Morgunblaðið - 05.07.1992, Síða 23

y(;foj ÍJljt £ ÍíjJQi
MORGUNBLAÐIÐ
_ „ _ _ _ CJjGA -1^3 Vá
SÚNNÚDAGUR 5. JÚI.Í 1992
Dýrleif Sigur-
bjömsdóttir frá
Grímsey - Minning
Fædd 5. júlí 1906
Dáin 26. júní 1992
Dýrleif Sigurbjörnsdóttir verður
til moldar borin næstkomandi
mánudag. Hún fæddist á Sveins-
stöðum í Grímsey, dóttir hjónanna
Sigurbjöms Sæmundssonar útvegs-
bónda á Sveinsstöðum og Sigrúnar
Ágústu Indriðadóttur. Sigurbjörn
var sonur hjónanna Sæmundar Jón-
atanssonar og Steinunnar Þórleifs-
dóttur í Grímsey, en Sigrún var
dóttir hjónanna Indriða Kristjáns-
sonar úr Aðaldal og Dýrleifar Guð-
mundsdóttur fæddri á Svertings-
stöðum í Kaupvangssveit. Bjuggu
foreldrar Sigrúnar á Svalbarðs-
strönd þar sem Sigrún fæddist á
bænum Hallanda, en síðar bjuggu
þau lengst á Skriðuseli í Aðaldal.
Dýrleif ólst upp í Grímsey ásamt
sjö systkinum sem upp konjust og
eru nú þrjú þeirra á lífi. Er hún
hélt að heiman lá leiðin fyrst til
Húsavíkur, en síðan til Akureyrar
og Reykjavíkur þar sem hún stund-
aði ýmis störf. Þar á meaðl annað-
ist hún um skeið heimili fyrir Ás-
geir Ásgeirsson kaupmann í
Reykjavík, en kona hans, Kristín
Matthíasdóttir, frænka Dýrleifar úr
Grímsey, hafði andast frá ungum
börnum þeirra hjóna. Minnast þau
ávallt umhyggju Dýrleifar á við-
kvæmu skeiði ævi sinnar.
Árið 1939 giftist hún Þóri Guð-
jónssyni málara, fæddum 9. janúar
1899, en Þórir var þekktur borgari
á Akureyri og í nágrannabyggðum
sökum leiklistarhæfileika sinna, er
hann gladdi samborgara sína með
um árabil. Þórir lést 21. september
1961.
Þau eignuðust tvö böm, Guðnýju
Margréti, sjúkraþjálfara, fædda
1940 og Helga Brynjar, bifreiða-
stjóra, fæddan 1942. Eiginmaður
Guðnýjar Margrétar er Hörður
Gunnarsson og eiga þau tvö börn.
Helgi Brynjar er kvæntur Sonju
Lúðvíksdóttur og eiga þau þijú
börn.
Heimili þeirra Dýrleifar og Þóris
stóð á Akureyri. Var þar löngum
afar gestkvæmt og opið hús vinum
og vandamönnum framan úr Eyja-
firði og utan úr Grímsey. Öllum var
tekið með sömu hjartahlýju og glað-
værð. Húsbóndinn var einkar kank-
vís og fróður um margvísleg efni
og húsmóðirin glaðvær og jafnlynd
og tóku hverju sem að höndum bar
með miklu jafnaðargeði. Hún var
jafnan féiagslynd og hjálpsöm svo
af bar.
Árið 1963 brá Dýrleif búi sínu á
Akureyri og flutti til Reykjavíkur
þar sem hún bjó síðan á heimili
Guðnýjar Margrétar. Tók hún þar
þátt í uppeldi barnabarna sinna og
reyndist vinum sínum og vanda-
mönnum sannkölluð hjálparhella
sem fyrr. Hún héit góðri heilsu fram
á efri ár og andlegum kröftum fram
undir hið síðasta.
Sá sem þessar línur ritar átti um
nokkurra ára skeið annað heimili
hjá Dýrleifu á Akureyri og stend
ég ásamt ijölskyldu minni í mikilli
þakkarskuld við hana. Svo hagar
reyndar einnig til um mörg systk-
inabörn hennar sem jafnan áttu
víst húsaskjól og aðhlynningu á
hinu ánægjulega heimili Dýrleifar
og Þóris. Eg veit að ég mæli fyrir
munn okkar allra er ég votta minn-
ingu Dýrleifar Sigurbjörnsdóttur
virðingu okkar og þökk. Hún hvíli
í friði.
Björn Friðfinnsson.
Frú Dýrleif Sigurbjörnsdóttir frá
Sveinsstöðum í Grímsey andaðist á
Landspítalanum í Reykjavík 26.
júní síðastliðinn, nær 86 ára að
aldri. Útför hennar verður gerð frá
Bústaðakirkju í Reykjavík mánu-
daginn 6. júlí kl. 13.30.
Dýrleif Sigurbjörnsdóttir varð
fyrir hjartaáfalli á síðasta ári og í
nokkur skipti síðan en eftir eitt slíkt
í febrúar á þessu ári hafði hún leg-
ið samfellt á hjartadeild Landspítal-
ans. Átti Dýrleif góða veru þar í
höndum hæfs fagfólks og naut
umhyggju og viðmótshlýju, sem
sérstaklega ber að þakka. Þegar
komið var að leiðarlokum átti Dýr-
leif hógláta andlátsstund í návist
dóttur sinnar, Margrétar, sem
stundaði hana nær daglega alla
sjúkraleguna af mikilli væntum-
þykju.
Dýrleif Sigurbjömsdóttir var
fædd 5. júlí 1906 að Sveinsstöðum
í Grímsey. Foreldrar hennar vom
hjónin Sigrún Indriðadóttir og Sig-
urbjörn Sæmundsson útvegsbóndi.
Ekki verða forfeður Dýrleifar frek-
ar raktir hér enda mun það væntan-
lega verða gert af ættmennum
hennar.
Dýrleif ólst upp heima í Grímsey
í föðurranni en hleypti snemma
heimdraganum og hélt til starfa á
Akureyri og í Reykjavík á heimilum
virðingarmeiri borgara. Naut hún
trausts og var vel virt af störfum
sínum sökum velvirkni og ósérhlífni
og gott eitt lagði hún til allra mála
fjölskyldu, þegar það átti við. Hlaut
hún vináttu húsbænda og niðja
þeirra fyrir þjónustu sína.
I þjónustu annarra komu fram
þeir mannkostir, sem prýddu Dýr-
leifu Sigurbjörnsdóttur frekar öðr-
um og ótaldar voru þær stundir,
er hún vann ættmennum og vinum
af einlægri fórnfysi. Aldrei gekk
hún til þessa af þeirri hvöt, að hún
myndi alheimta að kvöldi verkalaun
hjálpseminnar önnur en þau, sem
verkamaður í víngarði Drottins
finnur eftir að hafa unnið öðrum
gott til.
Dýrleif var glaðlynd kona og
skemmtin í góðra vina hópi og var
löngum leitað eftir viðveru hennar,
þegar fagnaður ættingja eða vina
átti sér stað. Sá hún mörgum öðrum
fremur broslegu hliðar tilverunnar
og gat hent spaug að án þess að
undan sviði. Af spilamennsku hafði
hún mikla ánægju og kapal lagði
hún löngum stundum allt fram á
þetta ár.
Átthagamir í Grímsey áttu hug
Dýrleifar óskiptan og fór hún að
jafnaði hvert sumar út í Eyju með-
an aldur og heilsa leyfðu, hið síð-
asta sinni til þátttöku í ættarmóti
Sveinsstaðafólksins á Jónsmessu
sumarið 1988. Þá, sem oftast, þeg-
ar Dýrleif og ættfólk hennar hittist
var söngvaseiður framinn og lá hún
ekki á liði sínu í margrödduðum
samkór, er flutti þjóðsöng Grímsey-
inga eða Kostervalsinn, sem einnig
leikur Sveinstaðafólki Iétt um
tungu.
Söngvin var Dýrleif og kunni
ógrynni kvæða og lögin þekkti hún
mörg. Ætla má samt, að þjóðsöng-
ur Grímseyinga hafí verið henni
bragna kærstur. Eignaðist hún
kvæðið ritað eigin hendi skáldsins
Hreiðars Geirdals frá honum og
geymdi hún það skjal öðrum betur.
Er því vel við hæfi að birta hér
fyrsta erindi þjóðsöngsins. Heiti
kvæðisins er Grímsey:
Þú varst fyrr af mönnum metin
meir en eyðisker.
Kóngar úti’ í öðrum löndum
ágimd fengu á þér.
Einn hann sendi biðilsbréfið
beina leið á þing.
Þá var happ að ísland átti
Einar Þveræing.
Öll voru fjögur erindi þjóðsöngs-
ins henni reiprennandi á tungu og
söng hún þau oft, þótt einraddað
væri.
Dýrleif Sigurbjörnsdóttir var
lundgóð að eðlisfari, kát og fjörleg
í framkomu en engin veifla og
þykkjuþung gat hún verið, ef svo
bar undir og var þá engin mál-
skrafsmanneskja. Aldrei fór hún að
skammast út úr manninum en
þægilegri og viðmótsbetri manni í
allri umgengni var leitun að.
Þegar fundum okkar Dýrleifar,
tengdamóður minnar, bar saman í
fyrstu var hún komin yfír miðjan
aldur og hafði verið ekkja um skeið
eftir Þóri Guðjónsson, málara á
Akureyri. Ekki greindi okkur á um,
að hún yrði í fjölskyldunni, þegar
við Margrét dóttir hennar giftumst
og hófum búskap. Tel ég, að það
hafí verið vel ráðið í alla staði og
eiga þó bömin, Þórir og Svanhild-
ur, henni mest upp að una.
Reynsla kynslóðanna í þessu
landi hefur reynst affaragóð og
merlaðist í háttum fjölskyldunnar,
því þótt þrír ættliðir byggju saman
myndaðist ekkert kynslóðabil og
þar sannaðist hið fornkveðna, að
ungur nemur hvað gamall temur.
Við lok þessa heims vegferðar
Dýrleifar Sigurbjörnsdóttur, tengd-
amóður minnar, tel ég mig dómbær-
an á, eftir aldarfjórðungs samfylgd,
að minnast hennar með þeim hætti,
sem hér er gert og tel eigi of mælt
eða hallað réttu máli. Megi hún
hvíldar njóta og bið ég henni bless-
unar Guðs á Himna vegum.
Hörður Gunnarsson.
Elsku Leifa frænka er dáin. Ég
trúi þessu varla þó ég hafí vel vitað
að hveiju stefndi og ekki gat ég
óskað henni lengri lífdaga eftir að
hún var orðin alvarlega veik.
Það er bara svo stutt síðan við
héldum upp á áttræðisafmælið
hennar í glaða sólskini og mikilli
gleði að ógleymdum söngnum sem
alltaf fylgdi henni. Þar hittust sex
systkini sem sungu saman Gríms-
eyjarbraginn. Nú eru bara þijár
systur eftir, Ella, Bára og Dóra.
Upp í hugann koma ótal minningar.
Ég var send til hennar þegar
Þórir, maðurinn hennar, dó því hún
var þá ein. Dóttirin var að læra
sjúkraþjálfun í Svíþjóð og sonurinn
á sjó. Fyrir mig var þetta yndisleg-
ur tími þar sem hún dekraði við
mig á allan hátt. Ennþá ríkari er
minningin um dvölina á Eiríksgötu
19 þar sem við bjuggum í kjallaran-
um hjá henni tvær frænkur, Leifa
með börnin sín á miðhæðinni og
sjúkraþjálfarar af ýmsum þjóðem-
um á efstu hæð. Þar stjórnaði
Suðuriandsbraut 10
108 Reykjavík. Sími 31099
Opið öll kvöld
til kl. 22,- einnig um helgar.
við öll tllefni.
„abbadísin" eða reyndi að stjóma
fjölda ólofaðra stúlkna á giftingar-
aldri með misjöfnum árangri. Henni
þótti nú samt stundum gott að fá
far í vinnuna á morgnana með gesti
sem hafði kannski dvalið fulllengi
og eftir að hún varð veik og ég
minntist á „abbadísina“ spurði hún
strax eftir Bjarna.
Á Eiríksgötunni var alltaf glaum-
ur og gleði. Leifa var líka algjör
snillingur í matargerð sem við nut-
um góðs af. Hún kom og stjórnaði
hjá mér í sláturgerð og laufabrauðs-
bakstri í mörg ár.
Það sem einkenndi Leifu frænku
og reyndar öll systkinin frá Sveins-
stöðum í Grímsey var hvað þau
vom alltaf glöð og ánægð og þótti
lífið skemmtilegt. Þess vegna var
svo gott að vera nálægt þeim.
Með þessum orðum langar mig
að kveðja hana, ég veit að það hef-
ur verið tekið vel á móti henni af
þeim sem farnir em á undan.
Guð blessi Leifu frænku.
Maja og fjölskylda.
Föstudaginn 26. júní sl. rann upp
skír og fagur en svo var nú ekki
lengi, því hann varð mikill sorgar-
dagur fyrir okkur. Hún amma Dýr-
leif var farin heim. Það er ótrúlegt
til þess að hugsa að við fáum aldr-
ei að sjá þessa glaðværu konu aftur
nema í minningum okkar. Hún
hafði átt við veikindi að stríða síð-
ustu mánuði. Við vissum að hún
færi frá okkur að lokum en við
vonuðumst til að kallið kæmi ekki
svona fljótt sem raun varð á. Það
er stórt tómarúm sem situr eftir í
hjörtum okkar nú þegar amma er
farin, því hún var ein sú besta
amma sem nokkur getur átt. Árið
1961 dó afí Þórir, maður ömmu,
og hélt amma heimili síðan með
móður okkar. Frá því að foreldrar
okkar giftust var hún hluti af okk-
ar fyölskyldu. Hún var alltaf heima
þegar við komum heim úr skólanum
því foreldrar okkar voru báðir úti-
vinnandi. Við vorum því ekki þessi
svokölluðu „lyklaböm" nútímans og
má því segja að hún hafi nánast
alið okkur systkinin upp. Alltaf var
gott að koma heim því amma beið
með mat eða annað góðgæti handa
okkur.
Við minnumst ömmu sem hjarta-
hlýrrar og elskulegrar konu og því
er söknuðurinn enn sárari.
Elsku mamma, pabbi og Helgi
og fjölskylda. Við systkinum vottum
ykkur dýpstu samúð á þessum
döpm tímum.
Svanhildur og Þórir.
t
Eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
AGNES GUÐRÍÐUR GÍSLADÓTTIR
frá Gjögri,
lést í Sjúkrahúsinu á ísafirði að morgni 30. júní. Jarðsungið verð-
ur frá Árneskirkju þriðjudaginn 7. júlí kl. 14.00.
Axel Thorarensen,
Jóhanna Sigrún Thorarensen,
Ólfur Gísli Thorarensen,
Steinunn Thorarensen,
Kamilla Thorarensn,
Olga Soffía Thorarensen,
Jakob Jens Thorarensen,
Elva Thorarensen,
barnabörn, barnabarnabörn
Benedikt ívarsson,
Ólafur Óskarsson,
Rósmundur Skarphéðinsson,
Sveinbjörn Benediktsson,
og barnabarnabarnabörn.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vináttu við andlát og
útför,
GUÐBJARGAR BERGSDÓTTIR,
Grundargerði 11.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Vífilsstaðaspítala.
Gissur Sigurðsson,
Ingigerður Gissurardóttir, Örlygur Benediktsson,
Jón B. Gissurarsson, Erna B. Guðmundsdóttir,
og barnabörn.
Lokað
Vegna jarðarfarar Erlu Gestsdóttur leikskólastjóra
verður leikskólinn Smáralundur lokaður þriðjudag-
inn 7. júlí.
Aðrir leikskólar bæjarins verða lokaðir e.h. þann
sama dag svo og Félagsmálastofnun Hafnarfjarðar.
Félagsmálastjórinn i Hafnarfirði.