Morgunblaðið - 02.07.1989, Side 28

28 C
MORGUNBLAÐIÐ VELVAKANDI SUNNUDAGUR 2. JÚLÍ 1989
Við erum ekki beinlínis
vinir en erum sömu skoð-
unar varðandi ýmsa sam-
eiginlega kunningja.
Með
morgunkaffinu
Hvað stendur til, kona? Ég
sagði aðeins að svo gæti
farið að allt myndi hækka
í verði og útgjöldin því
aukast...?
Verkafólk
hluimfarið
Til Velvakanda.
Alltaf vekur það furðu mína
hvers vegna slíkur regin-
mismunur er á launum fólks eftir
því hvað það starfar. Svo furðu-
legt sem það er virðist reglan sú
að eftir því sem störf eru gagn-
legri, því minna er borgað fyrir
þau. Þeir sem standa í gagnslausu
braski eru margir hverjir með ráð-
herratekjur en fólk sem vinnur í
fiskvinnslu verður að sætta sig við
lægstu'laun og langan og strangan
vinnudag. Hvers vegna þarf þetta
að vera svona? Væri ekki réttara
að miða laun við þann arð sem
vinnan skapar? Allar gjaldeyrirs-
tekjur þjóðarinnar skapast í sjáv-
arútvegi og iðnaði tendum honum.
Væri ekki rétt að þeir sem að
þessu starfa nytu arðsins af erfiði
sínu en ekki einhveijir sem hvergi
koma þar nálægt og þykjast sjálf-
sagt alltof fínir til þess? Verkafólk
ætti að taka sig til og breyta þessu.
Verkakona
Á FÖRIMUM VEGI
ÞAÐ hefúr verið þungt í Eyja-
mönnum eftir þau ummæli sem
Steingrímur Hermannsson, for-
sætisráðherra, viðhafði um út-
gerðarmenn í Eyjum, í ræðu, á
aðalfúndi Vinnuveitendasam-
bands íslands, fyrir skömmu. Þar
sagði Steingrímur að eftir góða
vertíð í Eyjum þá færu útgerðar-
menn þaðan um landið og keyptu
báta en ætluðu sér ekki að greiða
neinar skuldir.
Guðmundur Þ. B. Ólafsson
Ummæli Stemgrims
vekja fiirðu og reiði
hjá Evjamönnum
Utvegsbændafélag Vestmanna-
eyja fundaði vegna þessara
ummæla forsætisráðherra og sendi
frá sér ályktun þar sem ummælin
voru hörmuð.
Á síðasta fundi bæjarstjórnar voru
þesgý ummæli Steingríms tekin til
umræðu utan dagskrár. Þar voru
samþykktar tvær tillögur varðandi
þetta efni. í annarri samþykktinni
lýsir bæjarstjórn yfir furðu sinni á
ummælum Steingríms, þar sem ekk-
ert liggi fyrir sem staðfesti það að
útgerðarmenn í Eyjum séu meiri
vanskilamenn en aðrir þegnar þessa
lands. Fjallað er um hversu Eyjaflot-
inn hafi stækkað á undanförnum
árum og að það hafi tryggt atvinnu
og afkomu fólks í byggðarlaginu. í
lok samþykktarinnar harmar bæjar-
stjórn það, að forsætisráðherra skuli
í opinberri ræðu taka útgerðarmenn
í Eyjum sérstaklega fyrir og stimpla
þá sem vanskilamenn.
í hinni samþykkt bæjarstjórnar er
óskað eftir svörum frá Steingrími
um það hvað hann eigi við með
ummælum sínum. Jafnframt er ósk-
að eftir svörum frá honum um það
hvort það komi sér illa fyrir þjóðar-
búið að nú skuli vera uppgangur í
atvinnulífi í Eyjum og hvað hlutverki
hann telji að Vestmannaeyjar þjóni
í þjóðarbúinu.
Ummæli Steingríms vöktu al-
menna reiði meðal Eyjamanna og
fátt hefur verið meira rætt að undan-
föru manna á meðal en ummæli for-
sætisráðherrans.
Morgunblaðið hitti fólk á förnum
vegi í Eyjum og til þess að heyra
skoðanir þess á orðum forsætisráð-
herrans.
„Held að manninum hafi
ekki verið sjálfi-átt“
Ómar Garðarsson var allt annað
en ánægður með ummæli forsætis-
ráðherrans. Hann sagði að það væri
ekki þolandi að maður í þessari stöðu
gæfi slíkar yfirlýsingar. „Ég tel nú
reyndar að manninum hafi bara ekki
verið sjálfrátt," sagði Ómar.
Hann sagði að þó svo að Eyjaflot-
inn hafi stækkað mikið þá væri það
ekki að gerast í dag. Þetta væri þró-
un sem átt hefði sér stað á undanf-
örnum þremur til fjórum árum. “Það
var kominn tími til að endumýja
Víkverji skrifar
HOGNI HREKKVISI
Víkverji fór að velta því fyrir
sér hvernig Helen Caldecott,
sem hingað kom, kynnt sem al-
heimsfriðarboðberi, gæti fullyrt að
53% mannkyns væri konur eftir að
hafa lýst því yfir að hún teldi Marg-
aret Thatcher ekki til kvenna. Hvað
sem um Thatcher má segja á hún
fjölmargar „kynsystur", og ef allar
þær Margrétar dragast frá er hætt
við að þessi prósentutala fái ekki
staðist. Víkveiji vissi raunar ekki
fyrr að kynferðið færi eftir skoðun-
um og gerðum einstaklingsir.s —
en svo lærir sem lifir.
xxx
egar svo Víkveiji rakst á opnu-
viðtal í Þjóðviljanum við þessa
konu lék honum forvitni á að vita
hvemig hún fyndi þessum orðum
sínum stað, þessum um kynferði
Thatchers. Ekkert var á það minnst,
en þar kemur ýmislegt annað for-
vitnilegt fram. Hún ku hafa Iíkt
Gorbatsjov við Jesúm Krist í ræðu
í Þjóðleikhúsinu og bindur miklar
vonir við hann í sambandi við út-
rýmingu kjarnavopna. Virðist hún
þan-á .sötnu. skoðun..oir. beir. sem
álíta Rússa hafa það í hendi sér
hvort þeim helsprengjum verði eytt
eða ekki. Gefi þeir grænt ljóst
standi ekki á öðrum.
xxx
IA samtalinu tíundar Caldecott
hvernig hún tók þátt í að stofna
friðarsamtök lækna í íjölda landa.
Og að sjálfsögðu vildi hún fá að
njóta heiðurs af því — en stéttar-
bræður hennar léku hana grátt.
Karlrembu í stéttinni, Bernard
Lown að nafni, tókst að sameina
friðarsamtök lækna í ein samtök,
Alþjóðasamtök lækna gegn kjarn-
orkuvá, og nú er hann „með nóbels-
verðlaunin mín hangandi um háls-
inn“, segir hún, og síðar: „En mér
var ýtt til hliðar út úr læknasamtök-
unum með óheiðarlegum hætti og
Lown átti síðan eftir að uppskera
fyrir þau störf sem ég hafði unn-
ið.“ 0g skýringin á þessum hrelling-
um er einföld: „Þarna var raun-
verulega um kynjamismunun að
ræða . :.“. Hún sjálf eða baráttuað-
ferðir hennar áttu þar að sjálfsögðu
-enetL^öL-------------:----
Engin furða að blessaðri konunni
gremdist. Það var ekki aðeins að
hún missti þarna virðingarstöður,
heldur hafði hún um skeið verið „í
forsvari fyrir tvennum samtökum í
senn sem í allt veltu u.þ.b. þremur
milljónum dollara á ári“. Margur
hefur misst minna og séð eftir.
Ekki er þess getið hvað hún fær
nú fyrir hugsjónabaráttu sína, en
tæpast er hún bónbjargarmann-
eskja.
XXX
Margir vildu þó trúlega vera í
sporum Helen Caldecott, að
minnsta kosti þeir sem þurfa stöku
sinnum að sanna mál sitt. „Ég þarf
ekki að sanna neitt í þessu sam-
bandi. Það sem ég er að segja er
satt“, er haft eftir henni í tilvitnuðu
samtali.
Víkveiji hlustaði eitt sinn á
bandarískan prédikara sem vissi
allt um hvað væri satt og rétt, vissi
upp á hár hveijum Guð hefði vel-
þóknun á — og söfnuðurinn grét
af hrifningu og halelújaði. Svona
getur hugsun um óskylda hluti
ósiálfrátt sko.tið..upp. kollinum!