Morgunblaðið - 01.06.1997, Síða 32

32 SUNNUDAGUR 1. JÚNÍ 1997
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
+
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, sonur,
bróðir og tengdasonur,
OTTÓ SVEINSSON
járniðnaðarmaður,
Vallarbraut 1,
Akranesi,
lést af slysförum þann 28. apríl.
Hann verður jarðsunginn frá Akraneskirkju
miðvikudaginn 4. júní kl. 14.00.
Sigrún Karlsdóttir,
Ólafur Örn Ottósson, Kolbrún Ottósdóttir,
Guðrún Jóhanna Eggerz,
Valur Gunnarsson,
Snjólaug Sveinsdóttir,
Bragi Sveinsson,
Karl Ragnarsson,
Heiður Gunnarsdóttir,
Birgir Sveinsson,
Hjörtur Sveinsson,
Ema G. Benediktsdóttir.
+
Elskulegur sonur minn, faðir og bróðir okkar,
SIGURÐUR HARALDSSON,
Fögrukinn 15,
Hafnarfirði,
lést fimmtudaginn 15. maí sl.
Útförin hefur farið fram.
María Sigurðardóttir,
Bjami Þór Sigurðsson,
Sigríður Haraldsdóttir,
Sólveig Hansen,
Þórlaug Haraldsdóttir,
Sigurlaug Jóhannsdóttir
og aðrir aðstandendur.
+
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
ÁSTA GUÐMUNDSDÓTTIR,
Suðurgötu 33,
Hafnarfirði,
verður jarðsungin frá Hafnarfjarðarkirkju
þriðjudaginn 3. júní kl. 13.30.
Gísli Sigurbentsson,
Guðrún Sigurbentsdóttir, Jóhann Már Jóhannsson,
Kristbjörg Björgólfsdóttir,
Sigríður Stefánsdóttir, Gunnar Sæmundsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Alúðarþakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug
við andlát og útför móður okkar, tengdamóður
og ömmu,
RAGNHEIÐAR ÁSGRÍMSDÓTTUR.
Sigurður Sævar Sigurðsson, Guðfinna Agnarsdóttir,
Björg R. Sigurðardóttir, Þorkell Helgason,
barnabörn og barnabamabörn.
+
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
ÓLAFUR HELGASON,
Karfavogi 41,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Dómkirkjunni þriðju-
daginn 3. júní klukkan 13.30.
Þeir, sem vildu minnast hans, vinsamlega láti
Heimahlynningu Krabbameinsfélagsins njóta þess.
Sigríður Helgadóttir,
Guðlaug Ólafsdóttir, Geir Rögnvaldsson,
Karítas Ólafsdóttir, Ari Ólafsson,
Helgi Ólafsson, Valgerður K. Jónsdóttir,
Anna Vigdís Ólafsdóttir, Benedikt Lund
og barnabörn.
EGGERT
ÓLAFSSON
+ Eggert Ólafs-
son var fæddur
á Þorvaldseyri 29.
júní 1913. Hann lést
á heimili sinu að
morgni 24. maí síð-
astliðins og fór út-
för hans fram frá
Eyvindarhólakirkju
31. maí.
Ungur að árum var
Eggert Ólafsson kjör-
inn í stjórn tveggja
þýðingarmestu félags-
samtaka sunnlenskra
bænda, Búnaðarsambands Suður-
lands og Mjólkurbús Flóamanna.
Hann sagði mér að innkoma sín í
stjórn Mjólkurbús Flóamanna 1942
hefði verið með sögulegum hætti.
Aðeins einu sinni fór hann sem full-
trúi sveitar sinnar á aðalfund Mjólk-
urbúsins. Upp úr þeim fundi gerðist
það að Mjólkurbúið hætti að senda
mönnum ávísanir í bréfí sem einatt
var þá smellt undir brúsalok. Þess
í stað yrði bændum greitt inn á
ávísanareikning eða upphæðin
millifærð inn í kaupfélagsreikning.
Þessi nýmæli flutti Eggert sveit-
ungum sínum er hann kom af aðal-
fundinum. En þeir tóku þeirri frétt
vægast sagt illa og felldu hann frá
því að fara á næsta aðalfund. Fór
hann því hvergi en var heima að
búverkum þann dag. En fall er far-
arheill. Þegar fulltrúamir komu
heim af þeim fundi fluttu þeir Egg-
ert þá frétt að hann hefði verið
kosinn í stjórn Mjólkurbús Flóa-
manna. Þá var orðið samkomulag
um að §ölga stjómarmönnum úr
þremur í fimm og bæta þá við
tveimur Rangæingum.
Starf Eggerts Ólafssonar fýrir
Mjólkurbú Flóamanna spannaði yfir
42 ár. Stjómarformaður var hann
síðasta hluta þessa tímabils 1973-
1989. Eggert kunni því frá mörgu
að segja og greinilegt var að hann
hafði tekið þátt í framfarasögu og
þróunarmálum búsins af lífi og sál.
Hann kom við sögu er stækkun
Mjólkurbúsins hófst. Fyrst var
reiknað með byggingu bús með 100
þúsund lítra afkastagetu á dag. En
áður en miklar framkvæmdir hófust
kallaði Stjórnarformaður Egill Gr.
Thorarensen saman stjómarfund.
Það var 2. ágúst 1956. Egill lagði
til að afkastagetan yrði aukin úr
100 þúsund lítrum í 180 þúsund
lítra. Hann lagði málið svo vel fyrir
að stækkunin var um-
svifalaust samþykkt.
Fundurinn tók eitt
korter. Ég spurði Egg-
ert hvort honum hefði
ekki þótt hart að vera
kallaður út á Selfoss
út af korters fundi,
svona um hásláttinn.
Hann sagði að þetta
hefði verið langþýð-
ingarmesta korter sem
hann hefði lifað í fé-
lagsmálum.
Annað gæfuspor
steig Eggert fyrir
Mjólkurbúið. Hann var
ásamt Hafsteini Kristinssyni mjólk-
urverkfræðingi sendur til Noregs
að kynna sér mjólkurtankflutninga
sem þar höfðu mtt sér til rúms.
Grétar Símonarson mjólkurbús-
stjóri eygði þennan möguleika og
vakti fýrstur máls á honum á 35
ára afmæli Mjólkurbús Flóamanna
1964. Heimkomnir úr skoðunarferð
um Jaðarinn í Suður-Noregi hvöttu
þeir Eggert og Hafsteinn eindregið
til að tankaflutningar yrðu teknir
upp og var þeirri þýðingarmiklu
aðgerð lokið að mestu 1. september
1973.
Mér fannst tvennt einkenna fé-
lagsmálastörf Eggerts á Þorvalds-
eyri öðru fremur: Mikil innsýn í
tæknimál og óttaleysi i ákvörðunar-
töku. Eggert var það sem nútíma-
menn kalla „tæknifrík". Hann var
sjálflærður smiður og jámsmíði
þótti honum skemmtilegust. Kvaðst
hafa lagt hana fyrir sig ef bónda-
starfið hefði ekki kallað. í störfum
sínum fyrir Flóabúið fannst mér
hann hafa óvanalega innsýn í ýmis
þau verkefni sem þangað komu ný.
Enginn var léttari og forvitnari
þegar þessi nýmæli voru skoðuð:
mjölvinnsla, nýr rafskautsketill,
tækni við mjólkurflutninga, skyr-
skilvinda, framleiðslufæribönd;
hvað get ég nefnt annað? Öll voru
þessi nývirki skoðuð með nákvæm-
um augum hins sjálfmenntaða véla-
manns og einatt þreifað á góðum
grip, skoðað hvernig í véltækninni
lá.
Eftirminnilegur var Eggert einn-
ig á félagsmálasviðinu. Þar var
hann líklega óttalausasti maður
sem ég hefi unnið með. Oftast gef-
ur það árangur að kvika hvergi.
En stundum varð Eggert að bíta í
súra eplið. Þannig var er sýslungar
hans, nær einróma, stóðu fyrir und-
irskriftasöfnun gegn Samvinnu-
írjiírjííjur
Upplysingar í símum
562 7575 & 5050 925
| HöTEL LOFTLEIÐIR
O ICELAWDAIR HOTELS
Glæsileg kaffihlaðborð
FALLEGIR SALIR
OG MJÖG GÓÐ ÞJÓNUSTA
Marmari ♦ Granít ♦ Blágrýti ♦ Gabbró
íslensk framleiðsla
smiðju Kaupfélags Árnesinga og
Mjólkurbús Flóamanna árið 1971.
Eggert stóð með byggingu Sam-
vinnusmiðjanna af því honum
fannst málið stórt og sýslurnar yrðu
að standa félagslega saman um 100
manna vinnustað. En hann tók
ósigri sínum með sama jafnaðar-
geði og öllum sigrum. Einn mesti
sigurinn fannst honum vera er jöfn-
unargjaldi var komið á alla mjólkur-
flutninga á Suðurlandi 1972. Það
taldi Eggert einn mesta félagslega
gróðann sem hann stóð að. Eg
starfaði með Eggert Ólafssyni í
stjóm Mjólkurbús Flóamanna frá
1981 til þess er hann dró sig í hlé
1989. Hann var eftirminnilegur
stjómarformaður, formlegur, kurt-
eis en ákveðinn. Eitt var honum
mjög umhugað; að lofa aldrei upp
í ermina á sér. Á aðalfundum flutti
hann vandaða formannsræðu en
beitti sér helst ekki í þeirri orrahríð
sem stundum fór á eftir. Þar taldi
hann aðra sér hæfari. Stundum
þótti mér þessi hógværð vera um
of. Eitt sinn deildi fulltrúi á Egg-
ert. Taldi að Mjólkurbúið hefði kost-
að hann í ferð til útlanda, sem
reyndar hefði aðeins verið skemmti-
ferð! Ég vissi að ferð þessi var mikil-
væg fyrir búið og spurði Eggert á
eftir hvers vegna hann hefði ekki
svarað. En hann leit á mig sallaró-
legur og sagði: „Ég svara aldrei
dylgjum.“ Ég tók einnig til þess að
ég fór á sínum tíma yfir fundargerð-
arbækur Mjólkurbús Flóamanna,
hversu fær fundarritari Eggert var.
Á aðalfundum náði hann mjög vel
efni fundarins og á þeim árum sem
þeir Sigurgrímur Jónsson í Holti
héldu fundargerðarbók var eins og
sagan sjálf sprytti ljóslifandi fram
í pennum þeirra.
Nú er Eggert á Þorvaldseyri all-
ur. Ég hef ekki tök á því hér að
minnast á bóndann og heimilisföð-
urinn. Ég heimsótti hann fyrst
haustið 1962 og þá sýndi hann
okkur í korngeymsluna. Hann
kvaðst þá með tímanum geta fóðrað
allan sinn búpening á heimafengnu
fóðri. Það tókst honum fyrr en
margan grunaði og þegar ég heim-
sótti hann á síðastliðnu sumri, mikl-
um hirðingardegi í júní, þá hafði
hann nýlega fengið Fálkaorðuna.
„Mér þótti vænt um að það var
fyrir ræktunarstörf,“ sagði hann.
Og svo fylgdi hann okkur niður
fyrir veg og sýndi okkur akrana á
frábæru framræstu sandlandi. Þar,
í sumargolunni, innan um akra og
ræktuð og grasgefin tún, sá ég að
mesta auðlegð hans var heima á
Þorvaldseyri, þótt hann hefði einnig
unnið að því að skapa öðrum Sunn-
lendingum betra samfélag.
Fyrir hönd félaga minna í Stjórn
Mjólkurbús Flóamanna votta ég
Ingibjörgu á Þorvaldseyri og börn-
um þeirra öllum dýpstu samúð.
Páll Lýðsson.
Þegar fyrsta, milda vorregnið
svalaði þyrstum grundum Eyja-
fjalla flutti Eggert á Þorvaldseyri
yfir á þær duldu brautir, sem okk-
ur öllum eru búnar og leiða til
meiri starfa guðs um geim. Sviðið
breytist en maðurinn er það verk,
sem hann skapar. Fögru verki
manns lýkur ekki við brotthvarf
hans því „orðstír deyr aldreigi þeim
er sér góðan getur.“
Ég var barn að aldri austur í
eldsveitum Skaftafellssýslu, Jiegar
ég fyrst heyrði talað um Olaf á
Eyri, og minnist þess enn að um
hann var talað af mikilli virðingu
svo að jafnvel barni varð ljóst að
þar fór maður flestum öðrum meiri
og aldrei heyrðist um hann hnjóðs-
yrði. Þessi maður var Ólafur Páls-
son sem með konu sinni Sigríði
Ólafsdóttur bjó að Þorvaldseyri frá
1906 til ársins 1949. Þau hófu
Þorvaldseyri til vegs og virðingar.
Þau voru foreldrar Eggerts. Hann
hafði lengi starfað að búi foreldra
sinna er hann endanlega tók við
því. Vissulega var þar um kyn-
slóðaskipti að ræða, en kynslóðabil
er óþekkt á Þorvaldseyri.
Stundum kann manni að finnast
að lífið sé ein óslitin röð af tilviljun-
um. Sjálfsagt er það oftast vegna