Morgunblaðið - 25.07.1993, Blaðsíða 20

20 B
MORGUNBLAÐIÐ VELVAKANDI SUNNUDAGUR 25. JÚLÍ 1993
Undarlegt! þú hefur veitt Fínt hjá þér! Hvað skulda
ÁNAMAÐK. ég þér?
HÖGNI HREKKVÍSI
FLÖSU...
BRÉF TIL BLAÐSINS
Krínglan 1 103 Reykjavík - Sími 691100 - Símbréf 691329
Hverjum vilt þú tilheyra?
Frá Konráð Friðfínnssyni:
Guð skapaði allt sem lífsandann
dregur á jörðinni. Og maðurinn
er æðsta sköpun Guðs. Guð eftir-
lét manninum fullan yfirráðarétt
yfir öllum skepnum jarðarinnar.
Einnig þráði Guð að fá manninn
aftur til sín, er jarðvist hans lýk-
ur. Til þess að það sé mögulegt
fyrir manninn, að komast til Guðs,
þá sendi hann son sinn til fólks-
ins. Að allir þeir sem trúa á Jesús
Krist frelsist og öðlist eilíft líf.
En Guð gaf manninum frjálsan
huga. Fólk ræður sjálft hveijum
það þjónar, Guði, eða einhveiju
öðru afli.
En hvað bíður þeirra manna er
vilja ekki þjóna Guði? Þeirra er
kjósa fremur að ganga á eigin
vegum, samkvæmt eigin girndum,
hrasandi og dettandi um hveija
þá ójöfnu er á vegi þeirra verður?
Þeirra er segja sem svo: „Hvar er
hann, þessi Drottinn sem boðaður
er í kirkjum landisins?" er horfa
til hægri og vinstri, yppta öxlum,
hrista höfuðið og mæla hneykslað-
ir: „Rugl“ og halda sína leið.
Rammvilltir. Já, hvað bíður þess-
ara blessaðra mann sem þannig
er ástatt um, við Iíkamsdauðann?
Ekkert nema myrkur og kvalræði.
Eins og Kristur segir: „Þar verður
grátur og gnístran tanna.“
En vita skaltu eitt, maður, hver
sem þú ert, og hvaða stöðu í
þjóðfélaginu þú annars gegnir, og
hve mikla peninga sem þú átt, að
þetta líf, er þú lifir nú, er eina
tækifæri þitt til að játast Kristi,
Drottni vorum, og þiggja af honum
eilífa lífið, ókeypis, sem þú varst
kallaður til. Þitt er valið. En:
„Hvað stoðar það manninn að
eignast allan heiminn, en fyrir-
gjöra sálu sinni? Eða hvað gæti
maður látið til endurgjalds fyrir
sálu sína?“ (mark: 8,36-37) Og
mundu að Drottinn er þolinmóður
og mjög miskunnsamur og vill
ekki að neinn þegn glatist heldur
að allir menn komist undan valdi
syndarinnar, sem að lokum leiðir
til dauða. Og Kristi einum er gef-
ið þetta vald, að losa menn frá
synd. Breyttu því á þann hátt og
muntu þá taka út verðskulduð
laun, við endi daganna, er Guð
dæmir heiminn. Og hjá Drottni er
ekki manngreinarálit. Þeir sem
gott hafa gert, munu ganga inn
til lífsins, en þeir sem illt hafa
aðhafst, til eilífrar smánar. Og það
að gera hið góða er að framkvæma
vilja Krists. Að halda einhveiju
öðru fram sem jafngildu sjónar-
miði, er bæði óbiblíulegt og frá-
leitt á rökum reist.
Að endingu langar mig til að
vitna í orð herra Sigurbjarnar Ein-
arssonar biskups, þá er þeirri
spumingu var varpað til hans,
hvort líf væri eftir dauðann? En
svar biskupsins var eitthvað á
þessa leið: „Spurningin er ekki
hvort, heldur hver það er sem tek-
ur við manni.“ Hugleiðum þetta
svar því það er sannleikanum sam-
kvæmt.
KONRÁÐ FRIÐFINNSSON,
Þórhólsgötu la,
Neskaupstað.
HEILRÆÐI
í BÁTSFERÐ!
Björgunarvesti fyrir alla bátsveija.
Klæðist hlýjum fatnaði og góðum
hlífðarfötum í áberandi lit.
Ofhlaðið ekki bátinn og jafhið
þunganum rétt.
Hreyfíð ykkur sem mrnnst og
sýnið sérstaka varúð er skipta þarf n*
um sæti.
KOMUM HEIL HEIM
Víkverji skrifar
Víkveiji sá í Staksteinum tilvitn-
un í mannfjöldaspá, þess efn-
is, að íslendingum á vinnualdri
muni fjölga um 12.000 næstu sjö
árin. Þegar þessari tölu er bætt við
fjölda atvinnulausra í dag, fæst sú
niðurstaða, að allt að 20.000 ný
störf nettó þurfí að bætast við á
vinnumarkaði næstu sjö árin til
þess að við búum við fulla atvinnu
um aldamótin.
Eru nokkrar líkur á því að tak-
ast megi að fjölga ársverkum hér
á landi um 20.000 á sjö árum?
Hvernig má það gerast?
xxx
Hraðvirkasta leiðin til að fjölga
störfum í landinu, til lengri
tíma litið, er að takmarka svo sókn-
ina í þorskstofninn, að hann nái að
skila 300-400 þúsund tonnum á ári
í þjóðarbúið.um aldamótin!
I annan stað mun Evrópska efna-
hagssvæðið auðvelda okkur að
koma sjávarvörum í hærra verð,
meðal annars með frekari full-
vinnslu fiskmetis. Það auðveldar
okkur og markaðssetningu ýmis
konar annarrar framleiðslu, hugvits
og þekkingar.
Líkleg efnahagsuppsveifla í um-
heiminum, áður en langur tími líð-
ur, kann og að opna nýja möguleika
á að breyta fallvötnum landsins í
störf, lífskjör og verðmæti með
orkufrekum iðnaði eðá, útflutningi
raforku um sæstreng. En það er
framtíðarmússík.
Ekki má heldur gleyma því að
hvert starf í frumframleiðslu, það
er í gjaldeyrisskapandi og gjaldeyr-
issparandi störfum, skapar fjár-
hagslegar forsendur fyrir þrjú til
fimm önnur störf í stoð- eða þjón-
ustugreinum.
Það er því ekki öll nótt úti, að
dómi Víkveija, ekki enn sem komið
er að minnsta kosti, þótt harðnað
hafi illa á afkomudal landsmanna
síðustu fimm, sex árin. Okkur verð-
ur hins vegar að lærast að spila
rétt úr þeim kortum sem við höfum
á hendinni.
xxx
Samdrátturinn í þjóðarbúskapn-
um hefur sagt til sín í landbún-
aði (minni eftirspurn búvöru) og
sjávarútvegi (aflatakmarkanir).
Víkverji sér í fréttabréfi Félags ís-
lenzkra iðnrekenda, Á döfinni, að
samdrátturinn kemur einnig fram
í almennum iðnaði. Þó er aðeins
„eggjahljóð" í málgagninu. Það seg-
ir:
„Reiknað á föstu verðlagi er sam-
dráttur í almennum iðnaði um 6,9%
milli áranna 1991 og 1992 (6,2%
með stóriðju). Starfsmönnum í al-
mennum iðnaði fækkaði um 7,3%
milli áranna. Á fyrstu sex mánuðum
þessa árs er áæltað að veltan drag-
izt saman um 12,5% miðað við sama
tímabil á síðasta ári (13,7% með
stóriðju). Gert er ráð fyrir að fækka
starfsmönnum um 7,5% í almennum
iðnaði.
Mestur verður samdrátturinn í
húsgagna- og tijávöruiðnaði en
vefja-, fata- og skinnaiðnaður sýnir
aukningu, bæði í veltu og starfs-
mannafjölda. Nokkurrar bjartsýni
gætir meðal iðnrekenda um fram-
vinduna á öðrum ársfjórðungi þessa
árs...“
Vonandi veit þessi takmarkaða
bjartsýni á gott; ekki er vanþörf á
að eitthvað breytizt til betri vegar
á vinnumarkaðinum þar sem þús-
undir hafa ekki verk að vinna.
xxx
Sveiflur í íslenzkum þjóðarbú-
skap eru ekki nýjar af nál. Þær
eru nánast náttúrulögmál. Okkur
mörlöndum gengur hins vegar illa,
vægt orðað, að draga rétta lærdóma
af sveiflunum, það er að safna í
hlöður í góðærum til að mæta mögr-
um árum.
Trúlega hefur ekkert seinni tíma
fyrirbrigði fallið betur að íslenzku
kæruleysi en krítarkortið (eyðum í
dag, grátum á morgun). Sennilega
færi vel á því fjarlægja þorskinn
úr hinu forna íslenzka skjaldar-
merki en setja krítarkortið í stað-
inn. Það mætti og að ósekju prýða
forsíður fjárlaga og ríkisreiknings!