Morgunblaðið - 26.05.1991, Side 5

MORGU'NBLAÐIÐ SUNNUDAGL'H 36. MAI 1991
1$ Ö
Mistökin gerast þegar menn eru ekki í jafnvægi, þá eru
teknar rangar ákvarðanir og afleiðingar geta verið sárar
... einu sinni var ég að skammast og sló í handriðið orðum
mínum til áherslu og handarbraut mig...
Og hvaðan heldurðu að
þú sért?
„Ég held ég hafi fleira frá
mömmu en pabba. En hver
sér nú sjálfan sig eins og
aðrir gera? Ég held að í
karakter sé ég að ýmsu lík-
ur henni og karakterinn
framkallast meira eftir því
sem maður verður eldri.
Steingrímur Sigurðsson,
listmálari og skríbent, vinur
minn segir að ég sé líkur
mörnrnu."
Eftir gagnfræða-
nám velti hann
fyrir sér hvert
stefna skyldi og
segist hafa verið
óráðinn nokkuð. Hann
reyndi fyrir sér í hár-
greiðslunámi, „en það var ,
ekki tímabært, konum
fannst ekki nógu huggulegt
að vera að láta strákling
fást við hárið á sér,“ eins
og hann orðar það. Það var
nærtækt að snúa sér að
verslunarsviði og hann var
einnig með það bak við eyr-
að að fara aftur í skóla. „En
ég varð yfir mig ástfanginn
ungur, við vorum sautján
átján ára, konan mín og ég
þegar við kynntumst. Við
giftum okkur tvítug og
eignuðumst fjögur börn.
Konan mín, Sigrún Odds-
dóttir, er ekta Reykvíkingur
eins o g ég. Við stóðum sam-
an og höfum gert það alla
tíð.“
Börnin þeirra eru Amdís
Björg f. 1963, Þóra fædd
1967 ogElín 1972ogsvo
heiðurstrúturinn Árni
Ingavr 1978. Elsta dóttirin
lést í bruna tvítug. „Það
jafnar sig. En maður verður
aldrei samur. í gegnum
gleði og góðar minningar
og ekki síst trúna tekst að
afbera. Ég sé það þannig
að maður lendi í öngstræti.
Gildi trúarinnar gerir að
fyrir enda þessa öngstrætis
finnur maður leið. En það
er eilífðarverkefni að fást
við söknuðinn þegar þeir
fara sem okkur þykir svona
vænt um. Og eru litríkir.
Dísa mín var það. En þessa
áhættu verður maður að
taka; því fleiri böm því
meiri áhætta. Við missi
skilja menn hvað þeir eru
vanmáttugir og allt viðhorf
og gildismat verður að end-
urskoða."
Hann segist aldrei gera
neitt. Það séu aðrir sem
vinni fyrir hann. „Ég hef
stundum verið á réttum stað
á réttum tíma með ákvarð-
anir í viðskiptum. Það hefur
verið meira heppni en klók-
indi. Ég hef aldrei skarað
fram úr í neinu. Það er nú
ekki flóknara."
Honum finnst veitinga-
húsarekstur skemmtileg en
erfið atvinnugrein og sam-
keppnin hörð, óvægin ogoft
óheiðarleg. Til séu að sönnu
traust fyrirtæki, önnur
gangi kaupum og sölum og
svo áður en við sé litið séu
sömu menn komnir í sömu
stöðuna. Hann er ekki alltaf
sáttur við aðferðirnar.
Við tölum um miðbæinn
og honum þykir gamli bær-
inn hafa hægt á sér. Segir:
„Menn mega taka sig á ef
á að viðhalda þessu sem
eftir er. Borgaryfirvöld
þurfa að slaka á klónni svo
sem með stöðumælavörslu
og fleira. Það ætti að gefa
þeim lóðareigendum sem
vilja byggja upp í gamla
miðbænum eða bæta kost á
niðurfellingu á lóðar- og
byggingargjöldum. Það
væri strax til hjálpar. Víða
er húsum í þessum hluta illa
eða ekki viðhaldið og skúrar
og kofar út um allt sem eru
til óprýði. Almennt er toll-
heimtan of mikil og meðal
annars þess vegna stenst
gamli bæjarhlutinn stenst
ekki samkeppni. Borgar-
yfirvöld verða að skilja að
miðbærinn er ekki lengur
arðbær sem fasteignastað-
ur. Það er ekki nóg að gefa
Skjöldu að borða og drekka
þegar búið er að slíta af
henni spenana. Víst hafa
Miðbæjarsamtökin sýnt við-
leitni en þau verða að fá
stuðning frá þeim sem ráða
málum. Áður fyrr iðaði allt
af lífi en nú hefur fólkinu
fækkað og það er bara ekki
hérna lengur."
Ég spyr hvað skipti hann
mestu.
„Kjölfestan í mínu lífi er
fjölskylda mín og samvinna
og friður á vinnustað. Það
er toppurinn í tilverunni.
Stundum er ekkert grín að
vera í forsvari í fyrirtæki.
Maður er stundum grimmur
og ósanngjarn við starfs-
fólkið. En það er oft ekki
um annað að ræða. Þegar
skipið lætur ekki að stjórn
verður maður að byrsta sig.
En stundum eru það nú
smámunirnar sem maður
blæs upp. Ég er einstaklega
heppinn hvað starfsfólk
varðar og sem betur fer er
sjaldan ástæðatil að hafa
hátt. Margt hefur unnið hjá
fyrirtækinu árum saman.
Hvort ég er jafnlyndur? Já,
það verð ég að vera, það
er mitt hlutverk. Mér finnst
löstur að vera það ekki.
Mistökin gerast þegar menn
eru ekki í jafnvægi, þá eru
teknar rangar ákvarðanir
og afleiðingar geta verið
sárar... einu sinni var ég
að skammast og sló í hand-
riðið orðum mínum til
áherslu og handarbraut mig
... Eftir það sá ég að það
borgar sig að vera prúður
og stilltur, sérðu til.“
Þú virðist ekki stressaður
maður. Nú hlýtur þú að
hafa töluvert að gera hvað
sem_þú segir?
„Ég er sennilega skipu-
lega óskipulagður," segir
hann. Bætir við. „Ég á til
að vera skipulagður. Á
hveijum degi renni ég yfir
daginn og hvað fyrir liggur.
Það er stærsti kostur minn
að koma verkunum yfir á
aðra og fínna alltaf einhvem
sem er betur til þess fallinn
en ég að inna þau af hendi.“
Ég kalla það að kunna
að stjórna. Hvemig hljómar
það?
„Það hljómar ágætlega
en ég veit ekki hvort það
er svo. Ég er alljent laginn
við þetta. En menn verða
að þekkja sín takmörk. Jú,
ég þekki einhver af mínum.
Ég tel mig ekki upptekinn
mann nema helst við að
koma verkum á aðra...
Þetta er allt spurning um
forgang. Ég hef gaman af
því að vasast í því sem teng-
ist mínu starfi en mér finnst
þó margt skemmtilegra. Við
fjölskyldan eigum sumarbú-
stað í Kópavogi ogeyðum
miklum tíma þar. Ég hef
verið að fikta við skógrækt
þar á tveggja hektara landi
sem við höfum átt í 23 ár
og var fyrsta fasteignin sem
viðeignuðumst."
ann er mikill
útilífsmaður.
Segistvera
veiðimaður af
lífi og sál. „Ég fer út í á til
að vekja laxinn. Mér fínnst
ekki nauðsynlegt að landa
honum. Maður fer að líta
þetta öðrum augum eftir því
sem maður verður eldri.
Allir laxveiðimenn muna
betur þann fisk sem þeir
misstu en hinn sem þeir
náðu. Það gildir um mig.
Laxveiði er íþrótt og maður
þroskast sem betur fer frá
því að þurfa alltaf að koma
með einhvern afla. Ég var
oft í ijúpnaskytteríi áður
fyrr. Einu sinni veiddi ég
116 ijúpur á einum degi og
það geri ég aldrei aftur.
Svona er ekkert nema
græðgi. Græðgi er skelfileg-
ur eiginleiki og ég vil vera
laus við hana.“
Ertu mjög efnaður mað-
ur?
Hann hallar undir flatt.
„Það er afstætt, er það ekki.
Menn geta verið fátækir í
ríkidæmi sínu og öfugt. Ég
hef aldrei verið fátækari en
þegar ég missti hana Dísu
mína. En það er ríkidæmi
að hafa góða heilsu og vera
í sátt við fjölskylduna, sam-
félagið og náttúruna. Ég er
gætinn en brennandi í þvi
sem ég er að gera. Rétt
áður en Perlan kom til sög-
unnar hjá okkur var allt í
samdrætti og aðhaldsað-
gerðum í fyrirtækinu og er
reyndar enn. Ég reyni að
spara en hika ekki við að
setja fé í rétta fjárfestingu.
Tekurðu þig alvarlega?
„Nei, það held ég ekki
og stundum finnst mér þeir
sem það gera vera gjarnan
dálítið spaugilegir. Eg hef
haldið mér og mínum dálítið
prívat og hef stundum gam-
an af því hvað fáir þekkja
mig nemá margir kannast
við þetta fyrirbæri Bjarni í
Brauðbæ. Að öðru leyti hef
ég engan starfstitil. Enda
geri ég mest lítið og kæri
migekki um völd. Völd eru
oft baggi að burðast með.
Þau eru góð og gild meðan
þau eru hæfilega lítil á leið-
inni upp í mót. Aftur á
móti fer að versna í því þeg-
ar upp er komið, þá fer
sætleikinn úr valdinu og
menn einangrast með sjálf-
um sér. Annars hef ég einn
merkilegan hæfileika,
veistu. Eg er góður spámað-
ur um veður. Ég fylgist með
spörfuglunum. Efþeirskilja
mikið eftir af reynibeijum á
haustin verður harður vetur.
Svo skoða ég beijalyngið.
Ef mikið er um ber þýðir
það að lyngið er að fjölga
sér með fræframleiðslu og
búa sig undir harða vetur.
Sama á við þegar laufín
fijósa föst á tijánum. Ég
mæli vatnshæðina, hlusta á
gróður og fugla. Ég lærði
þetta strákur og það stenst
alltaf. Ég er ansi ánægður
með þetta.“
m
Glæsilegt úrval
al úrum og klukkum
Einnig mikíð af
allskonnr
gjafavörum
HERMANN JÓNSSON,
úrsmiður
Veltusundi 3B, sími 13014
Orðsending frá
Lífeyrissjáði Snknar
Lífeyrissjóður Sóknar sendi í mars yfirlit til allra sjóðfélaga
sinna, sem greiðslur bárust fyrir á árinu 1990.
Yfirlit þessi voru send á heimilisföng sem sjóðfélagar höfðu
1. desember 1990 skv. þjóðskrá.
Þeir sjóðfélagar, sem telja sig hafa greitt til sjóðsins á síðasta
ári en ekki hafa fengið sent yfirlit, eru beðnir um að hafa
samband við viðkomandi vinnuveitanda og skrifstofu sjóðs-
ins á Skólavörðustíg 16, Reykjavík, sími 17588.
Lífeyrissjóður Sóknar.