Morgunblaðið - 15.12.1994, Qupperneq 50

50 FIMMTUDAGUR 15. DESEMBER 1994
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
t
Elskulegur faðir okkar og tengdafaðir,
" INGIBJARTUR ARNÓRSSON
húsasmiðameistari,
Droplaugarstöðum,
áður Bogahlið 22,
lést að morgni 13. desember.
Jóhannes Ingibjartsson, Sigurbjörg Jónsdóttir,
Sigurður Ingibjartsson, Signý Hauksdóttir,
Svandís Ingibjartsdóttir, Rafn Eyfell Gestsson.
t
SIGURLAUG HELGADÓTTIR,
Bólstaðarhlíð 60,
verður jarðsungin frá Hallgrímskirkju
miðvikudaginn 21. desemberkl. 13.30.
Blóm vinsamlega afþökkuð.
Auður Helgadóttir Winnan, Gray Winnan,
Elín Frigg Helgadótir,
Lárus Helgason, Rosemarieflor Canillo,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Útför móður okkar,
JÓHÖNNU GÍSLADÓTTUR,
Hraunbæ 108,
Reykjavfk,
sem lést 9. desember, verður gerð frá
Fossvogskirkju föstudaginn 16. desem-
ber kl. 10.30.
Gerður Lúðvíksdóttir,
Iðunn Lúðvíksdóttir.
t
Móðir mín, tengdamóðir, amma og langamma,
SIGRÍÐUR ÞORVARÐARDÓTTIR,
áður Hrefnugötu 2,
lést 4. desember sl. á Hrafnistu, Hafnarfirði.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Sólveig Einarsdóttir, Lindsay O’Brien,
Jóhanna Axelsdóttir,
Edda Þorsteinsdóttir, Halldór Guðmundsson,
Einar Baldvin Þorsteinsson,
Gfsli Rafn Ólafsson, Guðbjörg Lind Valdimarsdóttir,
Þorvarður Tjörvi Ólafsson
og barnabörn.
t
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir og amma,
SIGRÚN JÓNSDÓTTIR,
Hraunbæ 103,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Hallgrímskirkju
á morgun, föstudaginn 16. desember,
kl. 13.30.
Gísli Þór Sigurðsson,
Sigurður Gíslason,
Sigurbjörg Gfsladóttir,
Jón Gfslason,
tengdabörn og barnabörn.
t
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir og
amma,
ELÍN S. TRAUSTADÓTTIR,
Suðurvangi 19a,
Hafnarfirði,
verður jarðsettfrá Víðistaðakirkju föstu-
daginn 16. desember kl. 13.30.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakk-
aðir, en þeim, sem vildu minnast henn-
ar, er bent á Landspítalann.
Jón Trausti Harðarson, Fjóla Kristjánsdóttir
Jóhanna Harðardóttir, Birgir Þór Jósafatsson,
Dagbjartur Harðarson, Anna Bergsdóttir,
Guðlaugur Harðarson, Hafdfs Bogadóttir,
Erlingur Harðarson, Elsa Sigurfinnsdóttir,
Björk Harðardóttir, Renos Demetriou
og barnabörn.
KETILL BERG
BJÖRNSSON
+ Ketill Berg
Björnsson var
fæddur á Hólmavík
í Strandasýslu 22.
ágúst 1920. Hann
lést 7. desember síð-
astliðinn. Foreldrar
hans voru Guðbjörg
Níelsdóttir og Björn'
Björnsson. Eftirlif-
andi systkini hans
eru Guðrún, Þórður
og Guðlaugur, en
látnir eru Vilhjálm-
ur og Kristinn.
Árið 1941 gekk
Ketill að eiga eftir-
lifandi konu sína Ólöfu Ragn-
heiði Guðjónsdóttur, f. 16.12.
1919. Fyrsta barn sitt, telpu,
misstu þau nýfædda, önnur
TENGDAFAÐIR minn, Ketill B.
Bjömsson, er látinn. Með honum
er genginn góður og grandvar mað-
ur, sem verður lengi saknað. Full-
yrða má að Ketill hafi lifað auðugu
og farsælu lífi. Góðu hjónabandi og
ástsælu íjölskyldulífi.
Kynni okkar hófust á gamlárs-
kvöld 1970. Við Bima höfðum
kynnst þá um haustið og fannst
henni orðið tímabært að sýna
mannsefnið. Þegar í Langagerði var
komið, voru þar fyrir vinir og
vandamenn þeirra Langagerðis-
hjóna að fagna nýja árinu sem var
að ganga í garð. I anddyrinu mætti
okkur dökkhærður og snaggaraleg-
ur maður sem lagfærði gleraugun
á nefinu og horfði gagnrýnisaugum
á þennan fylgdarmann dóttur sinn-
ar. Mörgum árum síðar, þegar þetta
gamlárskvöld barst í tal, hló Ketill,
sennilega á minn kostnað, og var
auðheyrt að hann minntist þessa
gamlárskvölds jafnvel og ég.
Ketill var orðvar maður og skar
sig úr með látlausri framkomu og
prúðmennsku. Hann var handlaginn
og góður smiður. Lengst af vann
hann í Vélsmiðjunni Héðni, m.a. við
uppsetningu á síldarverksmiðjum
vítt og breitt um landið. Síðustu
starfsárin vann hann í Garða-Héðni.
Þó að Ketill hætti störfum vegna
aldurs, var starfsþrekið ekki búið.
Endalaust var hægt að bylta þúfu
í sumarbústaðalandinu eða negla
spýtu einhvers staðar í glæsilega
sumarbústaðinn í Kjósinni sem þau
Langagerðishjón byggðu frá
grunni. Síðustu árin kom hann sér
upp aðstöðu til að smíða ýmsa hluti
úr járni í bílskúmum í Melbæ. Þakk-
látur er ég fyrir öll innlitin í kaffí.
Kom þá fym að minna varð úr
verki en ella.
börn eru Kolfinna,
maki Þorsteinn
Ólafsson; Guðbjörg
Birna, maki Bene-
dikt Svavarsson;
Hjördís; Kristín,
maki Ólafur Laufd-
al Jónsson; Guðjón
Björn, maki Ragn-
heiður Elfa Arnar-
dóttir. Barnabörn
Ketils og Ólafar
urðu 13, þar af eru
tvö látin og barna-
barnabörnin eru
átta. Ketill nam
járnsmiði í Vél-
smiðjunni Héðni þar sem hann
starfaði mest alla ævi sína.
Útför hans fer fram frá Bú-
staðakirkju í dag.
Nú síðsumars tók sig upp alvar-
legt mein sem Ketill hafði átt við
að stríða. Þegar rökkva tók að
hausti átti það sama við um Ketil,
og nú þegar dagur er hvað stystur
kveður Ketill.
En lífíð heldur áfram, auðugra
af kynnum af mönnum eins og
Katli. Ég mun sérstaklega minnast
gleðinnar og ánægjunnar sem skein
af Katli heima í Hæðargarði nú í
vetrarbyijun, þegar hann horfði á
myndbandsupptöku af langafabarni
sínu, sem býr í Kaupmannahöfn
ásamt foreldrum sínum.
Ég þakka Katli samfylgdina og
votta eiginkonu hans og aðstand-
endum öllum samúð mína.
Benedikt Svavarsson.
í dag kveð ég í hinsta sinn vin
minn og tengdaföður, Ketil Berg
Björnsson.
Hann hefur kvatt þennan heim
eftir mjög erfið veikindi.
Hugurinn reikar aftur í tímann
til þeirra fjölda stunda er við sátum
saman og ræddum um lífið og til-
veruna og ferðalögin til fjarlægra
heimsálfa sem við fórum í saman
ásamt eiginkonum okkar og vinum.
Þar upplifðum við ævintýri sem
eru okkur öllum ógleymanleg og
kær.
Ketill tengdafaðir mínn reyndist
mér vel og mér þótti alltaf ákaflega
vænt um hann.
í minningunni um góðan sam-
ferðavin og tengdaföður bið ég góð-
an guð um styrk til handa eigin-
konu hans Ólöfu Ragnheiði Guð-
jónsdóttur á hennar erfíðu stundum.
Elsku Ketill, hafðu kæra þökk
fyrir allt.
Ólafur Laufdal.
+
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir, amma og langamma,
KARÓLÍNA JÚLÍUSDÓTTIR,
sem lést 6. desember, verður jarösung-
in frá Vtri-Njarðvíkurkirkju laugardaginn
17. desember kl. 14.00.
Rafn A. Pétursson,
Árni Júliusson, Sólveig Jónsdóttir,
Júlfus Rafnsson, Guðrún Gfsladóttir,
Pétur Rafnsson, Guðrfður Friðriksdóttir,
Kjartan Rafnsson, Sólveig Einarsdóttir,
Auður Rafnsdóttir, Júlíus Bjarnason,
Dröfn Rafnsdóttir, Sigurður Sævarsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Útför móðursystur minnar,
FRÍÐU KNUDSEN,
Hellusundi 6,
Reykjavfk,
fer fram frá Fossvogskirkju föstudaginn 16. desember kl. 13.30.
Fyrir hönd fjölskyldunnar,
Hólmfrfður Ólafsdóttir.
Það er komið að leiðarlokum.
Sterkur og eftirminnilegur per-
sónuleiki er kvaddur.
Ég sé hann fyrir mér, þar sem
hann stendur, hljóður og íhugull,
með hendur fyrir aftan bak, og frá
honum streymir þessi mildi og hlýja
sem einkenndi hann og hlaut að
heilla alla sem kynntumst honum.
Hann Ketill var nefnilega „sjarmör“
í bestu merkingu þess orðs, hóg-
vær, hæglátur, en alltaf stutt í
spaugið og brosið. Hann var maður
sem tekið var eftir og hlustað á,
þó ekki hefði hann hátt. Innihald
var honum meira virði en umbúðir,
því er ég ekki viss um að hann
hefði kært sig um að vera hlaðinn
lofi og orðskrúði. Ég læt því nægja
að þakka elskulegum tengdaföður,
traustum vini og góðum afa, sam-
fylgdina.
Hans er sárt saknað.
Svo er því farið:
Sá er eftir lifir
deyr þeim sem deyr
en hinn dáni lifír
í hjarta og minni
manna er hans sakna.
Þeir eru himnarnir
honum yfir.
(Hannes Pétursson)
Blessuð sé minning Ketils B.
Bjömssonar.
Ragnheiður.
Hin langa þraut er liðin,
nú loksins hlaustu friðinn,
og allt er orðið rótt.
Nú sæll er sigur unninn,
og sólin björt upp runnin,
á bak við dimma dauðans nótt.
Fyrst sigur sá er fenginn,
fyrst sorgar þraut er gengin,
hvað getur grætt oss þá?
Oss þykir þungt að skilja.
en það er Guðs að vilja,
og gott er allt, sem Guði’ er frá.
(Vald. Briem)
Mig langar að minnast afa míns
með örfáum orðum.
Eins og allir vita, sem hann
þekktu, var hann alveg einstakur
maður. Hann hafði alveg einstak-
lega hlýtt viðmót og það var alltaf
svo gott að vera þar sem hann var
nálægt.
Þó að ég hafí alist upp að lengst-
um hluta til úti á landi, fjarri ömmu
og afa, vom þau einhvern veginn
aldrei langt í burtu. Það var alltaf
svo gaman og notalegt þegar við
hittumst, hvort sem var, að þau
kæmu í heimsókn til okkar eða við
til þeirra í Langó. Samverustundun-
um fjölgaði reyndar þegar ég,
ásamt foreldrum og bróður mínum
flutti búferlum til Reykjavíkur árið
1987. Núna þakka ég fyrir þær
stundir og minningar þessara
stunda vara að eilífu.
Elsku amma mín, mamma mín,
Birna, Dísa, Stína, Bjössi og aðrir
aðstandendur. Megi góður guð
styrkja okkur öll, sem þótti svo
vænt um afa, í sorg okkar og sökn-
uði.
Ingibjörg.
Elsku afi minn er horfinn frá
okkur úr þessu lífi.
Það er erfítt að hugsa til þess
að aldrei framar munum við sjá
hann standa við hópinn sinn, stolt-
ur, með hendur í vösum. Hann séra
Pálmi lýsti því vel þegar hann sagði
að hann afi væri maður sem segði
meira með einni setningu en marg-
ir aðrir með langri tölu og að hann
talaði nú aldrei af sér. Við, fólkið
hans, vissum hvað hann meinti því
hann afi var rólegur maður sem fór
aldrei stórum orðum um það sem
honum fannst, en það fór þó ekkert
á milli mála ef honum mislíkaði eða
þegar hann var stoltur og ánægð-
ur. Ég á svo margar yndislega góð-
ar minningar frá stundunum í
Langó hjá ömmu og afa. Þar hefur
alltaf verið tekið á móti manni eins
og tignargesti og notalegheitin al-
veg einstök.
Við höfum oft gert grín að því
þegar setið hefur verið við eldhús-
borðið í Langó, á kvöldin, er eins
og svefngalsi færist yfír fólkið og