Morgunblaðið - 08.10.1989, Síða 27

MINNINGARfete .

tuga stöðu og gráu húsin á Leifs-
götunni líktust hvert öðru í lit og
útliti. Ungi sellóleikarinn, þá átta
ára gamall, fann ekki rétta húsið
strax og kom því ekki fyrr en seint
og um síðir í tímann. Viðbrögð
kennarans vora hins vegar yfirveg-
uð, þegar nýi nemandinn loksins
bankaði á dyrnar. Hann opnaði
dyrnar með hægð, tók pípuna út
úr sér og sagði heimspekilega:
„Betra er seint en aldrei.“ Þetta
átti kennarinn oft eftir að segja
þennan vetur, og vafalaust hugsa
mun oftar, því að nemandinn hélt
uppteknum hætti, sérstaklega eft^ir
að kólnaði í veðri og Trabant-bif-
reið foreldra hans fékk vetrarveik-
ina.
Þetta voru mín fyrstu kynni af
Pétri Þorvaldssyni.
Löngu seinna áttum við eftir að
verða samstarfsmenn í Sinfóníu-
hljómsveit íslands, þar sem ég varð
sellóleikari í þeim fríða flokki sem
Pétur leiddi með föðurlegri hendi.
Starf hljóðfæraleikara í sinfóníu-
hljómsveit er mjög sérstakt starf.
Fyrir utan það að hafa hæfni á
hljóðfæri sitt, þarf hljómsveitar-
maður í starfi sínu að hafa mjög
náið samstarf við tugi annarra
hljóðfæraleikara. Þetta samstarf
kallar á mikla samstillingu, bæði
tæknilega og tilfinningalega, hvort
heldur sem er á æfingu eða tón-
leikapalli. I þessu samstarfi er hlut-
verk leiðandi manns mjög mikil-
vægt. Það er mikið til undir honum
komið hvort hljóðfæradeildin skili
sínu hlutverki. Pétur Þorvaldsson
gegndi starfi leiðandi manns í selló-
deild Sinfóníuhljómsveitarinnar
með þeim myndugleik og húmor
sem honum var einum lagið. Fyrir
það erum við þakklát.
En samskipti hljómsveitarmanna
eiga sér fleiri hliðar en starfið. Ég
minnist hléanna í bíóinu, þar sem
Pétur leiddi „skákdeildina“, líflegr-
ar heimferðar yfir Möðrudalsöræfin
eftir tónleika á Vopnafirði, þar sem
danskur húmor sveif yfir vötnum í
reykingarútunni. Einnig sellódeild-
arinnar á völtum fleka á útikonsert
í Suður-Frakklandi, endalausra
rútuferða í því sama ferðalagi, þar
sem menn urðu slæptir og jafnvel
Pétur kvað uppúr með það, að þetta
væri nú að verða gott og tími til
„at gá hjem til lille Danmark".
Nú hefur Pétur verið kallur burt
eftir alltof stutta dvöl. Við sellóleik-
arar kveðjum hann með söknuði.
Skarð hefur verið höggvið í okkar
hóp, sem verður vandfyllt.
Eftirlifandi eiginkonu og fjöl-
skyldu sendi ég mínar innilegustu
samúðarkveðjur.
Haukur F. Hannesson
Kveðja frá samkennurum í
Nýja tónlistarskólanum
Þótt séð væri að hverju stefndi
kom stundin á óvart, en svo er sjálf-
sagt í öllum tilfellum jafnt þótt
kallið komi á skiljanlegri tíma en
gerðist í þessu tilfelli. í sumarfríinu
milli skólaára háði Pétur viðureign-
ina við örlögin sem enginn fær
umflúið. Ekkert er víst eðlilegra en
þessi samruni við eilífðartakmark
skaparans, en erfitt er stundum að
sætta sig við og skilja hvers vegna
svona snemma er tekið í taumana.
Pétur prýddu flestir kostir framúr-
skarandi kennara. Vandvirkni í
vinnubrögðum, samviskusemi,
kímnigáfa og væntumþykja á nem-
endum sínum voru eðlisþættir sem
Pétur var gæddur í ríkum mæli.
Þetta ásamt mikilli kunnáttu gerðu
Pétur að framúrskarandi kennara
sem nemendur hans þökkuðu fyrir
í verki og held ég að mér sé óhætt
að fullyrða að þeir hafi dáð hann
sem kennara. Við samkennarar
Péturs tregum. Góð ráð hans í
skólastjórn og annars staðar innan
skólans verða nú sögð á öðrum
vettfangi en ná þó vonandi eyrum
okkar áfram og sem félagi og viiiur
verður hann í minni okkar. Undirrit-
aður hefur langs samstarfs að
þakka og minnast, sem þó ekki
verður rakið hér. Margra ára braut-
ryðjendastarfs við Tónlistarskólann
í Keflavík og síðan aftur uppbygg-
ingarstarf í Nýja tónlistarskólanum
í Reykjavík, allt frá stofnun hans.
Hér var um margra takta hljóm-
kviðu að ræða, fulla af dirfsku,
áhættu, gleði og stundum vonbrigð-
um, sinfóníu sem kannske verður
skrifuð síðar og kannske aldrei, því
enginn veit stundina. En minning-
arnar um Pétur eru þeim sem
kynntust honum vel, svo margar
og litríkar að nægja munu langri
sögu. Úr sjúkrabeði í Borgarspítal-
anum var Pétur að skipuleggja
kennsluna í sellódeild Nýja tónlist-
arskólans allt fram að síðustu
stundum hans hér. Skólinn verður
þögull í dag, en hljómkviðan heldur
áfram á morgun. Slík eru lögmál
lífs og dauða, slíkt er sköpunarverk
þess almættis sem útdeilir gleði og
sorg.
Erlu, börnum þeirra Péturs og
öðrum ættingjum, votta kennarar
skólans dýpstu samúð. Ég kveð
Pétur með blessunarorðum eins og
hann kvaddi mig næst síðasta skipt-
ið sem ég heimsótti hann. Guð
blessi hann.
Ragnar Björnsson
Nú er hann Pétur vinur okkar
farinn. Pétur, kletturinn, sem okkur
fannst að gæti staðið af sér alla
storma. En jafnvel stærstu klettar
láta undan þegar óveður geisa.
Þegar við kynntumst Pétri í
hijómsveitinni fundum við fljótlega
að þar fór vænn maður og traust-
ur. Mannkostir hans komu vel í ljós
er við sátum saman í starfsmanna-
stjórn SÍ. Pétur var skynsamur og
rökfastur og tapaði aldrei áttum,
hvort sem um var að ræða kjarabar-
áttu eða önnur viðkvæm mál. En
Pétur okkar var líka mikill húmor-
isti og svolítill grallari. Hann kom
iðulega auga á broslegar hliðar
lífsins og kunni þá list að segja
skemmtilega frá. Hann hafði
ánægju af að gleðjast í góðra vina
hópi og er okkur í fersku minni
þegar þau Erla héldu hljómsveitinni
veislu á fimmtugsafmæli Péturs
rfyrir rúmum þremur árum.
Elsku Erla og börn. Megi minn-
ingin um elskulegan eiginmann og
föður ylja ykkur um hjartarætur á
erfiðum stundum.
Hvíli vinur okkar i friði.
Rósa Hrund og
Helga Þórarinsd.
Okkar trausti leiðari er fallinn
frá langt um aldur fram.
Pétur Þorvaldsson sellóleikari
hafði forystu fyrir sellódeild Sin-
fóníuhljómsveitar íslands síðastliðin
15 ár og reyndist áreiðanlegur í
hvívetna, bæði sem tónlistarmaður
og félagi. Hann var ætíð fús að
leysa vandamál okkar allra í starf-
inu og hélt sínum hópi saman af
öryggi og festu. Hann var gæddur
kímnigáfu í ríkum mæli sem við
ásamt öðrum félögum í hljómsveit-
inni kunnum vel að meta. Það er
mikil eftirsjá að Pétri og við kveðj-
um hann með þakklæti og virðingu.
Konu hans og börnum vottum
við einlæga samúð okkar.
Sellóleikarar Sinfóníu-
hljómsveitar íslands.
í byijun september sl. hifst 40.
starfsár Sinfóníuhljómsveitar ís-
lands. Mikill hugur var í mönnum
og gleðin ríkti eins og ávallt í bytj-
un starfsárs. Þó var eitt sem
skyggði á en það var að einn af
félögunum, Pétur Þorvaldsson, var
fjarri. Hann var á sjúkrahúsi þungt
haldinn og háði baráttu við sjúkdóm
sem hvorki mannlegur máttur né
læknavísindi ráða við.
Síðla sumars í ár heimsótti ég
Pétur þar sem hann var með fjöl-
skyldu sinni í sumarhúsi sínu á .
Mæri í Ölfusi. Hann var þá orðinn
fársjúkur en ætlaði samt ekki að
gefast upp og láta sjúkdóminn ná
yfirhendinni. Hann tjáði mér að
hann ætlaði að koma til starfa á
ný strax og heilsa hans leyfði.
Heilsa hans leyfði ekki að hann
kæmi aftur og hann lést á Borg-
arspítalanum 1. október sl.
Sigurgeir Pétur Þorvaldsson, en
svo lét hann fullu nafni, fæddist í
Reykjavík 17. janúar 1936, sonur
hjónanna Láru Pétursdóttur og
Þoi-valds Sigurðssonar bókbindara.
Hann ólst upp í föðurhúsum ásamt
tveim systkinum sínum, Valborgu
víóluleikara, sem búsett er í Frakkl-
andi, og Snorra fiðluleikara en hann
starfar í Stokkhólmi.
Pétur ákvað snemma að læra á
hljóðfæri og gera hljóðfæraleik að
aðalstarfi og varð fiðla fyrir valinu,
því ekkert annað hljóðfæri var til á
heimilinu. Systkinin Valborg og
Snorri gjörnýttu þessa einu fiðlu,
og Pétur varð því að kjósa annað
hljóðfæri. Honum tókst að verða
sér úti um selló og hóf nám á það
hljóðfæri í Tónlistarskólanum í
Reykjavík undir handleiðslu dr.
Edelsteins. Síðar var hann nemandi
Einars Vigfússonar sem þá var 1.
sellóleikari í Sinfóníuhljómsveit ís-
lands.
Árið 1955 fór Pétur utan til náms
og gerðist nemandi Erlings Blöndal
Bengtssonar við konunglega Tón-
listarháskólann í Kaupmannahöfn
og lauk þar námi árið 1960. Þá kom
hann heim og lék með Sinfóníu-
hljómsveit íslands í eitt ár, en 1961
var honum boðin staða leiðandi
manns í Borgarhljómsveitinni í
Árósum og starfaði hann þar uns
hann kom heim 1965. Sinfóníu-
hljómsveit íslands naut krafta hans
eftir það, og var hann fyrst óbreytt-
ur liðsmaður en við fráfall Einars
Vigfússonar 1975 tók hann við
starfi leiðandi manns í sellódeild
hljómsveitarinnar og hélt því sæti
til dauðadags, utan eins áfs,
1976—77, er hann starfaði í Sin-
fóníuhljómsveitinni í Bergen. Pétur
var einnig eftirsóttur kennari og
kenndi hann við Nýja tónlistarskól-
ann í Reykjavík og víðar.
Það var mikið gæfuspor sem
Pétur steig er hann 17. júní 1955
gekk að eiga eftirlifandi konu sína,
Björgu Erlu Steingrímsdóttur. Þau
eignuðust 4 börn, Viðar, fæddur
1954, sem er kvæntur og á 4 börn,
Þorvald, fæddur 1959, Ingu Láru,
fædd 1963, og Laufeyju, fædd
1971.
Eftir að Pétur veiktist komu í
ljós mannkostir Erlu því hún, ásamt
börnunum, annaðist hann af frá-
bærri umhyggju og alúð.
Pétur var frábær hljóðfæraleikari
og mjög traustur leiðari. Hann lét
ekki mikið yfir sér því hann var
hógvær maður og lítillátur. Margur
hljómsveitarstjórinn hefur sagt mér
að Pétur væri einn öruggasti hljóð-
færaleikarinn í hljómsveitinni og
ávallt væri hægt að treysta á hann.
Pétur „datt aldrei af baki“ eins og
það er orðað meðal hljóðfæraleik-
ara. Hann stóð alltaf fyrir sínu og
stýrði sinni deild af kunnáttu og
röggsemi. •
Persónulega vil ég þakka Pétri
margra ára vináttu, góð kynni og
samstarf, og fyrir hönd Sinfóníu-
hljómsveitar íslands þakka ég hon-
um ómetanleg störf á liðnum árum.
Hans verður mjög saknað bæði af
meðlimum hljómsveitarinnar og
hinum fjölmörgu áheyrendum sem
nutu listar hans.
Ég bið algóðan Guð að blessa
Erlu, börnin og ættingja alla og
styðja þau í þungri sorg.
Blessuð sé minning Péturs Þor-
valdssonar.
Sigurður Björnssou
t
Útför unnusta míns, sonar og bróður,
EINARS STEFÁNS EINARSSONAR,
fer fram frá Fossvogskirkju þriðjudaginn 10. okt. kl. 13.30.
Hilda Julnes,
Lóa Hennf Olsen,
Einar Friðfinnsson, Helga Svavarsdóttir,
Friðfinnur Einarsson, Lilja Pétursdóttir,
Þórunn ingibj. Einardsóttir, Þorsteinn Þorsteinsson,
Sigurður Gunnar Sigfússon,
og aðrir aðstandendur.
t
Þökkum innilega veitta samúð við fráfall,
STEFÁNS BRYNJÓLFSSONAR,
Seljabraut 42,
Reykjavík.
Hildur Sigurðardóttir,
Kristin Stefánsdóttir, Maria Stefánsdóttir,
Brynjólfur Stefánsson,
Tómas Örn Stefánsson, Kristfn Lára Ragnarsdóttir
og barnabörn.
t
Innilegar þakkir til allra þeirra er sýndu okkur samúð og vinarhug
við fráfall móður okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
JÚLÍÖNU KRISTJÁNSDÓTTUR,
Hringbraut 74,
Reykjavík,
Friðrik Ottósson, Elínborg Sigurðardóttir,
Eggert Kristinsson, Ragnheiður Bl. Björnsdóttir,
Kristín H. Kristinsdóttir, Guðlaugur Þorvaldsson,
Esther M. Kristinsdóttir, Þórir Þorgeirsson,
Olöf E. Kristinsdóttir,
Kristinn B. Kristinsson,
Jóhannes Ö. Óskarsson,
Hrönn Árnadóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Hjartkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, bróðir og afi,
PÉTUR ÞORVALDSSON
sellóleikari,
Rauðalæk 40,
verður jarðsunginn frá Dómkirkjunni mánudaginn 9. október kl.
13.30.
Þeim, sem vildu minnast hans, er bent á Samtökin um byggingu
tónlistarhús, sími 29107 milli kl. 13.00 og 15.00.
Erla Steingrímsdóttir,
Viðar Pétursson, Rebekka Þiðriksdóttir,
Þorvaldur Pétursson, Frfða Björg Eðvarðsdóttir,
Inga Lára Pétursdóttir, Markús Hálfdánarson,
Laufey Pétursdóttir,
Valborg Þorvaldsdóttir
og barnabörn.
LEGSTEINAR
MOSAIK H.F.
Hamarshöfða 4 — simi 681960
Legsteinar
MARGAR GERÐIR
Marmorex/Granít
Steinefnaverksmiðjan
Helluhrauni 14, sími 54034
222 Hafnarfjörður
t
í
*
V
|
*
!
!
1