Morgunblaðið - 07.08.1988, Side 25

B 25
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 7. ÁGÚST 1988
Góður matur á Gleym-mér-ei
Kæri Velvakandi.
Mér er það sönn ánægja að vera
velvakandi og benda samferða-
mönnum mínum á matsölustað hér
í borg, sem hefur komið mér
skemmtilega á óvart fyrir vægast
sagt góðar veitingar á verði sem
er mjög sanngjamt. Ég er að tala
um Brauðstofuna Gleym-mér-ei
Nóatúni 17. Ég skrepp þangað iðu-
lega í hádeginu og fæ mér samloku
og kaffi. Brauðið er gott heilhveiti-
brauð og sneiðamar stórar og þykk-
ar. Rækjumar eru bústnar og stór-
ar, ilmandi ferskar og mjög rausn-
arlega skammtaðar á brauðið. Auk
þess er svo heilt, niðursneitt, harð-
soðið egg og majónes eftir smekk.
Með samlokunni fæ ég mér ijúk-
andi kaffi, mátulega sterkt og gott.
Húsakynnin eru smekkleg og
snyrtileg og þjónað er til borðs.
Framkoma starfskvennanna er
þægileg og heimilisleg. Þær koma
með nýlagað kaffí og bjóða ókeypis
ábót.
Þetta er minn hádegismatur, létt-
ur og heilsusamlegur, allavega er
hráefnið fyrsta flokks. Það orkar
víst tvímælis hvort blessað kaffið
sé heilsusamlegt, en það er gott og
örvandi. Fyrir þetta borga ég 220
krónur og það þykir mér líka gott.
Athugasemd
við skrif um
Reykjavíkur-
lögregluna
Til Velvakanda.
Það er einkennileg staðreynd að
einn maður skuli sérhæfa sig í því
að deila á Reykjavíkurlögregluna.
Nú síðast deilir hann á Jón Péturs-
son formann Lögreglufélags
Reykjavíkur. Ég get sagt þessum
nafna mínum, Þorgeiri Þorgeirs-
syni, að þó undantekningar séu þar
til þá er Reykjavíkurlögreglan raun-
verulega frekar meinlaus. Séu borin
saman viðskipti lögreglunnar við
fjöldann síðastliðin 50 til 60 ár, þá
hefur lögreglan hlotið þar meira
tjón en vissar manneskjur innan
flöldans. Hvers konar lögreglu vill
þessi nafni minn eiginlega hafa?
Kannski eins og í Chile eða Suður-
Afríku. Mér þykir það ótrúlegt.
Hann á að beina spjótum sínum að
sakadómi, dómsmálaráðuneytinu
og hæstarétti. Þá munu spjótin
hitta í mark.
Ég undirritaður hef orðið illilega
fyrir barðinu á dómskerfínu. Hefði
einn kvenmaður hjá borgarfógeta-
embættinu, ásamt geðlækni og
ágætum lögfræðingi ekki veitt mér
aðstoð þá væri ég mannréttindalaus
enn í dag, en rangfærsla dómskerf-
isins gagnvart mér náði yfír 19 ár.
Þannig enda ég þessa grein.
Þorgeir Kr. Magnússon.
Ég sé að þær bjóða líka upp á
snittur og alvöru smurt brauð, sem
er svo listilega og lystilega gert,
að það er algjört augnayndi. Ég
freistaðist til að fá mér nokkrar
snittur um daginn. Ein var með
síld, önnur með laxi og sú þriðja
með hangikjöti og satt best að segja
Heiðraði Velvakandi.
Af illri nausyn sting ég niður
penna. Það má segja að mælirinn
sé fullur svo út úr flóir. Ég er einn
af þeim þjóðfélagsþegnum sem til-
heyrir þeim hópi, sem kallast ellilíf-
eyrisþegar, og er svo óheppin að
hafa aldrei getað eignast íbúð. Áður
fyrr var ekki svo mikill vandi að
vera leigjandi. Þá gat fólk búið hjá
sama húseiganda árum saman í
sátt og samlyndi, svo framarlega
sem engin lög væru brotin.
En nú er öldin önnur því nú þarf
leigjandinn að borga árið fyrirfram,
svo framarlega sem íbúðin er leigð
svo lengi. Oftar en ekki er aðeins
leigt til nokkurra mánaða í senn
en engan langar til að flytja oft á
ári. Síðan er leigan svo há, að eng-
inn afgangur er til að lifa af fyrir
þá, sem hættir eru að vinna, og
allir vita að ellilífeyririnn er ekki
himinhár. Og þá er ekki annað að
gera en snúa sér til ellimáladeilda
félagsmálastofnana með læknis-
vottorð og umsókn um litla og pena
bráðnuðu þær í munninum eins og
sælgæti.
Ég óska aðstandendum Brauð-
stofunnar Gleym-mér-ei til ham-
ingju með góðan veitingastað og
þakka_fyrir mig.
íbúð á góðu verði. En viti menn,
þá kemur nú fyrst áfallið. Þau svör
sem fólkið fær eru ekki mjög traust-
vekjandi. Sagt er að fleiri hundruð
manna séu á biðlista eftir íbúð og
vonlaust sé að fá úrlausn á næstu
árum. Svo mörg eru þau orð. Og
nú spyr ég; er það veijandi fyrir
borgina með Davíð Oddsson í broddi
fylkingar, að hér sé ekki til húsa-
skjól fyrir það fólk, sem búið er að
ala allan sinn aldur hér og borga
sínar skyldur og skatta til sam-
félagsins og ala upp stóran hóp af
bömum án meðgjafar, að því sé
samasem úthýst úr þjóðfélaginu?
Er ekki þarna einhver brotalöm,
því peningar virðast vera nógir til
samanber ráðhúsið við Tjömina.
Það er kominn tími til að snúa þess-
ari þróun við. Enginn skyldi fagna
því að verða gamall í þessu íslenska
velferðarþjóðfélagi, sem byggt er
upp á peningavaldi, klíkuskap og
séra Jónum.
5742-0618.
Anægður hádegisgestur.
Leigumarkaður-
inn í lamasessi
Töfradýrð sólseturs
f
DAGVIST BARIVA
HEIMAR
Holtaborg — Sólheimum 21
Fóstrur og starfsfólk óskast í heilar og hálfar
stöður á leikskólann Holtaborg.
Upplýsingar gefur forstöðumaður
í síma 31440.
VESTURBÆR
Hagakot — Fornhaga
Skóladagheimilið Hagakot óskar að ráða
stuðningsfóstru nú þegar, eða frá 1. septem-
ber.
Upplýsingar gefur forstöðumaður Steinunn Geirdal
í símum 27290 eða 27683.
Valhöll — Suðurgötu 39
Dagheimilið Valhöll, Suðurgötu 39 óskar að
ráða 4 deildarfóstrur eða annað uppeldis-
menntað starfsfólk nú þegar eða eftir nánara
samkomulagi.
Upplýsingar gefur forstöðumaður á staðnum eða
í síma 19619.
HRAUNBÆR
Rofaborg — Skólabæ 2
Starfsfólk óskast á dagh./leiksk. Rofaborg.
Vinnutími eftir hádegi.
Upplýsingar hjá forstöðumanní
í síma 672290.
AUSTURBÆR
Nóaborg — Stangarholti 11
Ráðskona sem býr til góðan heimilismat, ósk-
ast nú þegar eða eftir samkomulagi.
Einnig vantar starfsmann til aðstoðar í eld-
húsi.
Upplýsingar hjá forstöðumanni
í síma 29595.
Til Velvakanda.
Ýmsir eru þeir staðir á höfuð-
borgarsvæði, sem hafa upp á heill-
andi útsýn að bjóða. Einn þeirra
er Borgarholtið, þar sem stendur
Kópavogskirkjan. Þaðan er fagurt
til allra átta. Fjöllin rísa hvert við
annað „sem risar á verði“ í norðri,
austri og suðri, en í vestri er Faxa-
flóinn fagurglitaður þegar logn er
um allan sjó og sólin varpar geisla-
stöfum sínum um land og haf og
glæðir allt æðri ljóma.
En langfegurst fínnst mér að
standa á Borgarholtinu þegar sólin
er að kveðja um lágnættið að lokn-
um erli dags. Þá er heillandi að
horfa á birtublik þau og fjölbreytta
litadýrð, sem hún varpar á neðsta
hluta himins og á Snæfellsjökulinn
og önnur nálæg fjöll, sem baðast
rósagliti hennar er hún smáhverfur
bak við þau, og varpar gullnum
geislastöfíim hátt á himin svo hann
sýnist allur loga í yfiijarðneskum
litaljóma, fjölbreytilegri en nokkur
málari gæti eftir líkt.
En sjón er sögu ríkari. Enginn
getur notið þessara himnesku töfra
nema koma sjálfur á Borgarholtið
um sólsetursbil í björtu veðri og
horfa með eigin augum og opnum
huga á þúsundstrengja litatóna sól-
setursins óviðjafnanlega, sem heilla
hlýtur hveija næma mannssál og
lyfta henni upp frá amstri dagsins
í átt til fegurðar, meiri og æðri
þeirri, sem við hversdagslega höfum
af að segja.
Ingvar Agnarsson.
DRÁTTARVÉUN
-súmestselda
ISTÉKK, Lágmúla 5. S. 84525.