Morgunblaðið - 29.01.1997, Síða 33

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
MIÐVIKUDAGUR 29. JANÚAR 1997 33
+ Sigurbergur
Þórarinsson
fæddist í Hafnar-
firði 24. nóvember
1932. Hann lést á
heimili sínu, Birki-
hlíð 4 A, 20. janúar
síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
hjónin Þórarinn Sig-
urðsson, f. 17. maí
1905, d. 29.12. 1983,
og Guðrún Sigur-
bergsdóttir, f. 31.
janúar 1907. Sigur-
bergur átti eina
systur, Eineyju, sem
lifir bróður sinn, en Einar bróð-
ir þeirra lést í barnæsku.
Hinn 13. apríl 1957 kvæntist
Sigurbergur Hrafnhildi Þor-
leifsdóttur, f. 11. júlí 1935, og
o
Tákn það sem yfirskrift þessara
minningarorða merkir í hugum skáta
að viðkomandi sé „farinn heim“.
Andlát Sigurbergs Þórarinssonar var
óvænt og hann var kallaður „heim“
langt um aldur fram.
Leiðir Sigurbergs og Skátafélags-
ins Hraunbúa hafa lengi legið saman
og Sissi, eins og hann var löngum
nefndur innan okkar raða, hefur
gegnt flestum trúnaðarstöðum innan
Hraunbúa og var m.a. félagsforingi
um tíma. Hraunbúar hafa gert átak
í því að safna og varðveita fundar-
gerðir, myndir og muni sem snerta
sögu hafnfírskra skáta og í því safni
má sjá hve virkur hann var á sínum
tíma og í fararbroddi ásamt félögum
sínum í skátaflokknum Fákum, sem
reyndar enn halda hópinn allt fram
á þennan dag. Þeir stóðu fyrir fjöl-
mörgum námskeiðum af ýmsum toga
og gáfu út blaðið Skáldu sem hreyfði
sannarlega við Iesendum og tók á
flestum málum sem vörðuðu félagið.
Sissi var um árabil formaður for-
ingjaráðs Hraunbúa, enda átti hann
gott með að stjórna fundum og kunni
vel til verka á því sviði. Var hann
reyndar oft fram á síðari ár fenginn
til þess að stjórna aðalfundum félags-
ins. Þá var hann starfsmaður
Hraunbúa um tíma. Sissi lét
Hraunbúum í té myndasafn sitt úr
skátastarfí og þar má sjá hann í glöð-
um hópi fjölmargra vina sinna. Við
minnumst hans í útilegunum í Krisu-
vík, á vormótunum í Helgadal og þá
var fræg för þeirra Fákafélaga á
Indaba-mótið á Englandi. Sissi tók
þátt í mörgum Landsmótunum og
honum var falið nokkrum sinnum að
halda hátíðaræðu á sumardaginn
fyrsta í Hafnarfjarðarkirkju, því hann
var góður ræðumaður. Við munum
einnig öll spjallkvöldin í gamla
Hraunbyrgi við Strandgötuna og síð-
ar við Hraunbrúnina, og sjáum hann
síðan fyrir okkur leiða skrúðgöngu
skáta á hátíðarstundum.
Já, það er sannarlega margs að
minnast og Hraunbúar munu varð-
veita allar þessar minningar og þakka
honum að leiðarlokum samfylgdina,
tryggðina og vináttuna. Aldraðri
móður hans, börnum og ættingjum
öllum vottum við okkar innilegustu
samúð.
Skátafélagið Hraunbúar.
Allt frá unglingsárum höfum við
félagar Sigurbergs Þórarinssonar, eða
Sissa eins og hann var nefndur af
vinum sínum, haldið hópinn. Kynni
okkar hófust í skátahreyfíngunni og
þar voru viðfangsefnin íjölbreytt og
skemmtileg og þróaðist með okkur
samheldni og vinátta, sem haldist
hefur fram á þennan dag, er Sigur-
bergur kveður svo skyndilega og
óvænt.
Sigurbergur var glaðsinna og
skemmtilegur félagi, hugmyndaríkur
og mikill kappsmaður um að koma
áhugamálum sínum í framkvæmd.
Kunni þó vel að meta skoðanir ann-
arra og tók tillit til þeirra. Þótti gam-
hjuggu þau í Hafn-
arfirði allan sinn
búskap. Þau slitu
samvistir. Börn
þeirra eru: 1) Anna
Jónína, bankamað-
ur, f. 13.2.1957, gift
Sigurði Kristjáns-
syni tryggingafull-
trúa hjá Sjóvá-
Almennum. Böm
þeirra: Þórbergur
Már, Kristján og
Sindri. Þórarinn
tónlistarkennari, f.
13.4 1958, kvæntur
Rosalia Moro Rodr-
iguez, matreiðslum. Böm þeirra:
Helga Guðrún og Alexander.
Utför Sigurbergs fer fram
frá Víðistaðakirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 13.30.
an að rökræðum og reyndist oft far-
sæll í að leiða mál til lykta með sam-
komulagi. Þessum eiginleikum hélt
hann alla ævi og var því vel látinn
af þeim er kynntust honum.
Því voru honum fljótlega fengin
forystuhlutverk innan skátafélagsins
Hraunbúa.en þar endurskipulagði
hann uppbyggingu skátaprófanna og
foringjastarfið. Var í forystu fyrir
skeytasölu skátafélagsins, sem aflaði
því góðra tekna. Hann var síðar gerð-
ur að félagsforingja Hraunbúa. Þá var
hann einn stofnenda Hjálparsveitar
skáta í Hafnarfirði 1951 og annar
formaður hennar 1956. Efldist sveitin
mjög undir stjóm hans. Einnig var
hann meðal stofnenda Georgsgildis-
ins. Alla ævi átti skátastarf hug hans.
Sigurbergur lauk gagnfræðaprófí
frá Flensborgarskóla. Að loknu námi
í bifvélavirkjun og störf við iðn sína
réðst hann til Bifreiðaeftirlits ríkisins,
þar sem hann var í ijölda ára bæði í
aðalstöðvunum í Reykjavík og síðan
í Hafnarfírði. Jafnframt varð hann
kennari við meiraprófsnámskeiðin og
komu skipulagshæfileikar hans þar
að góðu gagni, enda ávalit opinn fyr-
ir nýjungum í starfsgrein sinni. Eftir
að Bifreiðaeftirlitið var lagt niður,
starfaði hann við Víðistaðaskólann í
Hafnarfirði sem gangavörður. Var og
ökukennari í mörg ár og samdi þá
leiðbeiningar fyrir nemendur sina, en
hann þótti góður kennari og tók oft
þá í ökunám, er áttu nokkuð á bratt-
ann að sækja vegna lítillar kunnáttu
í íslensku. Margir nýbúar eru honum
þakklátir fyrir ökuskírteini sín.
Undanfarin ár hafði starfsþrek Sig-
urbergs minnkað nokkuð og horfði
hann fram til þess dags er hann
gæti notið eftirlaunaáranna og verið
meira samvistum við fjölskyldu sína.
enda hafði hann mikið yndi af bama-
bömum sínum og var þeim góður afí
- lifði sín eigin æskuár aftur gegnum
þau.
Móður sinni, Guðrúnu, var hann
góður sonur og vitjaði hennar oft, en
hún dvelur vel em á Sólvangi. Söknuð-
ur fjölskyldu hans er mikill við svo
sviplegt fráfall, en hún og við vinir
hans fínnum huggun harmi gegn í
minningunni^ um góðan dreng.
Bragi, Ásgeir, Sigursveinn.
Mánudagurinn 20. janúar var
sorgardagur fyrir skólasamfélagið í
Víðistaðaskóla. Þá um morguninn
hafði brugðið svo við að Sigurbergur
Þórarinsson, gangavörður unglinga-
deildar, var ekki mættur til vinnu og
ekkert hafði frá honum heyrst. Þetta
var í hæsta máta óvanalegt þar sem
Sigurbergur var stundvís og ná-
kvæmur með vinnuna. Við nánari
eftirgrennslan kom í ljós að Sigur-
bergur hafíð orðið bráðkvaddur þá
um nóttina. Sigurbergur Þórarinsson,
eða Sissi eins og hann var kallaður,
kom til starfa sem gangavörður ungl-
ingadeildar í Víðistaðaskóla eftir að
Bifreiðaeftirlit ríkisins var lagt niður,
en þar hafði hann starfað áður.
Gangavarsla í unglingadeild er ekki
auðvelt starf.
Unglingarnir eru kraftmiklir og
stundum í þeim nokkur fyrirferð, eins
og ungu fólki er eðlilegt. Sissi tók
unglingunum eins og þeir eru, og
hlaut fyrir það hlýhug þeirra og þakk-
læti. Hann var rólegur og yfirvegað-
ur í störfum sínum og var annt um
að halda sínu yfirráðasvæði í lagi.
Kannski fannst krökkunum hann
stífur á stundum, en skildu þó að
þannig varð það að vera til að allt
væri í lagi.
Sissa þótti vænt um vinnustaðinn
sinn, það sýndi hann á margan hátt.
Ef ég ætti að lýsa Sissa eins og
ég kynntist honum þá var hann í
aðra röndina alvarlegur, en í hina
röndina kíminn og átti það til að gant-
ast. Hann var framúrskarandi kurteis
og smekkmaður í hvívetna.
í skólanum var því veitt athygli
hversu natinn hann var við bamaböm
sín. Þau tengsl ræktaði hann greini-
lega vel eins og önnur fjölskyldu-
tengsl. Hann heimsótti aldraða móður
sína eins oft og hann frekast gat eins
og góðum syni sæmir. Missir hennar
er mikill eins og allrar íjölskyldu hans.
Með þessum fátæklegu orðum
langar mig að kveðja Sigurberg. Fyr-
ir hönd Víðistaðaskóla er honum þökk-
uð samfylgdin og störf hans fyrir
skóiann. Hans er saknað af starfsfólki
og nemendum. Aldraðri móður, böm-
um, bamabömum og öðmm ættingj-
um sendum við innilegustu samúðar-
kveðjur.
Sigurður Björgvinsson,
skólastjóri Víðistaðaskóla.
í dag er Sigurbergur Þórarinsson,
Sissi eins og hann var jafnan kallað-
ur, kvaddur hinstu kveðju.
Við ótímabært fráfall Sissa leita á
hugann ótal æskuminningar tengdar
honum, foreldrum hans og ekki síst
bömum hans, þeim Önnu og Þór-
arni, en við vorum óaðskiljanlegir
vinir. Það er margs að minnast, til
dæmis öll spilakvöldin á Hraunbrún-
inni, ferðalögin út á land, sundferð-
imar og laugardagsmorgnamir með
Sissa þegar hann þurfti að útrétta í
Reykjavík sem enduðu oftast á ein-
hveijum matsölustaðnum eða í ísbúð.
Við brölluðum margt saman og ávallt
var Sissi til staðar ef á þurfti að
halda. Skipti þá ekki máli hversu
önnum kafínn hann var við vinnu,
alltaf átti hann stund aflögu fyrir
bömin sín og vini þeirra.
Nú þegar Sissi er farinn myndast
tómarúm sem aldrei verður fyllt, en
við eigum minningar sem munu ylja
okkur alla tíð, minningar sem bera
vott um hlýju hans, umhyggju og
umburðarlyndi.
Guðrún, móðir hans sem býr á
Sólvangi í Hafnarfírði, nálgast nú
níræðisaldurinn og sér hún á eftir
góðum og umhyggjusömum syni. Við
sendum henni okkar innilegustu sam-
úðarkveðjur. Önnu, Þórami og fjöl-
skyldum þeirra sendum við einnig
okkar innilegustu samúðarkveðjur og
biðjum Guð að styrkja þau í sorg-
inni. Þijú af okkur systkinunum era
nú erlendis og geta því ekki fylgt
Sissa en við eram öll með ykkur í
huganum, elsku Anna, Þórarinn,
Guðrún og fjölskyldur.
Vertu sæll, elsku Sissi, og hafðu
þökk fyrir allt.
Elín og Guðný.
Sigurbergur eða Sissi eins og við
kölluðum hann alltaf var góður og
dugmikill maður sem var orðinn fast-
ur liður í daglegu lífí okkar allra.
Þarna stóð hann alltaf, rólegur en
ákveðinn, staðráðinn í að halda skól-
anum hreinum og fínum, í öllu amstr-
inu sem í kringum okkur menntafólk-
ið var.
Honum þótti vænt um skólann, og
hann lagði metnað sinn í að aðstaða
nemenda væri sem best. Alltaf var
hann tilbúinn að tala við alla og að-
stoða ef á þurfti að halda, enda hjálp-
samur og skilningsríkur maður og
ekki hægt að segja annað en hann
hafí alltaf verið til staðar fyrir okkur.
En nú er þessi stoð og stytta horf-
in. Hann Sissi, sem orðinn var hluti
af hversdagslegu lífi okkar, er allt í
einu ekki lengur þar sem hann hefur
alltaf verið.
Um leið og við þökkum honum
samfylgdina vottum við fjölskyldu
hans og vinum fyllstu samúð okkar.
F.h. nemenda unglingadeildar
Víðistaðaskóla,
Ragnhiidur Ágústsdóttir.
+ Ellert Leifur
Theódórsson
var fæddur í
Reykjavík 26. júní
1927. Hann lést í
Reykjavík 20. jan-
úar síðastliðinn.
Foreldrar Ellerts
voru Helga Soffía
Bjarnardóttir og
Theódór Jónsson.
Systkini Ellerts:
Áslaug, Guðjón,
Soffía Bjarnrún,
Rebekka, Ingibjörg
Katrin, Einar, Soff-
ía, Kristján, Guðrún
og Ólafía.
Útför Ellerts fer fram frá
Fossvogskapellu í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
Elli frændi minn fæddist að sum-
arlagi inn í stóran systkinahóp.
Hann var sannkallað sumarbarn,
sem bar sól í hjarta hvert sem
hann fór. Þegar hann var fjögurra
ára gamall dundi ógæfan yfir, hann
fékk lömunarveikina. í mörg ár
barðist hann við að reyna að læra
að ganga og tókst það loks um
10-12 ára aldur og gekk hann við
staf alla tíð síðan. Bjartsýni Ella
fleytti honum áfram. Hann gafst
ekki upp þótt á móti blési.
Ég ólst upp í næsta húsi við
Ella frænda, í Múlakampinum. Elli
bjó hjá móður sinni, langömmu
minni, ásamt föður sínum og bróð-
ur. Það var mikill samgangur á
milli húsanna og fjölskylduböndin
sterk. Langamma mína, Helga, var
mikil kjarnakona. Hún átti tólf
börn og var mjög gestkvæmt á
þeim bæ. Þegar ég var 10 ára voru
börn hennar og barnabörn orðin
rúmlega hundrað. Það var ævintýri
líkast að alast upp við þessar að-
stæður og barnahópurinn var stór
sem lék sér saman.
Ferðaþráin var Ella í blóð borin.
Hann tók bílpróf eins og aðrir ung-
ir menn. Þegar hann var 26 ára
eignaðist hann sjálfskiptan Chev-
rolet. Eftir það héldu honum engin
bönd og hann ferðaðist vítt og
breitt um landið. Oft var mér boð-
ið í bíltúr með móður minni og
langömmu. Oft fórum við suður
með sjó og heimsóttum Áslaugu,
systur hans. Við fórum einnig aust-
ur fyrir fjall og keyrðum um allt
Suðurland, oft fengum við okkur
veitingar í Tryggvaskála á Sel-
fossi, en langamma hélt mjög upp
á þann stað. Þá fórum við margar
ferðir á Þingvöll og renndum gjarn-
an fyrir fisk í Þingvallavatni.
Stundum bankaði Elli upp á og
bauð upp á rúnt niður í bæ að
kaupa ís.
Elli var mikill tónlistarunnandi.
Hann spilaði á gítar og munn-
hörpu. Það var ekki hægt annað
en að vera glaður nálægt Ella. Ef
einhveijir voru að kýta, kom Elli
og spilaði á gítarinn þar til allir
voru farnir að hlæja.
Elli vann hjá Bifreiðum og land-
búnaðai-vélum lengst af starfsævi
sinni. Hann vann við að hreinsa
og bóna nýju bílana. Hann var
vandvirkur og vel liðinn í starfi.
Það var ekkert til sem hann gerði
ekki fyrir fyrirtækið, hann bar hag
þess fyrir brjósti. Elli útvegaði mér
mitt fyrsta starf hjá fyrirtækinu
þegar ég var 14 ára
gömul. Eg hafði bíla-
dellu eíns og Elli og
fannst mjög gaman að
vinna þarna. Við vor-
um að bóna rússneska
bíla, eins og Volgur,
Lödur og Moskvits.
Ég lærði margt og
mikið um bíla hjá Ella
frænda og þegar ég
eignaðist minn fyrsta
bíl, Austin Mini, var
gott að koma í skúrinn
til Ella og leita ráða
um viðgerðir. Lang-
amma bauð svo upp á
pönnukökur með ijóma á eftir.
Elli var trúrækinn maður og
sótti samkomur hjá Fíladelfíusöfn-
uðinum í hverri viku. Alltaf var
Elli að tala um að maður ætti að
hugsa um Jesú og vera góður við
aðra. Nú ertu farinn, Elli minn,
frændi minn sem ég á svo margs
að minnast frá barnæsku minni.
Ég þakka þér fyrir góðu stundirnar
og kveð þig með söknuði.
Rut Skúladóttir.
Nú er hann sofnaður svefninum
langa hann Elli frændi.
Hann var um margt sérstakur
maður og ég gleymi honum aldrei.
Hann ólst upp í stórum systkina-
hópi í Reykjavík. Á þeim árum var
efnahagur almennt bágur en nóg
var til af mannkærleik og flestir
undu sáttir við sitt. Þegar hann
var fjögurra ára veiktist hann af
lömunarveiki og varð mjög veikur.
Hann lét það þó ekki aftra sér frá
glöðum leik barnanna og fór allra
sinna ferða í heimasmíðuðum
kassabíl sem systkini hans skiptust
á um að draga. Einhverja endur-
hæfingu fékk hann og með ein-
dæma dugnaði tókst honum að
læra að ganga við staf, en fullan
mátt fékk hann þó aldrei í fæturna.
EIli bjó lengi framan af í for-
eldrahúsum og oft var nú glatt á
hjalla. Ég man vart eftir húsinu
þeirra án þess að gestir væru þar
og alltaf var heitt á könnunni. Elli
var mjög músíkalskur og spiíaði
bæði á gítar og munnhörpu. Hann
starfaði lengi hjá Bifreiðum og
landbúnaðarvélum og var hinn
mesti dugnaðarforkur til vinnu
þrátt fyrir fötlun sína.
Trúin skipaði stóran sess í lífi
hans og frelsaðist hann í Fíladelfíu-
söfnuðinum og sótti þar samkomur
áratugum saman.
Bílar voru áhugamál Ella og var
hann fróður um allt sem laut að
bílum og vélum. Hann ók um á
sérútbúnum bíl þannig að hann gat
ferðast um fijáls sem fuglinn þrátt
fyrir hreyfihömlun sína. Elli var
góður bílstjóri og fór ég sem barn
í margan bíltúrinn með honum
austur fyrir fjall og suður með sjó.
Ég var skírð í höfuðið á honum
og á margar góðar æskuminningar
tengdar honum. Ég kveð þig nú,
gamli þjáði frændi minn. Blessuð
sé minning þín.
Vaktu, minn Jesú, vaktu í mér.
Vaka láttu mig eins i þér.
Sálin vaki, þá sofnar líf,
sé hún ætíð í þinni hlíf.
Elín Lóa.
Skilafrestur
minningargreina
Eigi minningargrein að birtast á útfarardegi (eða í sunnudagsblaði
ef útför er á mánudegi), er skilafrestur sem hér segir: í sunnudags:
og þriðjudagsblað þarf grein að berast fyrir hádegi á föstudag. í
miðvikudags-, fimmtudags-, föstudags- og laugardagsblað þarf grein-
in að berast fyrir hádegi tveimur virkum dögum fyrir birtingardag.
Berist grein eftir að skilafrestur er útrunninn eða eftir að útför hefur
farið fram, er ekki unnt að lofa ákveðnum birtingardegi.
SIGURBERGUR
ÞÓRARINSSON
ELLERT LEIFUR
THEÓDÓRSSON