Morgunblaðið - 15.12.1994, Síða 45

Morgunblaðið - 15.12.1994, Síða 45
MORGUNBLAÐIÐ MINNINGAR FIMMTUDAGUR 15. DESEMBER 1994 45 burtu. Við heyrðum hann reyndi að segja henni að við værum frændur hans. Við urðum að láta okkur nægja að veifa honum. í nóvember sem leið hitti ég Kenný. Hann var með viðskiptahug- mynd í kollinum sem hann vildi segja mér. Hann vildi að við skjalfestum hana með samkomulagi um að hvor- ugur bæri skarðan hlut frá borði, ef hún kæmist til framkvæmda. Að skilnaði gaf hann mér fyndnustu sólgleraugu sem ég hef augum litið. Skömmu seinna keypti ég löggiltan skjalapappír og rölti heim til Kennýs og gaf honum þá aftur gleraugum. Hugmyndin reyndist vera mjög góð en erfið í framkvæmd. Kenný reynd- ist vita nákvæmlega um hvað hann talaði og var með flesta þætti fram- kvæmdarinnar á hreinu. Þetta sann- færði mig um að þrátt fyrir mikinn mótbyr í lífinu, væri Kenný óbugaður í viðleitni sinni til að skapa sér betra líf. Kenný var gæddur afburða kímni- gáfu. Eg naut þess að vera með honum og skellihlæja að töktum þeim sem hann hafði á hraðbergi við að lýsa ímynduðum persónum eða að- stæðum. Og síðast, viku áður en hann dó, hringdi ég í hann til þess að heyra í honum hljóðið. Samtalið dróst á langinn og brátt var svo komið að ég var að vérða of seinn á stefnumót. Ég sagðist þurfa að drífa mig, en þá fór hann í stríðni sinni að góla lag sem hann þóttist hafa verið að semja. Það var vel við hæfi að við værum báðir 'skellihlæjandi er við kvöddumst, hinsta sinni. Með þessum orðum kveð ég kæran vin og frænda. Sigrúnu, Alísu, Svövu og öðrum skyldmennum votta ég samúð mína. Sigurgeir Orri Sigurgeirsson. KENNETH CHARLES MEISSNER + Kenneth Char- les Meissner var fæddur á Long Is- land New York hinn 15. nóvember 1967. Hann lést á heimili sinu í Reykjavík hinn 30. nóvember síðastlið- inn. Foreldrar hans eru Sigrún Ling- bergsdóttir og Ken- neth Charles Meissner. Systkini hans eru Linda AI- ísa Meissner, f. 8. febrúar 1973, og Svava Sólveig Svavarsdóttir, f. 23. maí 1980. Útför Kenneths verður gerð frá kapellu Landa- kotskirkju í dag. upp á nýjum leik, rugby, eða ruðningi eins og hann er kallað- ur. Hann kenndi okkur reglurnar og spilaði svo með. Leikurinn breidd- ist út um hverfið og brátt var Rútstúnið undirlagt. En það var sama hversu hart við lögðum að okkur, alltaf smó Kenný á leiftur- hraða í gegnum varn- irnar með skringilega boltann í fanginu. Keppikefli okkar krakkanna var ekki að vinna, heldur að vera með besta leikmanninum í liði. Hefðu örlögin ætlað Kenný annað hlutskipti, er ég ekki í nokkrum vafa um að hann hefði orðið myndlistar- maður. Myndir hans báru vott mikils innsæis og ríks ímyndunarafls. Einni mynd man ég eftir, en hún var af mannsheilanum, eins og hann ímynd- aði sér hann, með taugum og æðum lafandi niður. Hann útskýrði heilmik- ið fyrir mér í tengslum við myndina sem ég man ekki lengur hvað var. Einhveiju sinni, er ég og bróðir minn ásamt foreldrum okkar (ætli við höfum ekki verið þrettán, fjórtán ára) vorum á landbúnaðarsýningu á Selfossi, heyrðum við nöfn okkar kölluð. Okkur til gleði 'sáum við að það var Kenný. Hann var í fylgd konu þeirri er hann dvaldist í sveit hjá. Þegar konan varð þess vör að við þekktum hann, dró hún hann í ÝMSAR vangaveltur leita á hugann þegar maður horfíst í augu við þá staðreynd að ungur maður í blóma lífsins lætur lífið. • Það eru þung spor sem ættingjar og vinir stíga þegar þeir fylgja sínum nánustu til grafar. Ekki síst þegar menn eru ungir og eiga allt lífið framundan. Kenneth átti við vanheilsu að stríða. Geðræn vandamál og ofskynj- anir sóttu á hann, en þess á milli var hann bjartsýnn og vonaði alltaf að hann ætti eftir að lifa eðlilegu lífi. Hann átti sér drauma. Hann vildi vera sjálfstæður og lifa eigin lífi. Hann fékk íbúð til eigin afnöta og hreiðraði um sig þar. Þetta var nota- leg íbúð þar sem hann kom sér vel fyrir með sitt eigið sjónvarp, hljóm- listartæki, síma og þægileg húsgögn. Hann vildi ekki vera öðrum háður en hafði gott samband við móður sína og systur og leitaði löngum til þeirra. Hann var augasteinn ömmu sinnar, sem býr í Noregi, og þangað flutti fjölskyldan um nokkurra ára skeið. En vegna veikinda Kenneths fluttu þau aftur til íslands. Fyrstu ár hans bjó hann í Banda- ríkjunum ásamt foreldrum sínum og dvaldi síðar langdvölum hjá föður sínum þar. En eirðarleysi einkennir oft það fólk sem ekki getur staðið á eigin fótum. Hann kom því aftur til Is- lands og ætlaði sér að festa rætur hér. Kenneth eða Kenny eins og við kölluðum hann var listrænn, hafði gaman af að teikna og mála og naut sín best þegar hann gat heilsu sinnar vegna stundað þá iðju. Einnig var hann músíkaiskur, samdi lög og texta og elskaði gítarmúsík og hafði hug á að læra á gítar til þess að hann gæti sungið lög við texta sem hann samdi sjálfur. Hann var glaðlyndur, geðgóður og skemmtilegur og húmorinn var ekki langt undan. Einnig var hann vel gefinn og vel að sér í því sem áhuginn beindist að. Hann hafði alveg sérstakan áhuga á dýrum og vissi mikið um lifnaðar- hætti þeirra, þekkti mörg dýr, kynnti sér hvar þau lifðu, hvernig lífi þeirra var háttað og'yfírleitt allt sem sneri að þeim. Hann vissi meira en margur annar um dýralífið og einkenni dýra. Hann var góður í viðræðum, einlæg- ur og hreinskiptinn. Sárar minningar leita á huga ástvinanna. Tíminn læknar sárin en minningin lifir um góðan dreng. Ég votta þeim mína innilegustu samúð. Valborg S. Böðvarsdóttir. Kenný telst ekki til hinna gæfu- sömu í lífinu. Sem barn lærði hann sitt lítið í hvoru tungumálinu, ís- lensku og ensku. Þegar skólaganga hófst á íslandi var barnið ekki sterkt í málinu, og átti því erfitt með að fylgja námsefninu eftir. Þessi klofn- ingur milli tveggja tungumála varð til þess að snjóbolti ógæfunnar tók að hlaða utan á sig. Kenný varð utan- veltu í námi, utanveltu í félagsskap, utanveltu í lifinu. Sorglegt er hvern- ig þessi viðkvæmi, listræni og bráð- gáfaði vinur minn og frændi missti fótana. Einhveiju sinni þegar við krakk- arnir vorum i leikjum, stakk Kenný I FARARBRODDI í FIMMTÍU ÁR ÁHVERS MANNS DISK FRÁ SÍLD OG FISK Úrvals hráefni frá okkar eigin svínabúi, ein fullkomnasta kjötvinnsla á landinu, strangt gæðaeftirlit og vönduð vinnubrögð fagmanna á öllum stigum framleiðslunnar tryggja þér fyrsta flokks vöru. Þegar alls er gætt er hið besta ávallt ódýrast.

x

Morgunblaðið

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.