Morgunblaðið - 25.07.1993, Blaðsíða 4

4 B
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 25. JÚLÍ 1993
Fjölskylda í
fíarlægu landi
Antonio Ruiz Ochoa
ræðismaður Islands í
Puerto Rico hefur tekið
ástfóstri við land og
þjóð og
komið árlega
í 20 ár
eftir Guðmund Guðjónsson
Ljósmyndir Þorkell Þorkelsson
MARGIR útlendingar sem sækja
ísland heim verða svo gagnteknir
af landi og þjóð að þeir gerast
„íslandsvinir“ og halda áfram að
koma, sumir á hverju ári. Fyrir
kemur meira að segja að þeir
hreinlega setjast hér að. Aðrir
taka'á herðarsér embættisskyld-
ur fyrir hönd Islands í heimahög-
um sínum og telja það mikinn
heiður að titla sig fulltrúa Is-
lands. Þetta á við um Antonio
Ruiz Ochoa, Puerto Ricoa af
spænskum ættum, sem hefur
heimsótt Island ár hvert í tvo
áratugi og hefur að auki verið
ræðismaður Islands í Puerto Rico
á annan áratug. Það var veiði-
skapur sem dró Tony, en svo er
hann kallaður af þeim sem hann
þekkja, hingað til lands í fyrsta
sinn. Tilviljun réði því að hann
kom hér fyrst að Langá á Mýrum.
Allur götur síðan og enn í dag,
er veiðiskapur í Langá horn-
steinn pílagrímsferða hans til Is-
lands, en með tímanum hefur
hann kynnst landi og þjóð æ bet-
ur og er svo komið að meira að
segja „Stelpurnar á Hótel Loft-
Ieiðum" fá sendan reyktan ltix frá
Tony.
Menn eru varla sestir niður
með Tony er hann byijar
að segja tröllasögur frá laxveiðum
á Spáni. Sögur af ám þar sem
meðalstærðin á laxi er 14 til 24
pund. Hann segist hafa byijað að
veiða 10 til 12 ára gamall, fyrst
silung, í ám nærri Vigo í Galiciu,
en þar fæddist Tony. Þetta var
undir lok seinni heimsstyijaldarinn-
ar og fljótlega fór Tony að veiða
lax í nágrenninu. Það virðist eðlileg-
ast að spyija hann hvers vegna
hann hafi kosið að ferðast norður
í höf til þess veiða lax sem í ofaná-
lag er yfirleitt heldur smár, úr því
að veiðin er svona góð við heima-
haga hans fyrrverandi. Svarið kem-
ur skjótt: „Veiðin var svona góð
einu sinni, en hún er það ekki leng-
ur. Það er búið að eyðileggja allar
þessar góðu ár með mengun og
skeytingarleysi. Það er enn dálítil
veiði sums staðar, en þetta er að
mestu liðið undir lok,“ segir Tony.
Að taka sundtökin
Þó að spjallið hafi tekið örlítið
dapurlega stefnu, tekur Tony sig á
og staldrar enn við gamla góða
daga á bökkum vatnanna í Galiciu.
„Þetta eru erfiðar ár þarna niður
frá. Því veldur þéttur skógur alveg
fram á árbakka. Þar sem ekki er
hægt að vaða út til að geta kastað,
kom fyrir að menn þyrftu að klifra
upp í tré, á til þess lagaðar greinar
fyrir veiðimenn. Og þegar laxinn
tók og leitaði niður ána, var ekki
annað að gera en að stökkva í ána
og synda á eftir honum, allt að
3-400 metra sprett þar til komið
var að stað þar sem hægt var að
landa! í þessu lenti ég oft, en það
verður að segjast eins og er að ég
hef ekki lent í þessu hér á landi,
enda aðstæður allt aðrar. Og það
er líka eins gott, því ég er stöðugt
að detta í ámar héma og get vott-
að að þær era örlítið kaldari heldur
Ræðismaðurinn Antonio Ruiz Ochoa.
ekki sprækari heldur en meðal 6
pundari úr Langá," segir Tony. Og
hann á svolítið í pokahorninu.
Tölvuútskrift af öllum löxum sem
hann hefur veitt á íslandi í 19 ár.
' Nú stendur yfir tuttugasta sumarið.
Ræðismaðurinn Tony hefur dregið
743 laxa síðustu 19 sumur og hafði
nælt sér í 29 til viðbótar er Morgun-
blaðið hitti hann við Langá og átti
hann þá eftir að veiða í 4 daga.
Allt er þetta skráð, hvað hver veiði-
staður gaf honum marga hvert ár
og svo framvegis. Þetta hefur hann
með sér ár hvert og skoðar og veg-
ur og metur. Sýnir öðram. Albúmið
skreytt myndum af minnisstæðum
atburðum er þarna einnig.
Ekki trufla mig ...
í albúminu era m.a. myndir af
ýmsum félögum og vinum sem
koma og fara á bökkum Langár.
Ekki verður komist hjá því að sjá
þar mynd af Ingva Hrafni Jóns-
syni, fréttastjóra Stöðvar 2, sem
er einn landeigenda ofar með ánni.
Tony segir að Ingvi sé í hópi þeirra
sem honum þyki einna skemmtileg-
ast að hitta og hann kalli hann
„manninn að ofan“ sem komi í
en árnar suður á Spáni!“ segir Tony
og lætur þess getið í leiðinni að á
20 árum hefur hann ekki upplifað
kaldara sumar en nú.
„Þegar þessu var að ljúka á Spáni
var ég farinn að lesa mér til í blöð-
um og timaritum og í spænsku
tímariti var einhveiju sinni frásögn
af laxveiðum á íslandi. Ég setti
mig í samband við umboðsfyrirtæki
að nafni Abercrombie and Finch í
New York og þeir sögðust hafa
sent nokkra Fransmenn til íslands
árið áður. Þeir myndu hafa mig í
huga ef einhver smuga leyndist, því
þeir væru í sambandi við mann á
Islandi sem var með góða á. Þeir
höfðu svo samband og ég greip
mína stöng og stígvél og fór til ís-
lands. íslendingurinn sem Banda-
ríkjamennirnir voru í tengslum við
reyndist vera Guðjón Styrkárson
og ég veiddi síðan í góðu yfírlæti
með nokkram frönskum veiðimönn-
um. Ég kynntist einnig Emil Guð-
mundssyni, sem þá rak Hótel Loft-
leiðir, og með okkur tókst vinátta.
Það er skemmst frá að segja, að
mér líkaði svo vel á íslandi að sjálf-
ur fór ég að skrifa greinar um ís-
land og veiðiskapinn í blöð og tíma-
rit á Spáni og fljótlega safnaði ég
að mér vinum og kunningjum sem
sumir hveijir fara enn með mér
hingað á hveiju ári. Sumir í Langá,
aðrir veiða annars staðar, t.d. í
Kjarrá.“
En hefur Tony einskorðað sig við
Langá á Mýrum? „Nei, en hún er
eina áin sem ég hef veitt í öll árin.
Ég hef skotist í ár eins og Miðfjarð-
ará og Laxá á Ásum og Laxá í
Kjós og haft gaman af. Langá er
þó mitt uppáhald, þar liggja mínar
íslensku rætur. Laxinn togar líka
fast í Langá, fastar en í hinum.
Miðað við stærð eru þar sterkustu
laxarnir. Laxá á Ásum er allt of
auðveld fyrir minn smekk og svo
er laxinn í henni ekkert sterkur,
hvemig svo sem á því stendur. Ég
hef fengið laxa allt að 18 pund í
báðum ánum og sannast sagna
fannst mér 18 pundarinn í Ásunum
það er mér
mikill heið-
ur að vera
fulltrúi svo
fallegs fólks
í svo fallegu
landi
heimsókn til þess að skiptast á frétt-
um. „Hann er hinn mesti bjartsýnis-
maður og gaman að sjá til hans
teljandi laxanna í göngunum. Einu
sinni stóð hann á klettunum niður
frá og taldi. Ég sá hann með hend-
urnar fyrir aftan bak og fingurnir
rykktust upp á víxl er hann'taldi.
Muldrið heyrði ég, 91, 94, 98 ...
og þá traflaði ég hann, hæ Ingvi!
Hann hrökk við, sá mig og sagði
„ekki trufla mig“, snéri aftur að
ánni og hélt áfram: hvar var ég, já,
110, 114, 118, 125!“
Jóhannes Guðmundsson á Ána-
brekku er annar stórvinur Tonys
og fjölskyldu hans, en Runólfur
Ágústsson veiðivörður, sem þarna
er staddur, laumar því að, að Jó-
hannes skilji varla stakt orð í ensku,
hvað þá spænsku. En það komi
ekki að sök, það ríki gagnkvæmur
og hljóður skilningur. Runólfur hef-
ur verið hægri hönd Tonys um ára-
bil, hann er ungur að árum, en
Tony og fjölskylda hans hafa t.d.
þekkt Ásu konu Runólfs frá því hún