Morgunblaðið - 09.01.1997, Side 53

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FIMMTUDAGUR 9. JANÚAR 1997 53
t
l!
I
)
>
>
>
>
>
>
>1
ISAFOLD
TEITSDÓTTIR
+ ísafold Teits-
dóttir fæddist
í Reykjavík 17.
janúar 1907. Hún
lést á Sjúkrahúsi
Reykjavíkur í
Landakoti 29. des-
ember síðastlið-
inn. Hún var næ-
stelst fimm barna
hjónanna Teits
Erlendssonar, f.
31. október 1873,
d. 25. október
1958, bónda á
Stóru-Drageyri,
Skorradal og Mál-
fríðar Jóhanns-
dóttur, f. 27. september 1878,
d. 6. apríl 1964. Systkini ísa-
foldar eru: Guðlaug, f. 10. júní
1904, d. 8. nóvember 1974;
Erlendur Ragnar, f. 17. mars
1909, d. 27. júní 1944; Jóhanna
María, f. 13. janúar 1911;
Kristján, f. 20. október 1915,
d. 2. maí 1990. Einkasonur fsa-
foldar er Óttarr Arnar, f. 7.
nóvember 1940. Faðir hans var
Halldór Jónsson, á Kirkjubæ í
Hróarstungu, f. 16. janúar
1916, d. 23. febrúar 1977. Ótt-
arr er kvæntur Ingrid Elsu, f.
6. júni 1943. Börn þeirra eru
a. Esther Ang-
elica, f. 25. októ-
ber 1965, dóttir
Alexandra Ingrid,
f. 1. júní 1993, b.
íris Kristína, f. 4.
júlí 1971. ísafold
lauk námi við
Hjúkrunarskóla
íslands vorið
1933. Stundaði
siðan framhalds-
nám við „Gamla
Kliniken" í Hels-
ingfors og við
„Norsk- Sykeplei-
erskeforbunds-
Fortsettelses-
skole“. Hún starfaði fyrst við
Landspítalann, síðan hjá
Rauðakrossdeild Akureyrar,
Vöggustofu Barnavinafélags-
ins Sumargjafar og hjúkrunar-
félagsins Líkn. Lengst af eða
frá 1953 starfaði hún við ung-
barnavernd hjá Heilsuvernd-
arstöð Reykjavíkur. Síðustu
árin var hún skólahjúkrunar-
kona í þremur skólum samtím-
is: Melaskóla, Landakotsskóla
og Vesturbæjarskóla.
Útför ísafoldar fer fram frá
Fossvogskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
í dag kveð ég elskulega tengda-
móður mína í síðasta sinn. Kynni
okkar ísafoldar hófust fyrir rú num
30 árum þegar ég giftist Óttari
einkasyni hennar.
Það var sumar og sólin skein
þegar við komum með Gullfossi til
Islands eftir að við giftum okkur í
Þýskalandi, heimalandi mínu. Nán-
ustu ættingjar og vinir biðu okkar
á bryggjunni og Isafold tók fyrst á
móti okkur með fallegan blómvönd
og bauð mig hjartanlega velkomna
til íslands. Mér fannst ég strax
umvafin þessari einstöku hjarta-
hlýju og væntumþykju sem hún allt-
af sýndi mér.
Þegar fyrsta barnabarn hennar
fæddist varð hún fyrst til að óska
okkur til hamingju og færði okkur
tvo blómvendi; handa mér og Esth-
er litlu. Hún sem var hjúkrunarkona
og starfaði í ungbarnaeftirliti gat
mikið hjálpað mér. Hún kom mér
í móðurstað. Þegar annað barna-
bamið, Íris, fæddist var aftur mik-
ill stuðningur að ísafold.
ísafold var mér góð og kærleiks-
rík tengdamóðir. Hún var alltaf til-
búin að rétta mér hjálparhönd og
alltaf var sjálfsagt að leita til henn-
ar. Heilsa ísafoldar byijaði að
bresta síðastliðið ár, en ávallt þegar
eitthvað stóð til, s.s. boð, sóttum
við ísafold heim til okkar. Oftar en
ekki sagði hún við mig: ,Þetta er
allt of mikil fyrirhöfn fyrir ykkur.
Þið eruð alltaf svo góð við mig.“
Síðasta mánuð á Landakotsspítala
var hún sérstaklega þakklát fyrir
alla umönnunina sem hún fékk.
Henni var tamara að gefa en þiggja.
Ég óska þess af öllu hjarta að
þér líði vel þar sem þú ert nú, elsku
Isafold,
Hjartkær amma, far í friði,
föðurlandið himneskt á,
þúsundfaldar þakkir hljóttu,
þínum litlum vinum frá.
Vertu sæl um ailar aidir,
alvaldshendi falin ver,
inn á landið unaðsbjarta,
englar drottins fylgi þér.
(Ók. höf.)
Nú hefur elskuleg amma okkar
ísafold hlotið hvíldina góðu og er
farin yfir í betri heim. Okkur syst-
urnar langar til að minnast hennar
með fáeinum orðum. Það eru ljúfar
minningar sem koma upp í huga
okkar. Amma var afskaplega hlý
og góð. Það var notalegt og gott
að vera í návist hennar.
Amma átti stóran þátt í uppeldi
okkar. Við gengum báðar í Isaks-
skóla og amma bjó í Bólstaðarhlíð
skammt frá skólanum. Alla virka
daga sótti amma okkur í skólann
og við gengum saman í rólegheitum
heim til hennar. í drekkutímanum
biðu okkar alltaf góðu ,ömmu-
pönnsurnar" eða annað góðgæti.
Við sögðum frá atburðum dagsins
og amma varð aldrei þreytt á að
hlusta á okkur. Við spiluðum oft
„svarta Pétur“ eða önnur spil og
höfðum gaman af. Amma var mjög
ljóðelsk og kenndi okkur margar
vísur og mörg kvæði. Hún kenndi
okkur einnig að pijóna og við minn-
umst með hlýhug fyrstu afreks-
verka okkar undir hennar umsjón.
Hún pijónaði mikið sjálf og þeir
voru ófáir vettlingamir og sokkarn-
ir sem hún pijónaði á okkur í öllum
regnbogans litum.
Þegar við vorum yngri fengum
við oft að gista hjá ömmu um helg-
ar. Það var alltaf tilhlökkunarefni
því sjaldan var stjanað eins mikið
við okkur og þá. Alltaf vildi amma
vera að gefa og gauka einhveiju
að okkur. Amma var alltaf í góðu
skapi, gat alltaf glaðst af minnsta
tilefni og séð jákvæðu hliðarnar á
öllu. Þegar við lágum veikar heima
kom amma ávallt í heimsókn með
vínber og ís. Hún stytti okkur
stundir með skemmtilegum sögum
af því þegar hún starfaði sem hjúkr-
unarkona og við ungbarnavernd.
Amma var ætíð tilbúin að rétta
okkur hjálparhönd í stóru og smáu.
Okkur er minnisstætt þegar við
vorum einar heima kvöld eitt og
rafmagnið fór af höfuðborgarsvæð-
inu. Við urðum mjög hræddar og í
því hringdi síminn. Amma var auð-
vitað að hringja og tókst henni að
róa okkur og ræddi við okkur um
heima og geima uns rafmagnið kom
á aftur. Amma fylgdist vel með sín-
um nánustu. A hlýlegu heimili
hennar voru fjölmargar myndir af
okkur systrum og fyrsta
langömmubarni hennar sem hún
gladdist mikið yfir og var henni
kært. Þegar við áttum afmæli var
amma ávallt fyrst allra að hringja
og óska okkur til hamingju. Svona
var hún amma okkar, alla tíð svo
góð og hugulsöm. Elsku amma, við
kveðjum þig með söknuð í hjarta
og þökkum þér fyrir allt sem þú
hefur gert fyrir okkur. Minningin
um þig mun ávallt eiga sérstakan
stað í hjörtum okkar. Megi Guð og
góðir englar vera með þér.
Hvíl í friði.
Þínar
Esther og íris Ottarsdætur.
Með nokkrum orðum langar mig
að minnast ísafoldar Teitsdóttur
t
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir og amma,
ODDNÝ S. SIGURÐARDÓTTIR,
Austurgerði 12,
Reykjavik,
lést á heimili sínu að kvöldi 7. janúar.
Jarðarförin auglýst síðar.
Fyrir hönd aðstandenda,
Jón I. Júli'usson,
Júlfus Þór Jónsson, Agnes Viggósdóttir,
Sigrún A. Jónsdóttir, Gunnar Þór Guðmannsson,
Rut Jónsdóttir, Árni M. Heiðberg,
Einar Örn Jónsson, Guðný Magnúsdóttir,
Jón Þorsteinn Jónsson, Sigrún Karlsdóttir
og barnabörn.
Far þú i friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Guð blessi þig.
Þín tengdadóttir,
Ingrid Elsa Halldórsson.
Elskulega amma, njóttu
eilíflega Guði hjá,
umbunar þess, er við hlutum,
ávallt þinni hendi frá;
þú varst okkur ungu hjörtum,
eins og þegar sólin hlý,
vorblómin með vorsins geislum
vefur sumarfegurð í.
t
STEFÁN HANNESSON,
Austurgötu 29B,
Hafnarfirði,
sem lést 31. desember sl., verður jarð-
sunginn frá Fossvogskapellu í dag,
fimmtudaginn 9. janúar, kl. 15.00.
Bjargey Fjóla Stefánsdóttir,
Vilborg Kristín Stefánsdóttir,
Ágúst Guðmundsson,
Stefán Guðmundsson,
Pálína Guðmundsdóttir
og fjölskyldur.
sem megna þó aldrei að lýsa til
fulis hug mínum til hennar. Ég
þekkti ísafold alla mína ævi þar sem
hún var amma vinkonu minnar.
Sem slík og vegna mannkosta henn-
ar skipaði hún sérstakan sess í
huga mínum og hjarta. ísafold var
mikið ljúfmenni og var félagsskapur
hennar alltaf notalegur.
ísafold var að mörgu leyti langt
á undan sinni samtíð. Hún lærði
hjúkrun hérna heima á íslandi og
með dugnaði og þrautseigju lauk
hún framhaldsnámi í FinnlandL Á
þeim tíma var það mikið afrek. ísa-
fold eignaðist síðan son sinn Óttarr
og ól hann upp ein. Hún var ein-
stæð móðir og komst af án þess
félagslega stuðnings sem hið opin-
bera veitir foreldri sem þannig er
ástatt fyrir í dag og er það aðdáun-
arvert.
Það sem einkenndi ísafold helst
var hversu jákvæð og áhugasöm
hún var. Hún fylgdist vel með hvað
hver og einn tók sér fyrir hendur
í leik og starfi og samgladdist inni-
lega þegar vel gekk og langþráðum
áföngum var náð. Ráðleggingar og
heilræði hennar voru alltaf gefin
af heilum hug og komu sér oftar
en ekki vel. Umhyggju hennar voru
engin takmörk sett. Ég kveð ísa-
fold með djúpum söknuði en um
leið með þakklæti fyrir að hafa
kynnst svo góðri og mikilli mann-
eskju.
Fjölskyldu ísafoldar, Óttari,
Ingrid, Ester, Alexöndru, írisi og
Jóhönnu Teitsdóttur, votta ég mína
innilegustu samúð. Guð blessi minn-
ingu Isafoldar Teitsdóttur.
Brynja Ingunn
Hafsteinsdóttir.
Ritarar íslendingasagnanna báru
virðingu fyrir orðum og notuðu þau
af nákvæmni og yfirvegun. Texti
þeirra var ekki hlaðinn óþarfa orð-
skrúði heldur hnitmiðaður og snarp-
ur. í dag er þessu öðruvísi farið.
Nú flæða yfir okkur hástemmdar
lýsingar og innihaldslitlar upphróp-
anir í yfirþyrmandi óhófi. Jafnvel
hvunndagslegustu hlutir eru sagðir
„einstakir", „stórkostlegir" og „frá-
bærir“. Þegar mikið liggur við
stöndum við því úrræðalaus. Orð-
laus - í bókstaflegri merkingu -
vegna þeirrar gengisfellingar sem
orðið hefur á ákveðnum orðum
vegna ofnotkunar.
Núna liggur einmitt mikið við.
Nú þegar við kveðjum konu sem
ýmis af jákvæðustu orðum íslenskr-
ar tungu eiga við um - ísafold
Teitsdóttur hjúkrunarkonu. Um leið
og hugsað er til þessarar sómakonu
kemur lýsingarorðið „góður“ upp í
hugann. Folda var góð kona. Blíð
og góð. Og þessi lýsingarorð eru
ekki valin af handahófi. Þeim er
ekki slengt fram í hugsunarleysi
eða vegna þess að þau þyki viðeig-
andi í minningargrein um aldraða
konu. Þau lýsa Foldu einfaldlega
best.
En hún var ekkþ bara góð. Hún
var líka dugleg. Á tímum þegar
ekki þótti sjálfsagt að konur mennt-
uðu sig lauk Folda starfsnámi. Hún
útskrifaðist sem hjúkrunarkona og
starfaði sem slík, áratugum saman,
enda hafði hún fyrir heimili að sjá.
Hún var einstæð móðir á þeim árum
þegar konur, sem fylltu þann flokk,
þurftu að hafa sterk bein. í þá daga
var einfaldlega ekki gert ráð fýrir
því að ógiftar konur eignuðust börn
og frávik frá þeirri óskráðu reglu
þjóðfélagsins gátu haft ýmsa erfið-
leika í för með sér.
Þótt Folda væri fíngerð í útliti
bjó hún yfir stórkostlegum styrk.
Hún stóð af sér alla storma og ól
einkason sinn upp með miklum
sóma. Hún átti meira að segja af-
gang. Næga umhyggju og blíðu
fyrir ótalmörg önnur ungviði í fjöl-
skyldunni. Þegar undirrituð kom í
heiminn var Folda til dæmis stoð
og stytta hinna nýbökuðu foreldra.
Ávallt reiðubúin að gefa góð ráð
varðandi umönnun stúlkubarnsins
sem átti við ýmsa kvilla að stríða
á fyrstu æviárunum. Þá var ekki
amalegt að eiga frænku sem var
hjúkrunarkona!
Og Folda hélt áfram að halda
yfir mér verndarhendi. Þegar ég
gekk í Melaskólann gegndi þessi
blíða og góða kona þar stöðu skóla-
hjúkrunarkonu. Ég átti því alltaf
öruggt skjól inni á skrifstofu hjá
henni ef snjóboltastríð eða önnur
óáran geisaði á skólalóðinni. Það
notfærði ég mér til hins ýtrasta
og leitaði eflaust óþarflega oft á
náðir frænku minnar. Hún tók mér
hins vegar alltaf opnum örmum,
strauk mér um vangann og smellti
plástri á skrámur ef á þurfti að
halda.
Að leiðarlokum þakka ég Foldu
þá miklu hlýju og góðsemi sem hún
sýndi þremur kynslóðum fjölskyldu
minnar. Við sendum einlægar sam-
úðarkveðjur til Óttars, einkasonar
hennar, tengdadóttur, sonardætra
og Jóhönnu systur hennar.
Fyrir hönd fjölskyldunnar á Nes-
haga 15,
Jónína Leósdóttir.
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
sonur, bróðir og tengdasonur,
ÁGÚSTINGISIGURÐSSON,
Lágengi 13,
Selfossi,
varð bráðkvaddur á heimili sínu
5. janúar síðastliðinn.
Jarðarförin fer fram frá Selfosskirkju
laugardaginn 11. janúar kl. 15.30.
Bílferð verður frá BSÍ, Reykjavík,
kl. 14.00.
Hugrún Elfa Bjarnadóttir og börn,
foreldrar, systkini og tengdamóðir.
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
SIGTRYGGUR KJARTANSSON,
lést á Sjúkrahúsi Keflavíkur 3. janúar.
Útförin fer fram frá Keflavíkurkirkju í
dag, fimmtudaginn 9. janúar, kl. 14.00.
Klara Ásgeirsdóttir,
Kjartan S. Sigtryggsson, Ása Steinunn Atladóttir,
Sigríður S. Sigtryggsdóttir, Biil Joyner,
Steinar S. Sigtryggsson, Birna Marteinsdóttir,
Kristín S. Sigtryggsdóttir, Hallur A. Baldursson,
Hólmfrfður S. Sigtryggsdóttir, Þórður Kárason,
barnabörn og barnabarnabörn.