Morgunblaðið - 05.12.1993, Qupperneq 8

8 B
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 5. DESEMBER 1993
eftir Árno Matthíasson
LÍKLEGA hefur engin hljóm-
sveit komið eins á óvart og Jet
Black Joe, sem sendi frá sér
sína fyrstu breiðskífu á síðasta
ári, og varð þegar vinsælasta
rokksveit landsins meðal ungl-
inga. Bæði var að hljómsveitin
lék harða- rokktónlist, sem
ekki hefur þótt útvarpsvæn
fram til þessa og svo hitt að
textar voru allir á ensku, sem
ekki hefur reynst heillavæn-
legt fyrir þær hljómsveitir sem
þá háttu hafa tekið upp síð-
ustu ár og lengi vel neituðu
útgefendur að gefa út plötur
með enskum textum. í kjölfar
vinsælda frumsmíðarinnar
kom tími sem Jet Black Joe
var mikið milli tannanna á
fólki og sveitin var gjarnan
nefnd sem dæmi um það hve
rokkið spilli ungmennum og
leiði í glötun. Gunnár Bjarni
Ragnarsson, gítarleikari og
leiðtogi sveitarinnar, segir þá
félaga vissulega hafa farið út
af sporinu, en það sé að baki
og nýútkomin plata sveitarinn-
ar taki af öll tvímæli um það.
|Tet Black Joe var stofnuð
í gleðskap í Húnaveri
fyrir rúmu tveimur
■ árum, en þá voru þeir
ö að skemmta sér Gunn-
ar Bjami og Páll Rósin-
krans. Þeir stofnuðu
tveggja manna hljómsveit til að
taka þátt í hljómsveitakeppni á
staðnum og kunnu því svo vel að
vinna saman, að þeir ákváðu að
halda áfram, semja saman og reyna
að fá til liðs við sig fleiri tónlistar-
menn. Varla hefur þá grunað að
þessi gamansemi þeirra ætti eftir
að verða að vinsælustu rokksveit
landsins og þeirri hljómsveit sem
stendur næst því að ná fótfestu
erlendis eins og málum er nú háttað.
Gítar og bíll
í spjalli segist Gunnar Bjami
hafa tekið upp gítarinn á sínum
tíma á „vori íslenskrar rokktónlist-
ar“, í upphafí níunda áratugarins,
j þegar sveitir eins og Purrkur Pilin-
ikk og Egó Bubba Morthens vom
upp á sitt besta. „Ég byijaði að
' spila vegna þess að ég fílaði þessar
sveitir og til dæmis held ég enn
mikið upp á Purrkinn," segir Gunn-
ar Bjarni en hann lagði gítarinn á
hilluna á sínum tíma, þegar hann
fór út í bílastúss. „Sem betur fer
bilaði bíllinn fyrir rest og þá fór ég
að spila aftur.“ Gunnar Bjarni seg-
ist hafa eðlilega verið í ýmsum
sveitum, var til að mynda lausráð-
inn í Bootlegs 1989, þó ekki hafi
hann verið opinber meðlimur sveit-
arinnar, en stofnaði síðan hljóm-
sveitina Boneyard með Halli Ing-
i ólfssyni trommara. Upp úr sam-
starfínu slitnaði „þegar Hallur kall-
aði mig hippa“ og þá fór Gunnar
í Bjarni aftur í Bootlegs, nú sem
fullgildur limur, þó ekki sé hann
að finna á neinni hljómplötu sveitar-
innar. Bootlegs var gríðarlega þung
sveit og þétt á þessum tíma, en
þrátt fyrir kraftinn í tónlistinni var
ekki eins mikil orka í því að gera
eitthvað af viti, að sögn Gunnars
Bjama, „og ég var orðinn leiður á
að vera í hljómsveitum þar sem allt-
af var talað um að gera eitthvað,
en ekkert var gert. Eg ákvað því
að stofna hljómsveit sem ynni af
alvöru og hætta svo ef það gengi
ekki upp, við myndum allir hætta
að vinna og segja upp kærustum
til að geta helgað okkur tónlist-
inni.“ Sú hljómsveit varð Jet Black
Joe, eins og áður er rakið, en þeir
félagar Gunnar Bjami og Páll gutl-
uðu á gítara fram á haust, en réðu
þá til liðs við sig Starra Sigurðar-
son bassaleikara, Hrafn Thorodd-
sen orgelleikara og Jón Öm Arnar-
son trommuleikara.
Stefnur og stílar
Við Gunnar Bjarni hittumst á
heimili hans í Hafnarfírði, þar sem
síðasta plata Jet Black Joe varð til
og þar sem hann reyndar semur
nánast öll sín lög. Gunnar Bjarni
segir þá félaga hafa einsett sér að
semja sem mest nýtt fyrir plötuna,
enda hafi þeim þótt þau lög sem
þeir áttu í fórum sínum of lík þeim
sem voru á fyrstu plötu sveitarinn-
ar. „Við ákváðum að reyna að gera
eitthvað nýtt og það er líka meira
gaman að gera það og fara með
það ferskt í hljóðver. Við eigum
allskonar lög og stefnur og stíla frá
því hljómsveitin varð til.“ Gunnar
Bjami segir það hafa mótað tónlist-
ina í upphafí að þeir voru bara tveir
að semja Páll og Gunnar, og sömdu
þá á kassagítara sem gaf sterkan
svip. „Ég var löngu byijaður á því
að semja melódísk lög, þó ég hafí
verið í þungarokki sem byggði að
mestu á töff gítarfrösum, en fann
aldrei réttan farveg fyrir þau lög.
Palli er hinsvegar svo ótrúlega góð-
ur söngvari að allt sem hann syng-
ur hljómar vel. Það opnaðist því
fyrir mér nýr heimur."
Gunnar Bjarni segist gjarnan
sitja í eldhúsinu og semja, hann
setjist niður með gítarinn þegar
stund gefíst og svo komi melódíurn-
ar. „Það er ekkert mál að semja
eina melódíu, einn kafla, en svo sit
ég oft fastur og þá skelli ég því á
band. Seinna kemur svo kannski
önnur hugmynd sem passar við hina
með smá tengingu. Það kemur líka
fyrir að lögin komi öll í einu og svo
þróast stundum hugmyndir á æf-
ingum. Textarnir verða yfírleitt til
um svipað leyti, það er þá einhver
setning eða frasi sem passar svo
vel við lagið og svo er unnið út frá
því. Það er oft þannig að ég er með
einhveija melódíu og þá kemur
Palli með texta eftir nokkrar vanga-
veltur. Oft vill textinn þó ekki passa
við, sérstaklega ekki ef mann lang-
ar að semja um eitthvað ákveðið
málefni. Ef ég tala bara um mig,
þá er til dæmis textinn á titillag-
inu, You ain’t Here um það að við-
komandi sé ekki lengur hér, hafí
hugsað sig út úr heiminum eða
gengið of langt. Ég samdi þennan
texta út frá því að ég fór á spítala
útkeyrður til að jafna mig. Reyndar
langaði mig til að gera öðruvísi
plötu, plötu þar sem öll lögin tengd-
ust og byggðu í grunnþáttum á
sömu hugmynd og er í textanum
You ain’t Here. Lögin Psychedelic
in the 90’s, sem ég tók upp einn,
og Under a Coloured Ray tengjast
því líka að vissu leyti, en við hefðum
þurft miklu meiri tíma.“
Athygli vekur að lögin á plötunni
nýju eru flest eftir Gunnar Bjarna
og textar líka og þó hann hafí líka
átt meirihlutann af fyrstu plötunni,
þá var það ekki eins afgerandi.
Hann segir þetta þó engan yfir-
gang, „þetta þróaðist bara svona.
Hinir voru slappir við að semja þeg-
ar við vorum að undirbúa plötuna,
enda eru ekki alltaf allir skapandi
í einu. Það eiga þó allir þátt í að
láta þessi lög verða að veruleika."
Saman alla daga
Alla tíð hefur borið mikið á því
hve samheldnir þeir félagar eru og
Jet BlackJoe
hefur hangió
saman I
gegnum þykkt
og þunntog
sendi fyrir
skemmstu fró
sér nýja plötu,
sem viróist
ætla aó seljast
jafn vel og fyrri
metsöluplata
það er ekki oft sem maður hittir á
förnum vegi meðlim Jet Black Joe
einan og Gunnar Bjarni segir að
ef eitthvað sé þá sé samheldnin of
mikil. „Við erum saman á hveijum
einasta degi, en eðlilega kemur fyr-
ir að það slettist upp á vinskapinn
og þá verður erfitt að fara á æfing-
ar og menn hætta að sjá tilgang í
því sem þeir eru að gera, en vilja
samt ekki hætta að spiía. Þetta
sumar var reyndar óvenju slæmt
og mikið rugl í gangi.“
Með þessum orðum er Gunnar
Bjarni að vísa í það að margur
hélt að hljómsveitin væri að Ieysast
upp snemmsumars, eftir að svo
hafí virst sem ekkert fengi stöðvað
hana á sigurbrautinni. Þar kom
margt til, þó kjaftasögur síðustu
mánaða eigi sér ekki stoð í raun-
veruleikanum. Gunnar Bjarni segir
að þegar eftir áramót hafí þeim
félögum boðist girnileg tilboð víða
að, þar á meðal um útgáfu á plöt-
unni í Frakklandi og á Spáni, og
inni í þeim pakka hafí meðal ann-
ars verið að sveitin myndi fara út
til að spila. Þeir félagar hafi þegar
viljað fara utan og ekki skoðað til-
boðin ofan í kjölinn, en þegar þeir
gerðu umboðssamning við TKO fyr-
irtæki breska hafi menn þar ráðlagt
Sverrir Vilhelmsson
þeim að slaka á og bíða eftir feit-
ari bitum; ekkert lægi á. „Þetta
setti okkur út af sporinu, því við
vorum búnir að stilla okkur inn á
að fara út og fyrir vikið varð sumar-
ið að hálfgerðu rugli, ekkert skýrt
að stefna að. Við vorum að vísu
að spila eitthvað, en þar var með
hangandi hendi og nánast bara
hark til að ná okkur í smá pening.
Svo bauðst okkur að fara út og
spila á Mitfyns-hátíðinni í kjölfar
þess að ákveðið var að gefa plötuna
okkar út í. Skandinavíu og víðar.
Við gripum því tækifærið fegins
hendi að komast út til að spila,
ákváðum að vera í Danmörku smá
tíma og slappa af meðfram og gerð-
um það rækilega," segir Gunnar
Bjarni og hlær. „Við fengum smá
nasasjón af rokklífinu. Umboðs-
maðurinn okkar fór til Þýskalands
og skildi ekki eftir nógu mikinn
pening fyrir okkur þannig að við
Palli sátum fastir á Hróarskeldu og
þurftum að safna gleijum til að
selja svo við gætum keypt okkur
brauð og mjólk og komist til Kaup-
mannahafnar. Við höfðum það ann-
ars mjög gott i Danmörku og gekk
vel, komum lagi inn á topp tíu.
Meðal annars vorum við mikið í
Kristjaníu og lentum þar í lög-
regluárás, í táragasárás í annað
skipti,” segir punnar Bjarni og á
þá við fræga Isafjarðarför sveitar-
innar sem lyktaði með ósköpum.
Um haustið var svo ákveðið að
hljómsveitin myndi gera aðra plötu
til útgáfu hér heima, en ekki bíða
frekar eftir því hvað gerast myndi
ytra en nú eru þeir félagar meðal
annars að skoða tilboð frá þýsku
útgáfunni ZYX, en einnig hefur
Polygram-risinn lýst áhuga. „Sú
ákvörðun að bytja að vinna að plötu
kom einmitt á réttum tíma, því ég
var að fríka út af aðgerðaleysinu,“
segir Gunnar Bjarni, og bætir við
að líklega sé hans hlutur á plötunni
eins stór og hann er vegna þess að
hann hafi einfaldlega verið fljótari