Morgunblaðið - 26.05.1991, Blaðsíða 30

3Ö G
mu um jas ituu
■MORGUNBtABIÐ
ÍQAJ 8MTJ DHO M
'D -Qg - M A T 1-QÓ1_
iv iio. iviAi ii7yi
ÆSKUMYNDIN...
ERAF SIGURÐIGEIRDAL, BÆJARSTJÓRA í KÓPAVOGI
UR MYNDASAFNINU
ÓLAFUR K. MAGNÚSSON
Kappsfiillur og
trausturfélagi
í því gullgrafarasamfélagi sem Siglufjörður var á
síldarárunum var gaman að lifa, ekki síst fyrir börn.
Steinsteyptu sildarplönin, sem lágu meðfram strand-
lengjunni, þóttu ákjósanleg leiksvæði og þar var
ekki síður fjör hjá krökkunum en hjá þeim full-
orðnu. Hörð hverfasamtök spruttu upp og þeirra
frægust voru bakkaguttarnir gegn villimannahverf-
inu. Samtök þessi þóttu mikið áhyggjuefni síns tíma
og einhverju sinni tók sóknarpresturinn „orustur"
þessar fyrir í stólræðu, segir Sigurður Geirdal, fyrr-
um meðlimur í villimannahverfinu og núverandi
bæjarstjóri í Kópavogi, þegar hann minnist æskuár-
anna á Siglufirði.
Sigurður fæddist í Grímsey þann
4. júlí árið 1939. Amman,
Hólmfríður Sigurgeirsdóttir
ljósmóðir í eynni, tók á móti strákn-
um, en foreldrarnir eru Gísli Sigurðs-
son og Freyja Geirdal. Rétt tíu vetra
fluttist Sigurður ásamt ijölskyldu til
Siglufjarðar, elti síldina, eins og
hann orðar það. Hinsvegar dvaldist
Sigurður langdvölum á bænum
Hvammi í Fljótum og gekk í sveita-
skóla í eina tvo vetur sem staðsettur
var í vinnuskúr skammt frá. „Siglu-
Qörður var mikill undraheimur fyrir
krakka á þessum árum og voru síld-
arplönin einn allsherjar leikvöllur.
Við vorum mikið á hjólum. Við smíð-
uðum okkur alls kyns kajaka, báta
og fleka sem við auðvitað sjósettum
og komumst venjulega á í land, þó
við illan leik væri.“
Sigurður fór til náms í Reykholt
í Borgarfirði eins og algengt var
með unga drengi á Siglufirði og eft-
ir tveggja ára veru þar stefndi
hugurinn í Samvinnuskólann. Hann
var þá fremur fátækur af fé svo
hann fór til Reykjavíkur þar sem
hann réð sig í byggingarvinnu. Eftir
skamma viðdvöl þar var hann ráðinn
sem húsvörður hjá Sambandinu, en
frá Samvinnuskólanum útskrifaðist
pilturinn vorið 1959. Hamborg var
næsti áfangastaður og síðar Kaup-
mannahöfn, en í þeim borgum var
hann við svokallað starfsnám sem
Sigurður Geirdal
laut að verslunarrekstri. Árið 1970
var Sigurður ráðinn framkvæmda-
stjóri Ungmennafélags íslands og
gegndi því til ársins 1986 er hann
gerðist framkværndastjóri Fram-
sóknarflokksins. í fyrrasumar tók
hann við embætti bæjarstjóra í
Kópavogi.
Sigurður er sagður hafa komið
nálægt hljómsveitarbransanum á
sínum yngri árum. Hann mun hafa
leikið á gítar, en sá ferill mun hafa
staðið stutt, eftir því sem heimildir
herma. Sigurður á fimm systkini,
en eina systirin er Eygló, búsett í
Keflavík. „Hann var ósköp indæll
stóri bróðir. Hann var náttúrlega
alveg rosalega rökfastur og ákveð-
inn og sérstaklega ef Framsóknar-
flokkurinn er annars vegar svona í
seinni tíð. Þeir heilaþvoðu hann víst
í Samvinnuskólanum. Annars get ég
sagt þér það að hann Siggi þótti
rosalegur „sjarmör" á Siglufirði.
Stelpurnar voru nefnilega alltaf að
biðja mig um að skila til hans
kveðju," segir Eygló.
Pálmi Gíslason, útibússtjóri Sam-
vinnubankans við Suðurlandsbraut,
kynntist Sigurði fyrst í Reykholti.
„Hann hefur alltaf verið hress í fasi
og traustur félagi. íþróttir og félags-
störf hafa alla tíð átt upp á pallborð-
ið hjá Sigga. Hann var strax svolítið
metnaðarfullur, kappsfullur í íþrótt-
um og vildi helst skara fram úr.“
Héraðshátíð
á Þjórsártúni
Iþróttamótin á Þjórsártúni voru
um árabil eins konar héraðshát-
íðir, sem Sunnlendingar og fleiri
flykktust til. Um 1970
lögðust mót af á þessum
stað, einkum vegna þess
að íþróttasvæðið upp-
fyllti ekki þær kröfur
sem íþróttafólkið gerði
til keppnisaðstöðu. Árið
1950 voru liðin 40 ár frá
stofnun Skarphéðins-
sambandsins, sem er sem kunnugt
er samband ungmenna- og íþrótta-
félaga í Árnes- og Rangárvalla-
sýslu. Af því tilefni var haldin veg-
leg afmælishátíð á Þjórsártúni. Það
eftirminnilegasta frá þeirri hátíð er
án efa bændaglíman mikla, sem háð
var milli Árnesinga og Rangæinga
að tillögu Sigurðar Greipssonar,
hins kunna íþróttaleiðtoga. Hann
var formaður Héraðssambandsins
Skarphéðins í nær 45 ár. Þátttak-
endur í bændaglímunni voru um
70 og mörgum hljóp
kapp í kinn bæði meðal
keppenda og áhorfenda.
Svo fór að foringi
Rangæinga stóð _ einn
uppi gegn átta Árnes-
ingum. Skoraði hann þá
á foringja Árnesinga,
sem var Rúnar Guð-
mundsson, þáverandi glímukóngur
íslands. Lauk þeim átökum þannig,
að Sigurður Sigurjónsson, Rangæ-
ingur, felldi Rúnar við mikinn fögn-
uð sinna manna, sem þannig stóðu
uppi sem sigurvegarar. Því miður
fundust ekki myndir af þeirri viður-
eign, en hér birtum við myndir sem
teknar voru á umræddu afmælis-
móti Skarphéðins sumarið 1950.
Tveir kunnir kapp-
ar á þeim tima,
Rúnar Guðmunds-
son, þáverandi
glímukóngur ís-
lands og Sigfús
Sigurðsson, kúlu-
varpari, sem m.a.
komst í úrslita-
keppnina á
Ólympíuleikunum í
London 1948.
SUNNDAGSSPORTID
SKYLMINGAR
„MÉR hefur alltaf þótt ákveðinn
virðuleiki vera yfir skylmingum
og þegar ég sá auglýst byrjenda-
námskeið fyrir þremur og hálfu
ári ákvað ég að slá til,“ segir
Erla Árnadóttir háskólastúdent
sem stundar hina ævafornu bar-
dagaíþrótt skylmingar. Skylm-
ingar eru ólympísk íþróttagrein
að kaupa þann útbúnað sem þarf
til að stunda skylmingar, það er að
segja þykkan bómullarbúning,
grímu, hanska og sverð. „Við hjá
félaginu eigum þó aukabúnað sem
við lánum á námskeiðum og þegar
fólk er að byija,“ segir Erla. Hún
æfði fijálsar íþróttir áður en bún
fór að æfa skylmingar og ennfrem-
ur var hún í hestamennsku og ball-
ett. „í skylmingum er þrekið þjálf-
að, því úthaldið þarf að vera gott,“
segir Erla og heldur áfram: „Mýkt
pg snerpa skipta einnig miklu máli.
í skylmingum er einbeitingin þjálf-
uð og maður æfist í að taka ákvarð-
og hér á landi eru öðru hverju
haldin Islandsmót í skylmingum.
Erla, sem er formaður Skylm-
ingafélags Reykjavíkur, segir
að undanfarið hafi verið unnið að
kynningu á íþróttinni, bæði í höfuð-
borginni og úti á landi, en sem
stendur er Skylmingafélag Reykja-
víkur eina starf-
andi félagið í
skylmingum. Um
30 manns stunda
skylmingar reglu-
lega, en hjá Skylm-
ingafélaginu eru
æfingar þrisvar í
viku.
„Undanfarið
höfum við haft
búlgarskan at-
vinnuskylminga-
mann sem hefur
kennt okkur og
ennfremur mun
hann kenna á byij-
endanámskeiði sem
hefst í næstu viku,“
segir Erla. Hún
segir að stærstur
hluti þeirra sem
stundi íþróttina sé
á aldrinum 15 til
30 ára.
Það kostar um
20 þúsund krónur
anir undir álagi. Þetta er þess vegna
íþrótt hugans jafnt sem líkamans."
Að sögn Erlu er kynjaskipting í
skylmingum nokkuð jöfn, „en kven-
fólkið er að sækja á,“ segir hún og
bætir við að konurnar séu öllu jafna
duglegri að mæta á æfingar. I