Morgunblaðið - 18.01.1990, Blaðsíða 40

ÚTSALA - ÚTSALA - ÚTSALA
40 -......................................’............ M0Á6tó:BLA£)iD FíkiéxiiDA(i6ÍR ík! m'Oik'íéðó1)!
ÚTSALA - ÚTSALA - ÚTSALA - ÚTSALA -
Heimsþekkt gæúavara [
Gólfdúkur frá kr. 595,- 3
Teppi frá kr. 3ó8,- ^
Grensásvegi 18.
25 ár í fararbroddi
ÚTSALA - ÚTSALA - ÚTSALA - ÚTSALA -
V
r I Samkort JE,
11
SIEMENS
Uppþvottavél
SR 1623
• Breidd: 45 sm.
• 6 þvottakerfi.
• Fjórföld vöm gegn
vatnsleka.
• Hljóðlát og vandvirk.
• Hentar vel þar sem
• fáir eru í heimili eða
þrengsli mikil í eldhúsi.
SMITH &NORLAND
NÓATÚNI 4 • SÍMI 28300
*
Ingibjörg Arnadóttir
Hafimrfírði — Minning
Fædd 13. apríl 1910
Dáin 10. janúar 1990
Elskuleg tengdamóðir mín, Ingi-
björg Árnadóttir, er látin. Hún
fæddist 13. apríl 1910 í Hafnar-
firði, en þar bjó hún alla tíð. Foreldr-
ar hennar voru hjónin Sylvía ísaks-
dóttir og Árni Sigurðsson trésmiður
og fyrsti rafvirki á íslandi. Ingi-
björg var næstelst fjögurra systk-
ina: Ingvar var elstur, en hann
drukknaði aðeins 21 árs árið 1930:
Guðmundur, sem býr á Sunnuvegi
í Hafnarfirði, kvæntur Grétu Líndal
og eiga þau tvö börn og yngst var
Hrefna sem lést um aldur fram
árið 1984.
Ingibjörg ólst upp í bæ sem ný-
verið hafði fengið kaupstaðarrétt-
indi og fylgst hún vel með upp-
byggingu hans og þroska, ef svo
má að orði komast.
10. nóvember 1934 giftist" hún
Hallsteini Hinrikssyni íþróttakenn-
ara, sem með sanni hefur verið
kallaður faðir handknattleiks á ís-
landi. Saman stofnuðu þau heimili
á Tjarnarbraut 11. Það hús byggðu
þau í félagi við hjónin Ragnhildi
Gísladóttur og Ólaf Þ. Kristjánsson
fyrrum skólastjóra.
Börnin urðu fjögur: Ingvar bú-
settur í Kaliforníu og kvæntur þar-
lendri konu, Edith, og eiga þau fjög-
ur börn; Öm, sem kvæntur er Val-
gerði Eiríksdóttur og eiga þau tvo
syni; Sylvía, sem gift er Helga
Númasyni og eiga þau þijár dætur
og eina dótturdóttur, og Geir sem
kvæntur er Ingibjörgu Logadóttur
og eiga þau fjögur börn.
Ingibjörg lauk prófi frá Kvenna-
skólanum í Reykjavík árið 1930 og
kenndi hún hannyrðir um tíma við
Flensborgarskóiann, en hennar
starfsvettvangur var fyrst og
fremst heimilið þar sem hún af
sínum alkunna myndarbrag batt
fjölskylduna saman ásamt því að
halda opnu húsi fyrir heilu hand-
bolta- og íþróttahópa Hallsteins.
Ég er þess fullviss að hafnfirskur
handknattleikur væri ekki í dag í
þeim bióma sem raun ber vitni nema
af því Ingibjörg gaf eftir allan þann
tíma sem brautryðjandinn þurfti í
upphafi til þess að leggja hornstein-
inn og hlúa að handknattleiksíþrótt-
inni sem hún þurfti til þess að festa
rætur. Og það hefur svo sannarlega
tekist. Ingibjörg átti því láni að
fagna að kynnast mörgu góðu fólki
í gegnum íþróttirnar og fékk hún
iðulega heimsóknir frá FH-ingum
og t.a.m. alltaf á aðfangadag. Þarf
ekki að fara mörgum orðum um
það hvað slíkar heimsóknir glöddu
hana.
10. október 1974 lést Hallsteinn
og starfaði Ingibjörg þá um nokkra
hríð á Sólvangi, en fluttist til dóttur
t
Ég þakka innilega öllum þeim fjölmörgu, sem sýndu mér samúð
og hlýhug við fráfall og jarðarför sonar míns,
EINARS SIGFÚSSONAR.
Guð blessi ykkur öll.
Sigrún Sigurðardóttir.
t
Þökkum innilega hluttekningu og samúð við andlát og jarðarför
móður okkar, tengdamóður og ömmu,
SIGURLILJU PÉTURSDÓTTUR,
áður Hofsvallagötu 17.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Hvítabandsins fyrir mjög góða
umönnun.
Guðmunda Kjartansdóttir, Guðmundur Sveinjónsson,
Haraldur Kjartansson, Ingibjörg Hannesdóttir,
Halldór Kjartansson,
og barnabörn.
t
Innilegar þakkir sendum við öllum er sýndu okkur samúð og hlý-
hug við andlát og útför eiginmanns míns, föður, fósturföður,^
tengdaföður og afa,
BENEDIKTS SVEINBJARNARSONAR,
Lyngbrekku,
Biskupstungum.
Ólöf Helgadóttir
Sveinbjörn Benediktsson, Olga Thorarensen,
Helgi Benediktsson,
Jón Benediktsson, Nicole Chene,
Hjörtur Benediktsson, Signe Reidun Skarsbö,
Ólafur Grétar Óskarsson, Steinunn Thorarensen
og barnabörn.
+
Sendum öjlum þeim sem sýnt hafa okkur samúð og hluttekningu
við andlát og útför eiginmanns míns, föður okkar, tengdaföður
og afa,
KRISTJÁNS SIGMUNDAR GUÐJÓNSSONAR,
áður til heimilis á Seljalandsvegi 64a,
ísafirði.
Hugheilar þakkir. Guð blessi ykkur öll.
Jóhanna Jakobsdóttir,
Jóna Valgerður og Guðm. H. Ingólfsson,
Þrúður og Sturla Þórðarson,
Fjóla Guðrún og Valdimar Nielsen,
Laufey Erla og Pálmi Stefánsson,
Freyja og Keld Nörgaard,
Guðjón Arnar og Barbara Kristjánsson,
Matthildur Herborg og Guðm. Kr. Kristjánsson,
Jakob Kristján og Þorgerður Halldórsdóttir,
Anna Karen og Einar Hreinsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
sinnar árið 1979 og bjó þar síðan.
Nú um nokkurt skeið hafa fjórir
ættliðir búið saman á Víðivangi 12
og hefur sú sambúð verið öllum
aðilum sérstaklega ánægjuleg.
Ingibjörg var sér þess mjög meðvit-
uð hver ól upp yngri kynslóðirnar
og var þar af leiðandi ekki með
stöðugar aðfinnslur í þeirra garð,
enda sóttu börnin í að spjalla við
ömmu og höfðu gott af. Það er
drepið á dyr. Innfyrir heyrist hljótt
fótatak. Hurðinni er lokið upp hljóð-
lega. Gestinum er boðið inn af hlý-
hug. Fasið er hljótt, öruggt og
þægilegt. Þetta er það andrúmsloft
sem öllum börnum er nauðsynlegt
og sem við-öll þráum að vera í, en
virðist því miður á undanhaldi.
Ingibjörg var glæsileg kona, vel
greind, víðlesin og skemmtileg.
Margar góðar og eftirminnilegar
stundir koma fram í hugann frá
liðnum árum sem ég geymi, enda
reyndist hún mér alla tíð sem hinn
traustasti vinur. Hún var sérstak-
lega þægileg í öllu viðmóti, ákaflega
skapgóð og það svo ég man hana
aldrei hafa skipt skapi. Þó var hún
langt frá því að vara skaplaus því
hún var með ákveðnar lífsskoðanir
og þær breyttust ekki frá einum
degi til annars. Einnig hafði hún
til að bera mikinn me'tnað sem birt-
ist best í því sem hún tók að sér.
Það var gert af festu, alúð og um-
fram allt vandvirkni. Og til verka
kunni hún vel, orðlögð hannyrða-
kona. Með Ingibjörgu Árnadóttur
er gengin hin mætasta kona. Bless-
uð sé og veri minning hennar.
Helgi Númason
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(V.Briem).
Elsku amma okkar er dáin. Hún
hefur nú fengið svar við einni af
stærstu spurningum mannlegs lífs.
Oft sátum við með henni og rædd-
um þessa spurningu ásamt fleirum.
Til ömmu var svo gott að koma,
alltaf var gott að tala við hana og
gaman að hlusta á hana segja frá.
Amma vissi svo mikið og fylgdist
vel með málefnum líðandi stundar.
Hún hafði svo breitt áhugasvið, þar
sem ekkert var undanskilið. Amma
var ein af þeim sem gat sagt frá
sínum yngri árum, þannig að það
vakti athygli okkar unga fólksins.
Það var kannski vegna þess að þrátt
fyrir að vera sjötíu og níu ára hafði
hún þann fágæta hæfileika að geta
sest niður með okkur og rætt við
okkur sem jafningja.
Margt kemur upp í hugann sem
orð megna ekki að lýsa, en einung-
is minningar geta geymt. Amma
var í okkar huga meira en „bara“
amma, hún var líka góður vinur sem
gott var að leita til. Amma átti
auðvelt með að tala við alla og al-
veg undir það síðasta gátum við
komið til hennar og rætt málin.
Amma var skemmtilegur og góður
félagi og í okkar huga varð hún
aldrei gömul. Hún var alltaf jafn
jákvæð og létt í skapi.
Hvort sem um var að ræða heim-
sókn til ömmu á Tjarnó eða ömmu
í Sullu var alltaf tekið vel á móti
okkúr og munum við aldrei gleyma