Morgunblaðið - 24.01.1992, Síða 36

36
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 24. JANÚAR 1992
mnmn
Það stendur: Þjófnum yfirsást
2ja milljóna króna Picasso-mál-
verk. — Þú ferð strax í fyrra-
málið á listasöguiiámskeið, skal
ég segja þér.
HÖGNI HREKKVÍSI
Óstaðfestar fullyrð-
ingar um hollustu
Nokkrir innflytjendur unnins
hvítlauks hafa nýverið hælt vörum
sínum í dálkum Velvakanda. Full-
yrðingar Erlings Sigurðssonar, inn-
flytjanda Kyolics, vöktu þar athygli
mína. Loks spurði Margrét Ingólfs-
dóttir hvernig Kyolic hvítlaukur
gæti verið betri en hrár.
í greininni um Kyolic og í auglýs-
ingum er mikil áhersla lögð á fyrstu
heimsráðstefnu um hvítlauk í
Washington á nýliðnu ári. Eftir
tölvuleit að rannsóknum um Kyolic
átti ég von á að finna gögn um
hollustu Kyolics, en fann ekki. Helst
var greint frá að hrár hvítlaukur,
allisín og ýmis brennisteinssambönd
séu virk efni hvítlauks. Hafa því
sérfræðingar sagt: „Ef engin er
lyktin, er engin hollusta!"
Það var því beðið með eftirvænt-
ingu þegar glóðvolg ráðstefnugögn-
in frá Bandaríkjunum bárust, svo
að nú mætti bera augun sannanir,
svo ekki væri um að villast að „lykt-
arlausi hvítfaukurinn“, sem búið er
að rannsaka í 35 ár væri eins holl-
ur og auglýst er, eða jafnvel enn
hollari! Ég átti von á að finna stór-
merkar rannsóknir á einstaklingum,
sem „fyndu muninn“ svo ekki yrði
um villst. En rannsóknirnar á Ky-
olic greindu eingöngu frá því hvem-
ig mýs, rottur, hundar og hænur
voru þvinguð til að éta Kyolic oft
á dag í marga daga, og ekki þýddi
að fúlsa við, þegar tekið var til
sprautunnar og Kyolic gefið beint
í æð. Einnig var blóðvökva, velj'a-
sýnum og fleiru blandað saman við
Kyolic-vökva og allt efnagreint og
rannsakað eftir kúnstarinnar regl-
Látið úti-
ljósin loga
Blaðburðarfólk fer þess á leit við
áskrifendur að þeir láti útljósin loga
á morgnana núna í skammdeginu.
Sérstaklega er þetta brýnt þar sem
götulýsingar nýtur lítið eða ekki við
tröppur og útidyr.
um. Allt lofaði þetta góðu fyrir
blessuð dýrin, sem urðu þó flest að
fórna lífinu fyrir.
En í þessum gögnum fannst ekki
ein einasta rannsókn þar sem nokk-
ur lifandi maður hafi látið fljót-
andi, eða þurrkaðan Kyolic inn fyr-
ir sínar varir! Mannfólkið virtist ein-
göngu hafa neytt hrás hvítlauks.
Illkvittinn kollega hvíslaði að mér
um daginn að það gæti verið að
þeir hafi reynt að gefa fólki þetta
(Kyolic) en ekki fengið „réttar nið-
urstöður", a.m.k. ekki ennþá.
Það vakti þó athygli mína hversu
duglegir og skrafhreifnir Kyolic
menn voru á ráðstefnunni. Um
þriðjungur allra fyrirlestranna fjöll-
uðu um Kyolic. í auglýsingu um
Kyolic segir: .... var, að undan-
skildum hráhvítlauk, aðeins ein
unnin hvítlauksafurð til umfjöllun-
ar, nefnilega Kyolic." Félagi minn
spurði þá hvort þetta hafi ekki bara
verið fyrsta heimsráðstefnan um
Kyolic!
* Nokkrir virtir fræðimenn voru
þó þarna staddir og fjölluðu þeir
almennt um að hvítlaukur og annar
laukur gæti reynst hollur hrár eða
hitaður með mat. En þeir vöruðu
jafnframt við að fullyrða um of þar
sem rannsóknir væru skammt á veg
komnar og menn ekki á eitt sáttir
um ýmsa þætti málsins. Einnig var
greint frá annmörkum á rannsókn-
um hvítlauks og lagt til að skyn-
samlegar vinnureglur yrðu mótað-
ar. Þeir, sem ekki töluðu um Ky-
olic, voru því alls ekki eins spenn-
andi og auglýsingin vitnar um:
„Mikil athygli beindist að Kyolic,
enda var vísindalega staðfest að
Kyolic hefði meiri virkni en hráhvít-
laukur.“ (Þarna er líklegast verið
að vitna í rannsóknir á 2—4 vikna
hænum).
Fullyrðingar heildsala Kyolics
um að ekkert allisín fínnist í unnum
hvítlauk eru rangar. Það má auð-
veldlega gera það stöðugt. Fullyrð-
ingar um að Kyolic sé eini lífrænt
ræktaði hvítlaukurinn eru rangar.
Matvöruverslanir víða um heim
selja lífrænt ræktaðan hvítlauk.
Einnig er fjöldi hvítlauksafurða
framleiddur úr slíkum hvítlauk.
Hiti (undir 56°C) eyðileggur ekki
hollustugildi hvítlauks. En það þarf
alls ekki að „hita“ hvítlauk til að
þurrka, sbr. frostþurrkun.
Hvað varðar fullyrðinguna:
„Finndu bara muninn“ er líklegast
ekki átt við hollustuna því ólíklegt
er að við verðum vör við efnabreyt-
ingar í blóði, fyrirbyggjandi áhrif
gegn krabbameini eða sveppasýk-
ingum o.fl. Aftur á móti getur það
verið rétt að við „finnum eitthvað
á okkur“ því fljótandi Kyolic inni-
heldur 11,8% alkóhól eða sama og
venjuleg léttvín. Það gæti því verið
rétt að foreldrar átti sig á því sem
bömin fá daglega við kvefinu.
Væri ekki rétt að merkja umbúðirn-
ar hvað þetta varðar svo þær teljist
löglegar? En þá vaknar sú spurning
hvort almennt eigi að leyfa sölu á
léttvíni í verslunum hérlendis eða
hvort þetta sé hvítlaukur frekar en
að léttvín sé vínber?
Hvað varðar unnar hvítlauksvör-
ur almennt má telja ólíklegt að hrár
hvítlaukur sé verri kostur en líkleg-
ast er þó lýsið best.
Hvað varðar skrif um hollustu-
gildi Kyolics er vart hægt að draga
aðra ályktun af gögnunum en að
sú umræða hljóti að vera áframhald
þeirrar trúarumræðu, sem átt hefur
sér stað í Velvakanda að undan-
förnu. ólafur Sigurðsson,
matvælafræðingur.
KÖTTUR
Þessi köttur tapaðist frá Blika-
hólum 10 laugardaginn 18. janúar.
Vinsamlegast hringið í síma 670005
ef hann hefur einhvers staðar kom-
ið fram.
Víkverji skrifar
Margt og mikið hefur verið
rætt um vexti lánastofnana
að undanförnu án þess þó að teljan-
leg lækkun hafi orðið á þeim. Að
minnsta kosti ekki í samræmi við
þá hjöðnun sem hefur orðið í stað
verðbólgunnar sem um árabil hefur
einkennt íslenzkt efnahagslíf.
Reyndar virðast flestir þeir sem tjá
sig um þessi váxtamál sammála um
að löngu sé tímabært að lækka
vextina og lítið sé hægt að gera
af því sem til framfara horfir fyrr
en þeir lækki. Samskipti Vikverja
við kaupieigufyrirtæki fyrir nokkr-
um árum koma í hugann. Skrifari
hafði þá hug á að kaupa sér bíl og
ræddi við eitt þessara fyrirtækja,
sem þá voru að ryðja sér til rúms
með íslenzkum tilþrifum og annar
hver Islendingur leitaði samninga
við. Víkveiji fékk uppkast að samn-
ingi hjá fjármögnunarfyrirtæki og
fór með það til vinar síns, sem nú
er reyndar einn helsti talsmaður
banka í vaxtamálum. Bankamaður-
inn leit á pappírana og sagði svo
stundarhátt: „Þetta er el.ki lán,
þetta er rán.“ Fleiri orð þurfti ekki
að hafa um þessi viðskipti sem aldr-
ei urðu.
Fleiri en fyrirtækin þurfa að
greiða vexti og fleiri en unga fólkið
eru að byggja. Mikil gróska hefur
á undanförnum árum verið í bygg-
ingaframkvæmdum eldra fólks,
sem er að minnka við sig. Eldri
hjón þekkir Víkveiji, sem hafa und-
anfarna mánuði borgað um 18%
vexti á yfirdráttarláni sem þau nota
til að greiða litla íbúð, sem þau eru
að kaupa. Algengt mun vera að
eldra fólk fjármagni íbúðakaupin á
þennan hátt til að þau þurfi ekki
að sjlja fyrr en í lengstu lög. Á
dögunum seldi þetta fólk svo gamla
húsið sitt og mátti gera sér að góðu
að fá rúman helming söluverðsins
í húsbréfum. Nú er það svo, að
þessi bréf eru traustur gjaldmiðill
og vissulega má líta á þau sem stað-
greiðslu. En á móti koma afföll, sem
nú eru um 18%, eða um 180 þús-
und krónur af hverri milljón. Vext-
irnir af láninu og afföllin af bréfinu
eru mikill kostnaður og enn koma
upp í hugann orð bankamannsins,
sem vitnað er til hér að ofan.
xxx
Skrifari rak augun í auglýsingu
í Morgunblaðinu í vikunni þar
sem tveir af fremstu golfkennurum
okkar tilkynna opnun golfskóla í
góðu húsnæði. Framtak þessara
ungu manna væri til mikillar fyrir-
myndar ef ekki hefði verið fyrir
hendi fullkomin aðstaða annars
staðar í borginni, sem opnuð var
fyrr í vetur. Miklu eðlilegra hefði
verið að að þessir aðilar hefðu sam-
einast um aðstöðuna og kraftana
og starfað saman að uppbyggingu
hinnar vinsælu og skemmtilegu
golfíþróttar.
xxx
*
Iritstjómarspjalli í Veiðifréttum
Stangaveiðifélags Reykjavíkur
ræðir ritstjórinn, Ingvi Hrafn Jóns-
son, um komandi sumar og segir
svo meðal annars: „Ég hitti kunn-
ingja minn á förnum vegi eftir ára-
mótin, sem hrópaði upp yfir sig, er
hann sá mig: „Ég er búinn að fá
tvo.“ Mig rak að sjálfsögðu í roga-
stans, en skýringin kom líka von
bráðar, hann hafði dreymt sig norð-
ur í Laxá í Aðaldal á nýársnótt,
helvískur, og landaði í draumnum
14 og 17 punda löxum. I þokkabót
hafði draumurinn verið svo skýr,
að honum leið eins og hann hefði
í raun og veru veitt laxana. Ég leit
á hann fullur öfundar og spurði
hvort hann væri búinn að koma
þeim í reyk. „Enga öfund góði,
reyndu að láta þig sjálfan dreyma,“
sagði hann skellihlæjandi um leið
og hann dansaði í burtu ...“ Reynd-
ar dreymdi ritstjórann nóttina eftir
að hann fengi 4 punda lax, en hann
mundi ekki hvar og að auki fékk
hann fiskinn á maðk, en kunninginn
á flugu og á þessu er mikill munur!