Morgunblaðið - 12.07.1986, Síða 30

30
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 12. JÚLÍ 1986
fclk í
fréttum
Fyrst við erum á annað borð
farin að birta myndir af hátíð-
arhöldunum 17. júní er ekki úr vegi
að við látum fljóta hér með mynd-
ir, sem teknar voru á æfingu
hópsins, sem stóð fyrir götuleikhúsi
í höfuðborginni þann ágæta dag.
Málefni æskufólks þessa lands hafa
að undanfömu verið mjög til um-
ræðu. Athyglinni hefur þá venju-
lega verið beint að skuggahliðum
þeirra mála, vímuefnaneyslu og
öðrum vanda. Þrátt fyrir að endan-
leg lausn á vímuefnavandanum sé
langt frá því að vera í sjónmáli ber
flestum fræðingum þó saman um
að áhrifamesta forvamarstarfið fel-
ist einmitt í félagsmálum. Krakkar
leiðist síður út í misnotkun eiturefna
eigi þau sér áhugamál, þar sem
bæði hugur og hönd fá notið sín.
Það er því ætíð gleðiefni að sjá
ungmenni taka höndum saman og
gera góða hluti, hrinda í fram-
kvæmd gömlum draumi.
Það var mikið um að vera er við
litum inn á æfingu hjá þessurn kátu
krökkum, daginn áður en þau
þrömmuðu um götur bæjarins. Ver-
ið var að leggja síðustu hönd á alls
kyns furðufígúrur, litskrúðuga
orma, fána og flögg. Ánægja og
áhugi skinu úr hveiju andliti, þrátt
fyrir þreytu. „Þetta hefur verið al-
veg heilmikið ævintýri," sagði
okkur ein stúlkan. „Reyndar hefur
þetta tekið allan tíma manns svo
svefn hefur fengið að sitja á hakan-
um. Til að mynda svaf ég aðeins 3
tíma í nótt og sé varla fram á að
festa blund þá næstu. En það er
sko vel þess virði. Andinn í hópnum
hefur verið alveg frábær og kom
það mér mjög á óvart, því við kom-
um víða að. Töluverður hópur
kemur frá leikfélagi æskunnar,
„Veit mamma hvað ég vil“ og dá-
góður slatti ofan úr Fellaskóla.
Það voru þeir Ágúst Pétursson
og Ámi Pétur Guðjónsson sem yfír-
umsjón höfðu með verkefni þessu.
Þeir þeyttust um svæðið og leið-
beindu listamönnunum, gáfu góð
ráð og lögðu hönd á plóg. „Það er
síðasta æfing fyrir ormakvikindin
núna," gargaði Ami Pétur, „og all-
ir eiga að koma út,“ bætti hann
við. „Erum við ekki ákveðin í að
gera þetta með glæsibrag?" öskraði
hann á hópinn sem var vissulega
vel með á nótunum, því þau svör-
uðu fullum hálsi „JÚÚÚU“. „Fínt,
þá byijum við, 1,2,1,2 ...“ Krakk-
amir þeystu um svæðið með miklum
látum. „Hverslags dauðyfli eruð
þið?“ hrópaði Ámi, „við viljum lif-
andi orma svo reynið þið að hreyfa
ykkur." Krakkamir tóku þessum
vinsamlegu tilmælum með jafnað-
argeði og lögðu sig enn meira fram.
Ormarnir voru rúmgóðir svo ekki sé nú meira sagt. Þijár manneskj-
ur nægðu þeim ekki sem magafylli.
Feikifjör og læti — hópurinn sem stóð að baki götuleikhúsinu.
„Ég vil fá að sjá almennilega hreyfingu á ykk-
ur,“ gargaði Arni Pétur.
Gestgjafamir
Ema Geirdal
Cordova.
íslendingar í Mexíkó
í sannköliuðu
hátíðarskapi.
heiðurshjónin
og Alfonso
Frá Andrési Péturssyni, frétta-
ritara Morgunblaðsins í
Mexíkó: Þjóðhátíðardagur okkar
íslendinga rann upp bjartur og fag-
ur í Mexíkó. Á undanfömum árum
hefur ræðismaður íslands hér, hr.
17. júní
í Mexíkóborg
David Wiesley boðið öllum íslend-
ingum í Mexíkó til heimilis síns á
þessum degi, til að fagna sjálfstæði
landsins. Áf óviðráðanlegum orsök-
um gat hann ekki haldið þessa
veislu ( ár og leit því út fyrir að
íslendingamir þyrftu að halda upp
á daginn, hver í sínu horni. En það
fannst þeim heiðurshjónum Ernu
Geirdal de Cordova og Alfonso
Cordova alveg ómögulegt og
ákváðu því að bjóða öllum mann-
skapnum heim til sín. Þar sem
flestir fslendingamir eru miklir
knattspyrnuaðdáendur og fjöl-
skylda Ernu þar meðtalin, var
ákveðið að hittast eftir leik Frakk-
lands og Ítalíu, sem leikinn var
þann 17. Flestum til mikillar
ánægju bar Frakkland sigur úr
býtum ( leiknum og því skunduðu
menn, í tvöföldu hátíðarskapi, heim
til þeirra hljóna, sem búa ekki langt
frá Olympíuleikvanginum í Mexí-
kóborg, þar sem leikurinn fór fram.
Eins og við mátti búast voru veit-
ingarnar ekki af skomum skammti
hjá þeim Emu og Alfonso og voru
m.a.s. á boðstólum reyktur íslensk-
ur lax,' (slensk sfld og harðfiskur.
Erlendum gestum þeirra hjóna var
boðið að smakka þjóðardrykk okkar
íslendinga, blessað brennivinið og
voru viðtökurnar æði misjafnar.