Morgunblaðið - 02.12.1993, Síða 47

MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 2. DESEMBER 1993
47
að þegar hann var í Iðnskólanum
beið ég þess ætíð óþreyjufullur að
hann kæmi heim úr skólanum. Þá
borðuðum við snúða úr Asmundar-
bakaríi, lásum íþróttafréttirnar í
Vísi og fórum síðan í handbolta í
ganginum. Minningarnar um Guð-
mund frá bernskuárum mínum eru
því margar og góðar, enda var hann
einstaklega barngóður. Hin síðari
ár voru samverustundir okkar ekki
margar, þar sem ég hefi búið er-
lendis, en ávallt var gaman að hitta
hann og vinskapurinn var alltaf
jafn góður.
Guðmundur átti margar erfiðar
stundir í kjölfar veikinda og frá-
falls eiginkonu sinnar, Ólafíu Jóns-
dóttur, fyrir fimm árum. Eftir frá-
fall hennar bar Guðmundur ábyrgð
á uppeldi sonanna, Jökuls og Jóns
Trausta. Héldu þeir feðgar heimili
f kjallaranum á Hamarsbrautinni
og naut Guðmundur dyggrar að-
stoðar foreldra sinna, Jóns Guð-
mundssonar og Halldóru Sigurðar-
dóttur, við uppeldið. Ásgeir, sonur
Ólafíu, dvaldist einnig að miklu leyti
á heimilinu. Guðmundur reyndist
drengjunum góður faðir og félagi
og er missir þeirra mikill. Það er
mikið lagt á svo unga drengi að
hafa misst báða foreldrana, en
minningin um góða og umhyggju-
sama foreldra mun fylgja þeim.
Um leið og ég þakka Guðmundi
samfylgdina og kveð hinsta sinni,
bið ég allt það góða sem til er að
styrkja Ásgeir, Jökul, Jón Trausta,
Jón og Dódó, en þeirra missir er
mestur og treginn þyngstur. Öðrum
ættingjum og vinum sendi ég inni-
legar samúðarkveðjur.
Stefán.
Ef við lítum yfir farinn veg og finnum gamla
slóð
færast löngu liðnar stundir okkur nær. .
Því að margar standa vörður þær, sem ein-
hver okkar hlóð,
uppi um fjöll, þar sem vorvindurinn hlær.
Öll þau yndisfögru kvöld,
okkar litlu skátatjöld,
eru gömlum skátum endurminning kær.
Þegar varðeldarnir seiða og við syngjum
okkar ljóð,
suðar fossinn og töfrahörpu slær.
(Har.Ól.)
Hamarsbrautin, Beddó-túnið,
Slippurinn, skátarnir, Krýsuvíkin,
Klettur, útsýnið úr svefnherbergis-
glugganum, að tjaldabaki í Bæjar-
bíó, spriklandi urriði í Mývatnssveit-
inni, stórhríð á Fimmvörðuhálsi,
hæsti tindur íslands, Hvannadals-
hnjúkur, og við tveir, frændurnir.
Það var einhvern veginn aldrei
inni í myndinni að bara annar okk-
ar stæði á hæsta tindi allra tinda,
°g uppgötvaði æðsta sannleik allra
sannleika, á undan hinum.
En enginn ræður sínum nætur-
stað og ærið reynast þau misstór,
stundaglösin okkar mannanna.
Á þeim döpru stundum, þegar
bróðurpartur allra hugsana daglega
lífsins hvarflar til þín, elsku vinur
minn, verður ekki hjá því komist
að þær kalla flestar fram hlátur og
gleði, bjartsýni og græskulaust
spaug í minningunni. Og það er
ekki svo lítill arfur að erfa, viðhalda
og færa til framtíðar. En eins og
sorgin er gleðinnar systir, þá hafa
sporin okkar ekki eingöngu legið
saman á stundum kátínu og nota-
Erfklrykkjur
Glaísilegkafíi-
hlaðborð Megir
salirogmjög
góð þjónusta.
Ipplvsingar
í síma 2 23 22
FLUGUEIDIR
Hðm LOFTLEIMK
legheita.
Fyrir fimm árum síðan missti
Guðmundur eiginkonu sína, Lóu,
eftir erfið veikindi.
Þá reyndi á þolrif stórfjölskyld-
unnar, sem ekki brást hlutverki sínu
og varðaði leið drengjanna þeirra,
Ásgeirs, Jökuls og Jóns Trausta,
til aukins þroska, hver fjölskyldu-
eining á sinn hátt, með Guðmund
í fararbroddi.
Enn er höggvið í sama knérunn,
og aftur er hnappast saman, til
huggunar, halds og trausts.
Hún er löng leiðin framundan og
ótal mörg öngstræti á lífsins braut,
en eins og ávallt, er leitað til æðri
máttarvalda í von um handleiðslu
og styrk.
Um leið og ég votta öllum að-
standendum og vinum dýpstu hlut-
tekningu, sendi ég fyrir hönd móð-
ur, bróður og fjölskyldna okkar
innilegustu samúðarkveðjur.
Þakka þér samfylgdina.
Deyr fé,
deyja frændr,
deyr sjálfr it sama;
en orðstírr
deyr aldregi
hveim er sér góðan getr.
(Hávamál)
Vinur þinn,
Sigurður Sigurjónsson.
Mann setur hljóðan þegar einn
af bestu vinum manns er hrifinn
burt í blóma lífsins. 'en Guðmundur
vinur minn lést af slysförum 21.
nóvember síðastliðinn.
Það var aldrei nein lognmolla í
kringum Guðmund, alls staðar vel-
kominn, ávallt hress og kátur með
bros á vör. Við Guðmundur kynnt-
umst fyrst í skátunum fyrir um 27
árum og hefur vináttan haldist óslit-
ið síðan. Margt hefur verið brallað
á þessum árum og nú þegar þessi
góði drengur er allur streyma fram
minningar um traustan og góðan
vin. Kímnina og skemmtilegu til-
svörin, útilegurnar með skátunum,
síðar ævintýralegar jöklaferðir,
veiðitúra og allar keppnirnar sem
við háðum í hinum og þessum
íþróttum, nú síðast í körfubolta, en
hann höfum við, ásamt nokkrum
félögum, stundað tvisvar i viku yfír
vetrartímann.
Þar eins og annars staðar verður
Guðmundar sárt saknað. En mestur
er söknuðurinn hjá sonum hans,
Jökli og Jóni Trausta, sem nú sjá
á eftir föður sínum, sem var þeirra
besti vinur og félagi. En Lóa móðir
þeirra lést fyrir aðeins fimm árum.
Fyrir átti Lóa einn son, Ásgeir, sem
Guðmundur gekk í föður stað.
Elsku Jökull, Jón Trausti og Ás-
geir, megi ykkur veitast sá styrkur
sem þið þarfnist á þessari erfiðu
stund.
Við Katla sendum foreldrum,
systur og öðrum ættingjum innileg-
ar samúðarkveðjur.
Góður vinur og félagi er fallinn.
Blessuð sé minning hans.
Svavar.
Minning
Hjördís S. Kvaran
í dag fylgjum við til moldar Hjör-
dísi S. Kvaran, sem dó í Reykjavík
26. nóvember sl. 89 ára.
Hjördís var fædd á Akureyri 27.
október 1904. Foreldrar hennar
voru Þuríður húsfrú Jakobsdóttir,
fædd 1865, dáin 1937, Jakobsdóttir
kaupmanns á Vopnafirði Helgason-
ar og Kristínar Jónasdóttur og Sig-
urður H. Kvaran, þá læknir á Akur-
eyri og síðar á Reyðarfirði, fæddur
1862, dáinn 1936. Foreldrar hans
voru Hjörleifur prófastur Einarsson
að Undornfelli í Vatnsdal og fyrri
kona hans, Guðlaug Eyjólfsdóttir.
Meðal systkina Sigurðar læknis var
Einar H. Kvaran, ritstjóri og skáld.
Systkini Hjördísar sem náðu full-
orðinsaldri voru Jakob kaupmaður
í Kaupmannahöfn, Einar verkamað-
ur í Reykjavík og Eiður mannfræð-
ingur í Þýskalandi.
Um afa hennar Hjörleif prófast
Einarsson ritaði dr. Sigurður Nor-
dal á aldarafmæli hans, að „þótt
hann hefði verið mjög örgerður
maður, var hann svo vammlaus og
heill, eldur hans logaði svo glatt
án þess að brenna nokkurn tíma til
meins, að hann vex sífellt í endur-
minningunni, eins og hann væri
alla ævi vaxandi maður“.
Læknisdóttirin gekk í Kvenna-
skólann í Reykjavík og Verzlunar-
skólann og lauk prófum frá þeim
báðum. Hún starfaði síðan hjá stór-
sölufirmanu I. Brynjólfsson & Kvar-
an sem bókhaldari og trúnaðarmað-
ur eigendanna allan starfsaldur
sinn, alls 49 ár.
En þrátt fyrir einkar borgaraleg-
an bakgrunn og menntun, gott
ábyrgðarstarf hjá virtu fyrirtæki,
varð saga Hjördísar Kvaran engin
hversdagssaga. Og þótt hún m.a.
notaði þrótt sinn til að sneiða hjá
ævintýrunum, varð hún samt þátt-
takandi í ævintýralegu eigin ferli
og síðar dætra sinna tveggja. Og
hún naut þessa alls, þótt hún setti
sér sjálfri þröngvar skorður að
hætti tíðaranda.
Á fertugsaldrinum kynntist hún
prófastssyninum Þorvaldi Ólafssyni
Maghússonar í Arnarbæli og „heit
varð sú ást, sem i meinum býr“.
Þau Þorvaldur eignuðust saman
tvær dætur, Ásdísi lögfræðing og
Þuríði kennara og rithöfund, sem
dáin er.
Á glæsilegu heimili þessara
þriggja ólíku mæðgna, varð nokkuð
samfelld menningar- og listaveizla
meðan allar lifðu. Þegar dæturnar
voru í æsku voru það aldamóta-
skáldin Sigurður í Holti, Magnús
ERFIDRYKKJUR
Verð frá kr. 850-
P E R L A N sími 620200
t
Móðir okkar,
er látin.
SALOME ÞORSTEINSDÓTTIR,
Agúst Hálfdánarson,
Kristján Þór Hálfdánarson.
+
Maðurinn minn, faðir okkar, tengdafað-
ir og afi,
ÞORLEIFUR SIGURÞÓRSSON
rafvirkjameistari,
Brekkubraut 3,
Keflavík,
lést 26. nóvember 1993.
Útförin fer fram frá Keflavíkurkirkju
föstudaginn 3. desember 1993 kl. 14.00.
Þeim, sem vildu minnast hans, er bent
á Krabbameinsfélag íslands.
Ásgeirsson, Tómas, Sigurður
Grímsson og margir fleiri, sem nutu
risnu húsfreyjunnar við spil, söng
og listanna líf.
Þegar dæturnar uxu af prakk-
araaldri og soguðust til fylgilags
við ungar listaspírur og menntalið
skömmu fyrir 1960, opnaði móðirin
heimili þeirra fyrir þessu óstýriláta
liði, umbar hrekkvísa glaðværð þess
af framúrskarandi virðuleika og
kurteisi. Vinir dætranna urðu og
vinir hennar.
En ef henni þótti æskufjörið
ganga á skjön við góða siðu, gat
skapsveifla hennar orðið svo drama-
tísk og spennandi, flaumur orðanna
reiddur fram af slíkri kynngi, að
viðtakendur urðu magnþrota af
íþrótt hennar. Að því afstöðnu var
hún svo sezt við píanóið og orðin
sem áður þutu um eyru gestanna
urðu ljúfir tónar af fingrum gest-
gjafans.
Hjördís Kvaran var gegnheiðar-
leg manneskja, sem stolt og sterk
ól dætur sínar og bauð byrginn
aldagömlu karlveldi í smáborgara-
legu umhverfi.
Á vinnustaðnum var hún mikils
virt. Þar var hún eins og óbreytan-
leg vaxmynd, ímynd stöðugleikans.
Á heimilinu var hún bæði um-
hyggjusöm og ráðagóð móðir og
sem prússneskur riddaraliðsforingi,
með ríkan skilning á mannlegu eðli.
Líkt og reiðin er hávær og harm-
urinn þögull — gat Hjördís Kvaran
bognað við orð, en hún brast ekki
við högg. Það man lengi til lítillar
stundar um hjartalag hennar.
Og hún var það sem reynist.
Bragi Kristjónsson.
t
Móðir okkar,
SIGRÍÐUR ÞORGEIRSDÓTTIR,
Sigtúni41,
lést á heimili sínu 30. nóvember.
Þorgeir Baldursson,
Eyþór Baldursson,
Hildur Baldursdóttir,
Hilmar Baldursson,
Sólveig Baldursdóttir.
t
Faðir okkar, tengdafaðir og afi,
ÞÓRARINN REYKDAL,
^ Móbergi,
Hafnarfirði,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju föstudaginn 3. desember
kl. 13.30.
Jóhannes Reykdai, Birna Eybjörg Gunnarsdóttir,
Margrét Reykdal,
Þórunn Reykdal, Þórður Stefánsson,
Iðunn Reykdal, Þorgeir Örlygsson,
Árni Reykdal, Guörún Pálfna Haraldsdóttir,
barnabörn og barnabarnabarn.
t
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir, amma og langamma,
KLARA TÓMASDÓTTIR,
Háaleitisbraut 41,
verður jarðsungin frá kirkju Óháða
safnaðarins föstudaginn 3. desember
kl. 13.30.
Þeim, sem vildu minnast hennar, er
bent á minningarsjóð kirkju Óháða
safnaðarins.
Sigurður Hafliðason,
Vigdis Sigurðardóttir, Árni Guðmundsson,
Hafdís Sigurðardóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Margrét Karlsdóttir,
börn, tengdabörn og barnabörn.
t
Ástkaer dóttir mín, móðir okkar, tengda-
móðir og amma,
INGIBJÖRG HJÖRLEIFSDÓTTIR,
Egilsbraut 9,
Þorlákshöfn,
verður jarðsungin frá Þorlákskirkju á
morgun, föstudaginn 3. desember,
kl. 14.00. Rútuferð frá BSÍ kl. 12.45.
Þeim, sem vilja minnast hinnar látnu,
er bent á Orgelsjóð Þorlákskirkju.
Ingveldur Amundadóttir,
Magnús Brynjólfsson, Edda Ríkharðsdóttir,
Hjörleifur Brynjólfsson, Gróa S. Erlingsdóttir,
Vigdís Brynjólfsdóttir,
Sigurbergur Brynjólfsson, Kolbrún Skúladóttir
og barnabörn.