þá er auglýsingin um-
svifalaust send til baka.
Víkjum aö upptökunni sjálfri.
Þegar viö mættum í stúdíó Stemmu,
þar sem upptakan fór fram, var hún
þegar hafin. Siguröur Rúnar Jóns-
son, kallaöur Diddi fiöla, eigandi
stúdíósins, stóö inni í upptökuher-
berginu, ber niöur að mitti og lék á
fiðluna sína. Hann var búinn aó spila
í 1V4 klukkustund stanslaust og var
orðinn bæöi þreyttur og sveittur, því
Oiddi fiðla stóð inni í upptökuherberginu, ber niöur
aö mitti og lék á fiðluna.
Valgerður Siguröardóttir tekur á móti pöntunum hjá
Útvarpsauglýsingum.
Framlag til
íslenzkrar póstsögu
Frímerkí
Jón Aðalsteinn Jónsson
Fyrir fáum dögum barst mér í
hendur áhugavert rit, sem
nefnist Póstsaga S.-Þing„ 1.
hefti. Svo sem sjá má á titilsiöu,
sem hér er mynd af, fjallar ritið um
póststöðvar, póststimpla o.fl. í
Suöur-Þingeyjarsýslu. Útgefandi
er Frímerkjaklúbburinn Askja á
Húsavík, en hann hefur áöur látiö
aö sér kveöa í sambandi viö
útgáfumál á sviöi póstsögu. Þetta
framtak ber mjög aö þakka.
Eysteinn Hallgrímsson í Gríms-
húsum ritar formálsorð og segir
m.a.: „Áhugi á póstsögu og
stimplasöfnun hefur fariö vaxandi
undanfarin ár. Menn vilja fræöast
um allt er viökemur póstmálum,
svo sem skipulag póstmála, mót-
töku og dreifingu póstsins, póst-
stöövar, póstsamgöngur og annaö
sem undir þessi atriöi geta heyrt."
Þessi ummæli eru rétt, því aö
svonefnd átthagasöfnun hefur vax-
iö mjög á siöustu árum, a.m.k. á
Noröurlöndum.
Þetta rit er 92 bls. auk kápu og
er fjölritaö. Því miöur gefur þessi
aöferö ekki nógu góöa raun, og
Öskjumenn heföu átt aö vera
reynslunni ríkari frá fyrri útgáfu-
starfsemi. Segja veröur eins og er,
aö prentun er mjög víöa áfátt og
ekki samboðin því efni, sem hér er
boriö á borö fyrir lesendur. Margir
stimplar eru óskýrir og myndir af
nokkrum pósthúsum koma illa
fram, sbr. Húsavíkurmyndir á 43.
bls. Hér er um svo skemmtilega og
gagnlega útgáfu aó ræöa, aó hún á
skilið vandaða prentun. Auövitaó
er skiljanlegt, aö reynt sé aö halda
útgáfukostnaöi niöri, en þaö er
slæmt, þegar þaó kemur niöur á
ytra útliti ritsins og myndgæöum.
Eintak þaö, sem mér var sent, er
nr. 23, en hvergi sést getið af hvaö
mörgum tölusettum eintökum, svo
sem venja er. Þá veröur ekki sóö,
hvort allt upplagiö er tölusett eöa
einungis hluti þess. Æskilegt er, að
slíkt sé tekiö fram, enda mun þaö
almenn venja við bókaútgáfu.
Póststöövum er raöaö eftir
stafrófsröö í ritinu, en aftast er svo
skrá í aldursröö. Þar sést, aö
póststöövar hafa alls oröiö 41 í
S.-Þingeyjarsýslu frá 1. janúar
1873 og fram á áriö 1976.
Mjög auövelt er aö átta sig á
yfirliti yfir hverja póststöð. Sögu-
legar heimildir eru á vinstri blaö-
síöu, en á móti er sýnd landfræöi-
leg lega hverrar póststöövar og
t
> PÖSTSAGA S-ÞING
þ PÓSTSTÖflVAB
P POSTSTIMPLAR
fl.
f
p WUSAVÍH »
I
eins fylgir Ijósmynd af pósthúsinu
sjálfu. Tekiö er fram, hvenær
póststööin var stofnsett og svo
lögö niöur, ef hún er ekki enn
starfandi. Þá er getiö þeirra
stimplategunda, sem notaðar hafa
veriö. Greint er frá upphafsári
þeirra og síöan, hvenær þeir voru
teknir úr umferö og aörir settir í
staöinn. Loks er póstafgreiöslu-
manna getiö á hverjum staö. Viö
þetta sögulega yfirlit má gera þá
athugasemd, aö hér heföi þurft aö
greina á milli póstafgreiöslu og
bréfhiröingar, enda var hlutverk
þeirra ekki hiö sama í póstkerfinu,
svo sem alkunna er meöal safnara
a.m.k.
Að líkum lætur, aö ég er ekki
sérlega fróöur um póstsögu Þing-
eyinga, enda get ég ekki sagt viö
lauslegan lestur, hvernig hér hefur
tekizt til í ýmsum atriöum. Þó hygg
ég, aó þessari skrá megi treysta
aö miklu leyti, þar sem heimamenn
hafa fjallaö um hana. Hins vegar er
þess getiö í formála, aö ekki hafi
veriö um miklar heimildir aö ræöa,
þegar til átti aö taka og sama og
engar hjá póstþjónustunni. Skal
því engan undra, þótt þessari
póstsögu geti veriö áfátt í ein-
hverju, svona í fyrstu gerö.
Umsögn mín um fyrsta hefti af
póstsögu S.-Þingeyinga á engan
veginn aö vera almennur ritdómur
um téöa póstsögu. Ég vil einungis
meö þessum oröum vekja athygli á
framlagi þingeyskra frímerkjasafn-
ara til íslenzkrar póstsögu. Von-
andi verður þaö öörum söfnurum
hvatning til aö sinna átthögum sín-