Morgunblaðið - 29.01.1989, Blaðsíða 32

32 C
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 29. JANÚAR 1989
BAKÞANKAR
Á Fugla-
bamum
Eg var að ganga Skúlagötuna
um daglnn og heyrði þar á tal
tveggja manna. Annar sagði: —
Blessaðir fuglamir, ja, þeir mega
þakka fyrir að hafa hvorki
brennivín né bjór.
Við kvöddumst
og allt í einu kom
máfur og settist á
öxlina á mér. —
Uss, þetta er tómt
píp, sagði máfur-
inn. — Vitaskuld
höfum við fugl-
amir okkar búll-
ur, hvað annað.
Það kom i ljós að ölkrá fuglanna
er i Heimakletti. Það hefði maður
svo sem mátt vita. Snemma morg-
uns mæta þeir, Lundinn og Skarf-
urinn. og stjaka við síðasta Geir-
fuglinum sem veit ekki að hann
er dauður og sefur þar á bekk.
Geirfuglinn er krumpaðuri fram-
an og skelfur af þynnku. Þeir vom
að búsa kvöldið áður allir þrír.
Þeir setjast við sitt fasta borð og
„kippa einum köldum“, og yflrfara
nóttina. Ég bara man ekki baun,
lýgur Geirfuglinn, sem hefur
lúmskan gmn um að hafa móðgað
Lundann.
Þeir panta annan umgang og
brauð og sild og Lundinn gefur
snaps á línuna. — Hvað er orðið
af Hrafninum, spyr Skarfurínn. —
Hann er hættur að sjást.
Hrafninn fór í meðferð, segir
Geirfuglinn. Geirfuglinn er strax
orðinn áhyggjufullur þó drykkjan
sé tæplega hafln. Hann er hrædd-
ur um að Lundinn og Skarfurínn
vilji fara heim þegar þeir em bún-
ir að rétta sig af. Allt í einu stend-
ur Hrafninn í dymnum.
. — Nei, daginn, daginn, segir
Lundinn, bara mættur á bartnn
að heilsa upp á gamla félaga. Bind-
indisfuglinn sjálfur. Svona kondu
og fáðu þér einn kaldan.
Nú glaðnar yfir Geirfuglinum.
Hann heyrír á mæli Lundans að
hann er að verða fullur.
— Sælir drengir, segir Hrafn-
inn. — Já, maður hefur ekki sést.
— Ég var farínn í bindindi eins
og þið vissuð, en það gekk ekki.
Mér leið illa. Þeir kalla það að vera
á krepptum hnefanum. Eg féll og
lenti á þriggja vikna túr. Ég brá
mér í meðferð og nú er þetta allt
annað líf. Eins og þið vissuð þá
var allur gljáinn farinn af vængj-
unum hjá mér. Hrafninn sýnir
þeim vængina sína, sorglega fama
af sukki.
— Nú, hvað ertu að vilja hingað
maður, spyr Skarfurinn.
— Nú, bara kikja og spjalla,
segir Hrafninn. — Maður er orðinn
félagslega einangraður. Hrafninn
gefur umgang og fær sér sjálfur
vatnsglas með sítrónusneið. Hinir
gera grín að þessu. Hrafninn dauð-
langar i öl og brennivín en stilllr
sig.
Undir miðnætti slaga þeir
Lundinn og Skarfurínn út. Þeir
skransa í fugladríti á syllunni og
velta niður i myrkríð í bjarginu.
Þeir hafna á kolvitlausum syllum.
Hrafninn tekur að hafa ofan af
fyrir Geirfuglinum, sem heldur þvi
fram að hann eigi hvem stokk og
stein i Eldey og gott ef ekki í Látra-
bjargi líka. — Lundinn er vinur
minn, segir Gelrfugllnn. Við hðf-
um þekkst síðan hann var pysja.
Loks sofnar Geirfuglinn á ein-
um trébekkjanna. Fyrr um kvöldið
hafði hann laumað martíníflösku
og einum Carlsberg Elefant ofan
í blómapott til að vera viss um að
eiga eitthvað í birtingu.
Eftir vakir Hrafninn. Hann
tregar þá daga er hann gat þambað
ölið. Ekkert vissi hann betra en
hvæsandi rökkríð á pðbbunum
þegar gleðin stóð sem hæst yfir
freyðandi krúsum.
Nú birtir bráðum. Hrafninn er
að safna saman sítrónusneiðum
og tómum töppum og öðm glingrí.
Hann ætlar að fljúga með þetta
upp í hreiðríð sitt og brúka tii
skrauts, glysgjarn fugl. Það er gott
að vera edrú í dagrenningu, finnst
honum. Þegar fyrstu geislar sólar-
innar falla á fuglabjargið Iyftir
hann sér af syllunni með farm í
gogginum. Hann sér á fluginu að
hann hefur fengið aftur örlítið blik
. á vængina sína og verður ham-
ingjusamur.
eftir Ólof
Gurnorsson
SKATTHLUTFALL OG
PERSÓNUAFSLÁTTUR
ÁRB 1989
Breyting á almennu skatthlutfalli og persónuafslætti hefur ekki í för meö sér aö ný
skattkort veröi gefin út til þeirra sem þegar hafa fengiö skattkort. Launagreiöanda ber
hins vegar að nota ofangreint skatthlutfall og upphæö persónuafsláttar a
viö útreikning staögreiðslu. 1
Veita skal launamanni persónuafslátt í samræmi viö þaö hlutfall persónuafsláttar sem
fram kemur á skattkorti hans. ^
i
RSK
RÍKISSKATTSTJÓRI