Morgunblaðið - 06.07.1997, Blaðsíða 36

36 SUNNUDAGUR 6. JÚLÍ 1997
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
+ Sigríður Guð-
mundsdóttir
fæddist á Þórshöfn
í Þistilfirði 1911.
Hún lést á hjúkrun-
ardeild Sunnuhlíð-
ar í Kópavogi 27.
júní síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Guðmundur
Einarsson og Elín
Guðmundsdóttir.
Sigríður var gift
Stefáni Guðnasyni,
bónda og hrepp-
stjóra á Karlsskála,
en þar bjuggu þau
til ársins 1961. Foreldrar Stef-
áns voru Guðni Eiríksson, bóndi
og hreppstjóri, og Jónína Stef-
ánsdóttir, yósmóðir.
Sigriður og Stefán áttu sex
syni, þeir eru l)Hörður, fv.
flugumsjónarmaður, búsettur í
Hveragerði, hann er kvæntur
Kristínu Mundu Kristinsdóttur,
þau eiga þijá syni, Stefán Karl,
Kristin Grétar og Hörð, barna-
börn þeirra eru sjö. 2) Guðni,
járnsmiðameistari og bæjar-
fulltrúi í Kópavogi, kvæntur
Guðbjörgu Ásgeirsdóttur,
hjúkrunarfræðingi, þau eiga
fjögur börn, Sigríði Onnu, As-
geir Eirik, Stefán Þórhall og
Guðna Hlyn. Guðni á Stefni,
lækni í Bergen, móðir Sigrún
Jónsdóttir. Barnabörn þeirra
Á morgun, hinn 7. júlí, verður
borin til grafar elskuleg amma min.
Amma mín var með þeim merkari
og lífsglaðari manneskjum sem ég
hef þekkt um ævina. Alltaf var gott
eru átta. 3) Guð-
mundur, stýrimað-
ur, búsettur á Nes-
kaupstað, kvæntur
Dagmar Þorbergs-
dóttur. Börn þeirra
Margrét Kristín,
Guðrún Sigríður,
Elín og Guðmar
sem er látinn.
Barnabörn þeirra
eru sex. 4) Jón Þor-
lákur, vélstjóri, bú-
settur á Neskaup-
stað, kvæntur
Steinunni Jónsdótt-
ur, synir þeirra eru
Sigurður Kári og Stefán Hugi.
5) Stefán Þórhallur, sjómaður,
búsettur í Grindavík kvæntur
Fannýju Lautsen, þau eiga Þór
Fannar, Melkorku Dögg og
Friðrik Freddy, Þórhallur á
Heiðar, móðir Kolbrún Árna-
dóttir. Barnabarn eitt. 6) Eirík-
ur Trausti, ókvæntur, búsettur
í Reykjavík, dóttir hans er
Dagmar, móðir Hugrún Ólafs-
dóttir, hann á tvö barnabörn.
Einnig ólust upp á Karlsskála
þau Jóhanna Þórólfsdóttir, )jós-
móðir, og Guðjón Gíslason, út-
gerðarmaður, bæði búsett á
Eskifirði.
Útför Sigríðar fer fram frá
Kópavogskirkju á morgun,
mánudaginn 7. júlí, og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
að koma til ömmu og ófáar voru þær
stundirnar er við áttum saman. Ég
gat talað við ömmu um allt og alltaf
var hún svo skilningsrík alveg sama
hvort ég var að tala um gleði eða
sorg í mínu lífi, þá gat hún alltaf
séð það góða í öllu og gefíð mér ráð
sem ég nýt góðs af ennþá í dag.
Amma var með eindæmum félags-
lynd og allir þeir sem urðu þess
heiðurs aðnjótandi að kynnast henni
gleyma henni aldrei.
Oftar en ekki, þegar ég var að
koma suður til ömmu, voru í för
með mér vinir mínir, annað hvort
að austan eða úr Reykjavík, þessir
vinir mínir urðu líka vinir hennar.
Og oft sátum við bara heima hjá
ömmu í staðinn fyrir að fara eitt-
hvað út. „Það er svo skemmtilegt
að tala við hana ömmu þína,“ sögðu
þessir vinir mínir alltaf. Og alltaf
þegar ég hitti þessa vini mína þá
spyija þau: „Hvað er að frétta af
ömmu þinni, ég bið kærlega að heilsa
henni."
Til marks um þetta er mér minn-
isstætt afmælið mitt vorið 1981, þá
bjó ég í Reykjavík og hélt ég veislu
af þessu tilefni. Þegar líða tók á
kvöldið varð mér á orði að nú væru
allir komnir nema amma. Eitthvað
fannst fólki nú skrítið að ég væri
að bjóða 70 ára ömmu minni í þess-
háttar gleðskap, en amma kom eins
og gleðin holdi klædd og var hrókur
alls fagnaðar í veislunni og mikið
var ég nú stolt af henni ömmu minni
þá, eins og ég hef nú reyndar alltaf
verið og mun alltaf vera stolt af því
að hún Sigríður frá Karlsskála skuli
vera amma mín.
En allt tekur enda og nú hefur
þú, elsku amma mín, loksins fengið
langþráða hvíld, en eftir á ég það
sem aldrei verður frá mér tekið,
yndislegar minningar um einstaka
ömmu.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinimir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof íyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(V. Briem.)
Guðrún Sigríður
Guðmundsdóttir.
Sigríður frá Karlsskála er látin.
Mér er ljúft að minnast þeirrar merk-
iskonu. Hvíldin var henni kærkomin,
því mörg voru árin sem hún lifði,
farin heilsu og kröftum. Ung að
árum giftist Sigga, eins og hún var
kölluð, Stefáni Guðnasyni, bónda og
sfðar hreppstjóra á Karlsskála við
Reyðarfjörð. Þau tóku smám saman
við búsforráðum af foreldrum Stef-
áns sem voru orðin fullorðin. Sigga
og Stefán eignuðust sex myndarlega
syni sem allir eru á lífi. Á Karls-
skála stýrði hún sínu heimili af mikl-
um rausnarskap í um það bil þijátíu
ár, eða þar til Karlsskálabærinn
brann til kaldra kola sumarið 1961.
Þá voru þau hjón stödd í Reykjavík,
þar sem Sigga lá veik á sjúkrahúsi.
Ekki er hægt að gera sér í hugar-
lund hversu erfítt er að missa heim-
ili sitt og aleigu í einu vetfangi.
Þeim erfiðleikum mættu þau af
kjarki og dugnaði. Á Karlsskála var
ætíð mannmargt í heimili, oft 20-30
manns. Sigga hafði einstaklega gott
lag á börnum og ekki munaði hana
um að taka 2-3 krakka til viðbótar
yfír sumartímann. Það ríkti ætíð
mikil glaðværð á Karlsskálaheimil-
inu og er „Karlsskálahúmorinn" vel
þekktur meðal kunnugra. Ég átti
þess kost að koma á Karlsskála á
hveiju sumri og á þaðan hlýjar og
góðar minningar. Reyndar gengu
þeir frændur mínir fulllangt í stríðn-
inni við mig, væluskjóðuna að sunn-
an, sem var svo dæmalaust hrædd
við hundana, að loka varð þá inni
ef ég ætlaði út, og svo öfugt. Eitt
sinn man ég að ég strauk úr vist-
inni. Ekki var ég þá komin langt
SIGRÍÐUR
GUÐMUNDSDÓTTIR
Nýlendugata
Stórglæsileg 99 fm. íbúð á 1. hæð í þessu fallega og virðulega
húsi. Auk aðalíbúðarinnar er ca. 17 fm. sjónvarpsstófa á kjal-
larahæð , tengd með hringstiga. Ávh. 5 m. Verð 9,3 millj.
Smárarimi.
LÁTTA NÚ AMERÍSKA DRAUMINN
Stórglæsileg 259 fm. einbýlishús í súðurríkjastíl á frábærum
stað með 27 fm. bílsk. Ávh. 6,2 m. Verð 17,4 millj.
ELÍN
RUNÓLFSDÓTTIR
+ Elín Runólfsdóttir fæddist
á Hellissandi 12. júlí 1926.
Hún lést á heimili sínu í Reykja-
vik 24. júní síðastliðinn og fór
útför hennar fram frá Foss-
vogskirkju 3. júlí.
Þar sem jökulinn ber við loft hættir landið
að verajarðneskt, en jörðin fær hlutdeild í
himninum, þar búa ekki framar neinar sorg-
ir og þessvegna er gleðin ekki nauðsynleg,
þar ríkir fegurðin ein, ofar hverri kröfu.
(H.K.L.)
Látum hugann reika til sumarsins
1951. Ung þjón, Elín Runólfsdóttir
húsmóðir og Gunnar Símonarson loft-
skeytamaður á togaranum Marz, eru
svo til nýflutt í eigin íbúð á Laugar-
teigi 16 ásamt börnum sínum fjórum.
Á þessum tíma voru Teigamir að
byggjast og í flestum húsunum voru
bamafjölskyldur þar sem mæðumar
voru heimavinnandi og sumarstarfs-
stéttin bamapíur fjölmenn. Þetta
sumar er ég í fyrsta sinn í launaðri
vinnu og með starfsheiti!... Ella er
löngu hætt að láta mig vera úti með
Rúnar í kerrunni, þessari glæsileg-
ustu bamakerru norðan Alpafjalla
sem pabbi hans kom með úr einni
siglingunni til Englands... Ég man
eins og það hefði gerst í gær hvemig
það var að keyra holóttan Laugarteig-
inn upp í n\jólkurbúð með Björk og
Rúnar í kerrunni en Gunnar, Nunna
eins og pabbi hans kallaði hann, og
Ástu haldandi í sitt hvoru megin. Þá
horfðu hinar bamapíumar aðdáunar-
og öfundaraugum á þessi gullfallegu
böm og þessa fínu kerru ... og kæmi
einhver ný barnapía í götuna og segði
við mig: „Hvar ert þú að passa?“
benti ég á húsið svo hún sæi flottu
gardínumar sem voru fyrir hjá henni
Ellu á 16. Þvottadagamir voru langir
í þá daga. Það var lagt í bleyti, nudd-
HÆÐARGARÐUR.
Gullfalleg 62 fm 2ja herbergja (búð með sérinngangi á efri hæð í
þessari eftirsóttu byggingu. Arkitekt er Vífill Magnússon. Parket á
öllum gólfum nema á baði. Arinn í stofu. Góðar suðursvalir.
Glæsilegur upplýstur garður í miðju byggingarinnar. íbúðin getur
losnað fljótlega. Áhv. 3,2 millj. byggsj. V. 6,4 m.
MIÐBORG etf
fasteignasala ® 533 4800
þegar Sigga kom á eftir mér og
sagði mér mjög trúverðuga sögu af
konu þar úr sveit sem strokið hafði
og lagst út. Henni hafði orðið svo
kalt að tennurnar hennar brotnuðu,
svo mikið skalf hún. Ég snéri um-
svifalaust til baka með Siggu og
þeir synir hennar Guðni og Hörður
fengu makleg málagjöld fyrir stríðn-
ina. Eftir Karlsskálabrunanri fluttu
þau Sigga og Stefán til Reykjavíkur
þar sem hún vann lengst af hjá Últ-
ímu og Stefán í Sundlaug Vestur-
bæjar. Stefán lést í mars 1976.
Nýlega fann ég í fórum mínum langt
sendibréf sem Sigga skrifaði mér
12 ára gamalli. Með því fylgdi for-
láta húfa sem hún hafði heklað
handa mér. Því miður tíðkast það
ekki lengur að skrifuð séu sendi-
bréf, en þau geyma oft miklar heim-
ildir. Sigga var vel pennafær og átti
auðvelt með að tjá sig á rituðu máli.
Meðal annars skrifaði hún grein í
„Ljósmæðratal" og minntist þar
tengdamóður sinnar, Jónínu Stef-
ánsdóttur, ljósmóður frá Karlsskála.
Mörg síðustu ár dvaldist Sigríður á
þjúkrunarheimili Sunnuhlíðar í
Kópavogi og naut þar frábærrar
umönnunar. Þar lést hún 27. júní
sl. Á skilnaðarstundu er mér þakk-
læti efst í huga fyrir liðna tíð. Guð
blessi minningu hennar.
Birna Gunnhildur
Friðriksdóttir.
Skoðaðu hug þinn vel, þegar þú ert glaður,
og þú munt sjá, að aðeins það sem valdið
hefur hryggð þinni, gerir þig glaðan. Þegar
þú ert sorgmæddur, skoðaðu þá aftur huga
þinn, og þú munt sjá, að þú grætur vegna
þess, sem var gleði þín.
(K. Gibran.)
Þegar ég í dag kveð tengdamóður
mína er þakklætið efst í huga, þakk-
læti fyrir að hafa átt samleið með
góðri og skemmtilegri konu sem mér
þótti mjög vænt um. Konu sem bar
með sér gleði, elsku og líf hvar sem
að soðið og undið. — Ekki eins og
nú þegar maður lætur í vélina og
gleymir svo að maður sé að þvo. Ella
skolaði þvottinn í stórum körum, hvít-
an sér og mislitan sér auðvitað, þang-
að til hægt var að drekka af honum
vatnið — en það var merki um að
hann væri skolaður, sagði hún. í lok
dagsins hékk þvotturinn í tign og ró
á snúrunni, meistaralegt handverk.
Rúmfötin saman, handklæðin saman
og svo litlu stykkin, allt tandurhreint.
Þetta var ekki unnið af fumi eða í
flýti heldur af kunnáttu og um-
hyggju. Þegar Gunnar var í landi
voru samfelldir sunnudagar. Þá eldaði
Ella þann besta mat sem um getur,
— þar var sannur listamaður að verki.
Lambahryggurinn, frómasinn, físki-
bollurnar — allt með Ellukeim sem
gleymist ekki þeim sem kynnst hafa.
Allt fékk annan svip þessar stopulu
stundir sem Gunnar var í landi hjá
íjölskyldu sinni. Og færu þau út að
skemmta sér breyttist Ella úr heima-
vinnandi húsmóður með svuntu í glæ-
sikonu kvöldlífsins sem tekið var eftir
fyrir þokkann sem hún bar og kjólinn
sem hún Didda saumaði við gamla
eldhúsborðið eftir fyrirsögn Ellu. Við
krakkarnir vorum í eldhúsglugganum
og horfðum á þau Gunnar og Ellu
svífa á burt svo ung, falleg og ham-
ingjusöm veifandi okkur úr leigubíln-
um. í íbúðinni sat eftir rakspíra- og
ilmvatnsangan og við öll margkysst
með merki eftir Gala sautján. —
Uppvaskið beið mín.
Við urðum vinkonur við upphaf
kynna okkar og ætíð síðan. Þau kynni
kenndu mér margt. újá Eilu kynntist
ég sorginni þegar Gunnar dó og hjá
Ellu sá ég og skildi mikilvægi þess
að konur gætu framfleytt fjölskyldu
sinni af launum sínum. Með því að
fylgjast með áræðni og dugnaði Ellu
við að takast á við hinar ýmsu hindr-
anir þegar hún var að koma börnum
sínum til manns vaknaði réttlætis-
kennd mín og pólitísk meðvitund.
Ella tókst á við lífið með reisn.
Hún bar merki þess að vera fóstruð
af jökli. „Honum fóstra mínum", en
þannig talaði Ella um Snæfellsjökul.
Við fjölskylda mín sendum fjölskyldu,
vinum og vandamönnum Elínar Run-
ólfsdóttur hugheilar samúðarkveðjur.
Margrét Guðmundsdóttir.