Morgunblaðið - 13.07.1984, Blaðsíða 22

54
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 13. JÚLÍ 1984
??
Mátunarkle.f'inn. er upptek.inm, en pú
getur f&ri<b a bak. \/i& bindin sem fvxnpa.
parrux."
*
Ast er ...
að hjálpa
henni að komast
með í sumarleyf-
ið
TM Reo. U.S. Pal Ott.-afl rights reswved
»1984 Los Angetes Times Syndicate

Ekki vLssi ég aö Eilífðarsónatan
væri svona ofsalega löng!
HÖGNI HREKKVÍSI
„ ptz. e/? ’oH/err ef HAm fær hlAturskabt.*
Makkabeaættin
Kolbeinn Þorleifsson skrifar:
Velvakandi.
Ég þakka dr. Benjamíni H.J.
Eiríkssyni fyrir svar hans við ný-
legri grein minni. Svar hans ber
vott um, að í hjarta hans slái ein-
lægt kristið hjarta. Auðvitað átti
ég von á hörðum viðbrögðum við
grein minni. Upplýsingar mínar
voru ekki af þeirri tegund, sem
bornar eru fram á prédikunarstól-
um. Ég skrifaði þessa grein mína
um hinn „vopnaða Krist“ sem
gagnrýninn kirkjusagnfræðingur,
ekki sem trúboði. Trúboðinn sr.
Kolbeinn Þorleifsson talar allt
öðru vísi, og ég býst við því að
fjöldi manna geti sagt frá því,
hvernig hann hefur á síðastliðnum
þrjátíu árum boðað kristna trú.
Vísindamaðurinn sr. Kolbeinn
Þorleifsson gerir á hinn bóginn
þær kröfur til vinnubragða sinna,
að þau standist gagnvart þeim
frumheimildum, sem fyrir hendi
eru. Það vildi svo til, að Elín
Pálmadóttir blaðamaður rifjaði
upp eina frumheimildina helgina
eftir að grein mín birtist, er hún
lýsti umsátrinu um Masada, og
gildi þess atburðar fyrir ísraels-
ríki nútímans. Menn hugsuðu ekki
mikið um þessa hluti fyrir hálfri
öld, en nú eru menn neyddir til að
hugsa um þá í fullri alvöru. Venju-
legir ferðamenn fá að heyra hina
blóðugu sögu Gyðingalands á dög-
um Jesú Krists sem hetjusögu,
sem á að réttlæta ósköpin sem
ganga yfir lönd þessi á okkar dög-
um. Og það er til þess ætlast, að
við kristnir menn gerum okkur
þetta að góðu, því að nú er uppfyll-
ing spádómanna gengin í garð.
Júdas Makkabeus hefur á okkar
eigin öld verið fyrirmynd kristins
þjóðarleitoga, sem taldi sig vera
kallaðan til að berja niður heiðið
vald. Það sést á lokaorðum Sir
Winstons Churchills í fyrstu út-
varpsræðu hans í síðari heims-
styrjöldinni, þegar hann vitnaði
til eftirfarandi orða Júdasar:
„Hertygið yður, og reynist hraust-
ir drengir; og verið viðbúnir
snemma á morgun til að berjast
við þessa heiðingja, sem safnast
hafa móti oss, til að afmá oss og
helgidóm vorn. Því að betra er oss
að falla í orustu, en að horfa upp á
Höfundur meinar, að Winston
Churchill meðal annarra hafi kunn-
að að meta sögu Makkabea-ættar-
innar að verðleikum.
ófarir þjóðar vorrar og helgidóms-
ins. En það, sem ákveðið er á
himnum, það mun Hann láta kom
fram.“ (1. Makk 3.58—60) Það má
gjarnan benda á þetta þessa dag-
ana, þegar minnst er innrásarinn-
ar í Normandí.
Dr. Benjamín H.J. Eiríksson
gerir eina mjög undarlega villu I
grein sinni. Hann segir, að sá Jó-
hannes Hyrkanus sem ég tala um
í grein minni, hafi verið eyrna-
skorinn, og er með því gefið í skyn,
að Guð hafi verið að refsa honum.
Það kom skýrt fram í grein minni,
að ég var að tala um Jóhannes
Hyrkanus Símonarson. Þó veit ég,
að það er auðvelt að láta sér yfir-
sjást slíkt í stuttri grein. Dr.
Benjamín er á hinn bóginn að tala
um Jóhannes Hyrkanus Alexand-
ersson, sem var sonarsonur hins
fyrrnefnda. Sá síðanefndi var
eyrnaskorinn af innrásarliði
Parþa til þess eins, að hann gæti
ekki gert kröfu til æðstaprests-
embættisins vegna líkamslýta.
Bak við þessa aðgerð stóð bróður-
sonur mannsins, sem sjálfur var
búinn að taka sér bæði æðsta-
prestsvald og konungsvald. Þann-
ig var sú grundvallarregla enn i
fullu gildi, að afkomendur Símon-
ar Tassi skyldu vera við völd.
Ég, rétt eins og aðrir kristnir
menn á þessu landi, er alinn upp
við halaklippt guðsorð. Sakir
þeirrar einkennilegu staðreyndar,
að þjóðir Vesturlanda hafa ekki
haft fjárhagslegt bolmagn til að
standa að ódýrum Biblfu-útgáfum
fyrir almenning, hafa þær neyðst
til að hlýða kenningum enskra
púrítana, sem strikuðu stóran
hluta aftan af gamla testament-
inu. Þess vegna kann enginn leng-
ur söguna af Júdasi Makkabeusi,
enginn vitnar lengur í Sírak, eng-
inn þekkir Júdít og Hólófernes,
enginn veit hvað Tobíasarnætur
merkja, enginn þekkir unglinga í
eldsofninum.
önnur var öldin á dögum lang-
afa míns. Þá gat Jón Thoroddsen
látið Grím meðhjálpara vitna í
Sírak. Á þeim dögum lifði einnig
Gísli Konráðsson fræðimaður.
Hann þýddi Gyðingasögu Jósefus-
ar á íslensku, og þar stendur eftir-
farandi um Jóhannes Hyrkanus
Símonarson: „Hafði Guð veitt
honum þrefalda vegsemd, stjórn
yfir lýðnum, höfðuprestsdæmi og
spádómsanda, því Guð mælti við
hann og sagði fyrir óorðna hluti.“
Seinna þýddi Torfhildur Þor-
steinsdóttir Hólm sögu Jósefusar
um Gyðingastríðið, og þar stend-
ur: „Má telja hann einn hinn ham-
ingjusamasta mann, og þurfti víst
eigi að klaga skort hamingjunnar,
því að eigi hafði hann að eins
þrenna tign, fyrst, að hann réð
þjóð sinni sem konungur, annað,
að hann hafði höfuðprestsdóm, og
hið þriðja, að hann var spámaður,
því að guð mælti við hann og birti
honum ókomna hluti.“
Þegar ég lít á þekkingarstig
þessara leikmanna á öldinni sem
leið, finnst mér heldur betur hafa
orðið gengisfall á þekkingu bisk-
upa og presta á okkar öld, þegar
þeir kunna ekki skil á þessum
hlutum. Mér er engin huggun í
hörmum mfnum, að þetta þekk-
ingarleysi byggist á kirkjuþings-
samþykktum enskra DÚrftana.
Þessir hringdu . . .
Um Hafnarfjarð-
arstrætó
Þrjár ungar og óánægðar
hringdu og höfðu eftirfarandi að
segja: — Við erum hér þrjár
óhressar með framkomu strætis-
vagnabflstjóra hjá Landleiðum þá
meinum við þá sem aka Hafnar-
fjarðarstrætó. Sem dæmi um
ósvifni þeirra mætti nefna að þeir
öskra inni f vagninum til að rffast
f manni af ástæðulausu. Svo var
það 8. júli sfðastliðinn að ein
okkar var að bfða eftir vagninum i
biðskýlinu við Breiðvang um nfu-
leytið. Þegar hann loks kom ók
hann framhjá henni og það lá við
að bílstjórinn brosti framan f
hana. Við vitum um marga sem
hafa þurft að borga fullorðins-
gjald þótt þeir séu yngri en tólf
ára. Það munar 25 krónum á ferð
og þegar maður greiðir svo mikið
fyrir að komast milli Hafnarfjarð-
ar og Reykjavíkur, þá finnst okkur
að ökumennirnir eigi að vera kurt-
eisir og koma almennilega fram
við farþegana.
Yngra fólk verður miklu meira
fyrir barðinu á þessum bílstjórum
og eins og fyrr segir aka þeir oft
framhjá. Strætisvagnar aka á
tuttugu mfnútna fresti og það er