Morgunblaðið - 05.12.1993, Blaðsíða 28

28 B
MORGUNBLAÐIÐ VELVAKAIMDI SUNNUDAGUR 5. DESEMBER 1993
„ /)-Psa-kahu. /Yíá, 'ea i/emÁ. unc/ari
þér ? Ég er aé -Þfytxx- mkr."
HÖGNI HREKKVÍSI
/,Vie> VIL3UM GJARHAH LBIiCA BAO/MINTON"
pliíirjpmMíiiWfo
BRÉF TIU BLAÐSINS
Kringlan 1 103 Reykjavík • Sími 691100 - Símbréf 691329
Snillingar á hvequ strái
Frá Jóni K. Guðbergssyni:
EKKI er þurrð á snillingunum í þjóð-
lífinu. Nú leggur einn spekingurinn
til að afnumdar verði reglur um bann
við áfengisauglýsingum. Rökin fyrir
því eru þau að reglurnar séu brotn-
ar. Þarna er greinilega stórsnillingur
á ferð. Nú er bara að ganga á lagið.
Bann við tóbaksauglýsingum á auð-
vitað skilyrðislaust að nema úr gildi
enda ekki til þess vitað að menn
gerist ofbeldisseggir af því að fá sér
í pípu eða svæla vindilstubb.
Lög um bílbeltanotkun eru miklu
víðar og oftar brotin en reglumar
um áfengisauglýsingar. Þau ber þess
vegna að afnema hið snarasta. Inn-
Frá Páli Br. Sigurvinssyni:
ígulkeraævintýrið er hafið. Und-
irritaður stóð í tilraunasendingum til
nokkurra landa, bæði í Evrópu og
Asíu, á árunum 1981-1986. Það
tókst að selja til Belgíu nokkra kassa
af ígulkerum, en verðið var of lágt,
svo útflutningur þangað borgaði sig
ekki, og til Japans voru sendar marg-
ar sendingar. Það endaði svo með
því að Japani kom hingað til Is-
Íands, til að skoða aðstæður og kaupa
fullunnin hrogn. Honum leist vel á
aðstæður og hrogn, verðið sem hann
bauð var 46 dalir á kg af hrognum.
En tveimur vikum seinna, þegar
átti að skrifa undir samning, þá var
verðið hrunið í 8 dali fyrir kg af
hrognum. Ástæðan var mikill jgul-
kerafundur í Suður-Ameríku. Igul-
kerahrogn er dýr vara í Japan og
aðallega notað til tækifærisgjafa, t.d.
jólagjafa.
brotum f|ölgar og líkamsárásum á
vínveitingastöðum og í nágrenni
þeirra. Fylgjum þeim sem úrelt lög
bijóta og fellum úr gildi bann við
pústrum og spörkum og hnífstung-
um.
Auðvitað ber að fara í einu og
öllu að vilja þeirra þjóðþrifamanna
sem græða á að selja vímuefnið alkó-
hól. Enda telja snillingamir á frétta-
stofu Sjónvarpsins það sérlega frétt-
næmt ef einhver sullukollur dettur
niður á að hella saman mismunandi
áfengistegundum og hlýtur lof fyrir
meðal þeirra sem hagnast á notkun
þessa efnis. Honum er hossað sem
þjóðhetju. Sem sagt gott. Hið sér-
Ágætu ígulkeraverkendur, verið
vel á verði, því skjótt skipast veður
í lofti í verðlagsmálum. Stjórnvöld,
það er nóg komið af ævintýrum, t.d.
refarækt, laxeldi og ofstækkun tog-
araflotans.
Hámark er að mínu mati að leyfa
mest tíu ígulkeravinnslur í landinu á
næstu fímm árum, við þurfum meiri
reynslu. Það er mín von að undirrit-
aður og annar aðili til verðum þeir
einu sem misstu allar eigur sínar og
rúmlega það á ígulkeraævintýrinu.
Að lokum vill undirritaður þakka
Flugleiðum fyrir þeirra þátt í þessari
frumraun á þessari útflutningsvöru,
en þeirra lágu flutningsgjöld voru
eini styrkurinn er undirritaður hlaut.
Svo óska ég þeim aðilum sem að
þessu standa alls hins besta, en
munið að kapp er best með forsjá.
PÁLL BR. SIGURVINSSON,
Suðurgötu 19,
Keflavík.
kennilega þjóðaríþrótt okkar sem
kallast „að skemmta sér“ byrjar
nefnilega hjá fólki sem stundar þau
karlmennlegu störf sem fólgin eru í
því að byrla mönnum drykkinn. Síðan
er svo skemmtuninni oft haldið áfram
utan dyra og hámark gleðinnar fæst
tíðum í gistihúsi lögreglunnar eða á
slysavarðstofunni.
JÓN K. GUÐBERGSSON,
Máshólum 6,
Reykjavík.
Rysjótt
veðurfar
Frá Borgþóri H. Jónssyni:
I frétt um veðurfar í nóvem-
ber segir í Mbl. í gær (1. 12.):
... „fyrir utan óvenjulega mikla
úrkomu á Suður- og Suðvestur-
landi hafi veðurfar í nóvember
verið innan eðlilegra skekkju-
marka.“ Þarna hlýtur að vera
um misskilning að ræða hjá
fréttamanni, eða hvað þýðir veð-
urfar innan eðlilegra skekkju-
marka? Á öðrum stað í sama
blaði er rætt við fréttaritara
blaðsins vítt um landið, s.s. í
Sandgerði, á Hellissandi, Húsa-
vík, Fáskrúðsfirði og í Vest-
mannaeyjum, og álit þeirra er á
einn veg: „Þetta hefur bara ver-
ið endalaus bræla og slæmar
gæftir."
Eg held að kjarni málsins sé,
að veðurfarið í nóvember sl.
hafi verið óvenjulega rysjótt og
vindasamt fyrir utan það að vera
mjög úrkomusamt.
BORGÞÓR H. JÓNSSON
veðurfræðingur.
Vamaðarorð til sjáv
arútvegsráðherra
Víkveiji skrifar
Aðventan, jólafastan, hefst 4.
sunnudag fyrir jól (27. nóv-
ember - 3. desember) og stendur
fram að jólum. í orðabók Menning-
arsjóðs segir um merkingu orðsins
fasta: „það að neyta ekki matar né
drykkjar (eða vissra matarteg-
unda); halda föstu ...: föstudagur-
inn langi, jólafasta“.
Aðventu fylgdi sum sé aðhald og
hófsemd fólks, fyrr á tíð, samfara
því að það bjó sig hugarfarslega
undir fæðjngarhátíð frelsarans, há-
tíð ljóssins í svartasta skammdeg-
inu.
Aðventan virðist á hinn bóginn
ekki lengur vera tími aðhalds og
hófsemdar. Jafnvel umtalsverður
samdráttur í þjóðartekjum hefur
takmörkuð áhrif á eyðslufyrirgang
flestra okkar á jólaföstunni.
Þá fara tugir flugvélafarma af
kaupglöðu fólki utan til að treysta
með eyðslu sinni atvinnulíf í útlönd-
um — á sama tíma og þúsundir
samlanda lifa á atvinnuleysisbótum.
Og þrátt fyrir allt krepputalið
kaupir margur maðurinn, trúlega
þorri þjóðarinnar, einnig úr hófi á
heimaslóðum á aðventu, sem er að
skömminni til skárra, einkum ef
menn minnast kjörorðanna: Is-
lenzkt? Já takk!
Rétt er að jólin eru hátíð bam-
anna, fjölskyldunnar og kærleikans.
Þá er við hæfi að gleðja aðra með
gjöfum og hlýhug. Það gerum við
ekki bezt með eyðslu um efni fram,
því þá erum við að gefa það sem
við ekki eigum. Við eigum að gefa
með hliðsjón af því sem við höfum
til ráðstöfunar — og gefa að auki
af okkur sjálfum.
XXX
Gísli Jónsson, menntaskólakenn-
ari, komst svo að orði í tíma-
ritsgrein fyrir allnokkrum árum:
„Hvort kjör okkar em góð eða
vond, kaupið okkar hátt eða lágt,
er vitanlega afstætt, fer eftir því,
við hvað er miðað. Kaupið mitt er
vafalaust lágt og léttvægt fundið,
ef miðað er við það, sem bezt gerist
í veröldinni. En hvernig eru kjör
okkar ef við tökum meðaltal af öll-
um íbúum jarðarinnar? Ætli við
megum ekki þrátt fyrir allt sæmi-
lega við una? Og hveiju á fólk að
trúa, þegar annars vegar er fullyrt
í sífellu, að ísland sé láglauna-
svæði, en hins vegar eru okkur
sýndar uggvænlegar myndir af okk-
ur sjálfum og sannað með niður-
stöðum af vönduðum rannsóknum,
að við þjáumst hópum saman af
svonefndum velmegunarsjúkdóm-
um, ekki síður en þegnar þeirra
þjóða, sem auðugastar erp á okkar
dögum. Okkur er sýnt og sannað,
að dijúgur hluti íslenzkra karla á
manndómsaldri sé á góðri leið með
að „eta sér aldurtrega", eins og það
er orðað í einu frægasta fornkvæði
á tungu okkar. Og hvað tjáir að
tala um fátækt og sultaról, meðan
við teljum okkur hafa efni á slíku
áti og að auki þvílíkri drykkju, að
fyrir utan smygl og brugg ætlum
við að leyfa okkur þann litla mun-
að, að kaupa áfengi fyrir 10 mill-
jarða króna á þessu ári, tíu þúsund
milljónir króna ...“
xxx
Við getum flest dregið dulítið
úr aðventueyðslu okkar en
látið í þess stað eitthvað af hendi
rakna til Hjálparstofnunar kirkj-
unnar, Hjálpræðishersins eða ann-
arra samtaka, sem rétta þurfandi
hjálparhönd um jólin, bæði hérlend-
is og á vandræðasvæðum erlendis,
þar sem neyð fólks er mest í veröld-
inni.
„Erum við ekki þrátt fyrir allt“,
spyr Gísli Jónsson í ritsmíð sinni,
„aflögufærir við þær ótöldu milljón-
ir jarðarbúa, sem svelta? Væri ekki
manndómlegra en kvartanir og
kveinstafir, samfara munaði og
sællífí, að leggja þeim nokkuð af
mörkum? Væru ekki fórnir af því
tagi hollar bæði andlegri og líkam-
legri heilbrigði okkar?“
X X X
Auk þess leggur Víkveiji til að
í stjómarskrána verði sett
„þak“ á skattheimtu ríkis og sveit-
arfélaga — sem hlutfall af þjóðar-
tekjum hveiju sinni. Það er eina
marktæka vöm skattgreiðandans
gegn stjórnmálamönnunum!