Morgunblaðið - 26.05.1991, Blaðsíða 15

MORGUNBLAÐIÐ
MENNINGARSTRAUMAR
SUNNUDAGUR 26. MAI 1991
íslensk danstónlist
í DANSÆÐINU sem geng-
ið hefur yfir gervalla vest-
urálfu, hafa Islendingar
fengið sitt, þó lítið hafi
borið á íslenskum sveitum.
Pís of keik er meðal fárra
danssveita hérlendra,
en sveitin vakti töluverða at-
hygli á síðasta ári fyrir frum-
legt Lag eftir lag. Til að byija
með var Pís of keik huldu-
sveit, enda stóð ekki til að
gera nema þetta eina lag.
Þegar fram leið langaði sveit-
armeðlimi að gera meira og
á nýútkomnum Bandalögum
3 á Pís of keik lagið Mold-
rok(k).
Pís of keik skipa Máni Sva-
varsson, Ingibjörg Stefáns-
dóttir og Júlíus Kemp. Máni
sér um lagasmíðar og hljóð-
færaleik, Ingibjörg söng og
Júlíus annað. Máni segir
sveitina eiga mikið af lögum,
en ekki hafa viljað suða í út-
gefendum. Steinar átti því
frumkvæðið að því að Mold-
rok(k) kemur út, en allt
stefnir í að sveitin sendi meira
frá sér á árinu.
Máni sagði að þegar hug-
myndin að Lag eftir lag vakn-
aði snemma á síðasta ári hafi
þeir Júiíus ákveðið að fínna
söngkonu. Ingibjörg var til í
tuskið og Pís of keik varð til.
Ekki hefur sveitin troðið upp
opinberlega en það er í athug-
un. „Við hyggjumst þó ekki
hatda heila tónleika, enda á
þessi tónlist ekki heima á tón-
leikum. Við erum frekar að
hugsa um setja saman stutta
dagskrá og flytja í danshús-
um, með dönsurum og til-
heyrandi. íslensk danstónlist
á erfitt uppdráttar og við vilj-
um veg hennar sem mestan.
Þó er ekki rétt að telja okkur
bara danssveit, því við eigum
í fórum okkar bæði dans og
popp,“ segir Máni. „Og ball-
öður,“ skýtur Ingibjörg inn í.
Hvað framtíðina varðar
hyggjast sveitarmeðlimir
Ijósmynd/Björg Sveinsdóttir
Ingibjörg og Máni
Dans, popp... og bailöður.
leggja gjörva hönd á margt í
sumar og þar á meðal kvik-
myndatónlist, auk þess sem
Ingibjörg leikur í þeirri mynd.
■ DOORSÓ VINIR geta
glaðst því mannorðsmorð-
inginn Albert Goldman,
sem þegar hefur „flett ofan
af ‘ Elvis Presley og John
Lennon, er nú að vinna að
bók um Jim Morrison, þar
sem eflaust verður margt
ljótt dregið fram í dagsljós-
ið, þó ekki sé gott að gera
sér- gréin fyrir því hvað
hægt er að segja sem ekki
hefur þegar komið fram.
Kannski var hann krati?
Ljosmynd/Björg Sveinsdóttir
Þursabragð Gunnar Smári, Björgvin og Egill
SOLOSKIFA
EGILL Ólafsson hefur verið í framlínu íslenskrar dægur-
tónlistar í fjölmörg ár sem Spilverksmaður, Stuðmaður
og Þursaflokksmaður. Það er þó ekki fyrr en á þessu
ári að hann sendir frá sér sólóskífu.
Egill er um þessar mund-
ir að taka upp breið-
skífu hvar hann á öll lög, en
þar á meðal eru tvö sem
ætluð voru á Þursaplötu.
Egill sagði að eflaust ættu
einhverjir eftir að finna
Þursabragð, enda ekki nema
von, þar sem hann samdi
flest laga Þursanna. Hann
sagði hinsvegar að tónlist
Þursanna hefði verið unnin
af sveitinni allri, en á vænt-
anlegri plötu hefði liann síð-
asta orðið og leyfði sér meira,
færi „út um víðan völl“. „Ég
þigg þó öll góð ráð að utan
og Ásgeir Oskarsson hefur
unnið mikið af plötunni með
mér. þó þetta sé mín plata
fyrst og fremst.“
Á plötunni vera 10 lög,
„langir andskotar", enda er
platan riálægt 50 mínútur.
„Ég er alltaf að semja og það
er ómögulegt að gera ekki
eitthvað við lögin.“
Upptökumaður er Gunnar
Smári, en Björgvin Halldórs-
son er meðhjálpari í útsetn-
ingum.
Sálartónar
Sálin hans Jóns míns er
nú í hljóðveri að vinna
að næstu breiðskífu sinni.
Mannabreytingar hafa orðið
nokkrar í sveitinni, en Sálin
kemur í fyrsta sinn með
nýjum mannskap í Lídó nk.
fimmtudag. Að sögn sveit-
armanna hyggjast þeir leika
lög sem verður á Bandalög-
um 4, sem út koma innan
skamms og að auki lög sem
verða á næstu breiðskífu
sveitarinnar í bland við
eldra efni.
Morrison hafí verið skáld
fangið í líkama rokk-
stjömu eða viðurstyggi-
legur demón.
Doorsæði síðustu daga
ei' sprottið af kvikmynd
Olivers Stones um Doors
(les: Jim Momson & Co.).
I kjölfarið hafa plötur
sveitarinnar tekið mikinn
kipp og hef ég heimildir
fyrir því að plata tneð tón-
list úr myndinni, saftt nok-
kurra laga sveitarinnar
með skrauti, seljist tvö-
til þrefalt á við næstu skíf-
ur hérlendis um þessar
mundir. Um tíma var téð
kvikmyndaplata á banda-
ríska breiðskífulistanum
og samtímis tveggja diska
safn, með bestu lögum
sveitarinnar, sem hér er
mælt með.
Doors hafa haldið vin-
sældum frá því Jim Morri-
son fékk lyartaáfall í baði
1971 (já, hann er látinn)
og skífíir sveitarinnar
selst jafnt og þétt. Morri-
son-mýþan heiliar „alvar-
lega“ unglinga á gelgju-
skeiðinu og textarnir eru
hæfílega torræðir til að
túlka megi þá á hvern
þann hátt sem hugur
stendur til; Morrison er
hinn dæmigerði utan-
garðsmaður sveipaður
dulúð — James Dean tón-
iistarinnar. Ekki er gott
að segja hvernig hefði far-
ið ef Morrison væri enn á
iífí, en hann var löngu
orðinn þreyttur á poppinu
og reyndi fyrir sér í kvik-
myndagerð og við ritstörf.
Líklega væru Doors að
taka saman aftur í dag
eins og allir hinir, ný-
komnir úr meðferð, ný-
stignir úr gjaldþroti eða
ámóta hrellingum.
Dyravðrðurinn Goðsögnin
skyggir ekki síst á Morrison
sjáifan.
DÆGURTÓNLIST
Hvaó er á bak vió skrumib?
Dyrjjárhirslunnar
MEÐ fáar hljómsveitir
hefur verið látið meira
unclanfarnar vikur en
hyómsveitina Doors,
sem var upp á sitt besta
í iok sjötta og upphafi
siöimda áratugarins.
Ástæðan er ekki sú að
menn hafi skyndilega
uppgötvað að sveitin
sendi frá sér fyrirtaks
poppperlur, heldur goð-
sögnin um Jim Morri-
son, söngvara sveitar-
innar, sem skyggir ekki
síst á Morrison sjálfan.
T^oors var aldrei frum-
J-Jleg eða byltingar-
kennd hljómsveit og
reyndar hafa sumir haldið
því fram að eina frambær-
ilega plata sveitarinnar
-------------1 hafí verið
fyrsta
breið-
skífa
hennar.
Þó það
séu sömu
fordóm-
arnir og
að telja
öll hennar verk meistara-
verk verður ekki fram hjá
því litið að það sem menn
gína helst yfir í dag eru
íburðarmiklar umbúðir um
innihaldsrýra texta,
stundum iiálfgert vitund-
arflæði. Rignir greinum
og bókum þar sem því er
ýmist haldið fram að Jim
eftir Arria
Motthíasson