Morgunblaðið - 31.03.1992, Blaðsíða 49

MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 31. MARZ 1992
49
Kveðjuorð:
Kristín S. Svein-
bjömsdóttir
Þegar ég fregnaði iát Kristínar
Sólveigar, forseta Kiwanisklúbbsins
Hörpu, varð mér strax hugsað til
fráfalls annars forseta í Kiwanis-
hreyfingunni og fráfalls nábúa míns
hér vestra. Ég verð að segja eins
og er að aldrei verður minna úr
mér en þegar ég heyri fráfall ein-
hvers sem ég þekkti, kunningja eða
vinar eða félaga. Það var ekki langt
um liðið síðan við Kristín áttum
langt og gott samtal um starfið í
Kiwanishreyfingunni er mér bárust
þessi sorglegu tíðindi. Það vantaði
ekki áhugann, kraftinn og sam-
viskusemina í þessa einkar aðlað-
andi og skarpskyggnu konu, for-
ingja fyrsta kvenná-kiwanisklúbbs
á Islandi. Hún var af þeim sökum
sérlega virt sem góður foringi með-
al okkar í Þórssvæðinu. Þess vegna
á maður erfitt að skilja gangverk
lífs og dauða og ætlast til og reikn-
ar með öllu eins í dag og það var
í gær. Haft hefur verið á orði að
enginn viti hvað átt hefur fyrr en
misst hefur.
Kristín var sólargeisli í hugum
okkar kiwanismanna, alltaf kát og
brosmild.
Þau ijós sem skærast lýsa,
þau ljós sem skína glaðast,
þau bera mesta birtu
en brenna líka hraðast
og fyrr en okkur uggir
fer um þau harður bylur
er dauðans dómur fellur
og dóm þann enginn skilur.
En skinið loga skæra
sem skamma stund oss gladdi
sem kveikti ást og yndi
með öllum sem það kvaddi.
Þó burt úr heimi hörðum
nú hverfi ljósið bjarta
þá situr eftir ylur
í okkar mædda hjarta.
(Friðrik Guðni Þórleifsson.)
Kristín hafði að márkmiði síns
starfsárs sem forseti Hörpu:
„Styrkjum klúbbinn, fjölgum félög-
um og vinnum saman að settu
marki.“
Ég votta öllum vinum hennar og
aðstandendum mína dýpstu samúð
og bið góðan Guð að styrkja þá og
styðja í þeirra miklu sorg. Blessuð
sé minning Kristínar Sólveigar
Sveinbjörnsdóttur.
Árni Sædal Geirsson,
svæðisstjóri Þórssvæðis,
ísafirði.
Nýlátin er góð vinkona mín,
Kristín Sólveig Sveinbjörnsdóttir
frá Snorrastöðum, Kolbeinsstaða-
Kveðjíi:
Elín Sigiir-
bergsdóttir
Fædd 17. janúar 1921
Dáin 1. mars 1992
Þegar ég kveð vinkonu mína finn
ég hvað heppin ég var að fá að
kynnast henni og hennar lífsgleði
og æðruleysi á hveiju sem gekk.
Ég minnist þess þegar ég var að
koma á heimili Elínar og Hansa,
alltaf var sami gleðisvipurinn á
andlitunum og alltaf var ég boðinn
velkominn.
Við Elín kynntumst á Reykja-
lundi 1985 og tókst með okkur og
manni hennar, Hans Þorsteinssyni,
góð vinátta, sem hélst fram á síð-
asta dag.
Ég bið Guð að fylgja henni á
ókunnum stigum. Hansa, börnum
og fjölskyldum þeirra bið ég; Guð
að styrkja og blessa. Elín lifir hjá
okkur þótt við sjáum hana ekki
lengur.
hreppi. Andlát hennar ber að fyrir-
varalaust. Glæsileg kona í blóma
lífsins hefur kvatt samferðarfólkið.
Ég kynntist Stínu Veigu þegar
við vorum um fermingaraldur. Bæði
höfðum við mikinn áhuga á íþrótt-
um. Þar lágu leiðir okkar saman.
'Fjölskyldan á Snorrastöðum
hafði mjög mikinn áhuga á starfi
Ungmannafélaganna, þar var ekk-
ert kynslóðabil. Föðurbróðir Stínu
Veigu, Kristján, hafði verið einn af
stofnendum Ungmennasambands-
ins. Allir í fjölskyldunni voru áhuga-
samir um framgang ungmennafé-
lagshugsjónarinnar. Þegar ég var
að stíga mín fyrstu spor á þeim
vettvangi var fjölskyldan á Snorra-
stöðum fyrirmynd okkar ungling-
anna í íþróttastarfi.
Þeir eldri unnu að félagsmálum
og þau yngri kepptu í íþróttum.
Stína Veiga keppti í ýmsum
greinum íþrótta með góðum árangri
jafnt innanhéraðs sem utan. Við
sem á þessum árum voru þátttak-
endur í íþróttum fyrir HSH eigum
góðar minningar frá keppnum og
ferðalögðum sem gaman er að
minnast.
Það kom engum á óvart sem til
þekkir að íþróttaáhuginn gekk í
erfðir. Dætur Kristínar urðu síðar
landsþekktar íþróttakonur. Þannig
er þriðja kynslóðin frá Snorrastöð-
um búin að vera þáttakandi í íþrótt-
Margar góðar minningar koma
upp í hugann þegar hugsað er til
unglingsáranna við andlát þessarar
ágætu konu. Það hefur ekki verið
mikill samgangur síðustu árin við
fjölskylduna frá Snorrastöðum.
Ég vil þakka henni Stínu Veigu
unglingsárin, tryggð og vináttu alla
tíð. Megi Guð styrkja ástvini alla.
Gylfi.
Að morgni sunnudagsins 8. marz
varð breyting á þeim heimi sem
ég lifi í. Tengdamóðir mín og vin-
ur, Kristín Sólveig Sveinbjörnsdótt-
ir, lést. Enginn fyrirvari, engin
aðlögun. Skyndilega var hún bai-a
ekki lengur okkar á meðal. Hún
sem var virkur hluti okkar daglega
iífs og glæddi hvunndaginn sem
hátíðisdaginn lífi og ljósi. Jól, pásk-
ar, sumarfrí, helgarferðir, afmæli
eða hið daglega líf; yrði það hægt
án hennar?
Þrettán ár eru nú liðin frá því
að ég sá Stínu Veigu fyrst. Á þess-
um þrettán árum féll aldrei skuggi
á vináttu okkar. Hún tók mér sem
syni þegar ég kom inn á heimili
hennar og dekraði við mig á alla
lund. Hlýja, glaðværð og glettni
voru meginþættirnir í samskiptum
okkai', góðlátleg stríðni og hlátur;
mikill hlátur. Sá sem ekki hreifst
með þegar hún hló hlaut að vera
mjög þjakaður. Hlátur hennar var
bjartur og gleðiríkur; það var ekki
hægt annað en hlægja með.
Stína Veiga var mikil fjölskyldu-
manneskja og lagði alltaf mikið á
sig til að fjölskyldunni gæti liðið
vel. Hún var stöðugt á þönum þeg-
ar við komum í heimsókn og taldi
engin spor eftir sér. Sjaldan hef
ég séð hana glaðari en síðasta sum-
ar þegar afráðið var að við færum
öll saman til Mallorca í sumarfrí,
Grétar, hún, Sveinbjörn, Margrét,
ég, Salóme, Grétar Halldór, Jóna
Björk og Andri Már. Þegar hún
hafði fólkið sitt í kringum sig var
henni einskis vant. Við eyddum þar
saman þrem skemmtilegum og við-
burðaríkum vikum og treystum
fjölskyldu- og vinarbönd. Nú sækj-
um við styrk í þau bönd sem hún
átti svo stóran þátt í að binda.
Hún var í blóma lífsins þegar
hún hvarf frá okkur. Við hefðum
viljað hafa hana svo miklu lengur.
En við eigum minningarnar. Þær
eru eins og fallegt Ijóð sem hægt
er að auðga lífið með. í þeim finn-
um við brosið og birtuna sem
umlukti hana. Einnig trúna og
bjartsýnina sem gefur okkur kjark
til að halda áfram.
Hafi hún þökk fyrir allt og allt.
Gunnar Halldórsson.
í faðmi hennar námu börnin mín.
Hún las með þeim og talaði við
þau. Viska hennar og fagurt tungu-
tak voru fræ sem hún sáði í brjóst
þeirra. Einnig virðing fyrir öllu því
sem lifir, því stærsta sem því
smæsta. Fyrir barnabörnin átti hún
alltaf stund þótt í miðjum önnum
væi'i. Hún gaf þeim af gnægð, dýr-
ar gjafir af sjálfri sér, gjafir sem
eiga eftir að bera frekari ávöxt. Því
með mildu og fallegu viðmóti sínu,
ástríki og lífsgleði óf hún þráð sem
hún lagði barnabörnum sínum í
hendur. Sá þráður mun um aldur
hvíla í lófum þeirra líkt og leiðar-
hnoða og verða þeim vegvísir um
völundarhús lífsins.
Tíminn er mannanna vinur í sorg-
inni og sá tíu ára þarf á hjálp hans
að halda til að lina tök söknuðar
en sú fjögurra ára horfir tærbláum
augum fram á veginn og með barns-
legt örlæti sitt að vegarnesti á hún
huggunarorð fyrir stóra bróður:
„Hann Guð þurfti svo að fá svona
góða ömmu fyrir börnin sín á himn-
um.“
Guð blessi hana.
Fyrir barnabörnin, Grétar
og Salóme,
Margrét Grétarsdóttir.
Á meðan enginn mætir neyð,
á meðan slétt er ævileið
vér göngum þrátt með létta lund
og leitum ei á Jesú fund.
(Valdimar Briem.)
Þessar ljóðlínur komu upp í hug-
ann við fregnina um skyndilegt frá-
fall elskulegrar skólasystur og vin-
konu. Ég hugsa til góðra minninga
sem eru svo fallegar að þær bregða
birtu á vegferðina.
Ég kynntist Stínu Veigu fyrst
haustið 1958 í Húsmæðraskólanum
í Reykjavík og við bundumst þar
tryggða- og vinaböndum, sem
styrktust með árunum. Og leið ekki
sá dagur að við hringdum í hvor
aðra.
Við deildum gleði og sorg, nán-
ast öllu sem upp á kom á lífsvegi
okkar, Ábyrgðartilfinning Stínu
Veigu, mannkærleikur og rík um-
hyggja fyrir ástvinum sínum og
vinum, gleði hennar og hlý kímni-
gáfa mun vera sú kæra minning
sem ég mun geyma í hjarta mínu.
Náð drottins er ekki þrotin, miskunn hans
er ekki á enda. Hún er ný á hvetjum morpi.
Hveijum manni er slík trú mikil stoð. Hún
veitir honum kraft til að standast erfiðleika
lífsins og vera öðrum stoð og styrkur.
(Harmljóð Jeremia.)
Ég sendi Grétari og fjölskyldu
hans, móður hennar og ættingjum,
mínar innilegustu samúðarkveðjur.
Sigríður Heiðberg.
t
Útför
STEFÁNS RAFNS SVEINSSONAR
fræðimanns,
sem andaðist á langlegudeild Heilsuverndarstöðvar Reykjavíkur
hinn 25. mars sl., verður gerð frá nýju kapellunni við Fossvogs-
kirkju nk. fimmtudag kl. 10.30 fyrir hádegi.
Fyrir hönd aðstandenda,
Kristján Benediktsson.
t
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
ÓLAFÍA (LÓA) GUÐMUNDSDÓTTIR,
Háteigsvegi 17,
sem andaðist 17. mars sl., verður jarðsett frá Fossvogskirkju
miðvikudaginn 1. apríl kl. 13.30.
Pétur Magnús Sigurðsson, Halldóra Ingimarsdóttir,
Guðmundur Helgi Sigurðsson,
Sigurður Heimir Sigurðsson, Þuríður Jónsdóttir,
barnabörn og barnabarnabarn.
t
Þökkum af alhug samúð og virðingu við andlát og útför
SIGURÐAR ÓLA ÓLAFSSONAR
alþingismanns.
Sérstakar þakkir til lækna og starfsfólks Ljósheima, hjúkrunar-
heimilis aldraðra og Sjúkrahúss Suðurlands.
Kristin Guðmundsdóttir,
Þorbjörg Sigurðardóttir, Kolbeinn Ingi Kristinsson,
Sigríður Ragna Sigurðardóttir, Hákon Ólafsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð, vináttu og hlýhug við and-
lát og jarðarför eiginmanns míns, föður, tengdaföður og afa,
TORFA HELGA GÍSLASONAR,
Hafnargötu 74,
Keflavik.
Bergþóra Magnúsdóttir,
Magnús Torfason, Kristín Helgadóttir,
Gisli Torfason, Sumarrós Sigurðardóttir,
Anna Lára Magnúsdóttir, Torfi S. Gíslason,
Áslaug Magnúsdóttir, Margrét Magnúsdóttir.
t
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
HALLDÓRA EIRÍKSDÓTTIR,
Kötlufelli 5,
lést föstudaginn 27. mars.
Jarðarförin auglýst síðar.
Margrét Þóroddsdóttir, Sverrir Einarsson,
Eiríkur Þóroddsson, Guðbjörg Friðriksdóttir,
Guðmundur Þóroddssson, Gróa Þórarinsdóttir,
Steinþór Þóroddsson, Sveinbjörg Kristjánsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Þökkum innilega auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og út-
för eiginmanns míns, föður, tengdaföður, afa og langafa,
ÞORSTEINS SIGMUNDSSONAR,
Hjallabraut 9,
Þorlákshöfn.
Jónína Árnadóttir,
Grétar Þorsteinsson, Elísa Þorsteinsdóttir,
Árni V. Þorsteinsson, Anna Hjálmarsdóttir,
Gunnar R. Þorsteinsson, Valgerður Stefánsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Þökkum innilega samúð, vinarhug og
kærleika við andlát og útför
ÖNNU BÁRU KRISTJÁNSDÓTTUR
frá Reyðarfirði.
Sérstakar þakkir til starfsfólks íslenska
sendiráðsins í París.
Álfheiður Hjaltadóttir,
Pascal Ssossé,
Aðalheiður Erla Kristjánsdóttir,
Margrét Rósa Kristjánsdóttir,
Kolbrún Kristjánsdóttir,
Lára Valdís Kristjánsdóttir.
t
Þökkum innilega auðsýnda samúð og vinsemd við andlát og útför
GUNNARS V. KRISTMANNSSONAR.
Árdis Sæmundsdóttir,
Gunnhildur Gunnarsdóttir, Willem van der Hofstede,
Margrét Gunnarsdóttir, Allan V. Magnússon,
Hafsteinn Gunnarsson, María Tómasdóttir
og barnabörn.
Kristján Kristjánsson,
Kristján Óli Ssossé,
Björgvin Ingvason,
Gisli Jónsson,
Þórður Geir Jónasson,
Guniiiii' Baldvinsson.