Morgunblaðið - 31.01.1993, Side 13

B 13
MORGUNBLAÐIÐ MENNINGARSTRAUMAR SUNNUDAGUR 31. JANÚAR 1993
--------------------------------------—
MSUMARIÐ verður líflegt
og margar sveitir munu bít-
ast um hylli ballgesta. Meðal
þeirra verður rokksveit sem
var upp á sitt besta fyrir
tæpum tuttugu árum,
hljómsveitin Pelican. Pelic-
an skipa flestir þeir sömu
og forðum^ Pétur Krist-
jánsson, Asgeir Óskars-
son, Björgvin Gíslason og
Jón Olafsson, en í stað
Ómars Óskarssonar kemur
Guðmundur Sálarmaður
Jónsson. Að sögn Pétur
Kristjánssonar verður burð-
urinn í dagskrá sveitarinnar
lög eftir þá félaga, þar á
meðal allnokkur eftir Guð-
mund, en Pelican hyggur á
plötuútgáfu í byrjun maí og
síðan þétta rokkkeyrslu
fram á haust.
Rastafarireggí
ÞEGAR Bob Marley féll frá fjaraði að mestu und-
an reggíinu, þó um tíma hafí virst sem það væri
á góðri leið með að leggja undir sig heiminn. Við
tóku mögur ár þó reggíið hafi lifað góðu lífí í
Jamaica og þróast í ótal afbrigði.
Síðustu misseri hefur
virst sem svo að
reggíið sé að sækja í sig
veðrið í poppbúningi eða
sem dansragga. Þeir eru
þó margir sem halda sig
við ómengað rastafari-
regg', þar á meðal Mikey
Dread, sem sendi frá sér
fyrirtaks skífu fyrir
skemmstu. Obsession.
Mikey Dread hóf feril
sinn sem plötusnúður í
Jamaica, en þar felst í
starfinu að geta spunnið
viðstöðulaust yfír þau
lög sem leikin eru. Með
tímanum fór hann að
taka upp sjálfur og fyrstu plötur hans eru
fyrirtak, þó mörgum þyki þær eflaust
undarlegar við fyrstu hlustun.
Um tíma átti Mikey Dread snaran þátt
í þróun pönksins, því pönkarar höfðu dá-
læti á honum og meðal annars vann hann
með Clash um tíma. Þegar pönkið gaf
um öndina flutti Mikey sig aftur til Jama-
ica og heyrðist fátt af einum þar til Ob-
session kom út fyrir skemmstu.
Obsession fagna Mikey Dread aðdáend-
ur, aukinheldur sem regg'unnendur fá
nokkuð fyrir sinn snúð, því á plötunni eru
átján fyrirtaks dæmi um að þó rastafari-
trú sé ekki allra, þá skilja allir tónlistina
sem henni tengist.
Rastafarlreggf Mikey Dread
DÆGURTÓNLIST
Fyrirhvab stendurFIRE
Fjandvinlr Tommi hinn ólánssami Mikkjáll og Jenni, Vendill ungherra úr Þröng.
Tommi og Jenni á
FYRSTA útgáfa ársins hefur þegar litið dagsins ljós, því Skífan
sendi frá sér fyrir skemmstu plötu með tónlist úr myndinni
Tommi og Jenni mála bæinn rauðan. Tónlistina semur Henry
Mancini, en allmargir koma við sögu við að snúa öllu yfír á
íslensku.
Tommi og Jenni eru íslenskum
sjónvarpsáhorfendum að
góðu kunnir fyrir teiknimynda-
syrpur, sem Sjónvarpið hefur
sýnt öðru hvoru síðustu ár. Með
reglulegu millibili hafa sprottið
af þeim sýningum deilur, og því
má segja meira en tímabært að
sýna hér mynd um kappana í
fullri lengd. i samræmi við þróun
síðustu ára var myndin talsett
hér á landi og öll lög sungn á
íslensku. Flytjendur eru fjölmarg-
ir, þar á meðal Björgvin Halldórs-
son, Þórhallur Sigurðsson, Magn-
ús Ólafsson, sem eru villikettir,
Egill Ólafsson er Dýrfinnur, Mar-
grét Helga Jóhannsdóttir er Fé-
íslensku
fríður frænka, Steinunn Ólína
Þorsteinsdóttir er Rósa Laxdal,
Laddi er Fjármundur, Jóhann
Sigurðarson er Stjáni blái, Sig-
urður Siguijónsson er Gauksi og
Magnús Ólafsson er Muggur.
Aðalpersónurnar sjá Örn Arna-
son, Tommi, og Sigrún Edda
Björnsdóttir, Jeríni, um.
Eins og áður sagði er tónlistin
í myndinni eftir Henry Mancini,
sem er með þekktustu tónsmiðum
vestan hafs, en íslenskun texta
var í höndum Ólafs Hauks Símon-
arsonar.
Sumarsmelllr Púff.
sem þeir félagar eru sam-
mála um að sé fremsta neð-
anjarðasveit landsins um
þessar mundir.
Púff fór í hljóðver fyrir
stuttu og tók upp fimm lög,
„sumarsmelli", segja þeir, en
draga svo strax úr og segja
að reyndar séu sumarsmell-
imir ekki nema tveir ef að
er gáð, „enda vomm við fam-
ir að sofna yfír tónlistinni í
stúdíóinu". Ekki segjast Púff-
arar hafa grúa laga í fartesk-
inu, enda hafí þeir verið dug-
LJósmynd/Björg Sveinsdóttir
legir við að henda lögum upp
á síðkastið; lög sem þeir segja
að hafi stungið í stúf við
hljómsveitina eins og hún er
í dag.
Líkt og Stilluppsteypuliðar
segja Púffarar að gróskan sé
mikil neðansjávar um þessar
mundir, en hvað haldi þeim
gangandi sé einfalt: „Gummi
í Sálinni sagði rokkið væri
brennivín og kerlingar, og
ekki ætlum við að mótmæla
því.“
Þriðja bylgjan
Stilluppsteypuuppstilling.
Morgunblaðið/Sverrir
MSÁLIN hefur tekið sér frí
eins og margir hafa frétt,
en ekki hyggjast Sálarmenn
leggjast í kör. Guðmundur
Jónsson verður á ferð og
flugi með Pelican, en Stefán
Hilmarsson, sem hyggur á
sólóskífu á árinu, hefur fleiri
jám í eldinum, því hann hef-
ur stofnað hljómsveit með
Ingólfi Guðjónssyni og Sig-
urði Gröndal úr Loðinni
rottu og Rikshaw, en það
samstarf á sér árs aðdrag-
anda. Að auki verður með
þeim félögum Friðrik Stur-
luson úr Sálinni. Ekki er
sveitin fullskipuð, né heldur
er komið á hana nafn, en
þeir félagar hyggja á tón-
leikahald í sumar.
Mplötuútgáfa verður
lífleg á árinu og þegar er búið
að ákveða útgáfu á tíu breið-
skífum fram á vor, sem á verð-
ur tónlist ólíkrar gerðar. Meðal
þeirra sveita sem senda frá sér
plötur em Stjómin, sem gefur
út safnplötu, GCD og Pelican,
en einnig verða á ferð safnplöt-
ur með innlendu og erlendu
efni, gömlu og nýju, þar á
meðal reifsafrí og Grimm
sjúkheit 2 frá Steinum og
klassík og Bakarasnælda frá
Skífunni.
ROKKIÐ gengur I bylgjum; á milli þess sem allir
keppast við að vera sem ömurlegastir og sölulegast-
ir samtímis koma tímabil þegar frumleikinn ræður
ferðinni og menn verða að hafa sig alla við að fylgj-
ast með því sem fram fer. Síðasta sumar sáust vís-
bendingar um að nýr sælutími væri framundan sem
gæti átt eftir að geta af sér nýja burðarása í ís-
ienskt neðansjávarrokk. I næstu viku, 4. febrúar,
heldur félagsskapurinn FIRE tónleika í MS, þar sem
fram koma fjórar sveitir sem iíklegar eru til stór-
virkja á næstu misserum, Kolrassa krókríðandi, Still-
uppsteypa, Púff og sólósveitin Curver.
Kblrössur þekkja margir,
. enda sendu þær stöllur
frá sér breiðskífuna Drápu
á síðasta ári, sem flestir
töldu með bestu plötum árs-
ins, en hin-
ar sveitirn-
ar eru
óræðari
stærðir, þó
þær hafi
verið iðnar
við tón-
, ,, leikahald
Mntthiasson síðasta
árið og ein þeirra, Stillupp-
steypa sent frá sér einskonar
plötu.
Sveigjusteypa
Stilluppsteypa sendi frá
sér á síðasta ári svonefnda
flexiplötu, þ.e. plötu sem
pressuð er úr mjúku plasti
með lágmarks hljómgæðum.
Meðlimir sveitarinnar settu
það þó ekki fyrir sig, því
þeir mátu það meira að koma
frá sér plötu, en að sú væri
tæknilega fullkomin. Sveit-
armeðlimir, sem ekki vilja
segja frekari deili á sér en
að í sveitinni séu Gjói, Helgi,
Björt og Ingi Rafn og allir
spili á allt, segja Stillupp-
steypu ríflega ársgamla, en
sl. haust urðu mannaskipti
í sveitinni. „Við byijuðum
strax á tilraunum, en þær
eru miklu meiri núna. Lögin
á plötunni erum við löngu
hætt að spila og þau voru
reyndar úrelt þegar þau
komu út.“ Þau segja reynd-
ar að þeim þyki yfirleitt leið-
inlegt að vera að spila sama
lagið oftar en einu sinni. Það
hafí þó ekki verið eftir neinu
að bíða, því það gerðist ekk-
ert í neðjanjarðartónlistinni
á íslandi ef menn gerðu það
ekki sjálfir. „Það er aragrúi
af neðanjarðarhljómsveitum
á íslandi, en þær gera ekki
neitt og því ber ekki eins
mikið á þeim og oft áður.“
Stilluppsteypur segja að
FIRE sé að vissu leyti svar
við þeirri deyfð og um tíma
virtist sem sveitimar hefði
fengið til afnota kjörað-
stöðu, þegar þær héldu
tvenna tónleika í Hlaðvarpa-
kjallaranum síðasta sumar.,
en sá staður er lokaður fyr-
ir tónleikahaldi í bili.
Stilluppsteypur segjast
hafa mest gaman af að spila
fyrir fólk sem hreyfir sig
og segist spila danstónlist,
en það séu
bara ekki allir
sem kunni að
dansa við tón-
listina. Tónlist sveitarinnar
hefur þróast hratt upp á síð-
kastið, enda jafnan' mikið í
gangi samtímis, þó æfingar
sé ekki mjög þéttar eins og
er. „Við þróumst í allar átt-
ir, jafnt í átt að þyngri tón-
list og léttari, og reynum
að vera ekki klisjukennd.
Það geir fólki kannski erfíð-
ara að henda reiður á okk-
ur, en það skiptir ekki svo
miklu máli.“
Kerlingar og brennivín
Púff er jafn gömul Still-
uppsteypa, þó hún eigi sér
nokkum aðdraganda, enda
tók langan tíma að fínna gít-
arleikara í sveitina. „Við leit-
uðum lengi að gítarleikara
og prófuðum sjö, en það eina
sem þeir vildu gera var að
taka sóló. A endanum fund-
um við uppgjafa bassaleikara
sem gerðist gítarleikari." í
Púff hefur verið fjögurra
manna Iq'ami í sveitinni, þó
íjölmargir hafí komið við
sögu á líftíma hennar. Lengst
af var í Púff hljómborðsieik-
ari, en hann hætti til að helga
sig vaxtarrækt, segja þeir
félagar og hlæja við tilhugs-
unina.
Púffínenn segja að þeir
hafi byijað á breskri dans-
línu, en með tímanum hafí
þeir snúið sér að rokkinu;
„við fórum til markaðsráð-
gjafa og hann ráðlagði okkur
eindregið að leika rokk, því
rokkið blífur". Þeir félagar
segjast hafa verið ósammála
um tónlistarstefnuna í upp-
hafí „og erum það enn og
líklega meira ósammála en
nokkru sinni“. Sveitin hefur
verið iðin við tónleikahald og
fékk mikinn stuðning frá
Risaeðlunni og síðar Ham,