Morgunblaðið - 14.02.1989, Page 38

38
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 14. FEBRÚAR 1989
Minning:
ÓlöfS. Magnúsdóttir
hárgreiðslwneistari
Fædd 26. nóvember 1966
Dáin 5. febrúar 1989
Mig langar með fáeinum orðum
að minnast ástkærrar vinkonu
minnar, Ólafar S. Magnúsdóttur,
sem lést þann 5. febrúar síðastlið-
inn.
Það er ekki auðvelt að setja nið-
ur á blað þær hugsanir sem koma
fram þegar góð vinkona er hrifín
burt í blóma lífsins. En ég ætla að
minnast hennar með þeim skemmti-
legu stundum sem við áttum saman.
Leiðir okkar lágu fyrst saman í
hárgreiðsludeild Iðnskólans í
Reykjavík, haustið 1984, en þar
vorum við á síðustu námsönn í hár-
greiðslu. Ólöf hafði verið í Iðnskól-
anum í Hafnarfírði en kom til
Reykjavíkur til að taka síðustu önn-
ina. Við fórum fljótlega að vera
mikið saman í skólanum ég, Ólöf,
Svava og Hrefna, sem einnig voru
að læra hárgreiðslu. Við fjögur
eyddum miklum tíma saman þetta
haust og mun ég aldréi gleyma
þeim stundum sem við áttum saman
innan sem utan skólans. Eftir að
skólanum lauk héldum við hópinn
enda öll með sama áhugamálið þar
sem hárgreiðslan var. Það voru ófá
skiptin sem við hittumst á hár-
greiðslusýningum enda var Ólöf
ákveðin í að ná langt í sínu fagi.
Ólöf hafði allt sem til þarf, dugn-
að, vilja og lífshamingju enda var
hún alltaf jafn hress og skemmtileg
og það er þannig sem ég ætla að
geyma hana í huga mínum og ég
veit að þannig munu aðrir sem hana
þekktu einnig minnast hennar.
Megi Guð gefa unnusta hennar,
fjölskyldu og ástvinum styrk á þess-
ari erfiðu stundu.
Aðalsteinn Aðalsteinsson
Sunnudagsmorguninn 5. febrúar
barst okkur sú harmafregn að son-
ardóttir mín og frænka okkar Ólöf
Sæunn Magnúsdóttir hefði látist
snögglega.
Ólöf Sæunn var dóttir hjónanna
Einínu F. Einarsdóttur og Magnús-
ar Jónssonar en hann lést langt um
aldur fram fyrir rúmlega þremur
árum. Á svo ótímabærri sorgar- og
saknaðarstundu verða minningam-
ar áleitnar, ásamt óteljandi spum-
ingum sení aldrei verður svarað.
Af hveiju? Hvers vegna? Er einhver
tilgangur með þessu?
Ólöf litla var elst af fjórum systk-
inum, þeim Brynhildi Rósu, Helenu
Björk og einkabróðumum Magnúsi.
Ólöf litla segjum við þó hún hafi
verið tuttugu og tveggja ára þegar
kallið kom, en við minnumst hennar
best þegar hún var lítil telpa með
ljósu lokkana sína og fallega brosið
er hún kom daglega til ömmu og
afa og systkinanna á Erluhrauninu.
Hún var fyrsta bamabamið í báðum
fjölskyldum, yndi allra og eftirlæti,
enda var hún glaðlynt og blítt bam
að eðilsfari og miðlaði hún því
Blómastofa
FHðfinns
Suðurlandsbraut 10
108 Reykjavík. Sími 31099
Opið öil kvöld
tli kl. 22,- einnig um helgar.
Skreytingar við öil tllefni.
Gjafavörur.^
óspart öðmm og ekki hvað síst for-
eldrum og systkinum í langvarandi
veikindum föður síns.
Stuttu eftir lát föður síns kynnist
Ólöf Sæunn Kristjáni Magnúsi
Hjaltested og opinbemðu þau trú-
lofun sína 29. desember sl. Ólöf
Sæunn hafði lokið námi í hár-
greiðslu frá Iðnskólanum i
Reykjavík og nýverið opnað hár-
greiðslustofu og naut handlagni og
smekkvísi hennar sín þar vel sem
og annars staðar.
Með trega í hjarta kveðjum við
elskulegu telpuna okkar vitandi
þess að leiðir okkar allra eiga eftir
að mætast á ný.
Elsku Kidda, Einínu, Binnu, Hel-
enu og Magnúsi og öðmm ættingj-
um og vinum vottum við okkar
dýpstu samúð og viljum við minna
á orð spámannsins sem segir: „Þeg-
ar þú ert sorgmæddur, skoðaðu þá
aftur huga þinn, og þú munt sjá,
að þú grætur vegna þess sem var
gleði þín.“
Amma Rósa og
föðursystkini.
Okkur, sem enn emm ung og
eigum fyrir höndum að erfa landið,
er tamt að líta á dauðann mjög
óraunhæfum augum. Dauðinn er
eitthvað fjarlægt, eitthvað óraun-
hæft, eitthvað framandi, em hendir
ekki ungt og heilsuhraust fólk í
blóma lífsins. Þess vegna fínnst
okkur sárt að hugsa til þess að stóra
systir skuli vera tekin frá okkur.
Hún sem geislaði af hamingju, ný-
búin að trúlofast Kidda sínum og
lífíð blasti við þeim. Alveg frá því
að Ólöf byijaði að læra í iðnskólan-
um áttu hún sér þann draum að
opna sína eigin hárgreiðslustofu,
og með hjálp Kidda varð sá draum-
ur að vemleika í nóvember á síðasta
ári.
Elsku Kiddi, við biðjum algóðan
guð að styðja þig og blessa í þess-
ari miklu sorg, og megi bjartar
minningar um okkar elskulegu
Ólöfu hlýja þér um hjartarætur.
Elsku besta mamma, guð styrki
þig á þessari erfíðu stundu.
Nú legg ég augun aftur,
6, guð þinn náðar kraftur
mín veri vöm í nótt.
Æ, virzt mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Foersom - Sb. 1871 -S. Egilsson)
Guð varðveiti minningu systur
okkar.
Binna, Helena og Magnús
í dag er kvödd kær ijænka mín,
Ólöf Sæunn, sem mér fannst alltaf
vera _sem ein af mínum bamaböm-
um. Ólöf Sæunn var fædd í Hafnar-
fírði þann 26. nóvember 1966, elsta
bam hjónanna Einínu Einarsdóttur
o g Magnúsar Jónssonar húsasmíða-
meistara. Magnús lést í október
1985, langt um aldur fram.
Ólöf ólst upp í glöðum og sam-
hentum systkinahóp. Hún hóf ung
nám í hárgreiðslu og öðlaðist meist-
araréttindi í þeirri grein fyrir ári
síðan. Síðastliðið haust hóf hún
rekstur hárgreiðslustofu á Seltjam-
amesi. Ólöf var einstaklega dugleg
og áhugasöm um allt það, sem hún
tók sér fyrir hendur.
Þegar ég lít til baka, sé ég fyrir
mér glæsilega og vel gerða stúlku,
sem með sínu hlýja og glaða við-
móti laðaði alla að sér, bæði unga
og aldna. Hún var mér, ömmusyst-
ur sinni, alltaf Ijúf og góð fyrir það
vil ég þakka nú að leiðarlokum.
Elsku Einína, Kiddi, Binna, Hel-
ena og Magnús, ég bið góðan Guð
um að gefa ykkur stýrk á sorgar-
stundu og öllum þeim, sem þótti
vænt um hana.
Margs er að minnast,
maigt er hér að þakka,
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri trega tárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þðkk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt
(Vald. Briem)
Bogga frænka
Ólöf Sæunn Magnúsdóttir, vin-
kona okkar, er dáin. Skyndilega og
fyrirvaralaust hefur hún lagt upp í
ferðina miklu yfír landamæri lífs
og dauða. Stundum eru staðreyndir
lífsins okkur óskiljanlegar. Þá er
það líka ómetanlegt að eiga dýr-
mætar minningar um góðan vin.
Spurningar um tilgang lífsins,
almættið og tilvist okkar mannanna
leita oft á hugann í hinu daglega
lífí. Oftar en ekki verður fátt um
svör. Sjaldan verða þó spumingar
af þessu tagi áleitnari eða svörin
fátæklegri en þegar ungt fólk í
blóma lífsins er frá okkur tekið með
skyndilegum og óútskýranlegum
hætti. Við spyijum okkur í sífellu
hvers vegna? En við vitum það jafn-
framt, að við erum aðeins fær um
að spyija og að svör þekkjum við
engin.
. Okkur er það einfaldlega um
megn að skilja tilganginn eða rétt-
lætið sem í því getur falist að vin-
kona okkar, ung stúlka full af
lífskrafti og lífsgleði, skuli þurfa
að hlíta hinu hinsta kalli svona
fljótt, svona alltof fljótt.
í Víðistaðaskóla lágu fyrst saman
leiðir okkar Ólafar Sæunnar. Þar
deildum við saman lífí og leik, námi
og umróti æskuára. Þar áttum við
saman bæði súrar og sætar sam-
verustundir, spunnum saman þráð
lífs og vona, nutum þess að vera
til og dreyma framtíðardrauma. Þá
myndaðist sú samkennd og þau vin-
áttutengsl sem enst hafa okkur allt
fram á þennan dag. Þessi vinahópur
sem þama myndaðist hefur verið
góður og traustur, hveiju okkar
ómetanlega mikils virði. Og Ólöf
Sæunn var ein af okkur, ein af
þessum góða, glaða og trausta vina-
hópi.
Fregnin um andlát Ólafar var því
sem reiðarslag fyrir okkur vinkon-
umar. Ein ur hópnum var skyndi-
lega horfín á braut og skildi eftir
skarð sem aldrei verður fyllt. Ein
myndin eftir aðra kemur í hugann,
minningamar lifa, lýsa og verma,
þegar tilveran er svo erfið, dimm
og köld. Við vinkonumar höfum
ætíð haldið góðu sambandi og hist
reglulega, þótt samverustundunum
hafí í seinni tíð farið fækkandi.
Við minnumst þess er við vomm
saman síðastliðið gamlárskvöld,
hversu lífíð var þá bjart, hversu
stundin var þá hlý og notaleg. Efst
er okkur þó í huga hversu glöð og
hamingjusöm Ólöf var þetta kvöld.
Hún hafði þá nýlega opnað hár-
greiðslustofu á Seltjarnarnesi, sem
hún rak sjálf. Hún var snjöll hár-
greiðslukona og fann sig vel í sínu
starfí. Stofan fór því vel af stað og
virtist lofa góðUi Þá var ekki síður
hitt hamingju- og gleðigjafí, að hún
og unnusti hennar Kiddi, vom nýbú-
in að opinbera trúlofun sína og lífíð
og framtíðin virtist brosa við þeim.
En skjótt skipast veður í lofti.
Maðurinn með Ijáinn hefur gengið
um garð og Ólöf er ekki lengur á
ir.eðal okkar. Við raunum hana
Ólöfu eins og hún var, ákveðin og
lífsglöð, bjartsýn en þó raunsæ,
dugleg og einbeitt. Hún var ætíð
hress og stefndi markvisst að því
sem hún ætlaði sér.
Dugnaðurinfi var henni dijúgt
veganesti og við vinkonurnar höfð-
um margt af henni að læra. Við
fundum það oft, að hún var á marg-
an hátt þroskaðri en við, lífsreynd-
ari kannski, og það var gott að eiga
hana að. Hún hafði svo margt að
gefa öðmm.
Ólöf varð fyrir þeirri sára
lífsreynsluu að missa föður sinn
fyrir þremur áram. Þá sást kannski
best hvað í henni bjó, kjarkur henn-
ar, þrek og hjartahlýja, ásamt hæfi-
leikanum til að gefa öðram styrk
og yl. Hún var svo stór og svo sönn
í sorg sinni. Slíkt gleymist ekki
samferðafólkinu. Slíkar minningar
vekja trú á lífið og hamingjuna.
Nú skilja leiðir. Við kveðjum með
þessum orðum vinkonu okkar,
þökkum henni fyrir allt sem við
áttum saman hér í þessu lífi og
óskum henni góðrar ferðar yfír í
eilífðina.
Við samhryggjumst móður henn-
ar og systkinum, unnusta hennar,
vinum og vandamönnum. Við send-
um þeim okkar innilegustu samúð-
arkveéjur og biðjum þess að góður
Guð styrki þau í sinni miklu sorg.
Hanna Birna, Unnur,
Benedikta og Berglind.
Vinur þinn er þér allt,
hann er akur sálarinnar, þar sem samúð
þinni er sáð og gleði þín uppskorin. Hann
er brauð þitt og arineldur. Þú kemur til
hans svangur og í leit að friði.
Þegar vinur þinn talar, þá andmælir þú
honum óttalaust eða ert honum samþykkur
af heilum hug. Og þegar hann þegir, skiljið
þið hvor annan. Því að í þögulli vináttu
ykkar verða allar hugsanir, allar langanir
og allar vonir ykkar til, og þeirra er notið
í gieði, sem krefst einskis. Þú skalt ekki
hiyggjast, þegar þú skiiur við vin þinn, því
að það, sem þér þykir vænst um í fari hans,
getur orðið jiér ljósara í fjarveru hans, eins
og fjallgöngumaðurinn sér fjallið best af
siéttunni.
(Kahil Gibran)
Hún Ólöf er dáin, það er erfítt
að sjá á eftir ungri vinkonu í blóma
lífsins, sem manni fínnst rétt að
byija, geislandi af hamingju, nýtrú-
lofuð, svo stolt af fjölskyldunni og
nýju hárgreiðslustofunni sinni sem
hún var nýbúin _að opna.
Ég kynntist Ólöfu Sæunni árið
1982 í Iðnskólanum í Hafnarfírði,
þar sem við hófum okkar nám í
hárgreiðslu og voram við samferða
f gegnum námið og lukum því í
Iðnskólanum í Reyjavík, þar sem
Ólöf útskrifaðist með hæstu ein-
kunn þrátt fyrir lát-föður hennar
nokkram vikum fyrir próf.
Mér varð það fljótt (jóst hve mikla
og ríka hæfíleika hún hafði, geisl-
andi af gleði sem laðaði fólk til
hennar og hve gefandi hún var í
öllu. Alltaf til í að prófa og gera
eitthvað nýtt, engin ládeyða, fljót
að hugsa og framkvæma. Við höfð-
um alltaf samband þó oft væri langt
á milli okkar og alltaf vora sömu
fagnaðarfundimir þegar við hitt-
umst, þá þurftum við oft að segja
hvor annarri margt um okkar óskir
og vonir.
Ólöf var mjög meðvituð um lífið
og dauðann og forvitin um hið hulda
og framtíðina. Hún kynntist sorg-
inni þegar pabbi hennar lést, sem
hún dáði svo mjög, hann var svo
stór hluti í tilvera hennar. Hún trúði
Legsteinar
MARGAR GERÐIR
Mamorex/Gmít
Steinefnaverksmiðjan
Helluhrauni 14, sími 54034,
222 Hafnarfjöröur
á líf eftir dauðann og vissi að pabbi
hennar var með henni, alltaf, þó
hann væri búinn með sitt hlutverk
hér hjá okkur. Ólöf vildi alltaf vera
glöð og með glöðu fólki. Ég þakka
Guði fyrir að hafa fengið að vera
með heimi síðasta kvöldið sem hún
lifði, svo falleg, geislandi af gleði
og spaugi með allan hláturinn sem
ég mun hafa í hjarta mínu alla tíð.
Ó, þvílíkur Drottinn að hafa gefíð
okkur Ólöfu og leyft okkur að kynn-
ast henni, þó okkur fínnist það
stuttur tími, en stundimar vora
miklar og stórar hjá henni, hún gaf
okkur svo margt sem mun lifa. Lif-
um og verum glöð í minningunni,
það gerði hún.
Því að hvað er það að deyja annað en að
standa nakinn í blænum og hverfa inn í
sólskinið? Og hvað er að hætta að draga
andann annað en að frelsa hann frá friðlaus-
um öldum lífsins, svo að hann geti risið upp
í mætti sínum og ófjötraður leitað á fúnd
guðs síns.
(Kahil Gibran)
Elsku Einína, Kiddi, Binna, Hel-
ena og Magnús, mínar innilegustu
samúðarkveðjur sendi ég ykkur,
algóður Guð styrki ykkur og blessi.
Mínar hinstu kveðjur sendi ég
Ólöfu. Guð blessi hana og varðveiti
og gefí henni frið.
Hrefna Magnúsdóttir
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinimir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sér lof fyrir liðna tíð.
'Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Okkur langar í örfáum orðum
að minnast og kveðja elskulegu
Ólöfu okkar sem var kölluð óvænt
á braut. Henni hlýtur að vera ætlað
stórt hlutverk því þeir deyja ungir
sem guðirnir elska.
Við minnumst með hlýhug allra
skemmtilegu stundanna þegar við
riíjum upp æsku- og ærslaárin
bæði á Smyrlahrauni og í Norður-
bænum með hlátri og gleði.
Við biðjum góðan Guð að styrkja
og styðja mömmu Ólöfar hana
Einínu, Kidda unnusta hennar og
systkini, Binnu, Helenu og Magnús.
Sorgin er djúp en minningin um
góða og fallega vinstúlku lifír.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi.
Hafðu þökk fyrir alit og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem)
Inga og Heiða
Ég var staddur í London þegar
mér bárast þær sorglegu fregnir
að Ólöf væri dáin.
Hún var ekki bara starfsmaður
hjá mér, heldur líka eins og litla
systir mín. Minningamar fóra að
streyma um huga minn.
Það era nú liðin tæp 6 ár frá því
að Ólöf kom á stofu mína Adam
og Evu, í fyrsta skipti úr Iðnskólan-
um í Hafnarfírði, og óskaði eftir
að jcomast í starfsþjálfun.
Ólöf þurfti þegar á unga aldri
að horfa upp á veikindi föður síns
og studdi hún hann af heilum hug
þar til yfír lauk. Gott er að hugsa
til baka og minnast þess hversu vel
móðurfólkið hennar stóð saman á
þessum erfíða tíma.
Ólöf bar alltaf hag fjölskyldu
sinnar fyrir bijósti. Viku eftir lát
föður síns kom Ólöf til mín og
sagði: „Ég ætla að drifa mig í
sveinsprófið.“ Þetta kom mér á
óvart en ég sagði: „Þá útvegum við
módel.“
Hún hóf strax að æfa sig af full-
um krafti. Svava, vinkona hennar,
æfði með henni á stofunni. Eftir-
væntingin var mikil dagana fyrir
próf. Þá kom í ljós sá ótrúlegi kraft-
ur er bjó innra með Ólöfu þegar
hún stefndi að einhveiju ákveðnu
marki.
Segja má með sanni að mikil
gleði hafí ríkt með okkur þegar
Olöf dúxaði á prófinu. Daginn eftir
var komið með stóran blómvönd á
stofuna og á honum stóð: „Til ham-